Kvöldvaka - 01.02.1934, Blaðsíða 10
8
KVÖLDVAKA
undan og horfði niður á hend-
ur hans. Alt í einu sleit hún
sig lausa, augsýnilega af því
að hún var í þann veginn að
fá ákaft grátkast.
En hugranir hans snerust
ekki um hana, er hann ók heim
t.l sín um kvötdið. í stuttu
máli, hann hafði enga með-
anmkun með »litla fióninu«,
sem hann þó hafði tjáð ást sína.
Hann rjeði sjer ekki fyrir
gléði og var nærri búinn að
missa stjórn á bifreiðinni. Síð-
asta verkið hafði hepnina með
sjer. Hann fór með hendina of-
an í brjóstvasann og þuldaði
með ánægju á perlunum. Skeyt-
ið, sem þjónninn kom með til
bústaðar greifafrúarinnar, var
sniðuglega samið. Efni þess var,
að ættingi hans, sem bjó í
Spandau, væri dáinn og hefði
arfleitt hann að allmikilli fjár-
upphæð, sem hann ætti að taka
á móti eftir nokkra daga. —
Aðeins nokkra daga, hugsaði
hann, um leið og hann rendi
bifreiðinni upp að tröppunum á
íbúð sinni. Síðan steig hann út
úr vagninum, gekk hægt upp
tröppurnar og hringdi dyra-
bjöllunni, en enginn ansaði.
Hann varð sjálfur að opna
hana, Jean var vist ekki heima.
Er greifinn hafði lokað úti-
dyrahurðinni, gekk hann inn í
forsalinn. Þá brá honum í brún.
Hann stóð augliti til auglitis
við þrjá menn. Hann hafði ekki
tíma til að spyrja um erindi
þeirra, því að smellur heyrð st
í handjárnum og perlufestin
var dregin upp úr vasa hans.
-Ea hvernig komust þið á
snoðir um þetta?« spurði greif-
inn, er hann sat inni á lög-
reglustöðinni í París.
Lögreglustjórinn benti með
hendinni og eigandi festarinn-
ar, hin töfrandi ungfrú d’Hoche,
kom fram á sjónarsviðið.
»Að þetta komst upp«, mælti
lögreglustjórinn, »er fyrst og
fremst að þakka þessari ungu
stúlku og þeirri venju yðar að
þrýsta ávalt hendur hennar, er
þjer talið við hana. Þegar þjer
kvödduð hana í kvöld, tók hún
þrátt fyrir gnðshræringuna, eft-
ir rauðum depli á vísifingri yð-
ar, eftir signethringinn. Hún
mintist þess, að hún hafði þrýst
hendi þjófsins til þess að reyna
að halda honum föstum. Hún
gerði okkur strax aðvart um
þetta og við komumst heim til
yðar á undan yður. Við höfum
einnig tekið hinn trúa þjón yð-
ar fastan. Og nú«, bætti lög-
reglustjórinn við, »hættið þjer
við starf yðar á dálítið annan
veg heldur en þjer ætluðuð í
fyrstu«.