Morgunblaðið - 18.12.2020, Page 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. DESEMBER 2020
✝ Valgerður Ein-arsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 4.
nóvember 1930.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu
Hrafnistu í Reykja-
vík 9. desember
2020.
Foreldrar henn-
ar voru Einar Guð-
mundsson, f. 2. okt.
1898, d. 7. mars
1946, og Þóra Valgerður Jóns-
dóttir, f. 24. apríl 1898, d. 29.
nóv. 1988. Valgerður átti þrjú
systkini sem öll eru látin, Guð-
finnu, f. 1921, Guðmund, f. 1925,
og Jón Þóri, f. 1927.
Hinn 10. janúar 1953 giftist
Valgerður Arnari Þóri Valdi-
marssyni rennismið, f. 8. júlí
1928, d. 4. júlí 1970. Börn þeirra
eru: 1) Bára, f. 20. ágúst 1950,
maki Eiríkur Gunnarsson, f.
1950, d. 4. nóv. 2020, dætur
þeirra eru Erna María, f. 1974,
og Hrönn, f. 1978. 2) Einar
Valdimar, f. 25. júlí 1952, maki
Helen Everett, f. 1961. Börn Ein-
1975, og Valdimar Ástmar, f.
1980. 3) Gunnfríður, f. 1959,
maki Sophus Magnússon, börn
þeirra eru Halldóra Patricia, f.
1975, María Berglind, f. 1980, og
Stígur Berg, f. 1989. 4) Sigríður
Rósa, f. 1961, maki Richard Han-
sen, börn þeirra eru Aníta, f.
1983, og Símon Þór, f. 1991.
Langömmubörn Valgerðar eru
37 talsins.
Valgerður ólst upp í Reykja-
vík og vann við ýmis störf frá því
hún var mjög ung. Þar má helst
nefna Þjóðleikhúsið, mjólk-
urbúðir Mjólkursamsölunnar,
starfaði í eigin verslun, Glugga-
vali, og var verslunarstjóri í Ál-
nabæ. Eftir að Valgerður lét af
störfum vegna aldurs var hún
sjálfboðaliði í Rauðakross-
verslun Landspítalans. Hún var
flokksbundin og starfaði af mikl-
um áhuga fyrir Sjálfstæðisflokk-
inn og einnig sótti hún fundi
Sinawikkvenna í mörg ár.
Útför Valgerðar verður gerð
frá Fossvogskapellu í Reykjavík
í dag, 18. desember 2020, klukk-
an 11.
Athöfninni verður streymt á
facebooksíðunni Jarðarför Val-
gerðar Einarsdóttur:
https://www.facebook.com/
groups/1084822608626551
Virkan hlekk á slóð má nálg-
ast á: https://www.mbl.is/andlat
ars frá fyrra hjóna-
bandi eru Val-
gerður, f. 1972, og
Sigurður Arnar, f.
1983. Börn Einars
og Helenar eru
Amý Elísabet, f.
1991, Kristófer
John, f. 1993, og
Dominic Jóel, f.
1995. 3) Ingibjörg
Þóra, f. 31. janúar
1958, maki Jón Sig-
urðsson, f. 1957. Börn hennar
eru Arnar, f. 1981, og Sólveig
Lilja, f. 1983. Börn hans eru Kar-
en Amelía, f. 1979, Daði Rúnar,
f. 1982, Heiða Rún, f. 2000, og
Ásta María, f. 2002.
Hinn 21. apríl 1979 giftist Val-
gerður Magnúsi Jónssyni, f. 31.
júlí 1925, d. 3. maí 2004. Börn
hans eru: 1) Soffía Helga, f.
1951, maki Sigurður Stefánsson,
börn þeirra eru Stefán Eysteinn,
f. 1972, Magnús Helgi, f. 1975,
Linda Pálína, f. 1976, og Krist-
inn Örn, f. 1983. 2) Örn, f. 1952,
maki Hafdís Valdimarsdóttir,
synir þeirra eru Sigurður Örn, f.
