Morgunblaðið - 12.02.2021, Síða 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. FEBRÚAR 2021
Elsku amma. Það er enn hálf-
óraunverulegt að nú sért þú far-
in. Mér finnst ég enn geta tekið
upp símann og hringt í þig eða
komið við hjá þér og spjallað. Yf-
irleitt þegar ég kom til þín þá
gleymdi ég tímanum og allt í einu
voru klukkutímar liðnir þar sem
við sátum og ræddum allt milli
himins og jarðar. Mér fannst ég
alltaf léttari og glaðari á eftir
enda varstu einstakur gleðigjafi,
alltaf kát og í góðu skapi. Þú
varst með mikinn húmor og hlóst
mikið, mest gerðir þú þó grín að
sjálfri þér.
Hláturinn þinn var smitandi
og gleðin einhvern veginn geisl-
aði frá þér. Þannig sé ég þig alltaf
fyrir mér.
Þú varst dálítið á undan þinni
samtíð. Þú hefðir notið þín svo vel
hefðir þú fæðst í dag með alla
möguleikana á að ferðast,
mennta þig og upplifa heiminn.
Þú hefðir farið í háskólanám, sem
ekki stóð þér til boða á sínum
tíma, og ferðast meira en þú
gerðir.
Þú varst heimsborgari í eðli
þínu og ferðaðist m.a. með systr-
um þínum til Rómar, Parísar og
London, sem var einstakt á þeim
tíma, ásamt því að fara til Suður-
Evrópu og til Ameríku áður en
það var á allra færi. Þú hefðir
nýtt þér tæknina og netið til að
afla þér þekkingar, enda klár,
fróðleiksfús og vel að þér á flest-
um sviðum. Þú kaust mun frekar
að borða sushi, pizzur, pasta og
salat, eða jafnvel eitthvað meira
framandi, heldur en hinn hefð-
bundna íslenska heimilismat sem
þú varst alin upp við. Við vorum
með ótrúlega svipaðan smekk á
mörgu og náðum svo vel saman.
Þú varst ekki bara amma mín,
heldur líka vinkona mín.
Við höfum átt svo ótal margar
góðar stundir. Við áttum ein-
staka tíma saman í Neskaupstað
þar sem ég var svo heppin að fá
að eyða hluta úr sumri á hverju
ári með ykkur afa, allt frá því ég
var þriggja ára gömul og þar til
þið fluttuð í bæinn. Þaðan á ég
margar góðar minningar. Ég
hugsa líka með hlýju til ferðalag-
anna með þér um landið og til
allra notalegu stundanna heima.
Mér þykir sárt að samveru-
stundirnar hafi verið færri síð-
ustu mánuðina vegna heimsókn-
artakmarkana. Mér þykir líka
afskaplega sárt að þú hafir ekki
fengið að sjá langömmubarnið
sem er nú væntanlegt eftir aðeins
nokkrar vikur. Ég er þó þakklát
fyrir öll eftirminnilegu símtölin
sem við áttum síðustu mánuði þar
sem við ræddum barnið. Þú
hlakkaðir svo til að fá að hitta
hana. Ég er líka þakklát fyrir
tímann sem ég fékk með þér á
gamlársdag þegar aðeins var
dregið úr heimsóknartakmörk-
unum. Sú minning er nú ómet-
anleg en þér fannst svo gaman að
fá að sjá óléttukúluna.
Elsku amma, takk fyrir allt.
Ég hefði ekki getað getað átt
betri ömmu og ég mun sakna þín
mikið.
Katla Lovísa Gunnarsdóttir.
Það er erfitt að kveðja. Þegar
ég rifja upp þær stundir sem ég
fékk að deila með ömmu Jóhönnu
einkennast þær allar af hlýju,
gleði og húmor. Amma hafði ein-
staka nærveru og ég gekk alltaf
út í betra skapi en ég var í áður
en ég hitti hana. Það er að mínu
mati besti eiginleiki sem mann-
eskja getur búið yfir.
