Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1927, Blaðsíða 19

17
S i ö u. Barst í júní úr Mýrdalsh. Meiri útbreiðsla en fyr, og reyndú
menn þó að forSast samgöngur viS sýkta bæi. io—12 bæir sýk.tust svo
kunnugt sje. Flestir sjúkl. fengu hita, höfuSverk og beinverki, en suinir
ekkert kvef. Hitinn stóS í 2—3 d. Velgja og uppsala var stundum í
byrjun. A sumum hjelst hósti lengi eftir aS hita lauk. Þyngst á börnum.
í okt. barst veikin aftur úr Mýrdalsh. HafSi haldist við í Skaftártungu
allan sláttinn og borist í sláttarlok til Víkur. Barst svo þaSan um alt. Væg,
en oft fylgdi eyrnabólga.
Mýrdals. Gekk i júní aSall. á börnum og unglingum. Sum voru
þungt haldin og 5 fengu kveflungnab.
V e s t m. Þegar vermenn komu í jan. gaus upp þung kvefpest. LagS-
ist hún áberandi þungt á nýkomiS fólk. Hún tindi upp vermennina, eink-
um úr strjálbýlum og afskektum bygSarlögum, en menn, ibúsettir hjer,
sýktust dræmt og hægfara. — Jeg hefi nefnt veikina infl. vegna þess, hve
hún tók nýk.omiS fólk ört og var þung á því. SíSar varS hún vægari,
líkari kvefsótt, sýkti dræmt og ekki eins hranalega, en hjelt sjer þó mest
viS aSkomumenn. Veikin hverfur, er þeir fara á vorin, en í október berst
hún aftur meS aSkomufólki. Svo dregur úr henni til áramóta.
Rang. Kom í mai á nokkra bæi undir Eyjafjöllum frá Vestm.eyjum.
Evrarb. Influensan hjelt áfram frá haustinu áriö á undan. Fór hægt
og var væg.
14. Stingsótt (pleuritis epidemica).
Þessi kynlega veiki kom liklega upp í Svarfdælahér. 1911, þarnæst í
Akureyrar 1915 (8 sjúkl.), 1916 (10 sjúkl.), 1918 (68 sjúkl.), sjá Lbl. 1918,
bls. 2. ÁriS 1926 gaus upp allmikill landsfaraldur (565 sjúkl.), sem lýst
er í H. S. þaS ár. AriS 1927 gerSi veikin enn á ný vart viS sig í nokkr-
um héru'Sum, aSallega á sínum fyrri stöSvum, Svarfdæla og’ Akureyrar,
en einnig í fjarlægum héruSum, ReySarfjarSar o. v. Alls voru skráSir
144 sjúkling'ar. Einn, þeirra dó:
Aldursflokk. ar voru þessir :
0-1 1—5 5—!5 15—Ö5 yfir 6;
M. K M.
Tala sjúkl. 1927 15 34 43 25
— — ig-^6 10 51 123 192 150 IO
Börn á 1. ári hafa þá sloppiS algerlega, svo og gamalt fólk. Karlar
sýktust mun fleiri en konur. SvipaS var þetta í faraldrinum 1926, þó
nokkrir sýktust á 1. ári og yfir 65. Ekki rekja læknar hvaSan veikin
barst og nýjar athuganir hafa ekki veriS gerSar. Mjög æskilegt væri,
aS þeir veittu þessum kvilla góSa eftirtekt: undirbúningstíma, sýkingar-
hætti, hve snemma sjúklingar verSa smitandi og hve lengi þeir eru þaS.
Sjúkdómur þessi er illa þektur og vér hefSum þurft aS gera honum
betri skil, ef þess væri kostur.
HéraSslæknar lýsa faraldrinum þannig:
H ó I m a v. Barst í júní. HagaSi sér einkennilega : Tók mann af manni
á heimili dreyft um héraSiS. Var allþung á sumum og gæta þurftu menn
varúSar, aS fara ekki of snemma á fætur. Gat þá slegiS aftur niSur. Einn
sjúkl. dó snögglega áSur en náSist í lækni.
S v a r f d. VarS fyrst vart um miSjan febr. Var leitaS til 3 karlmanna
2