Morgunblaðið - 18.12.2020, Side 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 18. DESEMBER 2020
✝ Jóhanna Vern-harðsdóttir
fæddist 29. mars
1934, Hún lést 8.
desember 2020.
Jóhanna var
fædd á Siglufirði
og bjó þar alla sína
tíð. Foreldrar
hennar voru Anna
Konráðsdóttir, f.
1903 á Tjörnum í
Sléttuhlíð, d. 1964,
og Vernharður Karlsson, f. 1900
á Hesteyri í Jökulfjörðum, d.
1985.
Jóhanna giftist Hafliða Sig-
urðssyni 18. nóvember 1955 en
hann lést árið2000. Lengst af
bjuggu þau að Laugarvegi 1 á
Siglufirði.
Síðustu 10 árin bjó Jóhanna á
Skálarhlíð á Siglufirði og síð-
asta árið að hjúkrunarheimilinu
Hornbrekku á Ólafsfirði.
Systur Jóhönnu voru: Mar-
grét, f. 1926, d. 1990; Fanney, f.
1929, d. 2012; Anna Hjörtína, f.
1931, d. 2017.
Börn Jóhönnu og Hafliða eru:
ur Huldu Kobbelt búsett í
Garðabæ. Börn þeirra:
a) Víðir, í sambúð með Britt-
any Tassano. Þau eru búsett í
Poulbo/Seattle U.S.A. Fyrrver-
andi maki Máney Sveinsdóttir
börn þeirra: Steinunn Vala og
Jóhann Fannar. b) Fannar gift-
ur Sigrúnu Ingvarsdóttur börn
þeirra eru: Kristján Víðir, Anna
Sigrún og Aron Fannar. Þau
búa í Hafnarfirði.
3) Hafliði Jóhann, f.1957, gift-
ur Helgu Magneu Harðardóttur
búsett í Kópavogi. Börn þeirra:
a) Hafliði Hörður, maki Ingi-
björg Jónsdóttir, búsett á Eg-
ilstöðum. Þeirra börn eru: Rak-
el Birta, Tinna Sóley og Magnea
Margrét. b) Sigríður Sóley,
maki Óli Már Ólason. Þeirra
börn: Brynjar Ingi, Patrekur
Már og Elmar Andri. c) Þórður,
maki Helena Dögg Snorradóttir
Þeirra börn: Bríet Lovísa og
Birnir Snorri. d) Harpa Rut
maki Ragnar Hjörvar Her-
mannsson Þeirra börn: Hafdís
Edda og Katla Sóley.
Útför Jóhönnu fer fram frá
Siglufjarðarkirkju í dag, 18.
desember 2020, klukkan 11.
Streymt verður frá athöfninni á:
https://youtu.be/rau4_pqoURQ/.
Virkan hlekk á streymið má
einnig nálgast á: https://
www.mbl.is/andlat/.
1) Fanney Ásgerð-
ur, f. 1953, búsett
á Siglufirði, gift
Sturlaugi Krist-
jánssyni. Börn
þeirra: a) Jóhanna
gift Jóni Ásmunds-
syni búsett í Kefla-
vík. Þeirra börn:
Arnar Freyr og
Sandra Ósk. Áður
átti Jóhanna Stur-
laug Fannar Þor-
steinsson. b) Kristján, giftur
Hugborgu Harðardóttur, bú-
sett á Siglufirði. Þeirra börn:
Haukur Orri, giftur Helgu
Guðrúnu Sigurgeirsdóttur,
barn þeirra er Kristján Svavar.
Hörður Ingi og Sigurlaug
Sara.
c) Þrúður Elísabet sambýlis-
maður Övind Andersen. Þeirra
synir eru: Geir Fredrik og Roy
Magnus. Áður var Þrúður gift
Sigurði Þorleifssyni. Þeirra
synir: Brynjar Þór og Þorleifur
Gestur. Þau búa öll í Kristians-
and í Noregi.
