Kvöldvaka - 01.02.1934, Blaðsíða 8
6
KVÖLDVAKA
lika á sjer skilja, að síst væri
það henni á raóti skapi.
Dóttirin var svo elsk-uleg að
sýna honum skartgrip, sem hún
sjaldan bar, dýrindis hálsfesti
alsetta perlum svo fögrum, að
að hann hafði aldrei sjeð því-
likt.
Ernst von Menzel greifi. en
það var gerfinafn hans, rak upp
skellihlatur, er hann hugsaði
um viðskifti sín og ungu stúlk
uunar, og svo var hann utan
við sig, að hann var nærri bú-
inn að aka yfir nokkra slæp-
ingja, sem hýmdu á götunni.
Þeir hrukku undan og bölvuðu
honum í sand og ðsku. Hann
hló að umhugsuninni um »litla
flónið«, en það nafn hafði hann
gefið dóttur markgreifafrúar-
innar. Hún hafði net'nilega í
mesta sakleysi trúað honum
fyrir því, að perlufestin væri
hálfrar miljón franka virði, og
þetta jók um allan helming á-
fergju hans að komast yfir
festina. Hann hafði sett hana á
hinn yndísfagra háls kennar,
hvíslúð að henni ástarorðum og
látið á sjer skilja, að hún væri
óvarkár. Nauðsynlegt væri að
vera á varðbergi gagnvart
þjófum, sjerstaklega þeim, sem
höguðu sjer sem heiðvirðir borg-
arar.
Þetta kvöld hafði verið boð
hjá þ&im mæðgnm. Margirheldri
menn voru meðal gestanna. Er
búið var að borða, tók unga
fólkið að dansa. Hann hafði
gerst svo djarfur að biðja ung-
frúna að bera festina fyrir bón
sína, og hún hafði látið ’pað
eftir honurn. Þau dönsuðu mrk-
ið saman og hinir gestirnir
horfðu á þau með aðdáun.
Sannarlega voru þau fallegt
par.
Er dansinn stóð sem bæst,
framkvæmdi hann fyrirætlun
sína. Hann spurði, hvort bún
væri ekki þreytt af dansinum.
Plún kvað svo vera. Þau gengu
þá inn í bókaherbergið og rædd-
ust við í ró og næði og hvísl-
uðust á ástarorðum. Hann tók
í hendur hennar og horfði inn
i hin fögru og dreymamdi augu.
Iiún roðnaði og leit undan.
Hann þekti kvenfólkið, svona
var það vant að gera.
Jean, hinn trúfasti þjónn
hans, hafði læðst svo lítið bar
á inn í bókaherbergið og faldi
sig þar. Og er húsbóndi hans
hjelt í hendur ungu stúlkunn-
ar og hallaði höfðinu upp að
mjallhvítum vöngum hennar*,
sá þjónninn fyrir því, að ljósið
sloknaði. Og hinn yndislegi og
fagri elskhugi breyttist á svip-
stundu í þjóf. Með hinni al-
kunnu leikni sinni tókst honum