Hinsegin dagar í Reykjavík - aug 2018, Qupperneq 45

hvað er í gangi og opni augun meira. Það
er hollt fyrir bæði börn og foreldra,“ segir
Georg.
Einnig varð drag sýnilegra á götum
úti: „Árið 1997 var Menningarnótt í
Reykjavík líka að hefjast, þannig að margt
spennandi gerðist í einu. Allt í einu birtist
fullt af fólki sem hafði ekki verið sýnilegt
út á við áður, fólk var úti á götu í fullu
dragi, svipað og er að gerast í dag.“
Skemmtistaðurinn 22 var að sögn Georgs
eins og félagsheimili á þessum tíma og
allt þar til staðurinn lokaði – þar hittist
ungt hinsegin fólk og myndaði samfélag.
Á Spotlight voru sömuleiðis haldnir
ýmiskonar viðburðir og þemakvöld þar
sem fólk klæddi sig upp; afskaplega lífleg
hinsegin sena var þar til staðar um tíma:
„Þar var hálfgerð Studio 54-stemming.“
Georg segir umræðuna hafa opnast
mikið og smám saman hafi almenningur
tekið við sér og fengið aukinn skilning á
eðli drags. „Við þurftum að kynna okkur
og svara sömu spurningunum aftur og
aftur, til dæmis í fjölmiðlum,“ útskýrir
hann. „Þróunin hefur verið mikil síðan og
fólk hefur smám saman áttað sig betur á
hvernig hlutirnir virka. Draggkeppnin
hefur vakið mikla athygli og verið góður
stökkpallur fyrir ansi marga, titillinn er
ákveðinn stimpill sem hægt er að nota til
að vekja athygli á sér og fá
viðurkenningu.“

Aukinn
fjölbreytileiki á
sviðinu
Fyrstu árin sem keppnin var haldin voru
það eingöngu drottningar sem tóku þátt.
Einn titill var í boði, Draggdrottning
Íslands. Árið 2005 voru síðan dragkóngar
einnig boðnir velkomnir í keppnina og
Draggkóngur Íslands krýndur í fyrsta
sinn. Skipulaginu var í kjölfarið breytt og
tveir titlar hafðir í boði, Draggdrottning
Íslands og Draggkóngur Íslands, þannig
að ekki þyrfti að velja á milli. „Það voru
ekki allir hrifnir af því að kóngar væru
orðnir áberandi,“ segir Georg „en mér var
alveg sama um það, þeir voru komnir til
að vera. Þeir komu inn með drag af nýju
tagi og voru margir mjög frumlegir.“
Kvenkyns drottningar (stundum
kallaðar bio-drottningar), sem spilað hafa
stórt hlutverk í dragsenu Íslands seinustu
2–3 ár, komu aldrei við sögu sem
keppendur í Draggkeppninni. Þær tóku
þó þátt í skemmtiatriðum og sem
aukaleikarar eða dansarar í atriðum
keppenda. „Það var helst um 2015 sem
ég fékk á tilfinninguna að fólk gæti verið
móttækilegt fyrir kvenkyns drottningum,“
segir Georg en þar sem hann flutti frá
Íslandi skömmu síðar varð ekki úr því að
keppnin væri haldin á ný með kvenkyns
drottningar meðal keppenda. „Það var
aldrei sértitill fyrir þær og það var raunar
ákveðið skipulagsatriði því það er ekki
gott að hafa of marga titla. Ég hefði
líklega leyst það með því að hafa áfram
tvo titla, keppt væri í að vera kóngur eða
drottning og kyn keppandans væri
algjört aukaatriði. Ef kvenkyns drottning
hefði unnið hefði það bara verið
skemmtileg fjölmiðlaumræða. Drag hefur
í mínum huga ekki eitt einasta boundary.“

Drag, hefðir og
pólitík
Georg segist álíta draghugtakið afar
víðtækt. „Þú ert að skapa aðra útgáfu af
sjálfum þér, framlengingu eða alter-egó.
Það eru margar leiðir til að skilgreina
hvað er rétt eða gott í þessu og hægt að
fara í hvaða átt sem er, fólk er að læra á
sjálft sig og fólkið í kringum sig, það er að
tjá sig.“ Hann segir jafnframt að svið sé
ekki alltaf nauðsynlegt, þótt drag sé í eðli
sínu sviðslistaform. „Þú getur labbað
niður götuna eða hreinlega sest inn á
kaffihús og fengið þér kaffi og skapað
ákveðna yfirlýsingu með því.“
Georg var meðlimur í
Hommaleikhúsinu Hégóma, sem var með
reglulegar sýningar á árunum 2004–5,
m.a. dragkabarett á hverju
laugardagskvöldi í rúma fjóra mánuði
sumarið 2004, með ný atriði í hvert sinn.
Hópurinn gaf auk þess út plötu með
eigin sönglögum og Georg telur víst að
nálgun þeirra myndi mæta mikilli
mótspyrnu í dag: „Við gengum fram af
fólki og ýttum á mörkin alls staðar.“
Tíðarandinn hafi breyst síðan og nú séu
mun skýrari mörk milli þess sem er í lagi
og þess sem er það ekki. Með draginu sé
hins vegar hægt að fá fólk til að hugsa og
hlæja: „Drag er til þess að sparka í andlitið
á fólki, það fær fólk til að hlæja, það er
hægt að gera grín að öllu.“
Drag getur líka verið pólitískt og
Georg segir frá áhrifamiklu atriði hans og
Skjaldar Eyfjörð á stóra sviðinu á Hinsegin
dögum árið 2004. Þá höfðu samkynja
hjónabönd ekki enn verið leyfð á Íslandi
og atriðið snerist um að benda á þetta
misrétti. Þeir gengu inn á sviðið hönd í
hönd, Skjöldur í fullu dragi og Georg í
jakkafötum, „Broadway-style“, syngjandi:
„Ef ég mætti giftast þér“. Þeir voru svo
gefnir saman á sviðinu á meðan
dragdrottningar fleygðu glitrandi
konfetti út um allt. „Þetta var mjög
fallegt,“ segir Georg en þess má geta að
samkynja hjónabönd voru ekki leyfð í
íslenskum lögum fyrr en 27. júní 2010.

M
yndir úr D
raggkep
p
ni Íslands. Ljósm
yndarar: Brjánn Baldursson og G
ísli Friðrik
Sigurðsson
45