2) Vernharður, f. 1956, gift-
Ég hitti Jóhönnu fyrst árið
2001 en þá var ég farin að vera
með Hafliða Herði Hafliðasyni,
barnabarni Jóhönnu. Hún kom
fyrir sjónir sem einstaklega
glæsileg kona. Varalitur, nagla-
lakk, uppsett hár og margir
skartgripir. Ég sjálf átti tvær
ömmur sem voru báðar um 20
árum eldri en Jóhanna en þarna
hitti ég aðra gerð af ömmu en
ég átti að venjast og ég man að
fyrst um sinn var ég hálffeimin.
Jóhanna var hrókur alls fagn-
aðar, greinilega sjálfstæð og
mjög skoðanasterk, hafði
prakkaralegan húmor og var
ekkert að skafa af hlutunum.
Ég gleymi ekki undrunar- og
vanþóknunarsvipnum sem kom
á hana þegar ég áræddi að
segja upphátt að ég væri ekkert
mikið fyrir að spila, eftir margí-
trekað boð í manna. „Halli
minn, hvað gengur þér til með
þessa?!“ spurði hún hátt og
hvellt yfir fjölskylduhópinn svo
ég roðnaði niður í tær. Hún var
þó fljót að taka mig í sátt og við
urðum strax hinir mestu mátar
þótt við næðum ekki saman í
spilum. Ég verð Jóhönnu æv-
inlega þakklát fyrir skemmti-
legar samverustundir þar sem
mikið var af hlátri og gleði.
Líka fyrir hlýju og gjafmildi,
hreinskilnar athugasemdir og
sterkan karakter sem skilur svo
mikið eftir sig. Ég sendi fjöl-
skyldu og vinum hennar Jó-
hönnu mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Ingibjörg Jónsdóttir.
Elsku besta amma Jókka er
nú farin frá okkur. Það er
óhætt að segja að hún hafi haft
áhrif á mann á uppvaxtarár-
unum á Siglufirði. Ótrúlega
margar gleðistundir á Laugar-
vegi 1, í hinum ýmsu veislum og
mögnuðum spilakvöldum. Veisl-
ur í yfirfullu húsinu, þar sem
alls kyns kræsingar voru á
borðum og spilakvöldin í eld-
húsinu með henni og afa, sem
eru mér ógleymanleg, þar sem
hún hafði sérstakt lag á því að
koma sér vel fyrir og láta okkur
nafnana stjana við sig. Fyrir ut-
an spilakvöldin á Laugarvegin-
um var líka spilað í Alþýðuhús-
inu og svo fékk maður stundum
að fara með henni í bingó. Mað-
ur hafði það á tilfinningunni að
hún hefði nú ekkert sérstakan
áhuga á bingóvinningunum sem
hún fékk, því að flestir þeirra
voru gefnir áfram og einhverjir
þeirra enduðu á háaloftinu.
Háaloftið hjá henni var algjör-
lega sér heimur, þar sem allt
virtist vera til en enginn fékk
að fara þangað, nema kannski
afi til að sækja eitthvað.
Amma var sterk og flott per-
sóna, sem þoldi ekkert kjaftæði.
Hún hafði lag á því að koma sér
að kjarna málsins í þeim sam-
tölum sem hún átti. Þetta var
einn af mörgum hæfileikum
sem hún hafði og hefur alveg
örugglega skilað sér áfram til
hennar nánustu.
Allar heimsóknirnar á Laug-
arveginn og síðan í Skálarhlíð-
ina, góða viðmótið sem maður
fékk frá henni og alltaf eitthvað
gott að borða. Minning öflugrar
konu mun lifa vel og lengi hjá
okkur sem umgengumst hana.
Ég á eftir að sakna ömmu
Jókku mikið.
Hafliði Hörður Hafliðason.
Sérstakt er að hugsa til þess
að amma sé farin. Kona sem
ævinlega fór mikið fyrir, hélt
öllum á tánum en hlúði á sama
tíma vel að sínum nánustu.
Amma hafði einstakt lag á mat-
seld enda matráður við sjúkra-
húsið á Siglufirði í um 42 ár.