Hinn 4. nóvember 1930 fæddist
falleg snót sem fékk nafnið Val-
gerður, kölluð Gæja. Þessi litla
snót fékk í vöggugjöf margar góð-
ar gjafir, ofurdugnað, góðar gáfur,
gott hjartalag, lífsgleði og ein-
staka kímnigáfu. Litla snótin, hún
mamma okkar, var yngst fjögurra
systkina og síðust til að kveðja
þessa jarðvist. Mamma sagði frá
upplifun úr æsku sinni sem vék
aldrei úr huga hennar, hún var þá
sex ára að aldri. Árið 1936 var fjöl-
skyldan á leiðinni í eigið húsnæði á
Brávallagötu 46. Pabbi hennar ók
vörubílnum upp Túngötuna og
litla snótin sem sat í fangi mömmu
sinnar leit upp og sá þá þessa risa-
stóru kirkju, að henni fannst,
blasa við, þ.e. Landakotskirkju.
Hingað til hafði fjölskyldan verið í
leiguhúsnæði á Grettisgötunni en
var á leiðinni í þriggja herbergja
eigið húsnæði. Heimilið stóð alltaf
opið gestum utan af landi sem
nutu gestrisni. Mamma missti föð-
ur sinn 15 ára gömul, hún var mik-
il pabbastelpa enda voru þau feðg-
inin um margt lík. Einar afi var
mjög bókhneigður eins og
mamma, þau voru miklar fé-
lagsverur og hann kenndi dóttur
sinni m.a að tefla skák. Þóra
amma okkar var yndisleg kona,
listræn, söng í revíum og var mikil
barnagæla. Mamma var alla tíð
hrókur alls fagnaðar hvert sem
hún kom, söng og spilaði á gítar og
var mikið fiðrildi.
Við systkinin ólumst upp í lítilli
tveggja herberja íbúð í Gnoðar-
voginum, umvafin ást og kærleik.
Okkur skorti ekkert og mamma
saumaði föt á okkur krakkana. Við
fórum mikið út í náttúruna, ferð-
uðumst um Ísland og eigum góðar
æskuminningar. Arnar pabbi
vann sem rennismiður og mamma
vann alla tíð mikið. Hún saumaði
vinnuhanska, litla fána, bakaði
hafrakex og seldi, vann í mjólk-
urbúð o.fl. Seinna meir stofnaði
mamma og rak gardínuverslun og
vann sem verslunarstjóri í Ál-
nabæ í mörg ár.
Það voru erfiðir tímar og mikil
sorg þegar pabbi lést langt fyrir
aldur fram og mamma varð ung
ekkja. Mamma fann hamingjuna á
ný þegar hún kynntist öðrum ynd-
islegum manni fimm árum síðar,
honum Magga. Börnin hans
Magga bættust við litlu fjölskyld-
una okkar, hress og dásamleg
fjögur systkini. Mamma og Maggi
áttu gott líf saman, þau ferðuðust
og nutu lífsins. Maggi dó árið 2004
og þá varð mamma ekkja í annað
sinn. Það varð henni mikið áfall.
Mamma var mikill karakter,
hress, skemmtilega orðheppin og
elskaði að vera innan um fólk.
Mamma talaði við alla, hvert sem
hún fór, eins og hún þekkti þá vel.
Öllum leið vel í návist hennar og
hún vildi allt fyrir alla gera.
Með söknuði og sorg í hjarta
kveðjum við elsku móður okkar.
Lífið verður tómlegra og aldrei
eins án mömmu sem hefur fylgt
okkur eins og klettur í gegnum
allt okkar líf. Mamma lýsti upp
umhverfi sitt með brosi sínu, ör-
læti og léttleika. Við erum þakklát
fyrir að hafa fengið að hafa
mömmu hjá okkur svona lengi en
það eru liðin 50 ár frá andláti
pabba. Við geymum minningu um
yndislega foreldra og öll þau fal-
legu gildi sem þau kenndu okkur.
Ég veit að mamma mun vaka
yfir okkur öllum og seinna meir
munum við hittast á ný.
Elsku mamma, Guð varðveiti
þig.
Ingibjörg Þóra, Bára
og Einar.
Það var svolítið kvíðin ferming-
arstelpa sem vorið 1975 kom í
heimsókn til Reykjavíkur að hitta
nýju konuna hans pabba. Sá kvíði
hvarf nú fljótt, enda ekki annað
hægt í nálægð við Gæju sem var
laus við alla tilgerð, opin og hress.
