Morgunblaðið - 06.11.2020, Blaðsíða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. NÓVEMBER 2020
✝ Björg Ragn-heiður Sig-
urjónsdóttir fædd-
ist 5. maí 1928 á
Skipalóni í Hörg-
ársveit. Hún lést á
Sjúkrahúsinu á Ak-
ureyri 23. október
2020.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Sig-
urjón Kristinsson,
f. 15.10. 1904, d.
27.12. 1959, og Margrét Ragna
Þorsteinsdóttir, f. 28.10. 1898, d.
28.12. 1980. Systkini Bjargar
eru Gunnlaug Steinunn, f. 1930,
d. 2016, Erla, f. 1932, Þorsteinn,
f. 1935, d. 1971, Ólína Lilja, f.
1937, d. 2019, Tómas, f. 1939, og
Guðrún, f. 1940.
Björg giftist 1. desember
1954 Árna Magnúsi Ingólfssyni,
f. 25. júní 1927, d. 28. júlí 1998.
Dætur þeirra eru: 1) Margrét, f.
1954. Fyrrverandi eiginmaður
hennar er Heimir Eyfjörð Tóm-
asson. Dætur þeirra eru: a) Elva
Björg Jónasdóttir. Maki Daði
Þór Vilhjálmsson, börn þeirra
eru Sara Margrét, Brynjar og
Valur. b) Lena. Maki Gestur
Þórisson, börn þeirra eru Hulda
Clara, Eva María og Arnar
Heimir. c) Selma. Maki Kristinn
Berg Gunnarsson, börn þeirra
eru Arna Dögg, Hulda Rún og
Elvar Berg. Dóttir Heimis er
Rósa Mjöll. Maki Þórleifur Stef-
án Björnsson. Börn þeirra eru
Aron Örn, maki Brynja Reyn-
isdóttir, sonur þeirra er Bjarmi,
Katla Þöll, Þórey Edda og Björn
Orri. 2) Auður, f. 1957. Fyrrver-
andi eiginmaður hennar er Snæ-
björn Sigurðsson. Börn þeirra
eru: a) Kolbrún Sig-
urlásdóttir. Maki
Hlynur Kristinsson,
börn þeirra eru:
Auðunn Freyr,
unnusta hans er
Sesselía Karítas
Óladóttir, dóttir
hennar er Aþena
Rós Helgadóttir,
Andrea Björg og
Daði Snær. b)
Steinunn. c) Sig-
urður. 3) Gunnlaug Steinunn, f.
1959. Maki Gunnar Jóhannes Jó-
hannsson. Börn þeirra eru: a)
Árni, f. 1985, d. 2013, dóttir
hans er Katrín Faith. b) Jóhann,
unnusta hans er Kolbrún Kara
Pálsdóttir. Dóttir Gunnars er
Jóna Björk. Börn hennar eru
Elfa Guðrún, f. 2006, d. 2006,
Hilmar Bjarki og Þórey Birna.
Björg ólst upp á Skipalóni til
16 ára aldurs en þá flutti hún til
Akureyrar þar sem hún bjó til
æviloka fyrir utan einn vetur er
hún stundaði nám við Hús-
mæðraskóla Reykjavíkur. Hún
starfaði við ýmis störf á Ak-
ureyri, t.d. í afgreiðslu þvotta-
húss Akureyrar, Hótel KEA,
Hótel Varðborg, en lengst af
starfaði hún hjá versluninni Am-
aró á Akureyri.
Útför Bjargar fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag, 6. nóv-
ember 2020, klukkan 13.30. At-
höfninni verður streymt á fa-
cebooksíðunni Jarðarfarir í
Akureyrarkirkju - beinar út-
sendingar:
https://tinyurl.com/yybfk6f4
Virkan hlekk á slóð má nálg-
ast á:
https://www.mbl.is/andlat
Okkar elsku, elsku besta
amma hefur kvatt þennan heim.
Það er erfið tilfinning að þurfa
að kveðja ömmu. Við systur höf-
um notið mikilla forréttinda að fá
að alast upp með hana sem
ömmu okkar. Við eigum svo
margar góðar og fallegar minn-
ingar.