Rabarbaragrauturinn ljúfi, svo
ekki sé minnst á kramarhúsin
með rjóma og sultu. Allt sem
meðhöndlað var innan veggja
þar sem eldavél og ísskápur
voru lék í höndunum á henni.
Ég gæti líklega skrifað enda-
laust um matseldina og þau
ófáu kvöld sem við snæddum
kjúkling úr Ólafsfirði en ætla
ekki að fara nánar út í það.
Ljúft er að minnast stundanna
sem við áttum saman á Laug-
arvegi 1 þar sem nóg var til af
öllu og eiginlega rúmlega það.
Maður lifandi þegar þú varst að
snúa Venna-Vagninum (gamla
Subaru) á Laugarveginum eitt
skiptið. Það má eiginlega segja
að þá hafi ekki farið saman
hljóð og tal þegar rauður átti að
vera í bakkgír en raunin að
honum hafði verið komið fyrir í
fjórða. Kúplingunni var sleppt
„af einstakri lagni“ og Rauður
tókst á loft fram á við og stóðu
framhjólin á brúninni á stein-
veggnum við garðinn á Laug-
arvegi 1. 4-5 ára ég rak upp óp
af hræðslu en var svarað með
glotti: „Það er nú ekki eins og
þetta sé í fyrsta skipti.“ Önnur
saga af okkar samskiptum var
þegar ég fékk bílinn hjá þér og
minnir mig að það hafi verið á
degi tvö sem fyrsta sektin náð-
ist á mynd. Ég ákvað að segja
ekki orð því ég vissi að stund-
um kæmi blikk en engin mynd
væri tekin. Hálfum mánuði
seinna var hringt. „Gjörðu svo
vel að koma hingað og finna
mig.“ Ég undirbý mig andlega
fyrir heimsóknina því ég vissi
hvert erindið væri. Það var
sektin og bíllinn á þínu nafni.
Amma situr í eldhúsinu í íbúð-
inni á Skálarhlíð með umslag og
segir við mig: „Hvað er þetta?“
Svarið var einfalt: þetta er sekt.
Sektin var 3.250 kr. ef hún yrði
greidd fyrir einhverja ákveðna
dagsetningu. Amma réttir mér
umslagið og ég opna það. Í um-
slaginu var sektin og 5.000 kr.
seðill. „Farðu á sýsluskrifstof-
una og borgaðu þetta fyrir
mig.“ Ég bendi henni góðfús-
lega á það að eðlilegast sé að ég
borgi þar sem ég ók bílnum.
„Borgaðu þetta með peningun-
um, þú mátt svo eiga afganginn
en fleiri svona miða vil ég ekki
fá.“
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson)
Farðu í friði kæra amma.
Fyrir hönd fjölskyldunnar á
Fossvegi 31,
Haukur Orri Kristjánsson.
Elsku fallega amma Jókka,
við kveðjum þig með miklum
söknuði en erum full þakklætis
fyrir þann tíma sem við fengum
með þér, en sá tími einkenndist
af yndislegum og góðum stund-
um. Það yljar okkur um hjarta-
rætur að rifja upp minningar
um þig. Það var alltaf gaman og
gott að vera hjá þér. Við spil-
uðum mikið ólsen-ólsen, oft var
pöntuð pítsa á Pizza 67 og við
dunduðum okkur í garðinum á
Laugarvegi 1. Þessar yndislegu
minningar munu lifa í hjörtum
okkar og við munum minnast
þín og halda minningu þinni á
lofti. Þú kenndir okkur systk-
inum margt og við minnumst
þess bæði frá ungum aldri að
þú kenndir okkur að hugsa um
aðra, sýna öllum virðingu og
vera þakklát fyrir það sem við
hefðum. Það sýnir hversu ynd-
islega góð og hugulsöm þú
varst.
Þú varst svo einstök,
hjartahlý og góð. Þú varst okk-
ar helsti stuðningsmaður í einu
og öllu, það var alltaf hægt að
treysta á þig, sama hvað. Þú
varst og verður áfram fyrir-
mynd okkar í lífinu, enda litum
við bæði mjög mikið upp til þín.
