Morgunblaðið - 12.02.2021, Qupperneq 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. FEBRÚAR 2021
✝ Jóhanna Da-hlmann fædd-
ist á Ísafirði 18.
október 1933. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Hrafn-
istu við Laugarás
29. janúar 2021.
Foreldrar Jóhönnu
voru Sigurður J.
Dahlmann, um-
dæmisstjóri Pósts
og síma á Ísafirði,
f. 31. mars 1899 á Seyðisfirði,
d. 19. nóvember 1955 og Guð-
laug Margrét Dahlmann, f. 7.
ágúst 1907 á Tannstaðabakka í
Hrútafirði, d. 24. júní, 1993.
Systkini Jóhönnu voru Ebba, f.
1932, d. 2014, Jón, f. 1938, d.
2013 og Svanborg, f. 1943, d.
2001. Þann 7. júní 1958 giftist
Jóhanna Guðmundi Ásgeirs-
syni, f. 1927 í Reykjavík, d.
2006. Foreldrar hans voru Ás-
geir Ásgeirsson frá Fróðá, f.
1897, d. 1978 og Karólína
Sveinsdóttir, f. 1895, d. 1991.
Börn Jóhönnu og Guðmundar
eru: 1) Sigurður Bragi verk-
fræðingur, f. 1958, sambýlis-
kona hans er Irina Kiry læknir,
sonur þeirra er Agnar Ingi, f.
2005. Sigurður Bragi var
kvæntur Sólveigu Hjaltadóttur.
lækni. Þeirra dætur eru Jó-
hanna Clara, f. 1997, sambýlis-
maður Helgi Ragnar Gunn-
arsson, Mathilda Evelyne, f.
2005 og Magdalena, f. 2008. 5)
Bryndís viðskiptafræðingur, f.
1972, gift Ívari Kristjánssyni,
MBA. Þeirra börn eru Arn-
katla, f. 2000, Hrafnkatla Dahl-
mann, f. 2003 og Ívar Kristján,
f. 2009. Dóttir Ívars er Solveig
María, f. 1991.
Jóhanna Ingibjörg Sigurð-
ardóttir Dahlmann fæddist á
Ísafirði og bjó þar á Aðalstræti
18 fram að sautján ára aldri, en
flutti þá til Reykjavíkur. Jó-
hanna lauk gagnfræðaprófi og
lærði á píanó í Tónskóla Ísa-
fjarðar hjá Ragnari H. Ragnar
og Sigríði Jónsdóttur og stund-
aði síðan píanónám við Tónlist-
arskólann í Reykjavík, í tvo vet-
ur, hjá Árna Kristjánssyni.
Jóhanna vann síðan hjá Lands-
banka Íslands, á árunum 1953-
1967. Jóhanna og Guðmundur
bjuggu lengst af á Grenimeln-
um. Þau fluttu til Neskaupstað-
ar árið 1967 og bjuggu þar á
Melagötu 2 til ársins 2000. Jó-
hanna vann þar í útibúi Lands-
bankans. Árið 2000 fluttu Jó-
hanna og Guðmundur frá
Neskaupstað á Álftanes. Eftir
andlát Guðmundar flutti Jó-
hanna í Boðaþing í Kópavogi
og síðan á Hrafnistu við Laug-
arás sumarið 2019.
Útför Jóhönnu fer fram frá
Neskirkju við Hagatorg í dag,
12. febrúar, klukkan 15.
Þau skildu. Þeirra
börn eru Birkir
Karl, f. 1996, sam-
býliskona Birna Sif
Árnadóttir, og
Signý Ósk, f. 2000).
Dóttir Birkis er
Tanja Lea, f. 2017.
2) Gunnar Karl
hagfræðingur, f.
1959, kvæntur
Hrefnu Lovísu
Hrafnkelsdóttur,
þjónustufulltrúa hjá Icepharma.
Þeirra börn eru Katla Lovísa, f.
