Kvöldvaka - 01.02.1934, Blaðsíða 15

KVÖLDVAKA
13
segja er jeg næsturn því feginn
því, að þú skyldir ekki koma
beim fyr en nú, gamii þrjótur.
því að annars hefðir þú verið
vís til að taka hana frá mjer«.
Heffron hló.
»Jeg verð skotinn í ölium
stúlkum«. sagði hann »Það er
min veika hlið«, bætti hann við
glaðlega.
»Og aliar stúlkur verða skotn-
ar í þjer«, svaraði Morland
brosandi. »Dorothy verður á-
reiðanlega giöð yfir því að sjá
þig. Við höfum oft hugsað um
það, hvort þú myndir koma
heim til að hjálpa okkur til að
setja sarnan hjónabandshlekk-
ina«.
»Svo að jeg á þá að ganga
til kirkju?« spurði Heffron
sposkur. »Eða gekk ekki hinn
glataði sonur tilkirkju?« Hann
rjetti út hendina og helti whiský
í glas sitt. »Jæja,. hjer er heil-
brigði og hamingja«.
• Hamingjuna þarf ekki að
spyrja um«, svaraði Morland.
»Blessaður karlinn!« Heffron
teygði fæturna út á gólfið og
starði hugsandi á skóna sína.
»Þú ætlar víst að búa áfram í
gamla þorpinu, eða hvað? Það
er alveg eins og í gamla daga,
við verðum þá öll nágrannar
aftur«.
•Dorothy mun áreiðanlega
veiða eins glöð við að sjá þig
og jeg vaið«.
»Hún man líklega ekki eftir
mjer«.
»Vitleysa, þú hefir ekki
breytst, nema hvað þú ert
stærri og þreknari«.
»Já, auðvitað er jeg þrekn-
ari, samþykti’ Heffron. Hann
rjetti út hægri h.indlegginn og
krepti hann aftur, eins og til
að sýna vöðvana.
»Hve lengi býstu við að
dvelja hjer?« spurði Morland.
Heffron hieypti brúnum.
»Veit ekki. Gamli maðurinn
er nú orðinn hrumur. Það er
eina ástæðan til þess að jeg
kom. Svo hefi jeg sparað svo-
lítið af peningum. Jeg býst við
að verða bjer meðan gamli
maðurinn er á lífi«.
»Þú munt sjá mikla breytingu
á honum«.
Heffron kinkaði kolli, hið
kæruleysislega andlit hans varð
alt í einu alvarlegt.
»Jeg veit, að jeg hefi verið
sjálfselskufullur þjösni gagn-
vart honum«.
»Við erum allir sjálfselsku-
fullir«, svaraði Morland vin-
gjarnlega.
Heffron reis á fætur og iík-
ami hans virtist fylla út í hið
litla herbergi.
»Jeg var að hugsa dálítið