Mínar eftirminnilegustu
æskuminningar af ömmu eru frá
Neskaupstað. Hápunktur ársins
var alltaf þegar við barnabörnin
fengum að koma í heimsókn til
ömmu og afa.
Amma var vön að sitja með
okkur tímunum saman í stofunni
á Melagötu 2 að spila og spjalla
og afi duglegur að fara með okk-
ur á bryggjuna að dorga. Amma
var alltaf mjög áhugasöm um allt
það sem snerti barnabörnin og
hún talaði ætíð um það hversu
stolt hún væri af öllum afkom-
endum sínum. Hún var mjög
hvetjandi og hafði mikla trú á
fólkinu sínu.
Eftir því sem árin liðu áttaði ég
mig alltaf betur og betur á því
hversu stórkostleg og áhugaverð
amma var. Ég kom oft í heimsókn
til hennar í Boðaþingið þegar hún
bjó þar og síðar Hrafnistu og við
sátum tímunum saman og spjöll-
uðum um heima og geima. Það
skipti engu máli hvað var rætt,
amma var endalaus uppspretta af
áhugaverðri vitneskju um alla
hluti, hvort rætt var um sögu,
tónlist, slúður eða fótbolta, amma
var með allt á hreinu.
Amma var öllum góðum kost-
um gædd og ég mun sakna henn-
ar.
Hvíl í friði elsku amma Jó-
hanna.
Bogi Agnar Gunnarsson.
Elsku amma Jóhanna. Það sem
við erum heppin að hafa átt þig
að. Þú kenndir okkur að líta á
björtu hliðarnar, koma vingjarn-
lega fram við aðra og hlæja að því
sem fór úrskeiðis án þess að
missa móðinn. Þú lést okkur átta
okkur á þeim forréttindum sem
aðgengileg menntun er og taldir
okkur trú um að með vinnu og
dugnaði gætum við allt sem við
vildum. Það var alltaf skemmti-
legt að koma í heimsókn og heyra
sögurnar þínar, horfa á Animal
planet, spila spil og fá nóg af kexi
og súkkulaðirúsínum. Við gátum
hlegið endalaust að sögunum þín-
um, bröndurunum og fyndnu vís-
unum, sem við systkinin syngjum
enn í dag og koma okkur alltaf í
gott skap. Frá unga aldri varst þú
alltaf tilbúin að hlusta og tala við
okkur. Við elskuðum að halda
tónleika fyrir þig og hlusta á þig
fræða okkur um skáldin. Okkur
fannst alltaf jafn aðdáunarvert
hvað þú vissir mikið um tónlist-
arheiminn. Takk fyrir að hafa
endalausa trú á okkur og hvetja
okkur í öllu því sem við tókum
okkur fyrir hendur. Við gætum
ekki hafa átt betri fyrirmynd en
þig.
Hvíldu í friði elsku amma okk-
ar.
Arnkatla, Hrafnkatla Dahl-
mann og Ívar Kristján.
Fallin er frá ástkær frænka
okkar, Jóhanna Dahlmann eða
Hanna frænka, síðust Dahlmann-
systkina frá Ísafirði. Hanna
frænka bjó um áratugaskeið með
sinni stóru og góðu fjölskyldu fyr-
ir austan í Neskaupstað og þegar
við systur vorum að alast upp var
það ævintýri líkast að fá að dvelja
í stóru húsi fjölskyldunnar á
Melagötu 2. Þær heimsóknir
tengdust iðulega árlegum veiði-
ferðum stórfjölskyldunnar í Vest-
urdalsá í Vopnafirði. Það sem ein-
kenndi heimili Hönnu og
Guðmundar í hugum okkar var
glaðværð, líflegar samræður,
ákveðið frjálsræði, tónlist og hlát-
ur. Hönnu frænku fylgdi hlátur,
innilegur og smitandi, svo tárin
streymdu úr augum hennar.
