Morgunblaðið - 12.11.2020, Blaðsíða 42

42 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 12. NÓVEMBER 2020
✝ BenediktRagnar Löv-
dahl fæddist 5.
október 1953.
Hann lést 30. októ-
ber 2020.
Foreldrar Bene-
dikts voru Hulda
Benediktsdóttir
Lövdahl, f. 1916, d.
1998, og Ragnar
Kornelíus Lövdahl,
f. 1910, d. 1979.
Systkini Benedikts eru Ed-
vard Lövdahl, f. 1937, d. 2018,
Una Lövdahl, f. 1940, Jóhanna
Lövdahl, f. 1947, og Marten
Lövdahl, f. 1958.
Sonur Benedikts sem hann
eignaðist með fyrri eiginkonu
sinni, Ásu Hildi Baldvinsdóttur,
er Pétur Þór Benediktsson, f.
1976, maki Anna Kristín Guð-
mundsdóttir, f. 1979. Þeirra
dætur eru Ása Diljá, f. 2000, og
Dagbjört Lóa, f. 2008.
Benedikt kvæntist hinn 3.
skeið. Hann tók síðar við bíla-
leigu Karnabæjar, InterRent. Á
níunda áratugnum hóf hann
störf hjá Skrifstofuvélum og
þar starfaði hann þar til hann
stofnaði sitt eigið fyrirtæki,
Umfang hf., árið 1990 ásamt
þremur samstarfsfélögum.
Þeir sérhæfðu sig í sölu og við-
haldi ljósritunarvéla. Hann
seldi sinn hlut í fyrirtækinu ár-
ið 2003.
Benedikt átti sér mörg og
fjölbreytt áhugamál. Hann
stundaði siglingar á sínum
yngri árum og stofnaði Sigl-
ingaklúbbinn Ými árið 1971
ásamt nokkrum vinum. Stanga-
veiði stundaði hann til fjölda
ára ásamt gæsa- og rjúpna-
veiði. Hann hafði yndi af tónlist
og af lestri góðra bóka. Bene-
dikt var listrænn og málaði
margar fallegar myndir.
Útför Benedikts verður gerð
frá Bústaðakirkju í dag, 12.
nóvember 2020, kl. 13. Í ljósi
aðstæðna verða eingöngu nán-
ustu aðstandendur viðstaddir.
Útförinni verður streymt á
https://www.benediktlovdahl.is
Virkan hlekk á slóð má nálg-
ast á:
https://www.mbl.is/andlat
mars 1984 eftirlif-
andi eiginkonu
sinni, Lóu May
Bjarnadóttur, f.
31. maí 1950. For-
eldrar Lóu voru
Guðrún Jónsdóttir,
f. 1921, d. 2012, og
Bjarni Guðjónsson,
f. 1915, d. 2017.
Sonur Lóu og
Benedikts er
Bjarni Benedikts-
son, f. 1984, maki Ireti El-
isabeth Akinroyeje, f. 1989.
Benedikt ólst upp í Kópavogi
og lauk þar skólagöngu sinni.
Hann var mörg sumur í sveit í
Selkoti undir Eyjafjöllum þar
sem hann undi hag sínum vel.
Hann byrjaði ungur að vinna
og starfaði meðal annars hjá
Völundi og hjá Eimskip þar
sem hann vann bæði í landi og
á sjó. Benedikt hóf störf hjá
Karnabæ á áttunda áratugnum
og vann þar um nokkurra ára
Einn sumarmorguninn erum
við pabbi vaknaðir eldsnemma. Við
erum á leiðinni til Raufarhafnar að
hitta Clive og son hans Daniel. Til-
gangur ferðarinnar var að veiða
fisk en fyrst þurftum við að keyra
þangað á einum degi. Pabbi hafði
áhyggjur af því að bílferðin yrði
löng, þreytandi og óbærileg fyrir
mig og gaf mér því hlutverk plötu-
snúðs í bílnum. Ég mátti spila hvað
sem var! Ég kynnti hann því fyrir
hljómsveitum eins og The Prodigy
og hann kenndi mér að bandarísk-
ir rapparar væru gjarnir á að fá
laglínur lánaðar frá gömlum rokk-
urum eins og Jimmy Page úr Led
Zeppelin. Þessi ferð lýsir pabba
ótrúlega vel. Honum var umhugað
um líðan mína í erfiðu ferðalagi en
nýtti tímann til að sinna sameig-
inlegu áhugamáli okkar sem var
tónlist. Meira en 20 árum síðar
mætti hann á danstónlistarkvöld
sem ég hélt með vinum í miðbæ
Reykjavíkur. Hann var eini pabb-
inn sem mætti og fékk að heyra frá
öllum að hann væri langsvalasti
pabbinn.
