Morgunblaðið - Sunnudagur - 18.10.2020, Blaðsíða 15

18.10. 2020 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15
Auður: Þetta eru ráðvilltar konur. Þær eru
mikið að reyna að marka sér félagslega stöðu en
koma sér sífellt í vandræði. Þær eru svolítið
eins og í seinni unglingaveiki, eins konar gráum
fiðringi. Þetta er bleiki fiðringurinn. Þær eru á
fimmtugsaldri en svolítið eins og unglingar, en
ekki eins mikið með á nótunum og unga fólkið,
ekki eins „streetwise“.
Birna Anna: Það getur verið svo fyndið og
við leikum okkur mjög mikið með það, þessa
viðleitni þeirra. Og eins og í góðum farsa eru oft
áform sem fara úrskeiðis.
Auður: Nútímaveruleikinn getur verið svo
absúrd en þessar konur eru svolítið afsprengi
gamla tímans. Þær eru að reyna að fóta sig en
þær kunna það ekki alveg. En við lögðum okkur
fram við að gera þær að mjög femínískum kyn-
verum. Þær eru með mikla kynóra og sprikla
mjög tilfinningalega.
Birna Anna: Hallgerður, aðalpersónan, er
konan sem notar stjórnsemi til að ráða við allt
sem er innan í henni sem hún ræður ekki við.
Hún vill svo vel og er með risastórt hjarta, og
henni finnst hún ekki vera að stjórna vinkonum
sínum. En hún er sjarmerandi og hún er afl.
Frí frá Covid
Er einhver Hallgerður í ykkur? Hvor ykkar
fékk að stjórna meira, voru einhver átök við
skrifin?
Auður: Nei, það er voða lítil Hallgerður í
mér. Ég man ekki eftir neinum átökum.
Birna Anna: Nei, og við erum ekki bara að
segja þetta. Þetta var fáránlega áreynslulaust
og flæðandi samstarf. Við vorum ekkert alltaf
hundrað prósent sammála en þá ræddum við
hlutina alveg niður í smáatriði. Við enduðum
alltaf á að komast að sameiginlegri niðurstöðu.
Nú er þetta samtímasaga, skrifuð í sumar, en
samt gerist hún ekki á Covid-tímum. Hvers
vegna ekki?
Birna Anna: Hugmyndin kom í vor á þessum
súra samkomubannstíma, svolítið eins og tím-
arnir eru núna. Við hugsuðum þá: vá hvað væri
gaman að geta skrifað fyndna og skemmtilega
bók sem kæmi út í haust. Eitthvað sem fólk get-
ur gleymt sér yfir og hlegið. Það er svo gott fyr-
ir sálina. Þá varð þetta að vera heimur þar sem
Covid væri ekki til. Þetta er ekki flótti en
kannski frí frá því. Það mætti þá segja að sagan
gerðist í hliðarveruleika árið 2020 þar sem
Covid er ekki til. Nú eða hún gæti gerst sum-
arið 2019. Hvort sem er. Þetta er núna, en það
er ekki Covid.
Nú notið þið mikið þekkta þjóðfélagsþegna
sem þið nafngreinið, en aðrir sem gegna stöðum
sem raunverulega eru til heita skálduðum nöfn-
um. Hvað veldur?
Auður: Já, alvörufólk rataði inn í fantasíuna.
Birna Anna: Allar persónur sem eru ger-
endur, eða aktívar sögupersónur, eru skáldaðar
persónur. En svo þegar við nefnum alvöru-
persónur er það meira til að skapa sögusviðið og
stemningu.
Flókið og frelsandi
Er bókin bara fyndin eða er alvarlegur undir-
tónn?
Birna Anna: Það er alveg pólitísk ádeila í
bókinni. Það koma dökkir og djúpir þræðir inn
á milli.
Auður: Að skrifa farsa er stundum besta
leiðin til að vera með ádeilu, því þær eru oft
hlægilegar. Það er stundum betri aðferð til að
afhjúpa hlutina eða sýna fram á fáránleika
þeirra að nota húmor og farsa en að skrifa fullt
af reiðum greinum.
Birna Anna: Það er líka femínískt þema í
bókinni.
Auður: Við notum líka ákveðið „lingo“ í bók-
inni. Ég man að eitt sem mér fannst skrítið þeg-
ar ég flutti heim frá Berlín var að ég var oft að
lenda í því að fullir kallar kæmu til mín og köll-
uðu mig kommúnista. Mér finnst þetta svo
fyndið; ég hlýt þá að vera kampavínskomm-
únisti því ég tengist kommúnisma ekki að neinu
leyti nema að móðurafi minn var sósíalisti og
kenndur við kommúnisma. Ég veit um fleiri
sem lenda í þessu, að vera kallaðir kommún-
istar. Og á einum stað í bókinni notum við þenn-
an frasa en ritstjórinn setti spurningarmerki
við þennan talsmáta. Við sögðum bara að fólk
talaði víst svona í dag.