Okkur er minnisstætt að ein
áramótin vorum við svo heppnar
að Hanna frænka og öll hennar
samheldna og hnyttna fjölskylda
kom til að fagna nýju ári á
bernskuheimili okkar í Vestur-
bergi.
Aldrei nokkurn tímann hefur
áramótaskaupið verið eins
skemmtilegt. Mest hló Hanna
frænka sem bókstaflega grét úr
hlátri og þá var ekki annað hægt
en að hlæja með. Hanna frænka
var gædd mörgum góðum kost-
um. Hún var listelsk, greind og
vel lesin.
Í hugum okkar voru þó hennar
stærstu kostir hlýjan og kímnin
en hvort tveggja skein úr augum
hennar og öllu látbragði. Innileg-
ar samúðarkveðjur, kæru Sigurð-
ur Bragi, Gunnar Karl, Heimir,
Hanna Guðlaug, Bryndís og fjöl-
skyldur. Blessuð sé minning okk-
ar kæru frænku.
Auður og Dagmar
Arnardætur.
✝ Stefanía SjöfnSófusdóttir
fæddist í Reykja-
vík 9. október
1940. Hún lést á
krabbameinsdeild-
inni á Landspít-
alanum 31. janúar
2021.
Foreldrar henn-
ar voru Sigurður
Sófus Guðmunds-
son skósmiður, f.
28. ágúst 1897, d. 3. apríl 1978,
og Oddný Guðný Ásgeirsdóttir
húsmóðir, f. 20. apríl 1910, d. 5.
nóvember 1980.
Systkini Stefaníu: Ásgerður
Sigríður, f. 6. mars 1933, d. 8.
maí 1984. Hörður, f. 15. október
1935. Árni Halldór, f. 31. maí
1946. Samfeðra systkin: Jóhann
Kristinn Baldur, f. 25. febrúar
1925, d. 24. ágúst 2008. Hilmar,
er Agnar Daði, f. 6.1. 1993. 3)
Ásgeir Arnar Jónsson, f. 23.4.
1962, kvæntur Ragnheiði
Björgu Harðardóttur, f. 10.5.
1964, dætur þeirra eru: Stef-
anía, f. 28.10. 1986, og Arndís, f.
23.9. 1992.
Stefanía ólst upp í foreldra-
húsum í Vesturbænum í Reykja-
vík. Ung stofnaði hún fjölskyldu
ásamt eiginmanni sínum, Jóni
Levý. Hún stundaði ýmis störf
þ.á m. við afgreiðslu og bók-
band. Hún var heimavinnandi
þar til börnin uxu úr grasi. Þá
hóf hún störf í Stimplagerðinni,
síðar Borgarprent, vann þar í
mörg ár. Árið 1994 sótti hún
um vinnu hjá Landsvirkjun, þar
starfaði hún í sextán ár. Til
margra ára söng hún og ferðað-
ist með Landsvirkjunarkórnum.
Hún hætti hjá Landsvirkjun
2010 sökum aldurs. Eftir fráfall
Jóns hitti Stefanía gamlan vin,
Kristinn Stefánsson nutu þau
samvista og ferðuðust víða sam-
an.
Útför Stefaníu fer fram frá
Bústaðakirkju í dag, 12. febr-
úar 2021, kl. 13.
f. 4. mars 1932, d.
17. desember 1977.
Stefanía giftist
Jóni Levý Guð-
mundssyni vél-
virkja, f. 13. júní
1936, d. 20. júní
2004, þann 20. apríl
1958.
Börn Stefaníu og
Jóns eru:
1) Guðmundur
Emil, f. 5.11. 1957,
kvæntur Margit Elvu Ein-
arsdóttur, f. 21.10. 1963, synir
þeirra eru Arnar Pálmi, f. 3.3.
