Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1927, Qupperneq 15

13
—• Átján börn bólusett. 3 þeirra fengu kíghósta. Einn drengur svaf meö
kíghóstabömum og sýktist ekki. (NorSf.).
—■ Bólusett voru 50 börn. Þau fengu veikina jafnþunga og óbólusett, og
fylgikvilla líkt og hin. Vestm.).
— Bólusetning reynd, en enginn árangur sýnilegur. (Eyrarb.).
— Bólusetning var reynd. Virtist koma aS gagni. Börnin fengu veik-
ina væga eöa sluppu alveg. (Grímsnes).
Dómarnir um bólusetninguna eru þá nokkuiS sundurieitir. Afdrif 158
bólusettra barna eru tölufest (Skipask., Dala, ísaf., NoriSf.) og voru þessi:
Sluppu alveg Sýktust vægt Sýktust þungt
734% 21,5% 5,i%
Ekki veröur annaö ráðiö af tölum þessum en að bólusetningin hafi kom-
iö að gagni. Aö samgönguvarúö hafi verndaö börnin kemur ekki til greina
á Skipaskaga og fsafirði og tæpast á Norðfirði. Það mun ekki fyllilega
kunnugt, hve mörg % barna eru að meðaltali ónæm fyrir veikinni, en
að þau sjeu 73% kemur ekki til tals. Á Önundarfirði er giskað á, að 33%
hafi sloppið af sjálfsdáðum. — Fróðlegt hefði verið, ef læknar hefðu at-
hugað, þar sem kíghóstinn gekk óhindrað, hve mörg börn og unglingar
sluppu af sjálfsdáðum og hve margir sýktust.
M e ð f e r ð. Állmargir læknar reyndu Neopan.carpi n, sem hrós-
að hafði verið í Lbl. Nokkrum virtist það koma að gagni, en flestum litt
eða ekki. Bromoform, extr. thymi, kinin, brometum natricum og luminal
voru hvað almennast notuð. í Borgarf. gafst calciumchlorið vei við börn
sem fengn krampa (2 börn).
Mikið er það ekki, sem vjer höfum lært af þessum faraldri, en nokkuð
þó. Hann minnir alvarlega á, að kíghósti er mannskæðastur allra venju-
legra sótta, ef verstu inflúensuár eru undanskilin. Það er því vissulega
ástæða itil að reyna að verjast honum, sjerstaklega að vernda börn innan
5 ára. Með samgönguvarúð er þetta erfitt, og hætta á að veikin flytjist
með íullorðnum, sem hafa snert af henni. Þó er það margreynt, að hætt-
an er lítil, ef aðeins ifullorðnir, sem hafa haft kíghósta, fara á milli. Svo
reyndist þetta í Þistilf. Við slikar varnir er áríðandi að vita sem glögg-
ast um það, hve lengi veikin smitar. Allir eru sammála um, að mest
s m i t i h ú n í b y r j u n, sjúkdómsins, þegar kíghóstakvefið byrj-
ar. Óvíst hvort svo er einnig á undirbúningstímanum, og hve lengi sjúk-
lingarnir eru afsýkjandi. Sumir telja, að smitun hætti, þegar stadium con-
vulsivum er byrjað, aðrir að hún vari fyrstu 8 dagana af því, þriðju að
hún hætti þegar 15 dagar eru liðnir af stadium convulsivum. Hið síðasta
mun sennilega tryggilegt, þó algengt sje að telja sýkingarhættu haldast
við til þess hóstaköstum er lokið. Því miður hafa engir læknar gert at-
huganir um þetta mikilsvarðandi atriði, sem ek:ki er þekt með vissu.
Auk samgönguvarúðar er ekki öðru til að tjalda en bólusetningu. Mikil
líkindi eru til þess, a:ð hún geti að nokkru gagni komið.