Þú hefur nú fengið hvílu með
elsku fallega afa Didda, og veit-
ir það okkur hjartaró að vita af
ykkur saman aftur í sumarland-
inu. Elsku amma, þú átt stóran
part í hjarta okkar systkina og
við erum óendanlega heppin að
hafa átt þig að. Þín verður sárt
saknað og minning þín lifir
hjartkær í hjörtum okkar.
Sandra Ósk Jónsdóttir og
Arnar Freyr Jónsson,
langömmubörn.
Ég sit með myndabunka frá
frænku sem mér var færður á
dögunum og rifja upp ljúfar
samverustundir: í sól á Siglu-
firði (alltaf sól þar), sumar í
Munaðarnesi, fermingar, af-
mæli og ættarmót svo fátt eitt
sé talið. Þessar myndir voru
síðasta jólakveðja Jóhönnu
uppáhaldsfrænku minnar. Að
sjálfsögðu fylgdi ein Grand
Marnier með í pokanum.
Í bernskuhuga mínum sá ég
þessa siglfirsku frænku mína í
ævintýraljóma. Hún var bara
flottust. Átti alveg magnaða
svarta háhælaða skó með opinni
tá og það sem meira var; ég
fékk að skakklappast á þeim að
vild. Svo var hún svo flott mál-
uð, með blátt á augunum að
ógleymdum löngu fagurlega
lökkuðu nöglunum, sem voru í
raun einkennismerki hennar
alla tíð. Hún var alger skvísa,
löngu áður en það orð komst
inn í íslenska tungu.
Mikill samgangur var milli
fjölskyldna okkar og það var
einkar kært með Jóhönnu og
móður minni. Við mæðgur fór-
um norður flest sumur þegar ég
var barn og seinna kom hún
mörg haust til okkar til að
reyna að fá bót á gigtarskömm-
inni. Þótt tilefnið væri ekki
endilega gleðilegt var koma
hennar alltaf tilhlökkunarefni.
Hún var skrafhreifin og
skemmtileg, lá ekki á skoðunum
sínum um menn og málefni. Jó-
hanna var litrík persóna sem
lífgaði sannarlega upp á til-
veruna.
Hjálpsemi og greiðvikni eru
orð sem koma í hugann. Jó-
hanna var alltaf boðin og búin
að leggja fólki lið. Þegar
mamma handleggsbrotnaði illa
sóttu þau Diddi hana til
Reykjavíkur og önnuðust hana
af einstakri natni meðan þess
þurfti.
Þegar ég var við nám í Lond-
on endur fyrir löngu langaði
mömmu að heimsækja mig en
treysti sér illa til að ferðast ein.
Jóhanna bauðst strax til að
fylgja henni. Þær mættu á
Heathrow og dýrðardagar fóru
í hönd eins og sést best á
myndunum fyrrnefndu. Við
sáum og upplifðum margt.
Sáum söngleikinn Evitu, fórum
á æskuslóðir Shakespears í
undurfallegu Cotswold að
ónefndum glæsilegu verslunar-
húsunum – þar var nú frænka í
essinu sínu.
Í móðurætt minni eru ann-
álaðar hannyrðakonur og Jó-
hanna var þar engin undan-
tekning. Eftir hana liggur mikið
af fallegum hannyrðum sem
hún var óspör á að gefa vinum
og ættingjum enda sérlega gjaf-
mild. En frænka var ekki síður
annálaður kokkur. Hún gat fyr-
irvaralítið slegið upp stórveislu
í litla húsinu sínu og allt bragð-
aðist jafnvel. Jóhanna starfaði
um langt árabil sem matráðs-
kona við sjúkrahúsið á Siglu-
firði og þar nutu hæfileikar
hennar sín vel.
