Morgunblaðið - 23.02.2021, Side 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 23. FEBRÚAR 2021
✝ Kristinn ÁgústGuðjónsson
klæðskerameistari
fæddist á Hólmavík
í Strandasýslu 13.
september 1926.
Hann andaðist 14.
febrúar 2021.
Foreldrar hans
voru Guðjón Jóns-
son, trésmiður á
Hólmavík og víðar,
f. 14.5. 1886, d.
16.12. 1939, og Kolfinna Snæ-
björg Jónsdóttir, húsfreyja og
saumakona á Hólmavík og í
Reykjavík, f. 16.12. 1891, d. 17.1.
1985.
Eiginkona Kristins var Svava
Brynjólfsdóttir, fædd á Brodda-
dalsá 29.5. 1925. Hún lést 15.
febrúar 2018. Foreldrar hennar
voru Brynjólfur Jónsson, bóndi á
Broddadalsá, f. 22.12. 1899, d.
23.11. 1992 og Guðbjörg Jóns-
dóttir, f. 22.12. 1901, d. 27.2. 1999.
Systkini Kristins voru Har-
aldur Hafsteinn, f. 11.3. 1913, Júl-
1957, kvæntur Salome Tynes
flugfreyju, f. 31.5. 1961. Börn
þeirra eru Bjarni Þór, Ágúst Ottó
og Birna Lind. Fyrir átti Pálmi
Hjalta Þór og Elísabetu. 5) Svan-
dís bankastarfsmaður, f. 17.8.
1966, gift Sveini H. Bragasyni
skrifstofumanni, f. 14.3. 1966.
Dætur þeirra eru Sólveig Huld og
Silja Karen.
Kristinn ólst upp á Hólmavík
uns faðir hans lést en þá fluttist
móðir hans með yngri börnin til
Reykjavíkur. Kristinn lærði klæð-
skeraiðn og vann m.a. hjá Fata-
versluninni Andrési, síðan hjá
Gefjun, Iðunni og SÍS í Austur-
stræti. Lengst starfaði hann hjá
Fataverksmiðjunni Gefjun sem
yfirverkstjóri. Um tíma starfaði
hann hjá fataverksmiðjunni Úl-
tíma og endaði svo starfsferilinn
kominn á áttræðisaldur sem
kennari í fatahönnun við Iðnskól-
ann í Reykjavík.
Þau Svava giftust 1947 og
bjuggu lengst af í Langagerði 28 í
Reykjavík uns þau fluttu á hjúkr-
unarheimili Hrafnistu í Boða-
þingi í Kópavogi þar sem þau lét-
ust bæði.
Útför Kristins fer fram frá Bú-
staðakirkju í Reykjavík í dag, 23.
febrúar 2021, og hefst athöfnin
klukkan 13.
íana Ingibjörg, f.
15.1. 1915, Ólöf
Ragnheiður, f.
16.12. 1918, Sig-
urbjörn, f. 22.8.
1922, Magnús Ell-
ert, tvíburabróðir, f.
13.9. 1926 og Elín, f.
18.6. 1931. Systkinin
eru nú öll látin.
Börn Svövu og
Kristins eru: 1) Óm-
ar viðskiptafræð-
ingur, f. 2.10. 1947, kvæntur
Kristínu Geirsdóttur, myndlist-
armanni og kennara, f. 25.8.
1948. Börn þeirra eru Erna og
Geir. 2) Hörður skrifstofumaður,
f. 27.3. 1952, kvæntur Rut Maríu
Jóhannesdóttur skrifstofumanni,
f. 7.1. 1956. Börn þeirra eru
Kristinn, Anna og Arnar. 3) Bryn-
dís skrifstofumaður, f. 8.10. 1955,
d. 13.3. 2004, sambýlismaður
Reynir Holm sendibílstjóri, f.
28.3. 1948. Börn þeirra eru
Bjarki, Svava Dís og Ásdís. 4)
Pálmi verkfræðingur, f. 12.5.
Með þakklæti og söknuði kveðj-
um við elskulegan pabba og
tengdapabba.
Ótal ljúfar minningar koma upp
í hugann.
Allir pakkarnir og bréfin sem þú
sendir mér í sveitina á Broddadalsá
ylja mér um hjartarætur. Áhugi
þinn og hvatning þegar ég bað um
leyfi til að fara í siglinguna miklu
með Hamrafellinu og traustið sem
þú sýndir mér 14 ára gömlum.
Allar ferðir sem við fjölskyldan
áttum með þér og mömmu um
landið voru ógleymanlegar.