Það var strax ljóst hvað hún og
pabbi áttu vel saman, nutu þess að
skemmta sér og ferðast saman
með góðum vinum bæði innan- og
utanlands. Þau voru á fimmtugs-
aldri þegar þau kynntust, eða 44
og 49 ára, töldum við þau ansi
gömul, en þótti gott að þau gætu
eytt „elliárunum“ saman. Þau
náðu þó að vera saman í tæp 30 ár
áður en pabbi dó.
Alltaf var gott að koma í Gnoð-
arvoginn og á unglingsárunum
voru þær ófáar ferðirnar sem voru
farnar suður. Þegar ég kom til að
gista svaf ég á gólfinu inni hjá
Ingu, við tvær vorum þær einu af
börnum þeirra sem enn bjuggu í
foreldrahúsum. Náðum við strax
vel saman og höfum síðan átt fal-
legt systrasamband. Enda höfum
við oft talað um það að í raun hafi
við báðar fengið ósk okkar upp-
fyllta um litla systir, ég er yngri,
en Inga minni.
Gæja var alltaf snögg upp á lag-
ið og fljót að svara fyrir sig með
hnyttnum svörum. Góð er sagan
þegar hún hitti sjónvarpsfrétta-
mann á förnum vegi, henni fannst
eins og hún ætti að þekkja hann og
heilsar honum og spjallar í smá
stund, fattar þá hvers kyns var og
er fljót að bjarga sér og kveður
með orðunum „mikið var nú gam-
an að sjá þig í lit“ en þetta var á
tímum svart/hvíta sjónvarpsins.
Þær eru ótal fleiri minningarnar
af skemmtilegum tilsvörum henn-
ar og var hún ófeimin við að gera
grín að sjálfri sér og sagði
skemmtilega frá ótrúlegum uppá-
komum og atvikum sem hentu
hana. Húmor hennar var líka
mjög skemmtilegur og oft á tíðum
tvíræður. Oft þegar við vorum
saman á mannamótum eða þegar
hún var kannski að hringja í mig í
vinnuna, þá kynnti hún sig ávallt
sem „vondu stjúpuna“ enda sagði
hún allar stjúpur ævintýranna
vondar. Þótt Gæja hafi verið æv-
intýraleg þá átti það svo sannar-
lega ekki við um hana, enda
reyndist hún mér alltaf mjög vel
og var mér afar kær.
Hún var mjög félagslynd og
hafði mikla ánægju af því að starfa
að ýmsum félagsmálum, hún var
virk í Sinawik, Rauða krossinum
og Sjálfstæðisflokknum, þar sem
hún var virk í flokksstarfi og naut
sín vel á landsfundum þar sem
hún var jafnan hrókur alls fagn-
aðar.
Sameiginlegur barnahópur
Gæju og pabba er nokkuð stór, því
var mikil gæfa sem fylgdi sam-
bandi þeirra og erum við öll ríkari
fyrir vikið. Gæja var kletturinn
hans pabba og drifkrafturinn í lífi
hans, það var aldrei lognmolla í
kringum hana, ekkert hangs, hún
framkvæmdi það sem þurfti að
gera. Þegar pabbi veiktist stóð
hún þétt við hlið hans allt þar til
yfir lauk. Hún var líka alltaf til
staðar fyrir okkur öll og reyndist
börnum mínum hin besta amma.
Elsku Gæja, í sumar sagðist þú
vilja fara í siglingu í tilefni af níutíu
ára afmæli þínu. Núna ert þú ef-
laust á siglingu með pabba og
Arnari, mönnunum tveimur í lífi
þínu, sem eflaust hafa tekið vel á
móti þér í sumarlandinu.
Takk fyrir allt elsku Gæja,
minning þín mun ávallt lifa með
okkur.
Þín
Sigríður Rósa (Sigga).
Við andlát tengdamóður minn-
ar, Valgerðar Einarsdóttur eða
Gæju eins og hún var reyndar allt-
af kölluð, koma upp í hugann nokk-
ur minningabrot liðinna ára. Ég
kynntist Gæju fyrst árið 2005 eða
þegar ég var að bera víurnar í Ingi-
björgu Þóru, yngri dóttur hennar.