Þótt Jóhanna fengi yfir sig
sína brimskafla var hún gæfu-
manneskja. Hún giftist ung
góðum dreng og þau eignuðust
þrjú börn sem öllum hefur farn-
ast vel. Frænka fylgdist vel
með afkomendum sínum og bar
hag þeirra fyrir brjósti. Hún
setti ekki fyrir sig að leggjast í
löng ferðalög til að heimsækja
þau sem voru búsett erlendis.
Það eru því margir sem sakna
hennar. Sjálf mun ég sakna sár-
lega símtalanna og heimsókn-
anna. Blessuð sé minning Jó-
hönnu Vernharðsdóttur.
Hafdís Ingvarsdóttir.
Jóhanna
Vernharðsdóttir
✝ Elvar ÖrnHjaltalín Ein-
arsson var fæddur
17. janúar 1991 á
Akureyri. Elvar
lést á sjúkrahúsinu
á Akureyri 8. des-
ember 2020. Elvar
var sonur Þórlaug-
ar Einarsdóttur og
Sigurðar Magn-
ússonar.
Systkini Elvars
voru Sandra, Borgþór, Gabríel
og Starkaður.
Elvar átti eina dóttur með El-
ísabetu Pétursdóttur, Emelíu
Hrönn Hjaltalín, sem fæddist 24.
september 2018.
Elvar bjó fyrstu fimm árin sín
á Akureyri en flutti þá til Dan-
merkur með móður sinni, stjúp-
föður sínum Ingvari V. Hall-
dórssyni og bróður sínum
Borgþóri Ingvarssyni. Þar
bjuggu þau í Odense í fimm ár
en þá flutti fjölskyldan til Hafn-
arfjarðar og bjó þar í tvö ár. Þá
flutti Elvar ásamt móður sinni
og bróður til Akureyrar og lauk
Elvar grunnskóla á Akureyri.
Þá fór Elvar í Verk-
menntaskólann á
Akureyri og var
þar í tvö ár. Hann
tók vinnuvélarétt-
indi og aukin öku-
réttindi. Á Ak-
ureyri vann hann
við ýmis störf. Elv-
ar flutti til Reykja-
víkur á árinu 2014
og starfaði sem bíl-
stjóri á gámabíl hjá
Eimskip. Þá flutti Elvar til Ak-
ureyrar á árinu 2019. Hann festi
kaup á bónstöð á Akureyri þar
sem hann starfaði til dánardags.
Á Akureyri hóf hann sambúð
með Ingibjörgu Jóhannsdóttur
og héldu þau heimili í Vættagili
22 ásamt dóttur hennar Mar-
gréti Fjólu.
Útförin fer fram 18. desem-
ber frá Akureyrarkirkju kl.
13.30.
Útförinni verður streymt á
Facebook-síðunni jarðarfarir í
Akureyrarkirkju.
Virkan hlekk á streymi má
einnig nálgast á:
https://www.mbl.is/andlat
Ég man svo vel daginn sem þú
fæddist, ég var ekki nema sex ára
(alveg að verða sjö). Ég kom upp
á sjúkrahús mjög stolt stóra syst-
ir og himinlifandi að hafa eignast
lítinn bróður. Ég sat með þig í
fanginu með brosið út að eyrum,
stoltari systur var erfitt að finna.
Ég á svo margar minningar af
okkur saman. Hjá pabba í
Smárahlíðinni þegar þú varst
örugglega rétt um eins árs, þú
elskaðir að leika þér í potta-
skápnum; því meiri hávaði, því
betra. Vatnsrúmið hans pabba
var líka skemmtilegur leikstaður
hjá okkur.
Þegar þú varst svona fimm ára
og ég tólf vorum við með pabba
niðri í bæ í Krónunni þar sem
búðin hans var, Antikbúðin og
Sóló, við vorum eitthvað að leika
okkur og hann var að selja svona
hármaska, ég litaði allt fallega
ljósa hárið þitt bleikt!
Við hlógum svo mikið að þessu
og hlupum svo saman út um allan
bæ skellihlæjandi, þú varst með
eitt fallegasta bros sem ég hef
séð og þú brostir líka svo fallega
með augunum.