1992, og Emil Árni, f. 18.1.
1999. Börn Guðmundar Emils
frá fyrra hjónabandi eru: Jón
Levý, f. 19.8. 1981, Selma, f.
12.6. 1984, og Elva Björk, f.
11.2. 1989. 2) Oddný, f. 19.7.
1960, gift Jóni Inga Theodórs-
syni, f. 17.1. 1953, sonur þeirra
Elsku amma mín. Nú hefur afi
tekið á móti þér í sumarlandinu
góða og bæst hefur í hóp þeirra
sem yfir okkur hinum vaka.
Undanfarna daga hefur hug-
urinn reikað til æskuminning-
anna í Ferjubakkanum. Ég ætla
ennþá að hafa það þannig að
barnalagið „afi minn og amma
mín úti á Bakka búa“ sé um þig
og afa.
Þú tókst alveg undir það með
mér hvað mér fannst það stór-
merkilegt að um ykkur hefði ver-
ið samið lag.
Það mátti líka gera allt í
Ferjubakkanum.
Kaupa nammi fyrir bréfpen-
ing, drekka grape, ráða kvöld-
matnum, vaka lengi, horfa á
wrestling með afa, eigna sér
seglana á ísskápnum. Nú hangir
einn slíkur á mínum ísskáp, það
er kannski óvenjulegur segull en
alveg í þínum anda og mun ég
alltaf hugsa til þín og brosa út í
annað þegar hann kemur mér
fyrir sjónir.
Elsku amma mín, takk fyrir
allt. Takk fyrir að vera yndisleg
amma barnanna minna. Íris mín
hélt mikið upp á þig og Didda vin
sinn og Blossi þinn fær að heyra
sögur af þér og Nonna afa.
Þangað til við hittumst næst.
Þín nafna,
Stefanía.
Elsku Stebba frænka er farin.
Ég á eftir að sakna hennar mik-
ið.
Erfitt að hafa ekki séð hana
lengi, nema í mýflugumynd þeg-
ar við hittumst fyrir tilviljun á
Landspítalanum í sumar.
Ég man ekki eftir mér án
Stebbu frænku og Nonna. Í
minningunni finnst mér að ég
hafi verið hjá þeim á Túngötunni
flestar helgar sem barn. Þau
voru ekki amma og afi og ekki
mamma og pabbi, en einhvern
veginn þarna mitt á milli. Það
var mjög spennandi sem krakki
að fá að vera í þýska sendi-
ráðinu, það var eitthvað svo er-
lendis.
Ekki skemmdi heldur fyrir að
það var dekrað við mig. Það var
nefnilega bara hjá Stebbu sem
ég fékk rúgbrauð með smjöri og
sykri og alltaf kókómalt með.
Svo ekki var skrítið að ég hætti
að komast á milli rimlanna á
hliðinu en það var aldrei minnst
á það einu orði.
Elsku Gummi, Geiri, Oddný
og fjölskylda, ég votta ykkur
mína innilegustu samúð, en jafn-
framt þakklæti fyrir ómetanleg-
ar stundir og minningar.
Heiðveig.
Í dag kveð ég yndislega vin-
konu mína og ef ég á að lýsa
henni þá var hún hreinskilin, lífs-
glöð, skapgóð, trygglynd, bein-
skeytt og forvitin. Það geislaði af
henni hlýjan og umhyggjan.
Hún var ekki allra og átti til að
setja klærnar út ef það var eitt-
hvað sem henni líkaði ekki.
Ég kynntist Stefaníu fljótlega
eftir að ég hóf aftur störf hjá
Landsvirkjun árið 2000 og við
urðum góðar vinkonur. Hún var
svo skemmtilega forvitin um
menn og málefni og þess vegna
held ég að við höfum kynnst svo
fljótt.