Pabbi vann sig upp úr engu og
náði árangri á eigin spýtur. Hann
fór snemma að vinna á sjó og síð-
ustu ár ferilsins sérhæfði hann sig
í sölu og viðhaldi á skrifstofubún-
aði. Hann naut mikillar virðingar
meðal samstarfsfólks og sérstak-
lega þeirra sem störfuðu erlendis.
Veiðifélagar hans litu einnig upp
til hans og til merkis um það fékk
hann viðurnefnið ljónatemjari
vegna þess hve fimlega hann
sveiflaði veiðistöng. Ég vil meina
að yfirvaraskeggið hafi hjálpað til
við að festa viðurnefnið.
Hann sá alltaf til þess að fjöl-
skyldan hefði það gott. Við áttum
flotta bíla, nýjustu græjur og hann
ferðaðist með okkur til útlanda.
Hann kenndi mér snemma á pen-
inga með því að ráða mig í vinnu
við hin ýmsu húsverk. Í hvert
skipti sem einhver þurfti hjálp þá
var hann til staðar. Snyrti-
mennska var honum alltaf ofar-
lega í huga og hann sagði mér að
passa það að lykta alltaf vel. Hann
var fluggáfaður og lagði mikla
áherslu á að við bræðurnir klár-
uðum stúdentspróf þótt hann hefði
ekki gert það sjálfur. Þegar Ireti
kom inn í líf mitt sá pabbi til þess
að hún væri velkomin í fjölskyld-
una og hafði oft orð á því hversu
góð hún væri.
Pabbi var ungur í anda alla ævi
– áreynslulaust og án tilgerðar.
Þegar hann var á sextugsaldri
keypti hann öfluga tölvu fyrir
heimilið. Sölumaðurinn gerði ráð
fyrir að pabbi væri arkitekt sem
þyrfti mulningsvél fyrir grafíska
vinnslu en svo var ekki. Hann ætl-
aði að spila tölvuleiki í sem mest-
um gæðum.
Elsku pabbi. Við fórum saman í
gegnum nokkur lífsskeið og þau
eru nokkur eftir sem ég hefði vilj-
að upplifa með þér. Í staðinn mun
ég hugsa til þín og halda minningu
þinni á lofti.
Takk fyrir samveruna, þú varst
langflottastur.
Bjarni Benediktsson.
Elsku dýrmæti vinur okkar
Benni (ljónatemjari). Á þessari
stundu er ekki hægt að segja ann-
að en hjörtu okkar eru brotin í
þúsund mola. Orð geta ekki lýst
því hversu sorgmædd við erum
eftir þær hræðilegu fréttir að þú
værir dáinn. Allt stoppar og við
náum varla andanum því tilfinn-
ingarnar eru svo yfirþyrmandi
djúpar og sárar. Lífið er svo
hverfult og breytist á einu and-
artaki, eftir sitjum við algjörlega
vanmáttug. Bara ef þú hefðir …
eru orð sem fara í gegnum hug-
ann aftur og aftur. Þessi dagur er
án efa sá erfiðasti og átakanleg-
asti sem við höfum upplifað.
Það er svo margt sem okkur
langar að segja þér elsku Benni
og við áttum eftir að gera svo
margt saman. Að horfast í augu
við fráfall þitt er svo þungbært að
engin orð fá því lýst. Við sitjum
hér í stofunni hjá okkur og minn-
umst allra góðu stundanna sem
við áttum hér saman, kveikjum á
kerti og hugsum til þín. Á veggn-
um er glæsilegt málverk eftir þig
sem þú færðir okkur á góðum
degi.
Þessi mynd og ótal aðrar
myndir sem þú hefur málað um-
vefja heimili okkar og minna á
dýrmæta vináttu þína og ástúð.