1989, lögmaður, gift Erni Er-
lendssyni verkfræðingi, og Bogi
Agnar, f. 1993, lögfræðingur,
sambýliskona hans er Rósa
Stefánsdóttir ljósmyndari. 3)
Ásgeir Heimir viðskiptafræð-
ingur, f. 1962, kvæntur Mar-
gréti Helgadóttur fjölmiðla-
fræðingi. Þeirra börn eru
Sindri Hrafn, f. 1991, hagfræð-
ingur, Hanna Margrét, f. 1997,
sambýlismaður hennar er Frið-
bert Elí Gíslason, og Harpa
Kara, f. 2002. Áður átti Heimir
Birnu, f. 1983, ferðamálafræð-
ing. Tvíburasynir hennar eru
Bjarni Dagur og Bragi Leó, f.
2008. 4) Hanna Guðlaug, list-
fræðingur og sagnfræðingur, f.
1969, gift Bertrand Lauth
Ástkær móðir mín, Jóhanna
Dahlmann, oftast kölluð Hanna
Dahlmann, lést föstudaginn 29.
janúar. Fráfall hennar kom okk-
ur á óvart, henni heilsaðist vel og
var lífsglöð. En allt í einu var tími
mömmu minnar liðinn, engin leið
að vera undir það búinn.
Það er erfitt að rita minning-
argrein um móður sína, því hvað
á meira sameiginlegt en móðir og
barnið hennar sem hún hefur
borið í eigin líkama, fætt og alið
upp.
Mamma var einstök að mati
allra þeirra sem henni kynntust.
Hún var gáfuð, skemmtileg og
glaðlynd, vel að sér í bókmennt-
um og listum, ráðagóð fram á síð-
asta dag og með einstakt jafnað-
argeð og kímnigáfu. Hún lærði
píanóleik og hafði alla tíð yndi af
klassískri tónlist. Mamma var
fjöltyngd, víðlesin og gaf okkur
systkinunum því ómetanlegt
menningarlegt uppeldi. Hún var
líka afburðanámsmaður en röð
tilviljana gerði það að verkum að
hún gat ekki farið í háskólanám.
Móðir mín átti okkur fimm
systkinin og tileinkaði líf sitt upp-
eldinu á okkur, var ánægð með
hlutskipti sitt í lífinu og ætlaðist
til einskis í staðinn. Hún einbeitti
sér að því að við hefðum það
ávallt sem best og fengjum þá
menntun sem hún fór á mis við.
Var hún því ánægð að við skyld-
um öll ljúka háskólanámi.
Ekki man ég eftir að hún hafi
nokkru sinni eignast óvin heldur
þvert á móti var hún vel liðin af
öllum þeim sem henni kynntust
og það voru margir enda heimilið
okkar ætíð öllum opið og mikill
gestagangur.
Það var gæfuspor þegar við
fjölskyldan fluttum til Neskaup-
staðar seint á sjöunda áratug síð-
ustu aldar. Þar var gott að alast
upp og við systkinin fengum þar
gott atlæti, í senn skemmtilegt og
fræðandi. Móðir okkar var alltaf
til staðar þegar við systkinin
komum heim úr skólanum og þá
gat maður rætt og fengið ráð-
leggingar hjá henni um allt milli
himins og jarðar.
Móðir mín var gift föður mín-
um Guðmundi Ásgeirssyni sem
lést árið 2006 og var það hjóna-
band einstaklega farsælt og þau
mjög samrýmd. Ekki man ég eft-
ir því að hafa orðið vitni að ósam-
lyndi þeirra á milli. Þau voru hin-
ir bestu foreldrar og hef ég alið
börn mín upp með þau sem fyr-
irmynd.
Þegar mamma var spurð hvort
hún væri „A“-manneskja sem fer
snemma að sofa eða „B“-mann-
eskja sem fer seint að sofa sagð-
ist hún vera „C“- manneskja, sú
sem færi mjög seint að sofa. Og
það var einmitt seint að nóttu
sem hún tók sín seinustu skref.
Móðir mín vildi aldrei láta „hafa
fyrir sér“ og þó að ég ítrekaði við
hana að ýta á neyðarhnappinn ef
hún kenndi sér meins þá vissi ég
að hún myndi aldrei ýta á hann,
hún vildi ekki frekar en áður
valda öðrum ónæði … og þannig
kvaddi elsku móðir mín.