Hún tók mér strax vel, en vildi þó
vita allt um tilvonandi tengdason
sinn og spurði mig spjörunum úr.
Það fór nú svo að við náðum sam-
komulagi um dótturina og þetta
endaði nú eins og allir vita með
heljarinnar brúðkaupspartíi heima
hjá tengdó á Sléttuveginum. Þótt
samleið okkar Gæju hafi ekki
spannað meira en 15 ár var þetta
mér dýrmætur tími með yndislegri
og hjartahlýrri konu sem var einn-
ig mikill húmoristi. Þegar hún kom
í heimsókn til okkar sagði hún oft
þessa fleygu setningu: „Ég er sko
besta tengdamamma í heimi, kem
sjaldan og stoppa stutt,“ og svo var
hlegið og hún gantaðist að sjálfri
sér og tilverunni. Húmorinn gat
stundum verið á „gráu svæði“, en
hún sagði svo skemmtilega frá og
aldrei þannig að það meiddi aðra.
Gæja var alltaf orðvör og talaði fal-
lega til samtíðarmanna sinna. Hún
var vel lesin og að mestu sjálf-
menntuð, aldrei kom maður að
tómum kofunum hjá Gæju varð-
andi Íslendingasögurnar.
Fjölskyldan var Gæju allt og
helstu áhugamál hennar voru að
fylgjast með börnum og barna-
börnum og hún sýndi fjölskyldu
sinni mikla ást og umhyggju. Það
var gott að vera nálægt henni,
þessir jákvæðu straumar og þessi
hlýja frá henni umvafði mann. Hún
var höfðingi heim að sækja, alltaf
dekkuð borð og allir gengu út frá
henni nærðir á sál og líkama.
Heimili hennar bar vott um smekk-
vísi og víða lá eftir hana falleg
handvinna í listasaumi og prjóna-
vinnu. Hún þurfti alltaf að vera
með eitthvað í höndunum, ef ekki
bók þá voru það prjónar eða púsl.
Barnabörnin hennar eiga góðar
minningar um örlátu, gjafmildu og
góðu ömmu Gæju.
Gæja var ekki bara trygg og
traust tengdamóðir mín, heldur
varð hún frábær vinkona móður
minnar, Magnhildar, sem lést fyrr
á þessu ári þá 97 ára. Þær voru allt-
af kallaðar „tengdamömmurnar“
og áttu þær margt sameiginlegt
eins og að vera báðar gallharðar
sjálfstæðiskonur og sóttu saman
samkomur í Valhöll. Þær dýrkuðu
sama leiðtogann og voru algjörlega
sammála í pólitík. Þessar fallegu og
glæsilegu heldri konur fengum við
svo oft í heimsókn til okkar. Það
var alltaf tilhlökkun að fá þær til
okkar á jólunum, en þá komu þær
til okkar á aðfangadag og við feng-
um að hafa þær fram á jóladag. Að-
fangadagskvöldin voru mjög hátíð-
leg og vildu þær alltaf halda sömu
gömlu jólahefðunum, en besti hlut-
inn af jólasamverunni var þó að
hafa þær í morgunkaffinu á jóla-
dagsmorgun. Það verður söknuður
að hafa þær nú hvoruga hjá okkur
næstu jól, en þessar góðu minning-
ar um þær lifa áfram.
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Megi minning um ástkæra
tengdamóður mína lifa að eilífu.
Jón Sigurðsson.
Elsku besta Gæ-amma.
Það er ótrúlega skrýtið að hafa
þig ekki lengur hérna hjá okkur,
það er komið svo stórt skarð í líf
okkar allra sem enginn getur fyllt.
Það var enginn lognmolla í
kringum ömmu Gæju, heldur mik-
ið líf og fjör. Hún var auðvitað stór-
veldi í sjálfu sér og mikill karakter.
Amma var einstök og afar
skemmtileg, stutt í glens og grín og
alltaf svo jákvæð og glaðlynd.
Þegar við lítum til baka um far-
inn veg varst þú alltaf til staðar og
umhugað um okkur og alla í kring-
um þig, við eigum þér svo margt að
þakka. Þú leiddir okkur áfram á
réttan veg í gegnum lífið, nú leiðir
þú okkur áfram í hjörtum okkar.