Það er svo margt að þakka,
margs að minnast í gegnum öll
þau ár sem við höfum verið vinir.
Allar veiðiferðirnar, sumarbú-
staðaferðirnar, siglingarnar. Þú
varst einstakur vinur, traustur,
glettinn, með góðan húmor og
listamaður af guðs náð. Við kveðj-
um þig en vitum að við eigum eftir
að hittast aftur og munum þá sigla
með himinskautum.
Traustir vinir
eru ekki sjálfgefnir,
þeir eru Guðs gjöf.
Englar sem létta undir
og geta skipt sköpum
um líðan fólks.
Einkum í hremmingum,
þegar heilsan svíkur
eða á efri árum
þegar fjaðrirnar
taka að reytast af
hver af annarri.
Þá fyrst kemur í ljós
hverjir eru vinir
í raun.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Elsku Lóa, Pétur og Bjarni og
fjölskyldur og vinir, við vottum
ykkur okkar dýpstu samúð á
þessum erfiða tíma. Guð blessi
ykkur öll.
Elskum þig Benni okkar.
Svavar og Berglind.
Elsku Benni okkar. Fjöl-
skylduvinur og besti vinur pabba
okkar er fallinn frá. Þvílík sorg,
harmur og missir. Pabbi og Benni
kynntust fyrst í gegnum Siglinga-
klúbbin Ými í Kópavogi fyrir tæp-
um 50 árum en Benni var einn af
stofnendum siglingaklúbbsins og
sigldu þeir mikið saman.
Síðan unnu þeir saman þegar
fyrirtæki sem pabbi var aðili að
keypti bílaleiguna Geysi af Gulla í
Karnabæ þar sem Benni var
framkvæmdastjóri. Pabbi og
Benni urðu mjög fljótlega bestu
vinir og áttu mörg sameiginleg
áhugamál, þar má nefna laxveiði,
siglingar, rjúpna- og gæsaveiði.
Saman veiddu þeir í mörgum góð-
um ám svo sem Norðurá, Grímsá,
Laxá í Aðaldal og Langá. Þegar
pabbi okkar varð 50 ára var haldið
upp á afmælið með því að fara í
Laxá á Ásum, eina bestu á á land-
inu.
Eftirminnilegt atvik úr veiðinni
sem Benni sagði okkur frá var
þegar pabbi var búinn að vera að
veiða í Langá í þrjá daga þegar
Benni kom upp eftir af því þeir
áttu þrjá daga til viðbótar. Pabbi
var orðinn þreyttur og lagði sig á
árbakkanum meðan þeir voru að
bíða eftir því að það myndi flæða
upp í fossinn og laxinn gengi upp í
ána, svo þegar pabbi vaknar þá er
hann með fangið fullt af laxi. Þá
hafði Benni grallarinn byrjað
bara á að veiða og veitt svakalega,
þar sem ganga af fiski kom upp
ána og Benni veiddi og veiddi og
henti svo fiskinum yfir pabba sem
vaknaði í haugi af laxi. Við höfum
oft hlegið mikið að þessari góðu
sögu.
Alltaf fyrir veiðitúrana kom
Benni heim til okkar og þeir pabbi
fóru yfir veiðigræjurnar saman og
nýjustu flugurnar sem Benni
hafði verið búinn að hnýta, en
hann var mikill áhugamaður um
fluguhnýtingar. Benni var ein-
stakur, tryggur pabba okkar og
góður fjölskylduvinur.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Guð blessi minningu þína.
Helga Dís, Sigurbjörg
Halla og Jóhann Egill.
Á yndislegu lognkvöldi við
Eyrina var ekkert sem truflaði
hugljúfan nið Laxfoss annað en
taktfastir svipuslættir Stóru-
Bertu á Brotinu. Okkur hafði ver-
ið skipað til svæðis með eigand-
anum Benna, snaggaralegum
manni með yfirskegg, og Lóu eig-
inkonu hans. Nú horfðum við yfir
ána og dásömuðum köstin. Lax-
inn var hættur að stökkva. Var
hann taminn? Við hættum
snemma. Höfðum samflot með
hjónunum upp á Rjúpnahæð.
Benni bar á bakinu úrtökugóðan
grágrænan laxapoka gjörðan úr
strigaefni en slíka poka áttu ein-
ungis lengra komnir veiðimenn.