Móðir okkar var einstaklega
heiðarleg og vel gerð kona. Mikið
þótti mér vænt um hana alla tíð.
Minningarnar um mömmu
mína spanna frá því að ég var lít-
ill strákur og til fullorðinsaldurs,
virðist örstutt stund í huga mín-
um þegar litið er um farinn veg.
Sakna ég löngu liðinnar tíðar
sem eitt sinn var líðandi stund.
Takk fyrir allt sem þú gafst
mér, elsku mamma. Betri móður
hefði ég ekki getað eignast.
Sigurður Bragi
Guðmundsson.
Þegar árunum fjölgar er það
oft fyrst þá sem margir átta sig á
því að ástríkt samband foreldra
og barna er einhver mikilvægasti
farangurinn út í lífið. Við systk-
inin urðum þeirrar gæfu aðnjót-
andi að búa við mikið ástríki og
öryggi og fengum oft að heyra
það frá foreldrum okkar að við
værum mesta blessunin og
stærsta afrekið í lífi þeirra.
Sjálf átti mamma góða for-
eldra og yndislega æsku á Ísa-
firði. Mamma var afburðanáms-
manneskja og píanónemandi.
Hugur hennar stefndi á nám í
Englandi og fékk hún inngöngu í
skóla þar en að öðrum kosti vildi
hún fara menntaskóla. En örlög-
in og tíðarandinn höguðu því
þannig að það gekk ekki upp.
Hún tók upp á sitt eindæmi
sautján ára að fara suður og hefja
framhaldsnám í píanóleik í Tón-
listarskóla Reykjavíkur. Mamma
fékk því miður ekki tækifæri til
að ljúka píanónáminu því hún
þurfti að hætta vegna veikinda
föður hennar og fara að vinna.
Hóf hún störf í Landsbankanum
og kynntist pabba okkar nokkr-
um árum síðar. Var það gæfa
þeirra beggja enda hjónabandið
einstaklega farsælt.
En menntunarþrá hennar hélt
áfram. Þegar hún var búin að
eignast bræður okkar þrjá fór
hún í kvöldnámskeið í frönsku og
innritaði sig einnig í Gamla
Kennaraskólann árið 1967, en um
það leyti varð sú breyting á lífi
þeirra að pabba bauðst vinna í
Neskaupstað og þangað austur
flutti fjölskyldan.
Á æskuheimili okkar á Mela-
götu 2 ríkti glaðværð og ákaflega
afslappað andrúmsloft. Mamma
var ekki að æsa sig yfir smámun-
um eins og of mörgum skópörum
í forstofunni eða ryki á hillum.
Hún lagði frekar áherslu á að
hlusta á okkur, fræða, hvetja og
gefa góð ráð. Mamma leyfði okk-
ur systrum að setja upp leikhús í
kjallaranum, fimleikaaðstöðu á
efri hæðinni, hafði gaman af
uppátækjum okkar og tók jafnvel
þátt í þeim. Hún hafði einstak-
lega létta lund og góða kímni-
gáfu. Mamma las fyrir okkur á
kvöldin og þá gjarnan þjóðsögur,
ævintýri eða dönsk Andrésblöð
sem hún snaraði með hraði yfir á
íslensku. Þegar tími gafst til hjá
mömmu gat hún gleymt sér yfir
lestri góðra bóka, handavinnu,
dönskum krossgátum eða að
spila á píanóið og varð Chopin oft
fyrir valinu.
Þegar sú eldri af okkur systr-
um lauk grunnskóla lá leiðin í
menntaskóla í Reykjavík og þá
vildi sú yngri líka fara suður og
klára þar grunnskóla. Það hlýtur
að hafa verið erfitt fyrir mömmu
og pabba að sjá á eftir okkur fara
til Reykjavíkur. En ekki ætlaði
mamma að standa í vegi fyrir
menntunaráformum dætra sinna.
Við vorum ef til vill of ungar en
vissum hvað við vildum, eins og
mamma forðum. Hún var svo
sterk fyrirmynd.
