Vinnan - 01.12.1943, Síða 18

SIGURÐUR EINARSSON:
TVÖ KVÆÐI
Tulipani á borði sjúklings
I daufu skini skartar þú hér einn,
— en skuggar leika hægt um dyr og skör. —
Þú lýtur höfði, lokar bikarvör
og ljósgræn, safaþrungin blöð þín drjúpa
að gljáafleti borðsins, biðja og krjúpa,
því brandur dauðans nístir þína rót.
Þau hníga niðrum brenndan bikarfót,
en blóms þíns ásýnd skuggar dauðans hjúpa.
Þú líður dauðann blessað blóm í ró,
og bjarmar, ljómar fyrir þreyttu auga.
Hver lína þín og litur vekur fró,
— hin ljúfa, svala miskunn þjáðra tauga.
Það leiðir inn í hjartað grun hins góða
— því gleymist jafnvel kvöl og angist sín, -
að sjá, hvernig þú blómið bikarrjóða,
býr þig til grafar meðan fjör þitt dvín.
Þú lætur anga allt þitt glit og flos,
og ilm þinn fróa sundurslitnum taugum,
og gerir sóldýrð, heiði og himinbros,
hvern hitaglampa fyrir þreyttum augum.
Þótt mannleg orð og atlot nái ei til,
fer undraboð þitt rakleitt inn í hjarta,
með blik af fegurð, ögn af þessum yl,
sem aðeins vonir, blóm og sumar skarta.
Og stundum þegar líður langt á nótt
og loks úr martröð vina mín er hrokkin,
og starir skelkuð, dregur andann ótt,
sem óræð skelfing nálgist rekkjustokkinn,
skín dimmrautt blik þitt bláurn augum við.
er biðja Guð að treina daga sína,
sem þögult andsvar, fyrirheit um frið
og fegurð þá, sem dauðinn má ei týna.
Þrjú sumur
I hjarta mér býr sólskin þriggja sumra
og sumarilmur hlær mér þýtt á móti
frá Eyrarsundi, Svíþjóð, Danagrundu
og sæludögum upp hjá Lagarfljóti.
Eg finn þá aftur þessa dýrðardaga
með dularbros og morgunnljós í auga
og minningar, sem léttir hlátrar lauga
og leiftur brúnna augna, er seiða og draga.
Þrjú blessuð sumur! Síðkvöld mild og hljóð
tneð svalar nætur, blævarþyt í lundi
og kristallsdögg og skærra morgna skin.
Og gullbrydd ský í kvöldsins gliti og glóð
og geislastaf á himinbláu sundi,
— og þig, sem hjartans eina einkavin.
228
VINNAN