Þetta var á ofanverðri síðustu
öld þegar veiðimenn í Stanga-
veiðifélaginu fjölmenntu til júní-
veiða í Norðurá og var alveg sama
um það hvaða veiðimenn væru
aðrir við veiðar. Það réðst einfald-
lega af úthlutun nefndarinnar um
veturinn. Aldrei datt nokkrum
manni í hug að hafa með sér leið-
sögumann, allt agn var leyfilegt
og óþekkt að nokkur sleppti vilj-
andi fönguðum laxi. Veitt á dag-
inn og drukkið af nóttina.
Eftir kvöldverðinn var sest nið-
ur og málin rædd. Við vorum að-
allega maðka- og spúnamenn eins
og flestir í húsinu og þótti lítið til
fluguveiða koma. Stóra-Berta var
Hardy-veiðistöng af lengstu og
þyngstu gerð, oftast búin langri
og þungri línu með stórri túpu á
endanum, frances eða annarri
sambærilegri. Eigandinn fékk
orðið: Hann sagði að laxinn væri
eins og ljónið, annaðhvort alfa-
eða ómegadýr. Það þyrfti að ná
sambandi með stöng og línu rétt
eins og ljónatemjarinn þyrfti að
ná sambandi við ljónið með svip-
unni. Hann hefði lært það eftir að
hafa numið í Konunglega ljóna-
temjaraskólanum í Tékkóslóvakíu
og síðan starfað við fagið um alla
Evrópu og víðar. Okkur setti
hljóða og agndofa hlustuðum við á
hann. Þetta var Benni ljónatemj-
ari.
Það kom ekki annað til greina
en að fara í veiðiferðir með mann-
inum, aftur og aftur eftir þetta.
Benni stjórnaði umsóknum og við
náðum í nokkur ár að fylla í holl í
Norðurá með yndislegu fólki. Þær
gleðistundir töpuðust þegar
reglugerðarmenn tóku að leggja á
ýmis veiðibönn og náðu nýjum
hæðum í okri á veiðileyfum. Við
kynntumst ljónatemjaranum nán-
ar og áttum með honum og Lóu
margar gæðastundir á bökkunum
og annars staðar næstu árin.
Benni ljónatemjari var andríkur
maður. Fátt var honum óviðkom-
andi og honum var margt til lista
lagt. Listmálari alveg prýðilegur,
viðgerðarmaður af bestu gerð,
ráðgjafi í bílaviðskiptum og sögu-
maður góður. Hjálplegur við vini
sína og úrræðagóður. Palace var
hans lið í enska boltanum, þ.e.a.s.
Buckingham Palace.
Síðasta veiðiferð ljónatemjar-
ans var norður í Bakká í haust þar
sem hann töfraði upp tvo laxa með
hjálp Stóru-Bertu. Við hittum
bændur og ljónatemjari virti þá
fyrir sér drjúga stund. Síðan
dásamaði hann lömbin þeirra og
kvað þau vera miklu stærri en
lömbin sunnan heiða. Það fór vel í
Strandamenn. Um kvöldið var
grillaður lax og sögur.
Ljónatemjarinn setur ekki
fleiri laxa í pokann sinn. Við höf-
um misst kæran vin en mestur er
harmur Lóu, yndislegrar eigin-
konu. Megi almættið veita henni
og fjölskyldunni styrk á erfiðum
tímum.
Ásgeir Þór og Jón L.
Árnasynir.
Kallið er komið
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
(V. Briem)
Stórt skarð hefur verið höggvið
í vinahóp okkar sem stofnuðum
Siglingafélagið Ými 4. mars 1971.
Elsku Benni, sem við kveðjum í
dag, var einn af 14 stofnendum fé-
lagsins. Við sem hlökkuðum svo
til að halda upp á 50 ára stofn-
afmælið eftir fjóra mánuði. Við
sitjum eftir hugsi, hnípin og sorg-
mædd.