Þegar pabbi dó urðum við
mæðgur enn samrýndari og hitt-
umst oft í viku. Við fórum oft út
að borða, en einnig í fjölmargar
sumarbústaðaferðir og ógleym-
anlegar borgarferðir til London,
Parísar og Kaupmannahafnar.
Ávallt ríkti mikil kátína.
Nú þegar við kveðjum mömmu
með miklum trega og söknuði er
það ekki síst óendanlegt þakklæti
sem býr í hjörtum okkar og mun
hjálpa okkur að yfirstíga sorgina.
Við eigum svo margar yndislegar
minningar um einstaka mömmu,
sem var okkur svo margt og gaf
okkur svo mikið.
Hanna Guðlaug og Bryndís.
Kæra Jóhanna. Ég kynntist
þér fyrir 29 árum þegar þið Guð-
mundur buðuð okkur Hönnu
Guðlaugu á flottasta veitingahús
þess tíma í Reykjavík. Á þessum
árum, áður en við Hanna Guðlaug
fluttum til Íslands, gáfust fjöl-
mörg tækifæri til að kynnast þér
betur með reglulegum heimsókn-
um til Neskaupstaðar og á Álfta-
nesið. Ég man hversu vel var tek-
ið á móti okkur, ekkert var til
sparað. Afar góðar minningar
eru síðan um nokkur ferðalög
okkar í Frakklandi sem voru
einnig tækifæri til samveru og
margra umræðna. Í gegnum þig
kynntist ég á svo margan hátt ís-
lenskri menningu og tungu, sögu
og sál, sem var mér afar dýr-
mætt. Þú reyndist mér góður ís-
lenskukennari. En umfram allt
kynntist ég líka hugsunarhætti
sem einkenndist af jákvæðni, um-
burðarlyndi og altrúisma, þvílík-
ur lærdómur í þessum heimi.
Undanfarna mánuði hafa þín
veikindi og, mest af öllu, farald-
urinn fjarlægt þig frá okkur sem
var sársaukafullt. Núna átti loks-
ins að rjúfa einangrun þína og
færa okkur aftur margar gleði-
legar samverustundir, þegar þú
kvaddir.
Kæra Jóhanna, ég er þakklát-
ur fyrir að hafa átt þig fyrir
tengdamóður og eiga þessar
góðu stundir til að heimsækja í
huganum. Foreldrar mínir vilja
einnig þakka þér góð kynni og
vináttu í gegnum árin og senda
fjölskyldunni allri sínar einlæg-
ustu samúðarkveðjur.
Þinn tengdasonur,
Bertrand.
Tengdamamma mín var ein-
stök manneskja. Víðlesin, fróð,
ofboðslega fyndin og skemmtileg.
Það sem við gátum hlegið saman
að vitleysunni hvor í annarri.
Hún sýndi mér alltaf svo mikinn
áhuga, þekkti mitt fólk með nafni
og spurði alltaf frétta. Kötlu og
Boga var hún einstaklega ljúf og
góð amma og fylgdist svo vel með
því sem þau voru að fást við.
Sumrin þeirra í Neskaupstað hjá
ömmu og afa voru svo skemmti-
leg. Afi og amma endalaust að
sinna þeim, leika, spjalla og
fræða. Þar mátti allt
Það var alveg sama hvort um-
ræðuefni okkar Hönnu var Justin
Bieber, pólitík, tónlist eða danska
drottningin. Hún var mér fremri
á öllum sviðum.
Mér leið alltaf svo vel eftir
spjall í síma eða heimsókn. Hún
var óspör á hól, tók eftir nýjum
klippingum, fötum og slíku. Gaf
af sér mikla hlýju og væntum-
þykju.
Ég kveð yndislega tengda-
mömmu með söknuði. Nú er hún
komin til Gumma síns sem hún
saknaði svo mikið. Síðustu mán-
uðir hafa verið erfiðir og ég hafði
ekki tækifæri til að heimsækja
hana vegna þeirra takmarkana
sem við höfum þurft að lúta. Takk
fyrir allt.
Þín tengdadóttir,
Hrefna Lovísa.
Það er komið að kveðjustund.