Það var sárt að vita til þess að
þér leið ekki vel undir lokin og að
við gátum ekki fengið að hitta né
knúsa þig til að létta þér lund. Nú
ertu búin að finna frið og komin í
sumarlandið með bros á vör þar
sem Arnar og Maggi afi bíða þín,
ásamt mörgum öðrum þér nær-
komnum. Þú hefur eflaust mætt
stundvíslega eins og þér var vant,
jafnvel fyrr til þess að koma þeim á
óvart.
Við kveðjum ástkæra ömmu
Gæju með þakklæti og söknuði og
við tekur hjá þér tilvera sú að vera
með okkur í hjörtum okkar. Takk
fyrir alla þína ást og umhyggju,
við munum varðveita allar þær
dýrmætu minningar sem við eig-
um með þér um ókomna tíð. Þar til
við hittumst aftur á ný.
Sjáumst í næsta stríði, þín
barnabörn,
Arnar og Lilja.
Fyrir hönd okkar í versluninni
Álnabæ kveðjum við kæran vin og
starfsfélaga Valgerði Einarsdótt-
ur. Okkur er það ljúft og skylt að
minnast hennar eftir 26 ára starf
sem verslunarstjóri í verslun
Álnabæjar í Reykjavík. Kynni
okkar hófust í júní 1979, þegar við
höfðum tekið ákvörðum um að
opna verslun í Reykjavík. Við
höfðum gert leigusamning um
verslunarhúsnæði í Síðumúla 22.
Ákveðið var að leita að starfsfólki í
staðinn fyrir að auglýsa, við höfð-
um fengið upplýsingar um að kona
sem héti Valgerður og hefði rekið
verslunina Gluggaval, sem var
hætt starfsemi, væri að vinna í
prentsmiðjunni Hverfiprenti.
Farið var á staðinn og Valgerður
var tilbúin að slá til og hefja starf í
nýrri verslun í Reykjavík.
Ákveðið var að ráða tvær aðrar
konur í verslunina sem Valgerður
þekkti og önnur þeirra starfaði í
vefnaðarvöruverslun. Valgerður
vann við opnun verslunarinnar og
stýrði því verki með prýði.
Við gátum opnað fyrstu vikuna
í ágúst og var mikið að gera alveg
frá byrjun. Annað stórt verkefni
sem Valgerður stýrði var flutning-
ur í eigin verslunarhúsnæði í Síðu-
múla 32, þar sem verslunin er í
dag.
Valgerður var mjög ráðagóð og
það voru aldrei nein vandræði í
kringum hana. Hún var alltaf í
góðu skapi og hafði góða nærveru.
Valgerður varð að hætta vegna
veikinda eiginmanns síns Magn-
úsar Jónssonar húsgagnasmiðs.
Bára Jensdóttir, dóttir Valgerðar,
tók við af móður sinni sem versl-
unarstjóri, þannig að fjölskylda
Valgerðar hefur tengst sögu fyrir-
tækisins mjög mikið.
Við eigendur og starfsfólk
Álnabæjar vottum börnum Val-
gerðar, þeim Báru Jensdóttur,
Einari Arnarssyni og Ingu Arn-
arsdóttur, og þeirra fjölskyldum
innilega samúð.
F.h. Álnabæjar,
Guðrún Hrönn
Kristinsdóttir,
Magni Sigurhansson
og fjölskyldur.
Valgerður
Einarsdóttir
✝ Vigdís Guð-bjarnadóttir
fæddist á Akranesi
20. janúar 1927.
Foreldrar hennar
voru Guðný Magn-
úsdóttir og Guð-
bjarni Sigmunds-
son. Árið 1948
giftist Vigdís Jó-
hanni Erni Boga-
syni frá Skaga-
strönd. Þau eignuð-
ust þrjú börn: Rúnar Már, f.
7.12. 1947, d. 22.9. 1979, Vignir,
f. 8.5. 1952 og Brynja, f. 1.12.
1956.
Útför hennar fer
fram frá Akra-
neskirkju 18. des-
ember 2020 klukk-
an 13. Vegna
aðstæðna í þjóð-
félaginu verður út-
förin aðeins með
nánustu aðstand-
endum. Streymt
verður frá athöfn-
inni á vef Akra-
neskirkju,
htpps://www.akraneskirkja.is/.