Öll jólin sem við stórfjölskyld-
an héldum í Kotárgerðinu, laufa-
brauðsgerð, sláturgerð, útilegur,
berjatínsla, næturgistingarnar,
leikir með slæður, perlufestar og
sófapúða, feluleikir í kjallaran-
um, bólugrautur í hádeginu og
svo auðvitað sunnudagskaffið
sem hefur verið fastur punktur í
tilverunni frá því við munum eft-
ir okkur. Fjölskyldan skipti
ömmu öllu máli og var það henni
kappsmál að halda fjölskyldunni
samrýndri.
Amma hafði einstaklega þægi-
lega nærveru og tók alltaf á móti
okkur opnum örmum. Persónu-
leiki hennar einkenndist af dugn-
aði, æðruleysi, umhyggju, hlýju
og kannski smá þrjósku. Við
systur höfum alltaf dáðst að
þrautseigju hennar og sjálfstæði
og aldrei heyrðum við hana
kvarta. Amma var fróð og alveg
fram undir það síðasta hafði hún
frábært minni og fannst gaman
að fylgjast með og fá fréttir af
mönnum og málefnum, vinum og
fjölskyldu. Hún mun ávallt vera
mikil fyrirmynd okkar.
Nú þegar amma er horfin
sjónum okkar munum við sakna
hennar sárt og minningarnar um
hana munum við varðveita sem
dýrmætan arf.
Það er með hlýju, ást og mikl-
um söknuði sem við kveðjum
ömmu okkar.
Hver minning dýrmæt perla
að liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni
af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki
var gjöf, sem gleymist eigi,
og gæfa var það öllum,
er fengu að kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Hvíl í friði elsku amma Björg.
Elva Björg, Lena og Selma.
Elsku langamma mín. Nú er
komið að kveðjustund. Ég hugsa
um allar góðu samverustundirn-
ar okkar. Það var eitt af mínum
fyrstu verkum þegar ég kom
norður til Akureyrar í heimsókn
til ömmu og afa að heimsækja
þig. Um jól og áramót varst þú
alltaf með okkur heima hjá
ömmu og afa en nú verða jólin og
áramótin öðruvísi. Svo var alltaf
farið í sunnudagskaffi til þín og
þar var oft glatt á hjalla. Mér
þótti það leitt að þú gast ekki
komið í ferminguna mína í vor
þar sem samkomutakmarkanir
voru í gangi í þjóðfélaginu. Ég
elska þig langamma mín og takk
fyrir væntumþykjuna. Núna ertu
hjá pabba mínum og mun ég allt-
af minnast ykkar saman.
Þín
Katrín Faith Árnadóttir.
Björg Ragnheiður
Sigurjónsdóttir
✝ Kjartan Theo-philus Ólafsson
fæddist á Látrum í
Aðalvík 24. júlí
1924. Hann lést á
Seltjörn 2. nóv-
ember 2020. Kjart-
an var fjórði í röð-
inni af sjö systkin-
um. Á Látrum ólst
hann upp fyrstu
fjögur árin áður en
fjölskyldan hélt til
vesturstrandar Bandaríkjanna
þar sem þau bjuggu næstu fjög-
ur ár. Átta ára gamall var hann
aftur kominn í Aðalvíkina, nú
að Stað þar sem fjölskyldan bjó
næstu árin, áður en þau fluttu
aftur að Látrum.
Foreldrar hans voru Ólafur
Helgi Hjálmarsson, fæddur í
Stakkadal, 14. nóvember 1895
og dáinn í Reykjavík 17. júní
1974, útvegsbóndi og vél-
virkjameistari í Reykjavík, og
eiginkona hans Sigríður Jóna
Þorbergsdóttir, fædd í Neðri-
Miðvík í Aðalvík, 2. desember
1899, dáin í Reykjavík 20. mars
1983.