Hvernig finnst ykkur að vera miðaldra kon-
ur? Er það gaman eða er krísa í gangi?
Auður: Mér finnst það mjög flókið. Það er
auðvitað mismunandi; Birna er gift, ég er skilin.
Svo er þetta aldurinn sem breytingaskeiðið
bankar upp á. Mér finnst þetta hafa verið eitt
flóknasta tímabil í lífi mínu. Ég þarf að skil-
greina allt upp á nýtt. En um leið er það
skemmtilegt og gefandi. Maður veit loks hver
maður er.
Birna Anna: Mér finnst það vera fínt og
frelsandi. Með aldrinum verður manni meira
sama hvað öðrum finnst og hvílir betur í sér.
Þegar ég var yngri var ég meira að hugsa um að
gera öðrum til hæfis og mér finnst ég laus við
það að mestu. Það kemur með aldrinum.
Auður: Ég var í hjónabandi og fann mig í því
að vera húsmóðir og rithöfundur. Svo skildi ég
og flutti á milli landa og þá fór allt í upplausn
aftur. Maður er á nýjum forsendum og þarf að
staðsetja sig upp á nýtt.
Týnum okkur í flæði
Þið sögðuð hér í upphafi að sagan hefði verið
hugsuð sem sjónvarpssería en endað sem bók.
Verður sjónvarpsserían gerð?
Birna Anna: Það vonum við og það er enn í
ferli. Inga Lind Karlsdóttir og Skot eiga kvik-
myndaréttinn að þessari sögu og við erum að
vinna með þeim. Það er í bígerð. Hún mun líka
heita 107 Reykjavík. Titillinn er klárlega vísun í
bók Hallgríms Helgasonar, 101 Reykjavík en
við erum báðar miklir aðdáendur hans. Við er-
um að kinka kolli til hans með þessum titli.
Við förum að slá botninn í þetta stelpur. Er
frekara samstarf á döfinni?
Auður: Við skrifuðum sjónvarpsmynd í mars.
Reynir Lyngdal ætlar að leikstýra henni.
Birna Anna: Hún er alveg óskyld þessari
bók. Hún verður framleidd á RÚV eftir áramót.
Þetta er stutt sjónvarpsmynd um Covid. Við
megum ekki segja meir en við getum upplýst að
það er verið að undirbúa tökur.
Rosalega eruð þið öflugar!
Auður: Þetta var allt gert í einsemdinni í
Covid, í gegnum tölvu.
Birna Anna: Nú förum við bráðum að skrifa
handritið að sjónvarpsseríunni 107 Reykjavík.
Sjáið þið fyrir ykkur framhaldsbók? Fram-
haldssjónvarpsseríu?
Auður: Já, það gæti vel verið.
Birna Anna: Þegar við enduðum seríuna
skildum við eftir þræði sem gætu nýst í aðra
seríu.
Auður: Við áttum í raun miklu meira efni en
komst í bókina.
Getið þið ekki skrifað hlutverk fyrir mig inn í
seríuna, hlutverk blaðamanns á Morgun-
blaðinu?
Auður: Jú, algjörlega!
Birna Anna: Það sem er svo gaman við svona
nútímasögur er að það er svo mikið pláss og
hægt að toga inn í þær alls konar persónur og
fjalla um alls konar hluti sem gerast í raun.
Auður: Þetta er svolítið eins og að vera í
Barbie. Ég hugsa að ef við Birna hefðum þekkst
sem börn hefðum við verið mjög góðar saman
og örugglega týnt okkur mjög einbeittar í leik.
Birna Anna: Já, þetta er eins og sitja með
dúkkurnar sínar og segja: mín gerir þetta og þá
gerir þín þetta.
Auður: Við erum báðar dundarar og mikið
fyrir að vera einar en í svona flæði getum við
endalaust týnt okkur. Eins og tvær stelpur í
Barbie.
Birna Anna: Við eigum mjög mikið af sam-
eiginlegum vinkonum sem segja gjarnan að við
séum svo ólíkar og ná því ekki hversu vel við
vinnum saman. Ég er sammála að við erum dá-
lítið ólíkar en á sama tíma erum við á einhvern
hátt alveg brjálæðislega líkar. Og við náðum
einhvern veginn að bræða okkur saman við
skrifin.
„Þetta eru ráðvilltar konur. Þær eru
mikið að reyna að marka sér félagslega
stöðu en koma sér sífellt í vandræði. Þær
eru svolítið eins og í seinni unglingaveiki,
eins konar gráum fiðringi. Þetta er bleiki
fiðringurinn,“ segir Auður um skáldsögu
þeirra Birnu Önnu 107 Reykjavík.
Morgunblaðið/Ásdís
’Mér finnst þetta hafa verið eitt flóknasta tímabil í lífi mínu.Ég þarf að skilgreina allt upp á nýtt. En um leið er þaðskemmtilegt og gefandi. Maður veit loks hver maður er.