Virkan hlekk á slóð má nálg-
ast á:
https://www.mbl.is/andlat
Elsku amma Dídí hefur nú
kvatt okkur. Minningarnar eru
margar og þakklæti efst í huga
fyrir þær mörgu góðu stundir
sem við eyddum hjá ömmu á
Akranesi og að við fengum að
hafa hana svona lengi hjá okkur.
Hún var góður gestgjafi og hristi
ljúffengar kræsingar fram úr
erminni eins og ekkert væri. Oft
var gripið í spil og hart barist um
sigurinn í rommí. Í æsku voru
heimsóknir til ömmu ævintýra-
ferðir með Akraborginni, þar
sem Langisandur var rétt hand-
an við götuna og kátt var á hjalla.
Stóra dúkkan sem amma saum-
aði vakti lukku og var það ákveð-
inn áfangi í lífinu að ná að verða
stærri en dúkkan sem við og
börnin okkar höfum náð. Alltaf
lumaði hún á einhverju skemmti-
legu fyrir langömmubörnin sem
vissu vel af dótafötunni inni í
geymslu og svo fannst þeim
skinkuhornin ómissandi. Hún var
mikil handvinnukona og ófáir
sokkarnir og peysurnar sem við
fengum frá henni. Fallegu jóla-
teppin sem hún saumaði út eru
órjúfanlegur hluti af hátíðinni.
Eftir fráfall pabba studdu amma
Dídí og afi Laggi þétt við bakið á
okkur. Þau sýndu okkur einstaka
umhyggju og höfðu mikinn áhuga
á því sem við vorum að fást við.
Alltaf gat maður hringt í ömmu
og spjallað lengi við hana um allt
og ekkert.
Takk fyrir allt, hvíl í friði elsku
amma. Við kveðjum þig með
þessum fallegu orðum:
Kristur minn ég kalla á þig,
komdu að rúmi mínu.
Gæskuríkur geymdu mig
Guð í faðmi þínum.
(Höf. ók.)
Helena og Anna Lísa.
Undanfarna daga hefur hugur
okkar leitað aftur til þín elsku
amma okkar, það er skrýtið til
þess að hugsa að við eigum aldrei
eftir að hitta þig aftur. Þú tókst
okkur alltaf opnum örmum og
það var alltaf svo gott og notalegt
að koma á Einigrundina. Á okkar
yngri árum vorum við systkin
stundum í pössun hjá ykkur afa,
og minnumst við þess að það voru
alltaf rólegar og notalegar stund-
ir. Þá var fastur liður að fara í
göngu niður á Langasand, stund-
um með fötu til að tína bæði
skeljar og steina og ef við fundum
prik þá var bæði teiknað og skrif-
uð nöfnin okkar. Gömlu dýnurnar
sem þú saumaðir voru notaðar til
að byggja virki og þar gátum við
systkin eytt tímunum saman í
alls konar leiki. Þið afi voruð líka
alltaf til í að spila við okkur og þið
kennduð okkur bæði ólsen-ólsen
og rommí, og ef við kunnum spil
sem þið kunnuð ekki þá bara
kenndum við ykkur. Þegar að
háttatíma kom kenndir þú okkur
bænirnar og litla títlan ég fékk að
sofa á milli ykkar afa. Þú kenndir
okkur ótal hluti, t.d að leggja á
borð því að hnífnum höldum við
alltaf á með hendinni sem við
skrifum með. Eftir að afi lést
fannst þér gott að hafa verkefni
og spurðir okkur reglulega hvort
okkur vantaði sokka eða vett-
linga. Eftir að við áttum okkar
börn hélt það áfram, þú sást til
þess að engum yrði kalt og við
geymum það sem þú prjónaðir
handa okkur eins og gull.
Elsku amma, þið afi eruð loks-
ins saman á ný eftir allt of langa
bið, njótið ykkar saman en lofið
okkur að líta til með okkur. Við
vitum að þú vilt engan lofsöng
eða löng skrif, elsku amma okkar,
takk fyrir allt sem þú hefur gert
fyrir okkur og okkar fólk, við
elskum þig.
Rúnar Már og Irma Ösp.
Vigdís
Guðbjarnadóttir