Morgunblaðið - 17.12.2020, Síða 60

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 17. DESEMBER 2020
N Ý F O R M
H Ú S G A G N A V E R S L U N
Strandgötu 24 | 220 Hafnarfjörður | Sími 565 4100 | nyform.is
Mikið úrval af HVÍLDARST
með og án rafmagns lyftibú
Komið og
skoðið úrvalið
ÓLUM
naði
Elínrós Líndal
elinros@mbl.is
Aníta Briem leikkona er nýflutt til
Íslands með sex ára dóttur sinni
og eiginmanni. Aníta hefur ekki
setið auðum höndum og hefur ný-
verið lokið tökum á þremur ís-
lenskum kvikmyndum sem koma
út á næsta ári.
„Ég hef það bara ljúft og get
ekki annað en verið þakklát. Á
meðan svo margir hafa átt erfitt
ár, misst vinnuna, heilsuna eða
þjáðst á annan hátt vegna ástands-
ins, hef ég verið svo ótrúlega lán-
söm að vinna að krefjandi og gef-
andi verkefnum með stórbrotnu
listafólki á þessu ári. Ég kom
hingað í janúar í verkefni með
tvær ferðatöskur og hef bara ekk-
ert farið til baka!“
Söngur alltaf skipt
miklu máli á jólunum
Ákvörðunin um að flytja heim
var þó einungis tekin nýverið.
„Ég hef verið búsett í Los Ang-
eles í 12 ár. Ég ætla að njóta mín
hér heima og nú þegar ég hef lokið
tökum hef ég verið bara aðeins að
jafna mig. Leyfa mér að njóta
augnabliksin og anda. Vinnan get-
ur tekið svolítið á. Svo er ég með
verkefni í þróun og nokkur járn í
eldinum.“
Aníta ætlar að njóta þess að
eiga jól á íslenska heimilinu sínu.
„Ég hef alltaf verið mikið jóla-
barn og á afar fallegar minningar
úr barnæsku um jólin. Söngur hef-
ur alltaf einkennt jólin, enda sung-
um við mamma báðar í kórum svo
jólastemningin byrjaði oft þar, í
Langholtskirkju, með Jóni Stef-
ánssyni heitnum sem var kórstjóri
okkar beggja. Ég hef alltaf haldið
mjög íslensk jól, hvar sem ég hef
verið í heiminum, og jólasveinarnir
hafa náð að drífa yfir hafið til að
gefa stelpunni minni í skóinn. Þeir
verða örugglega guðslifandi fegnir
að geta núna bara fundið okkur í
Vesturbænum!“
Býr alltaf til aðventu-
krans fyrir jólin
Er eitthvað sem þú gerir í að-
draganda jólanna sem er gaman að
segja frá?
„Ég bý oftast til aðventukrans.
Þeir hafa verið misvel lukkaðir en
mér finnst stemning í því að gera
þá. Svo höfum við alltaf skorið
okkar eigin laufabrauð. Við byrj-
uðum á því fyrir nokkrum árum
þar sem laufabrauð hafa einungis
um sjö prósent líkur á að lifa af
póstsendingu á milli heimsálfa.
Þetta eru opinberar niðurstöður úr
persónulegri rannsókn. Það fannst
mér mjög fullorðins! Þar sem við
höfum oft verið í Los Angeles höf-
um við þar af leiðandi kynnt alls
konar vinum okkar þetta listform.
Mamma hefur undanfarið búið á
Mývatni þar sem mikill metnaður
er í laufabrauðsgerð og talið við-
vaningsháttur að nota hjól til að
skera! Það tók ég keppnismann-
eskjan auðvitað til mín og læsti
hjólið niður í skúffu.“
Aníta segir að Mía dóttir hennar
hafi alltaf fylgt henni eftir, hvert
sem hún fer.
„Þegar ég er í verkefni hér þá
er hún alltaf með mér og gengur
þá í skóla hér. Maðurinn minn hef-
ur verið á báðum stöðum en er nú
kominn til Íslands og féllst á að
flytja heim með mér.“
Aníta segir að jóladótið þeirra
sé að mestu erlendis.
„Flest af því sem ég á er í Los
Angeles, í nýja húsinu sem við ætl-
uðum að flytja inn í. Mér finnst
eitthvað svo ótrúlega frelsandi við
að búa mínimalískt, enda er
áhugavert að af öllu því dóti og
hlutum sem ég hef sankað að mér
yfir árin sakna ég einskis. Jólin
verða því líka mínimalísk og falleg,
enda það að vera með fólkinu mínu
það eina sem skiptir mig einhverju
máli. Ég keypti reyndar jólaseríur
og setti upp í nóvember. Ég ætla
að hafa kertaljós og jólatónlist og
fara í göngutúra með stelpunni
minni að leita að kakóbollum til að
drekka.“
Finnst hún örugg á Íslandi
Aníta er þakklát fyrir lífið og til-
veruna í dag.
