Víðförli - 15.06.1990, Side 19

fræði sem í gegnum aldirnar mótaði
ímynd Guðs og kirkjunnar sem
karlaveldis og undirstrika að ein-
staka menn og hópar eru útvaldir af
Guði, i stað þess að leggja áherslu á
að Guð er nálægur öllum mönnum,
ekki síst þeim smáðu og þjáðu. Orð-
ið „við” í sáttmálanum túlkaði með-
vitað og ómeðvitað viðhorf karl-
manna „fyrsta heimsins”.
KAOS-ÖFLIN OG KIRKJU-
FÓLKIÐ
Gagnrýni kóreisku kvennanna átti
sér hliðstæðu í öllum heimsálfum.
Margir voru óánægðir með skjalið
og sumir lýstu því yfir að nú væri
nóg komið af orðum og tími athafn-
anna runninn upp.
Þessi gagnrýni mun hafa komið
stjórnendum JPIC mjög á óvart,
einkum dr. Preman Niles, en mið-
nefnd ráðstefnunnar gerði sitt besta
til þess að koma til móts við fólkið.
Haldnir voru langir fundir og vinnu-
hópar ræddu sérstaka hluta skjals-
ins. Er niðurstaða þeirra barst, var
skjalið stytt verulega.
AÐRIR SÁTTMÁLAR
Veigamikill hluti þingsins voru
fundir hagsmunahópa og ‘sáttmála-
gjörð” þeirra á milli. Mesta athygli
vakti sáttmáli ísraela (gyðinga sem
voru á ráðstefnunni í boði WCC, Al-
kirkjuráðsins) og Palestínuaraba.
Þeir hétu því að vinna saman að friði
í ísrael og viðurkenningu á ríki Pal-
estínuaraba. Þeir kalla á alþjóðlegan
stuðning við þetta.
Af öðrum sáttmálum má nefna
heit breskra og s-afrískra kirkna, að
vinna að efnahagslegum refsiað-
gerðum gagnvart S-Afríku, þar til
augljósra breytinga verður þar vart,
sáttmála fulltrúa Póllands, Tékkó-
slóvakíu, Svíþjóðar og Sviss, að
vinna með Kóreubúum að einingu
landsins.
CASTRO HEIMSÆKIR
ROH
Aðalritari WCC. Emilio Castro,
ávarpaði þingið og meðan á því stóð
heimsótti hann Roh Tse-woo, forseta
S-Kóreu. Með Castro var aðalritari
kóreiska kirkjuráðsins, Kvon
Ho-Kyung.
Kóreiska kirkjan hefur barist fyrir
Við helgihald.
mannréttindum í Kóreu og samein-
ingu Kóreuskagans og fyrir það hafa
sumir meðlimir hennar átt undir
högg að sækja hjá suður-kóreiskum
kirkjuyfirvöldum. JPIC-þingið
hvatti meðal annars til þess að fjórir
kirkjunnar menn, sem eru pólitískir
fangar, verði látnir lausir. Emilio
Castro ítrekaði áframhaldandi
stuðning WCC við mannréttinda-
baráttu í Kóreu og hvatti til þess að
suður-kóreisk yfirvöld slepptu öllum
pólítískum föngum í landinu. Á
þinginu sagði Kim Young-Ju, fulltrúi
mannréttindanefndar kóreiska
kirkjuráðsins að meira en 1400 pól-
ítískir fangar væru í S-Kóreu og að 7
bættust við á hverjum degi að með-
altali.
UNGT FÓLK OG KONUR
Ungt fólk, sem samkvæmt fyrri
yfirlýsingum WCC á að vera 20%
þátttakenda. var aðeins 7,8% þátt-
takenda. Konur voru nær því að ná
sínum „prósentuhluta”, en aðrir
þátttakendur voru ekki allir jafn-
ánægðir með það.
Barbara Harris, aðstoðarbiskup
anglikönsku kirkjunnar í Massac-
hussetts USA, predikaði i guðsþjón-
ustu einn morguninn. Þann
morgunn mættu margir fulltrúar
austurkirkjunnar ekki, í mótmæla-
skyni við val á kvenbiskupi sem aðal-
ræðumanni.
HVAÐ GETA ÍSLENDING-
AR GERT?
Næsti áfangi í JPIC-áætluninni er
þing Alkirkjuráðsins í Canberra í
Ástralíu á næsta ári. Lítið hefur ver-
ið unnið að JPIC á íslandi, hvorki
guðfræðilega né á „grasrót-
ar'grunni. Alkirkjuráðið hefur þeg-
ar talsvert lesefni um JPIC
þróunina, ef guðfræðingar (eða
guðfræðideild) hafa áhuga á að taka
málið upp út frá íslensku sjónar-
horni. Við höfum verið einangruð
að þessu leyti á Fróni, skiljanlega,
því flest þau baráttumál sem hæst
ber á JPIC fundum eru fjarri íslend-
ingum.
Þó ekki öll, og kirkjan á íslandi
hefur í raun alveg einstakt tækifæri
núna, þegar verið er að stofna um-
hverfisráðuneyti, að virkja meðlimi
sína og hafa áhrif á stefnumótun
þar. Dr. Preman Niles sagði í Seoul,
að kirkjan hafi viljað verða í farar-
broddi í JPIC, en gerði nú ekki betur
en fylgja eftir grasrótarhópum.
Um slíkt er vart að ræða á íslandi.
Sköpunin kemur kristnum mönnum
við og íslendingar hafa orðið illa var-
ir við það nýlega að hún er í hættu.
Má nefna sem dæmi bruna í kjarn-
orkukafbátum í íshafinu, PCB
mengun og blýmengun i Reykjavík.
Það væri spennandi að fá umræðu
um þessi mál í kirkjunni - að ég tali
nú ekki um aðgerðir.
Það er að sjálfsögðu auðvelt að
sitja í Budapest og stinga upp á þessu
en kirkjan (fólkið og leiðtogar þess)
verður sjálf að ákveða hvort hún vill
taka þátt í að berjast gegn eyðilegg-
ingu, dauða og óréttlæti eða hvort
hún vill bara vera áhorfandi.
Adda Steina
Björnsdótlir.
VÍÐFÖRLI — 19