Börn og menning - 2015, Blaðsíða 21
21Fyrirsögn greinarBörn og menning21
Við hittumst á Hallveigarstöðum. Guðrún
Lára ritstjóri heilsar og smellir mynd af
okkur. Það er alltaf svolítið eins og að
svindla að gera það áður en viðtalið er
tekið. Og eiginlega hefðum við átt að taka
mynd hvor af annarri (eða selfie) því við
erum að taka viðtal hvor við aðra. Myndin
er tekin úti og Bryndís nýtir tækifærið og fer
og kaupir sér súkkulaðiköku. Hildur vinnur
á meðan á skrifstofunni sem hún deilir með
vinkonum sínum sem skrifa á Druslubækur
og doðranta. Við vorum fengnar í þetta
verkefni, þar sem ritstjórinn hafði heyrt af
því að við hefðum átt góðar samræður um
unglingabækur. Við reynum að rifja þær
upp en munum lítið til að byrja með.
Við byrjum á að tala um rithöfundabransann
og að það skorti nýliðun, að „ungir“
höfundar sem eru að detta inn núna séu
flestir um þrítugt og þeir eru bara einn og
einn. Þórdís Gísladóttir (sem er ein af þeim
sem deilir skrifstofu með Hildi) kemur inn.
Þórdís er með tvær bækur í ár og okkur er
umhugað um að hún nái að skila inn umsókn
sinni til listamannalauna. Og minnumst þá
þess að konur fái nú aðeins um þriðjung
þeirra ritlauna sem veitt eru árlega. Við
færum okkur yfir í næsta herbergi.
Við hefjum viðtalið formlega inni í
fundarherbergi og byrjum á því að tala um
af hverju við skrifum unglingabækur. Það er
þetta með spurningarnar og svörin. Höfum
við kannski sem rithöfundar aldrei velt þessu
almennilega fyrir okkur, hvorki spurningunni
né svarinu? Eru þeir rithöfundar sem skrifa
bækur fyrir fullorðna spurðir að því sama
– af hverju þeir skrifi fyrir fullorðna en ekki
börn eða unglinga? Í ljós kemur að hvorug
okkar ákvað að skrifa unglingabækur. Báðar
erum við þá einnig líklegar til að skrifa fyrir
annan aldurshóp síðar meir, þegar þannig
liggur á okkur. Í raun langar okkur báðar
fyrst og fremst til að skrifa skemmtilegar
og áhugaverðar bækur. Bækur sem okkur
langar sjálfar til að lesa. Við komumst líka
að því að við höfum ýmislegt við flokkinn
„unglingabækur“ að athuga.
Bryndís: Það er kannski svolítið skrýtið
að skoða sögur bara út frá aldurshópum.
Góðar sögur hljóta að vera annaðhvort
skemmtilegar eða áhugaverðar í eðli sínu
og það hlýtur að binda fólk saman frekar
en að skipta því í hópa. Jafnvel þó svo að
húmor sé mismunandi eftir aldurshópum
– og mismunandi hópar ganga í gegnum
mismunandi þroskaskeið – þá eru húmorinn
og þessi þroskaskeið engu að síður áhugaverð
fyrir nánast alla, hvort sem lesandinn sé á
þeim stað í lífinu akkúrat núna eða hafi verið
það áður. Við höfum áhuga á húmor og
Að skapa lesendur framtíðar?
Rithöfundarnir Hildur Knútsdóttir og Bryndís Björgvinsdóttir spjalla um
unglingabækur, aldursskiptingu og (ó)samkeppni.