Föðurforeldrar voru Hjálmar
Jónsson, útvegsbóndi í Stakka-
dal, og kona hans Ragnhildur
Jóhannesdóttir. Móðurforeldrar
voru Þorbergur Jónsson, út-
vegsbóndi í Efri-Miðvík og kona
hans Oddný Finnbogadóttir.
Systkini Kjartans er upp
komust voru Ragnhildur,
Oddný, Ásta, Friðrik Steinþór,
Sveinn og Helga sem ein lifir
bróður sinn.
fræðingur kvæntur Guðnýju
Önnu Arnþórsdóttur og eiga
þau tvö börn; Friðrik Gauta
(faðir hans er Friðrik Guð-
brandsson), hann á eina dóttur,
og Freydísi Guðnýju, eigin-
maður Emil Ásgrímsson, þau
eiga þrjú börn.
Bergdís Linda er mannauðs-
sérfræðingur gift Þórði Krist-
jánssyni og eiga þau tvær dæt-
ur; Bylgju (faðir hennar er Árni
Páll Árnason), eiginmaður Erik
Brynjar Eriksson, þau eiga tvo
syni, og Þórdísi Öldu, sambýlis-
maður Ævar Ísak Ástþórsson.
Kjartan hóf störf til sjós um
fermingu og vann sjómanns-
störf fyrstu tvo áratugi
starfsævinnar. Um tvítugt hóf
hann að afla sér menntunar á
sviði vélstjórnar og málmsmíði
samhliða sjómennskunni og
lauk mótorprófum, vélvirkj-
anámi og að endingu vél-
stjórnar- og vélfræðingsprófi.
Hann kom í land og gerðist vél-
stjóri í Steingrímsstöð við Sog
1960, þar sem fjölskyldan bjó til
1978. Kjartan lauk starfsævinni
við Írafossvirkjun 1994 og
fluttu þau hjón þá niður á Sel-
foss.
Kjartan var áhugasamur um
samfélagsmál og sat m.a. í
hreppsnefnd Grafningshrepps
og skólanefnd Ljósafossskóla,
ásamt því að sinna trúnaðar-
störfum fyrir Sjálfstæðisflokk-
inn og Frímúrararegluna.
Útförin fer fram frá Foss-
vogskapellu 6. nóvember 2020,
klukkan 11. Í ljósi aðstæðna
verða aðeins nánustu aðstand-
endur viðstaddir en athöfninni
verður streymt á
https://tinyurl.com/yyh4jtoq
Virkan hlekk á slóð má nálg-
ast á
https://www.mbl.is/andlat
Kjartan kvænt-
ist þann 19. júlí
1951 Bjarneyju
Ágústu Skúladótt-
ur, fædd á Ísafirði
26. október 1926,
dáin 4. ágúst
2008. Foreldrar
hennar voru Skúli
Þórðarson
skipasmiður á Ísa-
firði og Sigrún
Laufey Finn-
björnsdóttir húsmóðir og
verkakona.
Kjartan og Ágústa áttu fimm
börn; Jökul Veigar f. 21. desem-
ber 1948, Ólaf Helga f. 2. sept-
ember 1953, Skúla f. 1. sept-
ember 1954, Hjálmar f. 1. mars
1958 og Bergdísi Lindu f. 1.
ágúst 1963.
Jökull Veigar (kjörsonur
Kjartans) er rafvirki og raf-
eindavirki og á tvö börn; Veig-
ar Frey, sem á þrjú börn, og
Sigrúnu Elfu.
Ólafur Helgi er lögfræðingur
og stjórnsýslufræðingur kvænt-
ur Þórdísi Jónsdóttur og þau
eiga fjögur börn: Kristrúnu
Helgu, eiginmaður Ómar Freyr
Ómarsson, þau eiga einn son.
Melkorku Rán, eiginmaður
Seckin Erol, þau eiga tvö börn.
Kolfinnu Bjarneyju, sambýlis-
maður Fannar Sævarsson. Og
Kjartan Thor, sambýliskona
Álfrún Auður Bjarnadóttir.
