Kvöldvaka - 01.02.1934, Page 17
KVuLDVAKA
15
það þessi tvö ár ’njá ullarkaup-
manninum í borginni og Joks
hafði hann fisekst þessi síðustu
sex ár i ýmsum iöndurn.
OiC nú var harm kornmn heim
og átti að vera svaramaður við
giftingu John Moriands. Um það
b)! um þetta leiti á morgtm
mundi Dorothy vera oiðinkoria
Johns. Qóði, gamli Jolin mundi
verða góður eiginmaður og ekki
baka henni augnabiiks ieiðindi
nje særa hjarta hennar. Lif'ið
rnundi verða mjög ánægjulegt
fyrirhana með John. Ilann lang-
aði til þess að vita hvernig
Dorothy tæki lifinu með John
Hún hlyti að hafa breytst mjög
mikið ef hann væri einmitt
rjDtti maðurinn handa herini.
En hvað um það. Ekkert kom
honum þetta við. Hann spratt
upp úr rúminu, opnaði báða
gluggana, henti rúmfötunum
ofan á gólf og sofnaði.
Og um morguninn klæddi
hann sig í bestu fötin, sem hann
og John höfðu keypt handa
honum daginn áður, og fór með
John til Thurldown.
Þeir komu þangað mjög
snemrna, en þó virtust allir
vera komnir á fætur í þessu
litla þorpi og flest húsin voru
skreytt blómum i tilefni af gift-
ingunni, því að fjölskylda Dor-
othy var vel þekt og vel met-
in r öllu nágrenninu, og auk
þess hafði giftingin gefið mönn-
um tækifæri til að fara í spari-
fötin og fá sjer aukaskamt af
bjór.
»Er verið að flagga fyrir
mjer'?« spurði Heffron kýminn.
»Drottinri nriun! Ef þú vissir,
hve bölvairiega jeg kann við
mig í þessum nýju fötum«.
Morland brosti. »Þau fara
þjer vel, þegar tillit er teldð
tii þess, hvað við höfðum lítinn
tíma til að velja. — Hvað ætl-
ar þú nú að gera? Ætlar þú að
koma heim með mjer, eða ætl-
ar þú beint til föður þíns?«
Heffron var hikandi, en spurði
svo: »Klukkan hvað fer hin
dýrlega athöfn fram?«
Morland hniklaði brúnirnar,
en svaraði svo fast: »Giftingin
fer fram klukkan tvö«.
»Nú jæja, jeg ætla þá að
fara og hitta gamla manninn
áður«.
Hann snerist á hæl, en Mor-
land kallaði á eftir honum:
»Vertu nú ekki of seinn. Við
verðum að vera komnir hálf-
tíma á undan Dorothy til kirkj-
unnar«.
»Það er ágætt«.
Strax og Morland var horf-
inn tók Ileffron ofan harða
hattinn og hjelt þannig áfram
með hann í hendinni.