Blik - 01.04.1948, Síða 23
B L í K
l9
mæti konu, sem er að bisa við að
koma manni sínum heim í tjald
eða hver veit hvert. Ég fór heim
til að sofa. Fyrst lá ég lengi and-
vaka og hugsaði um allt böl á-
fengisins. Ég bað guð áð varð-
veita mig frá þessari eymd. Ut
frá þeim hugsunum sofnaði ég.
Th. G. III. h.
— o —
Þegar „brennusöfnunin" stend
ur hér yfir á haustin, kemur það
oft fyrir, að unglingar og jafnvel
börn neyta þá fyrsta vindlings-
ings til þess að sýnast meiri
menn. Þetta hefi ég sjálfur horft
á. Þetta er mjög varasamt fikt,
því að oft vilja vindlingarnir
verða fleiri, þegar þessir ungling-
ar eldast og þá jafnvel að ástríðu,
sem þeir ráða ekki við.
Hér í skólanum er starfandi
bindindisfélag, sem allir nemend
ur eru í ásamt skólastjóra og
kennara. Það er bindindismál-
um æskulýðsins hér ómetanleg
hjálparhella og á skemmtnnum
skólans sést aldrei tóbak eða á-
fengi haft um hönd. Ég veit ekki
betur, en að svo hafi það verið
hér frá upphafi í þessum skóla.
Betur, að það væri svo allsstaðar
og í öllum skólum landsins.
Við hvað má líkja drukknum
manni? Shakespeare svaraði því
,á eftirfarandi hátt: „Við drukkn-
andi mann, við heimskingja, við
vitfyrring. Fyrsti sopinn gerir
hann heimskingja, annar vitfyrr-
ing og sá þriðji drekkir honum.“
„Hinn nýi tími krefst reglu-
semi,“ sagði Georg Brandes og
það er satt.
Tr. Þ. III. b.
— o —
Margur æskumaðurinn geng-
ur með þá grillu í höfðinu, áð
vegsauki sé að því að neyta tó-
baks og áfengis. Það er skiljan-
legt, að unglingana langi til þess
að verða sem fyrst fullorðnir og
sjálfum sér nógir. Og þess vegna
kappkosta þeir eftir föngum að
tileinka sér lifnáðarhætti full-
orðna fólksins. Nú vill oft svo
illa til, að fullorðna fólkið neyt-
ir bæði tóbaks og áfengis og ger-
ir þá ekki ungmennið greinar
mun á góðu og illu, réttu og
röngu heldur apar allt eftir
þeim fullorðnu.
G. H. III. b.
— o —
Á undanförnum árum hefir
meira verið rætt og ritað um á-
fengismálin, en flest önnur mál
meðal okkar íslendinga, og það
alls ekki að ástæðulausu.
Ástandið í þessum efnum er
sannast að segja hræðilegt, og
höfum við Vestmannaeyingar
ekki farið varhluta af því.