Skúli er rekstrarhagfræðing-
ur kvæntur Nancy Barish og
eiga þau tvær dætur, Hönnu og
Söru. Hjálmar er rekstrarhag-
Með nokkrum orðum vil ég
minnast föður míns. Kjartan T.
Ólafsson var í senn tenging við 19.
öldina, foreldrar hans fæddir fyrir
aldamótin 1900, búandi norður á
Hornströndum, og einnig heims-
borgari. Hann hafði sem barn farið
með móður sinni og þremur eldri
systrum til Point Roberts í Wash-
ington-ríki í Bandaríkjunum og
þar bjuggu þau í 4 ár, 1928 –1932,
og upplifðu Kreppuna miklu. Faðir
þeirra hafði flutt út áður. Ferða-
lagið var langt og erfitt með við-
komu á Ísafirði, í Reykjavík, Glas-
gow og Montreal og svo lest þvert
yfir Kanada. Hann minntist oft á
þessa löngu og ströngu för, sem að
einhverju leyti mótaði hann. En
þau fluttu aftur norður í Aðalvík til
föðurömmu og föðurafa sem biðu
þeirra þar.
Frá fermingu og næstu ríflega
tvo áratugina var hann til sjós.
Fyrstu minningar mínar eru frá
því að hann var í smiðjunni, Hamri,
að læra vélvirkjun, lesandi fyrir
Iðnskólann og síðar Vélskólann.
Það var forvitnilegt að fá að koma
um borð í Hval 4 meðan hann
starfaði þar. Hann var eðli málsins
samkvæmt mikið að heiman þar til
við fluttum úr Vesturbænum aust-
ur að Sogi þar sem við bræðurnir
nutum mikils frjálsræðis. Hann
sýndi okkur mikið traust bæði á
báti á Úlfljótsvatni og ferðum okk-
ar um nágrennið, sem sumar væru
vart í frásögur færandi nú um
stundir þegar hætta blasti við. En
við lærðum að bjarga okkur.
Pabbi gat verið bæði strangur
og ljúfur eftir því hvernig á stóð og
hjálpaði til þegar skólaganga mín
nálgaðist botninn með því útvega
hjálp ásamt móður minni. Hann
gladdist áföngum í náminu, en
hafði ekki fullkomin skilning á tón-
listarsmekk mínum og aðdáun á
The Rolling Stones enda sjálfur
liðtækur harmónikkuspilari af
gamla skólanum, en gekk illa að
lokka mig að nikkunni, því miður.
Pabbi var mikill bóklesari og
keypti margar bækur. Heimilið
var eins og bókasafn, alltaf nóg að
lesa. Áhugi hans á ættfræði var
mikill og við gátum rætt hana,
einkum seinni árin. Hann hjálpaði
mér félitlum við bílaviðgerðir,
ávallt reiðubúinn til aðstoðar líkt
og þegar steypa þurfti grunn und-
ir húsið sem við byggðum á Sel-
fossi. Í fáum orðum verður of lítið
sagt af langri ævi, en hann varð
hvíldinni feginn og vildi finna móð-
ur mína á ný sem nú er vonandi
orðið. Ég þakka honum allt gott
og einkum okkar löngu og stund-
um djúpu símtöl sem við áttum
meðan við fjölskyldan bjuggum á
Ísafirði. Ekki verður hjá því ko-
mizt að nefna hversu mjög hann
sinnti starfi í Frímúrareglunni, en
þar eignaðist hann marga góða
vini, sem gjarnan hefðu viljað
kveðja hann, en aðstæður leyfa
ekki.
Að lifa ríflega 96 ár er langur
tími og margt upplifað á þeim
tíma. Margs er að minnast, bæði
gleði og sorgar, en látum gleðina
ráða för. Ég kveð þig pabbi minn
og þakka þér allt gott og börnin
okkar sömuleiðis. Ég mun skila
kveðjunni sem þú baðst mig fyrir
til ófædds sonar Kjartans nafna
þíns og láta hann vita að þú hafir
beðið honum blessunar og að þú
hafir ekki átt þess kost að hitta
hann.