Margar minningar koma upp í
hugann þegar ég hugsa til elsku
Benna:Benni á fullu að taka þátt í
starfi Æskulýðsráðs Kópavogs
(þar sem ég starfaði) á Álfhóls-
vegi 32, fyrir ofan KRON, mjólk-
urbúðina og fiskbúðina. Þar réð
ríkjum góður vinur okkar, Sigur-
jón Ingi Hilaríusson, æskulýðs-
fulltrúi í Kópavogi og kennari
okkar við Gagnfræðaskóla Kópa-
vogs. Hann hafði frumkvæði að
stofnun Ýmis og stofnaði hann
með okkur. Það var alltaf einhver
notaleg glettni og gamansemi í
gangi þegar þeir Sigurjón komu
saman. Kómískar örsögur með til-
heyrandi hlátri gengu oft á milli
þeirra vinanna. Það var eins og
þeir væru stilltir inn á sérstaka
glettnistíðni.
Einkennandi fyrir stórhug og
drauma brautryðjendanna, fyrir
tíma tölvu, gervihnatta og verald-
arvefjar, er skráning Benna í
fundargerðarbók Ýmis í lok mars
1971: „Ég legg til að kosin verði
nefnd til að kanna strauma og
veðráttu í kringum Ísland að sum-
arlagi, sérstaklega við Reykjanes-
röstina, Langanes og Hornbjarg,
og kanna hvort það væri mögu-
legt fyrir þrjá viðvaninga að sigla
kringum landið.“ Við vorum öll
viðvaningar. Það leið þó ekki á
löngu þar til farið var að sigla
þessar sjóleiðir, og einnig á milli
landa, sem okkur dreymdi ekki
um á þessum tíma.
Náið samstarf var á milli Ýmis
og Brokeyjar. Það gerðist fyrir
tilstilli Sigurjóns og Reynis Karls-
sonar, æskulýðsfulltrúa Reykja-
víkur. Þeir komu einnig á sterk-
um tengslum við æskulýðsfulltrúa
Glasgowborgar. Við tókum á móti
æskulýðskór Glasgow og félögum
úr siglingafélaginu Gairloch Boat
Club í Glasgow. Þau tóku síðan á
móti okkur. Næstu þrjú ár fóru
þrír hópar á vegum félaganna til
Glasgow. Benni og Valdi fóru í 1.
og 3. ferðina. Benni var duglegur
að senda póstkort til okkar sem
heima sátum í seinni ferðinni til að
leyfa okkur að fylgjast með. Við
lærðum að velta skútum og rétta
skútur við, á Clyde-ánni. Þar var
sjórinn ögn hlýrri en hér heima.
Við kynntumst skútum í Glasgow
sem við höfðum ekki kynnst áður.
Við komum að móttökunum og
ferðunum eins og einn maður.
Þarna naut Benni sín vel.
Haldið var upp á 40 ára afmæli
Ýmis 2011, í nýju glæsilegu fé-
lagshúsi við Vesturvör. Frá þeim
tíma hefur hópurinn hist reglu-
lega til að rifja upp gömul ævin-
týri. Benni var alltaf með - og allt-
af var stutt í kátínuna,
gamansemina, glettnina og
gleðina.
Fyrir hönd stofnfélaga Sigl-
ingafélagsins Ýmis sendi ég
elskulegri eiginkonu Benna og
fjölskyldu innilegustu samúðar-
kveðjur. Við varðveitum yndisleg-
ar minningar um yndislegan vin.
Far þú í friði.
Friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem)
Valgerður Snæland
Jónsdóttir, ritari Sigl-
ingafélagsins Ýmis
1971-1973.
Fallinn er frá góður vinur svo
allt of fljótt.
Við Benni ólumst upp í Kópa-
vogi, kynntumst 12 ára í þéttum
og góðum vinahóp og unglingsár-
in voru ljúf og eftirminnileg.
Minningarnar eru góðar og
margar: skemmtilegar veiðiferðir
er við vorum að reyna að ná tök-
um á þeirri list, fyrsta utanlands-
ferðin, siglingar, æskulýðsráð, og
svo vorum við í hóp góðra vina
sem stofnuðu Siglingafélagið Ými
í mars 1971.
Þó stundum liði langur tími án
þess að við hittumst var samt eins
það hefði verið í gær en undanfar-
in misseri höfum við verið í góðu
sambandi og talað saman í síma
oft í mánuði og rifjað upp gamla
daga.
Benni var góður málari og á ég
eftir hann fallega vatnslitamynd
frá Námaskarði.