Hún var fljót að átta sig á því
að ég var allt of grönn og kannski
ekki alltaf til fara eins og henni
líkaði og aldrei með varalit. Hún
tók líka eftir því hvernig líðanin
var hjá mér hverju sinni. Hún
tók eftir öllum svipbrigðum,
klæðaburði og hvernig hár-
greiðslan var hjá vinnufélögun-
um.
Ég hef hana grunaða um að
hafa verið hrifnari af elsku
Bjarna mínum því fljótlega
myndaðist mikil og góð vinátta á
milli þeirra. Hún átti í honum
hvert bein og hann sjarmeraði
hana upp úr skónum.
Bjarni minn sótti mikið í að
fara til hennar og Nonna sem
bjuggu nálægt okkur og þau
pössuðu hann oft fyrir mig þau
þrjú ár sem við bjuggum í Maríu-
bakkanum. Það var líka engin
nema hún sem mátti nudda fæt-
urna á honum, mamma var alveg
ómöguleg og kunni það ekki.
Þegar ég kom í heimsókn á
Ferjubakkann tók ég fljótlega
eftir að Stefanía var kattþrifin og
oftast með tuskuna á lofti, í dag
hefði hún trúlega verið greind
með áráttuhegðun eða geðrösk-
un.
Alltaf var vel tekið á móti mér
hjá Stefaníu og Nonna og nota-
legt að heimsækja þau. Vinkona
mín bauð oftast upp á „einn kald-
an“ og svo slúðruðum við í eld-
húsinu.
Hún gat stundum gengið fram
af mér með talsmátanum en
fljótlega vandist ég því og við
hlógum saman.
Nonni lést árið 2004 og var
það mikill missir fyrir Stefaníu,
þau höfðu verið saman síðan
1956 eða hátt í 50 ár. Nonni
missti heilsuna aðeins fertugur
að aldri og sinnti hún honum af
alúð alla tíð.
Kvöldið sem hann dó höfðu
þau verið í kvöldmat hjá okkur
Bjarna. Ég var svo þakklát fyrir
að hafa komið því í verk að bjóða
þeim til okkar og við söknuðum
hans mikið.
Stefanía kynntist svo Didda og
fljótlega fóru þau að búa saman.
Enginn kom í staðinn fyrir
Nonna hjá elsku Bjarna mínum
en Diddi náði fljótlega að verða
vinur hans.
Það var mikil gæfa fyrir þau
bæði að hittast aftur en Nonni og
Diddi voru vinir og þau voru
bæði búin að missa maka sinn.
Þau áttu mörg góð ár saman
og voru mjög hamingjusöm, þau
fóru oft utan og ferðuðust líka
innanlands. Það voru gleðistund-
ir hjá Stefaníu þegar þau fóru í
nokkur skipti til Tenerife.
Ég kveð vinkonu mína með
söknuði og votta Didda, Gumma,
Oddnýju, Geira og fjölskyldum
þeirra innilega samúð.
Minning þín lifir elsku Stef-
anía.
Elín Pálsdóttir.
Elsku mamma, tengda-
mamma, amma, langamma og
langalangamma.
Okkar missir er mikill, en við
getum huggað okkur við það að
þú ert laus við alla verkina. Þú
barðist hetjulega í veikindum
þínum, ætlaðir ekki að gefast
upp. Þú fórst langt á góða skap-
inu, jákvæðninni og með góða
umönnun. Við trúum því að þú
sért komin á góðan stað og að
það hafi verið vel tekið á móti
þér.
Fyrir hönd afkomenda,
Guðmundur Emil Jónsson.
Stefanía Sjöfn
Sófusdóttir
Tveir mánuðir,
Pétur. Við þekkt-
umst í tvo mánuði.
Mér líkaði vel við
þig. Mjög vel. Þú gerðir tals-
vert grín að sjálfum þér og
sagðir oft skemmtisögur af ein-
hverju sem þú varst að gera, en
áttir til að vera alvörugefinn og
einlægur. Þú varst fljótur að
vinna traust mitt.