Að lokum þökkum við fyrir þá
góðu umönnun og velvilja sem
pabbi naut hjá starfsfólki Hjúkr-
unarheimilisins Seltjarnar.
Ólafur Helgi Kjartansson.
Kjartan T. Ólafsson var fæddur
og uppalinn að Látrum í Aðalvík.
Þaðan byrjaði hann ungur að
stunda sjóróðra með föður sínum.
En um það leyti sem Kjartan var
hálfþrítugur var sveitarfélagið
Sléttuhreppur komið í auðn og
lagt af. Ef til vill var sú bitra
reynsla skýringin á því hve Kjart-
an var óvenju frændrækinn og
trygglyndur.
Áður hafði fjölskylda hans átt
næsta einstæða reynslu er hún
fluttist vestur til Point Roberts á
Kyrrahafsströnd Bandaríkjanna
1928 þar sem föður hans hafði
tæmst arfur en fluttist síðan aftur
heim að Látrum 1932, brennd af
áhrifum heimskreppunnar.
Kjartan mundi vel ýmislegt úr
þessari fjögurra ár dvöl og heim-
komunnar minntist hann þannig
löngu síðar:
„Upp á Látralagið komum við
svo á milli kl. 5:00 og 6:00 um
morguninn í fallegu júníveðri og
þar var blásið í bátslúðurinn. Í sól-
arupprisunni gengum við upp
brekkuna, upp á Grænutóft og
heimsreisu minni var þar með lok-
ið, á brekkunni, þaðan sem ég fór,
tæpum fjórum árum fyrr á honum
Kalla-Rauð.“
Fyrri hluti starfsævi Kjartans
var nær eingöngu bundinn sjó-
mennsku bæði á minni og stærri
skipum. Hann lauk vélstjórnar-
prófi frá Vélskólanum í Reykjavík
árið 1958.
Árið 1960 fluttist Kjartan með
konu sinni og fjölskyldu að Sogs-
virkjunum í Grímsnesi og þar
starfaði hann til starfsloka 1994.
Kjartan tók virkan þátt í sam-
félaginu í Grímsnesi, átti sæti í
hreppsnefnd um skeið og sá um
fjármál Ljósafossskóla um árabil.
Hann var félagslyndur að eðlisfari
og hvarvetna góður liðsmaður þar
sem hann lét til sín taka.
Kjartan gekk í Frímúrararegl-
una 1962 og var meðal forgöngu-
manna að stofnun Röðuls á Sel-
fossi 1983.
Eftir starfslokin fluttu þau
Ágústa hingað á Selfoss og nutu
elliáranna í nýju umhverfi. Ágústa
lést árið 2008.
Á þessu seinasta skeiði eignað-
ist Kjartan marga nýja kunningja
svo sem Húnana við Sundhöll Sel-
foss og fleiri af þeim vettvangi,
sem mátu hann að verðleikum og
sýndu honum margháttaða vin-
semd og ræktarsemi. Mér er
kunnugt um að fyrir það allt var
hann afar þakklátur.
Sjálfur þakka ég nú við leiðar-
lok alla tryggð og frændrækni
hans í minn garð og minna um leið
og ég sendi öllum börnum Kjart-
ans og öðrum aðstandendum hans
innilegar samúðarkveðjur.
Ég bið minningu Kjartans T.
Ólafssonar blessunar hins hæsta
höfuðsmiðs.
Óli Þ. Guðbjartsson.