Það sem við brölluðum saman
var nú alltaf gaman.
Eftir að ég flutti heim frá Eng-
landi sumarið 2017 hittumst við
ekki nógu oft, en ég man þegar
þið Gabríel komuð saman á gúllí
gúllí, árlegu fjölskylduútileguna,
það sumarið og hvað var gaman
hjá okkur, loksins hittumst við
systkinin öll saman og skemmt-
um okkur svo vel.
Ég gleymi því seint þegar þú
hringdir í mig og sagðir mér að
þú værir að verða pabbi! Vá hvað
ég var spennt fyrir þína hönd því
þú hafðir talað oft við mig um
hvað þig langaði að verða pabbi
einn daginn og þú varst svo
spenntur.
Elsku fallega dóttir þín sem er
alveg eins og pabbi hennar. Ég
man hvað Embla mín var spennt
að sjá litlu frænku sína þegar þið
komuð norður með hana og sá ég
þá hversu stoltur pabbi þú varst.
Þú fluttir svo norður og við
hittumst nú nokkrum sinnum eft-
ir það áður en ég varð ófrísk að
Amelíu, hefði mátt vera oftar en
það þýðir ekki að ræða það núna.
Ég minnist bara allra stunda sem
við áttum saman og varðveiti þær
vel. Elsku besti Elvar minn,
hvíldu í friði, ég elska þig og
sakna þín mikið.
Þín systir,
Sandra Rut Sigurðardóttir.
Elsku drengurinn minn, þetta
er svo hræðilegt, svo óskiljanlegt,
svo óraunverulegt. Þetta átti ekki
að gerast og sorgin er svo yfir-
þyrmandi. Ég vildi að hægt væri
að spóla til baka, breyta örlög-
unum. Þú ert stóri bróðir sonar
míns. Vinur og félagi. Þið áttuð
mismikla samleið framan af,
svona eins og oft vill verða í snún-
um fjölskyldum. En alltaf bræð-
ur, alltaf vinir. Hin síðari ár efld-
ist vinskapur ykkar og þið urðuð
félagar í lífsins ólgusjó. Þið tveir
og svo allir hinir. Jafningjar sem
treystuð hvor á annan. En svo
gleymdir þú því, í augnablik, hve
dýrmætur þú ert. Hve nærvera
þín skiptir marga máli. Emilía
Hrönn mun alast upp án þín,
stelpan þín, sem var þér allt.
Framtíð Ingibjargar verður allt
önnur, ekki sú sem þið höfðuð
skipulagt. Saman. Strákurinn
minn hefur misst vin, sinn besta
bróður. Þórlaug, Jón Stefán, Ein-
ar afi … Við og allir hinir.
Kæri Elvar Örn, við söknum
þín og óskum þess að þú hefðir
munað, þetta augnablik, þegar þú
gleymdir.
Kæra Ingibjörg ef ég gæti tek-
ið sársaukann, þá myndi ég gera
það. Í staðinn, sendi ég þér allt
hið góða til að vaka yfir þér og
Margréti Fjólu. Jón Stefán, mér
er orða vant, Þórlaug og Einar,
þið eigið alla mína samúð. Elsku
Gabríel minn, missir þinn er mik-
ill, en minningar um góðan bróð-
ur lifa. Aðrir ástvinir, mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Minning um góðan og vel gerðan
dreng lifir. Elvar minn, kankvíst
brosið þitt fylgir okkur um alla
framtíð og yljar þegar sorgin
nístir.
Sonja Dröfn Helgadóttir.
Elvar Örn
Hjaltalín Einarsson
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum.
Formáli | Minningargreinum
fylgir formáli sem nánustu að-
standendur senda inn. Þar koma
fram upplýsingar um hvar og
hvenær sá sem fjallað er um
fæddist, hvar og hvenær hann
lést og loks hvaðan og klukkan
hvað útförin fer fram. Þar mega
einnig koma fram upplýsingar
um foreldra, systkini, maka og
börn.
Minningargreinar