Með sorg í hjarta og söknuði
kveð ég nú elskulega tengdamóð-
ur mína, Jóhönnu Dahlmann. Allt
frá því hún bauð mig velkomna í
fjölskylduna fyrir rúmum þrem-
ur áratugum hafa samverustund-
irnar verið margar og einstak-
lega ánægjulegar.
Það eru margar góðar minn-
ingar sem nú koma upp í hugann
frá heimsóknum okkar Heimis til
Hönnu og Guðmundar austur til
Neskaupstaðar. Þangað var gott
að koma. Börnin okkar bættust
við hvert af öðru og alltaf var
glatt á hjalla. Jafnan var slegið
upp veislu þegar von var á okkur
í bæinn með viðeigandi kræsing-
um. Sérstaklega var passað upp á
að öllum liði vel meðan á dvölinni
stóð og minnast börnin okkar
með miklum hlýhug þessara
ferða austur, líkt og við hjónin.
Eftir að Hanna og Guðmundur
fluttu í bæinn urðu samveru-
stundirnar fleiri og eftir sem áð-
ur alltaf skemmtilegar. Þau
bjuggu sér gott heimili í bænum
og þangað var gott að koma. Það
var mikill missir fyrir Hönnu
þegar Guðmundur féll frá árið
2006. Þau voru einstaklega sam-
rýnd hjón og samband þeirra fal-
legt.
Hanna spurði mig oft hvaðan
ég væri að koma eða hvert ég
væri að fara. Hún hafði ákaflega
gaman af því að heyra frásagnir
af ferðalögum og nýjum ævintýr-
um og samgladdist okkur yfir
þeim tækifærum sem við höfðum
til að skoða heiminn og upplifa
nýja hluti. Hún lifði sig svo inn í
frásögnina að það var oft eins og
hún væri með í för.
Síðustu tvö árin bjó Hanna á
Hrafnistu við Laugarás. Dæturn-
ar Hanna Guðlaug og Bryndís
höfðu fundið henni öruggan og
góðan dvalarstað og þar leið
henni vel.
Hanna var ákaflega létt í
skapi. Hún var mikill húmoristi
og það var alltaf stutt í hláturinn.
Hún dvaldi stutt við umræðu um
heilsu sína og líðan og sagði
gjarnan „Æ, tölum um eitthvað
skemmtilegra“. Allir þessir kost-
ir hafa eflaust hjálpað henni í
gegnum þá erfiðu tíma sem síð-
ustu mánuðir hafa verið. Sökum
sóttvarna hafa heimsóknir og
samverustundir með stórfjöl-
skyldunni verið af skornum
skammti þótt börn hennar hafi
skipst á að sinna henni af ein-
stakri umhyggjusemi á þessu erf-
iða tímabili.
Hittingur stórfjölskyldunnar á
nýársdag var ógleymanleg stund.
Með hjálp tækninnar söfnuðust
allir saman, hver fjölskylda við
sinn skjá, til að fagna nýju ári.
Stoltið og gleðin leyndi sér ekki
þegar Hanna leit yfir hópinn
sinn. Hún ljómaði og hafði á orði
hversu mikið ríkidæmi hennar
væri.
Nú hefur Hanna lagt af stað í
sitt síðasta ferðalag. Hún heldur
áfram að vera hluti af okkur í
gegnum ljúfar minningar. Góða
ferð elsku Hanna mín. Þín verður
sárt saknað.
Margrét Helgadóttir.
Elsku elsku amma, þú varst og
verður alltaf í minningunni já-
kvæðasta manneskja sem ég hef
nokkurn tímann kynnst. Þú
kenndir mér hvað það er mikil-
vægt að vera þakklát fyrir litlu
hlutina. Það situr sterkt í mér
þegar við systkinin og pabbi
komum til þín út á Álftanes og
það þurfti ekki meira en KFC til
að sjá þig brosa og koma þér í
gott skap. Ég ætla að gera allt til
þess að horfa á lífið eins og þú
gerðir. Þú varst á undan þinni
kynslóð, ég heyrði þig aldrei tala
illa um neinn eða neitt og varst
þú að því leyti fyrirmynd í alla
staði. Það verður sárt að kveðja
en ég veit svo sannarlega að
minning þín mun lifa um ókomna
tíð.