„Ég hef verið ótrúlega lánsöm
að geta unnið í gegnum þennan
tíma svo ég get ekki kvartað. Ég
hefði ekki getað hugsað mér að
vera annars staðar í heiminum
þetta árið, hvað þá í Bandaríkj-
unum. Ég finn mikið öryggi að
vera undir verndarvæng þríeyk-
isins og finna að þær upplýsingar
sem við fáum frá þeim og yfirvöld-
um, sem og fréttaflutningur, sé
sannleikurinn. Þetta hefur ekki
verið tilfellið í Bandaríkjunum þar
sem upplýsingaflæði er svo mjög
litað af skoðunum og pólitískum
stefnum hvers miðils. Ég finn mik-
ið fyrir, eins og margir aðrir sem
ég hef talað við, að þessi krísa hef-
ur herjað á alla heimsbyggðina á
sama tíma. Við erum skikkuð til að
vera á einum stað og í raun líf
okkar strípað að mörgu leyti, þá
situr eftir einfaldleikinn. Að sjá líf-
ið með þessum augum hefur hjálp-
að mér. Hjálpað mér að sjá krist-
alskýrt hvað er mér mikilvægt og
hvað ekki. Það hefur gefið mér
hugrekki og skýra hugsun til að
segja nei við hlutum og aðstæðum
sem mér líður ekki vel í og taka
ákveðin skref í átt að því sem
innsæið var kannski alltaf að segja
mér en hafði ekki sjálfsöryggi til
að treysta. Allt varð hljóðlátt og
þá heyrði ég betur. Þetta, fyrir
mig, er eitt af því fallegasta og
mikilvægasta sem ég tek frá þess-
ari reynslu.“
Lætur umhverfið ganga fyrir
þegar kemur að gjöfunum
Gefur þú margir jólagjafir á jól-
unum?
„Mér finnst mjög gaman að gefa
gjafir og geri það yfirleitt allt árið
um kring. Ég reyni nú samt að
halda gjöfum innan einhverra
marka og vera ekki að kaupa dót
bara til að kaupa eitthvað. Mér
verður æ meira hugsað til um-
hverfisáhrifa og reyni að end-
urnýta pappír utan af gjöfum og
gefa frekar upplifanir. Á þessum
tímum reyni ég líka að vera
sérstaklega meðvituð um að kaupa
þjónustu eða listaverk af fólki sem
hefur átt erfitt uppdráttar þetta
árið vegna kórónuveirunnar.“
Þótt leiklistin hafi alltaf heillað
Anítu tók það hana talsverðan
tíma að taka ákvörðun um þennan
starfsferil.
„Leiklistin kallaði mjög hátt til
mín um leið og ég kynntist heim-
inum, en það tók mig tíma að taka
ákvörðunina og ég gerði það ekki á
léttvægan hátt. Ég áttaði mig
strax á sem barn að lífsstílinn og
öryggisleysið sem starfsgreininni
fylgir getur verið jafn erfitt og
starfið sjálft er dásamlegt.“
Aníta er farin að gera meira en
að leika sjálf.
„Eiginlega allt sem ég geri þeg-
ar ég er ekki bókstaflega í tökum
er tengt sköpun. Ég eyði miklum
tíma í undirbúning fyrir
kvikmyndaverkefni. Ég er líka far-
in að skrifa og þróa meira. Það
helst í hendur við að hafa skýrari
hugmyndir um hvað maður vill
segja í gegnum listformið. Svo á
tónlist alltaf stórt pláss í hjart-
anu.“
Erfitt að fá 300
jólakort á jólunum
Þegar Aníta var lítil stelpa voru
aðfangadagshefðirnar skrifaðar í
stein.
„Ég var vön að fá eina gjöf fyrir
messu, til að halda mér góðri í
kirkjunni. Svo komum við heim og
borðuðum. Þegar mamma og pabbi
vöskuðu upp var ég sett í að opna
jólakortin.
Ég veit það hljómar sanngjarnt,
nema það að jólakortin voru oft
um 300 talsins. Ekki nóg með það
heldur þurftum við að fara hring-
inn og lesa hvert einasta jólakort
áður en við opnuðum gjafirnar.
Þetta var náttúrlega skelfilegt
þegar fólk byrjaði að senda frétta-
bréfin af fjölskyldunni. Þetta var
einhvers konar pynting fyrir lítið
barn. Ég geri auðvitað nákvæm-
lega það sama með mínu barni.
Nema ég fæ oftast svona tvö jóla-
kort. Við lesum kortin vandlega
áður en við opnum pakkana.“
Hver eldar á jólunum?
„Ég elda en ég er ekki stórbrot-
inn kokkur, en ég legg mig alla
fram. Ég er vegan svo síðast bjó
ég til hnetusteik frá grunni með
brúnni vegansósu. Svo geri ég
rauðkál frá grunni, brúnaðar kart-
öflur, grænar baunir, laufabrauð
og möndlugraut. Allt frekar hefð-
bundið.“
Ætlar að njóta jólanna á Íslandi í ár
Leikkona Aníta Briem
verður á Íslandi um jólin
með Constantine mann-
inum sínum og Míu
dóttur sinni. Hún sér um
matseldina á jólunum
og segir þennan tíma
hafa fengið nýja merk-
ingu eftir að hún eign-
aðist barn sjálf.
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Þakklát Aníta Briem
er spennt fyrir
jólunum á Íslandi.