Málfríður - 15.05.2003, Blaðsíða 17

tungumálafærni felst í vinnu, vinnu og aft-
ur vinnu og það að skapa nemendum að-
stæður til að spreyta sig á beitingu á þekk-
ingu sinni á þessu sviði við góðar tækni-
legar aðstæður er mikilvægt. A þessu sviði
finnst mér líka mikilvægt að nemendur fái
tíma til að vinna sjálfstætt til að fá tilfinn-
ingu fyrir tækninni og leiti lausna á vanda-
málum sem koma upp en vinni ekki bara
eftir fyrirfram gefnum brautum. Að þessu
leyti er kennsla í upplýsingatækni og
tungumálum e.t.v. ekki svo ósvipuð — og
að það sem nemendur gera of lítið af er
hugsanlega það sem þeir læra mest af, það
er að vinna sjálfstætt að verkefnum sem
vekja áhuga þeirra. Þetta eru vitaskuld
engar fréttir — en það virðist samt ekki
vera mjög algengt að menn komi hlutum
af þessu tagi í framkvæmd og þá kannski
vegna þess að aðstæðurnar eru ekki alltaf
hagstæðar — svo þegar tækifæri býðst er
alveg rakið að grípa það!
Raunveruleikinn
Góðar hugmyndir rekast oft illa á járnvegg
veruleikans. Upphaf ritsmiðjunnar ein-
kenndist af röskunum af ýmsu tagi. Nem-
endur lentu í erfiðleikum með að skrá sig
inn, hópurinn komst ekki í endanlegt
form fyrr en nokkuð var liðið á nám-
skeiðið og tæknileg vandamál einkenndu
nokkuð vinnuna framan af.
Þessi „bráðgeri“ hópur var líka mis-
langt kominn, bæði hvað varðaði tölvu-
og enskukunnáttu. Jafnframt reyndist mér
erfiðara að virkja þau til að vinna sjálfstætt
og koma með sjálfstæðar hugmyndir en ég
átti von á. Dæmi um verkefni sem ég not-
aðist við voru:
- ritun út frá myndurn
- að taka viðtal við aðra nemendur
— að skrifa stuttar sögur
— segja frá vefsetrum sem þau þekktu (t.d.
www.neopets.com,
www.melodramatic.com — þessar tvær
síður sýndu vel þann aldursmun sem var á
þátttakendum — skoðið sjálfl)
Lokaverkefnið, og áberandi best
heppnaði hluti námskeiðsins, var svo verk-
efni sem fólst í að búa til The Magazine
sem var samsett úr ritun þeirra, myndum
sem voru sóttar á netið (og einhver texti
líka ...) og svo myndum sem við tókurn á
Nemendahópurinn sem tók þátt í ritsmiðjunni.
stafræna myndavél. Hér fékk hver og einn
að glíma við það sem hentaði honum eða
henni — sumir beittu sér á tölvusviðinu
við samsetningu textanna, en aðrir voru
duglegir að skrifa. Meiri hluti vinnunnar
var svo settur út á vefinn undir slóðinni
www.geocities.com/bradger_born. Eg
kom magasíninu síðan í endanlegt horf og
lét litprenta og binda inn þannig að hver
þátttakandi fékk sitt eintak.
Niðurstaða
Verkefni þetta er gott framtak sem von-
andi verður til þess að starf á þessu sviði
þróist frekar á Islandi. Persónulega fannst
mér líka spennandi að fá tækifæri til að
prófa nýja hluti með litlum hópum þar
sem ekki er hætta á verulegum truflunum.
Frá þessu sjónarmiði er það athyglivert að
flestir kennararnir koma úr Háskóla Is-
lands. Rökin fyrir því eru fagleg þekking
þeirra sem ekki skal dregin í efa. Hins
vegar kann að vera að kennarar úr grunn-
og framhaldsskólum ættu ríkt erindi inn í
svona vinnu — þar sem þeir hafa meiri
reynslu af umgengni við börn og unglinga
og jafnframt tök á fjölbreytilegri kennslu-
aðferðum.
Það er mín trú að vinna í anda svona
ritsmiðju verði uppistaðan í vinnu í ensku
og líkast til móðurmálskennslu í framtíð-
inni. Þó er ljóst að tæknilegt umhverfi og
sú menning sem við búum við almennt í
skólunum breytist hægt — og því tel ég
mikilvægt að kennarar nýti tækifæri á
borð við þetta til að prófa sig áfram með
nýjungar. Ludo hefði líklega getað fundið
sér eitthvað að dunda í ritsmiðjunni, þó að
hann hefði verið ljósárum á undan hinum!
17