Vertu sæl elsku amma.
Signý Ósk Sigurðardóttir.
Elsku amma okkar.
Það er svo margt sem við vilj-
um geta sagt við þig. Við erum
full af sorg og söknuði eftir að þú
fórst frá okkur. Það sem við vild-
um að við gætum knúsað þig einu
sinni enn og sagt þér hversu stór-
an stað þú átt í hjarta okkar. Þó
er það huggun að vita af þér á
stað þar sem þú ert laus frá öllum
meinum og komin aftur í faðm
afa.
Efst í huga okkar er fyrst og
fremst mikið þakklæti. Þakklæti
fyrir að hafa getað kallað svona
stórkostlega konu eins og þig
ömmu okkar.
Takk fyrir jákvæðnina og
þann einstaka eiginleika sem þú
hafðir að geta umvafið mann
hlýju og gleði með nærveru þinni.
Takk fyrir að hafa haft góða
kímnigáfu og vera svona hlátur-
mild. Þegar farið er yfir myndir
af þér varstu annaðhvort skæl-
brosandi eða hlæjandi. Þú varst
afburðagreind og vissir svo
margt og mikið. Það var alltaf
hægt að tala við þig um alla
mögulega hluti.
Takk fyrir ómetanlega tíma
sem við áttum með þér og afa
bæði í Neskaupstað og á Álfta-
nesinu, þeir eru okkur svo dýr-
mætir. Við vildum óska þess að
við gætum eignast fleiri minning-
ar með þér en við fengum mögu-
leika á, en fyrir þig, elsku amma,
ætlum við að brosa í gegnum tár-
in og vera jákvæð eins og þú.
Það er svo sannarlega stórt
skarð sem er skilið eftir í fjöl-
skyldunni, en minningarnar um
þig munu lifa áfram með okkur
um ókomna tíð og ylja okkur.
Með þungum harmi kveðjum
við þig og minnumst þín með ást
og söknuði.
Við elskum þig af öllu hjarta,
elsku amma.
Frá nöfnum þínum,
Jóhanna Clara Lauth,
Hanna Margrét
Heimisdóttir.
Elsku amma. Þetta hafa verið
erfiðir og skrítnir tímar. Það er
svo erfitt að þú sért farin, þú
varst svo stór hluti af okkar lífi.
En núna ert þú örugg hjá afa,
sem þér og okkur þótti svo vænt
um.
Þú varst alltaf svo jákvæð og
bjartsýn sem skiptir svo miklu
máli. Þú kenndir okkur það. Þú
kenndir okkur að finna alltaf hið
jákvæða og góða í öllu. Svo margt
sem við hefðum viljað gera með
þér.
En við eigum svo margar dýr-
mætar minningar um þig sem við
munum alltaf geyma í hjörtum
okkar. Okkur mun alltaf þykja
svo vænt um þig. Við vonum að
við höfum gert þig stolta, elsku
amma. Þú hrósaðir okkur oft og
varst svo góð við okkur. Við vor-
um svo stoltar að eiga þig fyrir
ömmu.
Mathilda og Magdalena.
Jóhanna
Dahlmann
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla
útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Skilafrestur | Ef óskað er eftir birtingu á útfarardegi verður greinin
að hafa borist eigi síðar en á hádegi tveimur virkum dögum fyrr (á
föstudegi ef útför er á mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt að senda lengri grein. Lengri grein-
ar eru eingöngu birtar á vefnum. Hægt er að senda örstutta kveðju,
HINSTU KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er unnt að tengja viðhengi við
síðuna.
Formáli | Minningargreinum fylgir formáli sem nánustu aðstand-
endur senda inn. Þar koma fram upplýsingar um hvar og hvenær sá
sem fjallað er um fæddist, hvar og hvenær hann lést og loks hvaðan og
klukkan hvað útförin fer fram. Þar mega einnig koma fram upplýs-
ingar um foreldra, systkini, maka og börn. Ætlast er til að þetta komi
aðeins fram í formálanum, sem er feitletraður, en ekki í minning-
argreinunum.
Minningargreinar