Morgunblaðið - 18.02.2021, Blaðsíða 51

listmálara. Þau fluttu að Hulduhól-
um í Mosfellsbæ árið 1969 og bjuggu
saman í 25 ár. Steinunn býr enn á
Hulduhólum.
Sonur Steinunnar og Sverris er
Haraldur Sverrisson, f. 14.12. 1961,
viðskiptafræðingur og bæjarstjóri í
Mosfellsbæ. Eiginkona hans er
Ragnheiður Gunnarsdóttir, f. 6.4.
1964, viðskiptafræðingur og for-
stöðumaður rekstrarsviðs hjá Fjár-
sýslu ríkisins.
Barnabörn Steinunnar eru Stein-
unn Anna Haraldsdóttir, f. 18.7.
1981, kennari, búsett á Hulduhólum;
Valgerður Rún, f. 10.7. 1991, félags-
ráðgjafi, búsett í Reykjavík; Sverrir,
f. 30.9. 2000, námsmaður, búsettur í
Mosfellsbæ. Barnabarnabörnin eru
fjögur.
Systkini Steinunnar eru Guðrún
Ásta, f. 8.11. 1938, búsett í Kópavogi;
Bjarni, f. 30.12. 1942, d. 20.3. 2018,
arkitekt, og Þóra, f. 18.5. 1946, d.
23.8. 1997.
Foreldrar Steinunnar voru hjónin
Kristín Bjarnadóttir, f. 4.7. 1907, d.
10.9. 1975, píanókennari og bóka-
vörður, og Marteinn Guðmundsson,
f. 16.7. 1905, d. 23.7. 1952, mynd-
höggvari.
Steinunn Sigríður
Marteinsdóttir
Christine Siemsen
húsfreyja á Búðum á Snæfellsnesi
Sveinn Guðmundsson
kaupmaður á Búðum
Steinunn Anna Metta Sveinsdóttir
húsfreyja í Reykjavík
Bjarni Sæmundsson
fiskifræðingur í Reykjavík
Kristín Bjarnadóttir
píanókennari og bókavörður
í Reykjavík
Sigríður Bjarnadóttir
húsfreyja á Járngerðarstöðum
Sæmundur Jónsson
óðalsbóndi og hreppstjóri á
Járngerðarstöðum í Grindavík
Ingibjörg Jónsdóttir
vinnukona á Kalmanstjörn,
síðar ráðskona í Merkinesi
Sigurður Sigurðsson
vinnumaður á Kalmanstjörn í
Höfnum, var síðar í Merkinesi
Guðrún Sigurðardóttir
húsfreyja í Merkinesi
Guðmundur Sigvaldason
útvegsbóndi í Merkinesi í Höfnum
Guðrún Friðfinnsdóttir
vinnukona víða í Holtum
og verkakona í Reykjavík
Sigvaldi Sigurðsson
bóndi í Framnesi í Holtum, Rang.
Úr frændgarði Steinunnar Marteinsdóttur
Marteinn Guðmundsson
myndhöggvari í Reykjavík
Með afa sínum Bjarni Sæmundsson
fiskifræðingur og Steinunn.
DÆGRADVÖL 51
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 18. FEBRÚAR 2021
www.gilbert.is
„ÓKEI, HANN RÆNDI PÍTSUSENDILINN
EN ÆTTUM VIÐ AÐ SÝKNA HANN ÞAR SEM
VIÐ KOMUMST EKKI AÐ SAMHLJÓÐA
NIÐURSTÖÐU INNAN 30 MÍNÚTNA?”
„ERTU MEÐ EINHVERN ANNAN MEÐMÆLANDA
FYRIR UTAN MÖMMU ÞÍNA?”
Ferdinand
Hrólfur hræðilegi
Grettir
... þar sem ferðalagið
hófst.
Í klípu eftir Mike Baldwin eftir Jim UngerHermann
ÉG GERÐI BARA EIN
MISTÖK Í DAG
AÐ FARA Á
FÆTUR
HVER HEFUR EKKI
SÉÐ EFTIR ÞVÍ?
Í FYRSTA LAGI RIGNDI Á MIG Í GOLFI OG SVO
EYÐILAGÐIST REGNHLÍFIN MÍN!
JAH, MAT-
JURTA-
GARÐURINN
MUN ALDEILIS
TAKA VIÐ SÉR!
ALLT ER ÞÁ ÞRENNT ER!
Ég er ekki frá því, að hröfnumhafi fjölgað hér í höfuðborg-
inni. Ég sá eina sjö áðan þegar ég
skaust vestur á Granda og byrjaði
ósjálfrátt að raula í huganum við-
lag Davíðs frá Fagraskógi við ljóðið
Krummi:
Krummi gamli er svartur,
og krummi er fuglinn minn.
Krunkið eru söngvar hans
um sólina og himininn.
Friðrik Steingrímsson hefur lög
að mæla þegar hann brýnir fyrir
mönnum „varúð“ á Boðnarmiði:
Aldrei konu ógna skalt,
á það vil ég benda,
að forðum þeirrar glópsku galt
Gunnsi á Hlíðarenda.
Hafsteinn Reykjalín Jóhannesson
yrkir:
Ástin hún er ógnarsterk,
og unað jafnan veitir.
Veldur harmi’ og höfuðverk,
henni fátt hér breytir.
Guðmundur Arnfinnsson yrkir
„dróttkvæða hestavísu“:
Mósi hnellinn másar,
mæðinn gerist æði,
brekkusækin brokkar
Brúnka undir Rúnka,
reiðarljónið rauða
Rosti fer á kostum,
sprangar yfir sprungur,
sprettinn þrífur Gletta.
Anton Helgi Jónsson rifjar upp
gamla limru að gefnu tilefni, –
„Frjálslegur andi á ritstjórninni“:
Ég sannleikann set niðrá blað
ef samviskan býður mér það,
hún kvelur og meiðir
en kaupið mér greiðir
sem kemur í óvissu stað.
Finnbogi Jónsson sendi mér línu
og sagðist hafa lært vísu Böðvars
Guðlaugssonar, sem hér birtist á
þriðjudag eilítið öðruvísi, orðavíxl
hefðu orðið í fyrstu hendingu, – og
sér fyndist hún betri svona:
Lotinn standa leit ég mann
leysa band af tösku
þar að vanda hafði hann
hálfa landaflösku.
Jón Þorláksson á Sandfelli og
Hólmum orti:
Karlinn gamli kom sem fyr
kenndur Þorri að nafni
sem í mánuð sat hér kyr
sá hefur nóg fyrir stafni.
Gömul vísa að lokum:
Á Jónsmessu ef viðrar vott
við því flestir kvíða,
þá mun verða þeygi gott
að þurrka heyið víða.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is
Vísnahorn
Af hröfnum
og hinu og þessu