Takk fyrir vináttuna, gleðina,
húmorinn og skemmtisögurnar.
Innilegar samúðarkveðjur,
Lóa, Pétur Bjarni og fjölskyldur.
Blessuð sé minning Benna.
Stefán Hans Stephensen.
Á bökkum Norðurár kynntist
ég Benna og Lóu fyrst. Það var
skemmtilegur veiðitúr. Viðkynn-
ing jókst næstu ár, ekki síst fyrir
það að við Lóa urðum – fyrir til-
viljun – starfsfélagar í um áratug
á tveimur vinnustöðum. Veiðitúr-
arnir urðu margir og eftirminni-
legir. Benni var prýðisveiðimað-
ur.
Athugull, reyndur og sá oft
aðra fleti í veiði sem venjulegum
mönnum datt ekki til hugar, enda
var hann örvhentur. Það var
ósköp þægilegt að hafa hann sér
við hlið þegar vindátt var rang-
sælis fyrir rétthenta menn.
Veiðiferðum fjölgaði og þar
naut Benni sín afar vel – enda
mikið náttúrubarn. „Alltaf gaman
hjá okkur,“ sagði hann iðulega og
lék við hvern sinn fingur.
Skemmtilegur, brosandi og al-
sæll. Hafði vitaskuld staðfastar
skoðanir á hvar best væri að leita
fanga. Hann fékk uppnefnið
„ljónatemjari“ vegna sérstaks
kastlags með gamalli Hardy-tví-
hendu sem hann átti og kallaði
„Stóru Bertu“. Líkaði honum
uppnefnið vel og gekkst upp í því.
Hann var ávallt kallaður ljóna-
temjari eða „liontamer“ meðal
laxveiðimanna.
Vinabönd styrktust við Benna
og Lóu síðustu tvo áratugi og var
ég orðinn heimalningur hjá þeim
og kynntist vel nánustu fjöl-
skyldu þeirra. Á heimili þeirra
hef ég átt ógleymanlegar stundir.
Fyrir mörgum árum sagði Benni
að nú væri farið að síga á síðari
hluta lífs okkar. Stakk upp á því
að sá sem lifði hinn myndi skrifa
minningarorð um hinn látna. Ég
samsinnti því en sagði að hugs-
anlega myndi honum ekki líka
mín grein.
Ég myndi hefja hana með
þessum orðum: „Benni var ekki
allra …“ og næsta setning yrði
„Benni batt ekki bagga sína sömu
hnútum og samferðamenn hans“.
Þetta líkaði honum vel og hló. Í
sjálfu sér er þetta að mörgu leyti
ágætis lýsing á honum. Benni var
„lífskúnstner“; sterkur persónu-
leiki, með sterk lífsviðhorf, stað-
fastur, mikið hörkutól og þverari
en allt sem þvert er. Það var allt í
lagi því hann tók rökum. Hann
hafði mikla kímnigáfu og var
skemmtilegur. Var rökfastur og
mikill sagnamaður. Átti til að
vera langorður og ansi ítarlegur í
frásögn. Benni sá oft nýjar leiðir í
málum þar sem allt var komið í
óefni. Umfram allt gat hann einn-
ig verið ljúfur sem lamb, barn-
góður og mikill dýravinur. Vinur
sem mátti treysta þegar mikið lá
við.
Benni leit ekki á lífið sem vin-
sældakosningu.
Safnaði ekki vinum en átti þó
marga trausta vini. Gerði til
þeirra kröfur og endurgalt vin-
skapinn ríkulega. Vinátta er í
senn einföld og flókið fyrirbæri.
Margir mestu heimspekingar
mannsandans allt frá Forn-
Grikkjum hafa velt henni fyrir
sér. Hún telst til helstu dyggða
mannsins.
Andlát vinar míns er mér afar
sárt og þungbært og brutust
fram miklar tilfinningar.
Elsku Lóa. Ég dáist að æðru-
leysi þínu eftir lát Benna. Vissi
alltaf að þú værir heilsteypt og
vönduð. Yndisleg, með gott
hjarta eins og nafna þín í nátt-
úrunni. Huggun harmi gegn á ég
þig enn að.
Gylfi Gautur Pétursson.
Í dag kveðjum við vin okkar og
samferðamann til margra ára-
Benedikt Ragnar
Lövdahl