Þú varst kaffidrykkjumaður
og kaffibollinn var heilagur fyr-
ir þér. Þú lýstir sjálfum þér
sem trukkabílstjóra sem ætti
bara að vinna ruddavinnu og
fara síðan heim og spila tölvu-
leiki! En ég áttaði mig á því að
það var miklu meira spunnið í
þig en þú sýndir.
Kannski vissir þú af þessu
sjálfur. Ég geri mér ekki grein
fyrir hve mikla innsýn þú hafð-
Guðni Pétur
Guðnason
✝ Guðni PéturGuðnason
fæddist 10. nóv-
ember 1989. Hann
lést 21. janúar
2021. Útförin fór
fram 5. febrúar
2021.
ir í eigið ágæti. Þú
varst að vinna með
skjólstæðingum
sem voru að berj-
ast við erfiða sjúk-
dóma og lést líta
fyrir að það væri
auðvelt. Þú varst
þolinmóður við
fólkið sem þú ann-
aðist.
Þú sýndir því
væntumþykju og
ástúð, settir mörk en með mik-
illi virðingu. Ég hugsaði með
mér að þú ættir að leggja þessa
vinnu fyrir þig vegna þess að
það sem þú gafst til starfsins
var einstakt og ég vona að þú
hafir vitað það. Ég vona að þú
hafir vitað að þú varst með
náðargáfu. Ég hefði viljað
kynnast þér miklu betur.
Hugur minn er hjá öllum
sem þekktu þig. Ég samhrygg-
ist innilega foreldrum þínum og
systkinum og þeim sem unnu
með þér í lengri tíma. Ég vona
að minningin um þig veiti þeim
einhverja gleði og huggi þau á
þessum erfiða tíma.
Jens Ívar.
Elsku Hiddi
frændi er farinn
frá okkur.
Skemmtilegi, hlýi
og hláturmildi
Hiddi frændi. Farinn á vit
nýrra ævintýra með henni
Svövu sinni, sem kvaddi okkur
allt of snemma.
Minningar um Hidda frænda
streyma um hugann, svo ljóslif-
andi. Hiddi var alltaf svo glað-
ur að sjá okkur systur, tók á
móti okkur með opinn faðminn
og breiða brosið sem hlýjaði
okkur um hjartað. Hann sýndi
alltaf mikinn og einlægan
áhuga á því sem við vorum að
bralla og síðar meir þegar fjöl-
skyldur okkar stækkuðu tók
hann eins á móti eiginmönnum
og börnum.
Hann var stór maður með
stórt hjarta. Minningar frá
Hilmar Kristinn
Adolfsson
✝ Hilmar Krist-inn Adolfsson
fæddist 10. mars
1935. Hann lést 22.
janúar 2021. Útför
Hilmars fór fram 1.
febrúar 2021.
æskuárunum
standa upp úr.
Heimsóknir til
Hidda og Svövu í
Hlaðbrekkuna, hin-
ar fjölmörgu
tjaldútilegur með
stórfjölskyldunni,
dagsferðirnar með
teppi og nesti upp
á Þingvöll, heim-
sóknir í hesthúsið,
jólaboðin og þorra-
blótin. Alltaf var Hiddi hrókur
alls fagnaðar. Og þegar við
hugsum til Hidda er Svava
ávallt honum við hlið.
Við systur erum heppnar að
hafa átt svona dásamlegan
frænda.
Við kveðjum hann með sökn-
uði en um leið þakklæti fyrir
allar þær góðu stundir sem við
áttum með honum.
Við vottum Önnu Björgu,
Berglindi, Hauki og fjölskyld-
um þeirra innilega samúð okk-
ar.
Megi Hiddi frændi hvíla í
friði í faðmi Svövu sinnar.
Helga, Sigurbjörg
og Hildur.