Góður félagi og vinur hefur nú
fengið kærkomna hvíld og eigum
við vinir hans í Húnahópnum á
Selfossi eftir að sakna vinar í stað,
það verður ekki oftar hlaupið með
kjötsúpu yfir Hellisheiði. Kjartan
var sannur heimsborgari, alinn
upp á vesturströnd Bandaríkj-
anna og Hornströndum, hann var
eftirtektarverð persóna, hár,
grannur og spengilegur, dökkur
yfirlitum, litríkt glæsimenni. Það
var ekki hægt að láta sér leiðast í
nærveru Kjartans, hann var
skemmtilegur félagi með
ákveðnar skoðanir, sérvitur á
ýmsa lund og sérstaklega mat-
vandur en framúrskarandi gest-
gjafi, það var aldrei lognmolla í
hans nálægð. Kjartani mínum
kynntist ég þegar ég var tekin inn
í sundhóp sem hékk á húninum á
Sundhöll Selfossi eldsnemma á
morgnana. Hann var félagi í þess-
um hóp og tók hann mér strax eins
og týndu dótturinni og kynnti mig
mjög fljótlega fyrir sinni elsku-
legu eiginkonu Ágústu sem varð
mikil og góð vinkona mín, en hún
lést eftir stutt en erfið veikindi því
miður of fljótt frá þessum
skemmtilega félagsskap, en fé-
lagar ásamt mökum náðu að gera
margt skemmtilegt saman, farið
var í mörg ferðalög innanlands og
ekki síður nokkur skemmtileg
ferðalög erlendis. Eftir að Ágústa
féll frá hélt Kjartan hennar
merkjum á lofti og vílaði ekki fyrir
sér að halda flottar veislur fyrir
okkur félaga sína, bæði meðan
hann var enn til heimilis á Selfossi
og eins eftir að hann flutti í Kópa-
voginn. Aldurinn færðist yfir og
heilsan tók að bila, hann seldi hús-
ið sitt og flutti í eigin þjónustuíbúð
í Boðaþingi í Kópavogi og sam-
verustundir okkar urðu færri, í
rúmt ár hefur hann dvalið í Sel-
tjörn á Seltjarnarnesi og hitti ég
hann þar síðast á 96 ára afmæli-
degi hans, 24. júlí sl.
Nú er komið að leiðarlokum,
samverustundir verða ekki fleiri í
þessari tilveru, ég þakka mínum
góða vini fyrir samfylgdina og
óska honum góðrar heimkomu í
sumarlandið þar sem ég er fullviss
um að vel hefur verið tekið á móti
honum.
Fyrir mér varst þú ímynd hins göfuga og
góða
svo sterkur einlægur og hlýr.
Örlög þín ráðin – mig setur í hljóða
við hittumst samt aftur á ný.
Megi algóður guð þína sálu nú geyma
gæta að sorgmæddum græða djúp
sár.
Þó kominn sért yfir í aðra heima
mun minning þín lifa um ókomin ár.
(Höf. ókunnur)
Fyrir hönd Húnanna sendi ég
aðstandendum hans samúðar-
kveðjur og munum að minningin
er ljós sem lifir.
Sigríður J. Guðmundsdóttir
(Sirrý).
Ég kveð góðan vin til margra
ára með þessu ljóði sem ég flutti á
níræðisafmæli hans.
Standbjörgin vestfirsku, Straumnes og
Ritur,
ströndum við Aðalvík, öruggir verðir.
Norðvestan stórviðri, næðingur bitur
er náttúruaflið sem mannsbarnið herðir.
Fiskisæld miðanna fengsæla drengi
fljótlega gerir þá athafnaglaða.
Á vertíð með föðurnum var hann ei
lengi,
sem veiðikló þekkti hann til bestu staða.
Við vélfræðinámið þá var ekki tafið,
vélsmiðjan afgreidd og bóklestri lokið.
Fram undan vinnan og heillandi hafið
á Hermóð og togara tafarlaust rokið.
Raforkuöryggi er albesta gengi
við allharðar kröfur til starfsmanna ger-
um.
Kjartan T. var þarna á vaktinni lengi
við verkstjórn og gæslu í raforkuverum.
Ef horft er á lífshlaupið lítið eitt innar,
hvað líklega hamingju mun hafa valdið.
Hann var aðstoðarmaður hennar Ágústu
sinnar
við uppeldi barna og heimilishaldið.
Það er gegn og góður siður,
góða vini að kveðja.
Hinn hæsti höfuðsmiður
mun heiðursmanninn gleðja.
Samúðarkveðjur til fjölskyld-
unnar.
Hjörtur Þórarinsson.
Kjartan Theophi-
lus Ólafsson
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Minningargreinar