Skemmtilegustu stundir sem við
áttum með ykkur voru þó í Selinu
bústaðnum ykkar á Þingvöllum.
Þar vildir þú helst hafa sem flesta
hjá ykkur, þó ekki væri plássið
mikið var alltaf pláss fyrir alla. Síð-
asta ferðin sem við fórum með þér
og mömmu að heimsækja æsku-
slóðir þínar norður til Hólmavíkur
er ógleymanleg. Glampinn og
glettnin sem kom upp í augun þeg-
ar rifjaðar voru upp gamlar minn-
ingar og sögur.
Nú ert þú elsku pabbi lagður
upp í síðasta ferðalagið til sumar-
landsins þar sem við vitum að
mamma tekur vel á móti þér. Þar
leiðist þið og styðjið hvort annað,
eins og þið hafið gert á langri ævi
ykkar. Þökkum öll árin sem við
höfum átt saman hér í Boðaþingi
sem nágrannar, hversu erfitt var
að geta ekki átt með þér fleiri
stundir á síðastliðnu ári, en vitandi
að þér leið vel og vel var hugsað um
þig gerði það bærilegra.
Elsku pabbi eigu þökk fyrir allt
sem þú hefur gefið okkur, börnum
okkar og barnabörnum.
Þín verður sárt saknað.
Húmar að kveldi, hljóðnar dagsins ys,
hnígur að Ægi gullið röðulblys.
Vanga minn strýkur blærinn blíðri
hönd,
og báran kveður vögguljóð við
fjarðarströnd.
Ég er þreyttur, ég er þreyttur,
og ég þrái svefnsins fró.
Kom, draumanótt, með fangið fullt
af friði og ró.
(Jón frá Ljárskógum)
Hörður og Rut
Elsku pabbi minn. Á þessari
stundu kveð ég þig þakklátur fyrir
að hafa átt þig og þakklátur fyrir
allt sem þú kenndir mér og það
veganesti sem þú gafst mér út í líf-
ið. Þú varst í senn yndislegur eig-
inmaður, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi.
Pabbi var hlýr og góður maður
sem öllum, sem hann þekktu, þótti
vænt um. Hann var jafnan hress og
glaðvær og ávallt reiðubúinn að
hjálpa þeim sem á þurftu að halda.
Hann var líka ráðagóður og óspar á
að leiðbeina og segja öðrum til,
ekki síst yngra fólki.
Pabbi var glæsilegur á velli og
lagði mikið upp úr því að vera
snyrtilegur til fara, enda vann
hann við það sem klæðskeri alla
starfsævina að hanna, sauma og
selja karlmannsjakkaföt. Við
bræðurnir fengum líka ungir að
njóta, ég minnist þess að hafa ver-
ið í sparifötum í skólanum og úti
að leika fram yfir fermingu þegar
ég keypti mínar fyrstu gallabux-
ur.
Pabbi kom úr stórri fjölskyldu
og var duglegur að rækta tengslin
við systkini sín og frændfólk, bæði
hér heima og í Noregi. Það sama
átti við um fjölskyldu hans og af-
komendur, hann var alltaf til stað-
ar og allir elskuðu hann. Pabbi og
Magnús bróðir hans voru ein-
eggja tvíburar og næstum alveg
eins. Þeir áttu meira að segja eins
bíla á tímabili. Í barnæsku fannst
mér að ég ætti tvo alveg eins
pabba og montaði mig stundum af
því við vini mína.
Pabbi og mamma áttu margar
sælustundir í sumarbústaðnum
við Þingvallavatn þar sem hann
stundaði gróðursetningu af kappi.
Fyrstu 30 árin í bústað sem þau
byggðu árið 1968 og síðan í bústað
okkar hjóna sem við byggðum ár-
ið 2003. Þar áttu þau sitt eigið
hjónaherbergi og voru hluti af
fjölskyldu okkar. Þingvallavatn
og umhverfi þess átti sterkar ræt-
ur í pabba, hann var vanur að
segja við förunauta sína „Sjáið
dýrð Drottins“ þegar hann ók
fram hjá Heiðarbæ og horfði inn í
skógivaxna Svínahlíðina.
Pabbi starfaði í Bræðrafélagi
Bústaðakirkju og tók ríkan þátt í
fjáröflun og byggingu kirkjunnar
á sínum tíma. Eins og mamma var
hann mikill sóldýrkandi og strax
kominn í stuttbuxurnar þegar sól-
in fór að skína á sumardögum í
Langagerðinu, austur í Þingvalla-
sveit eða í sundlaugunum í Laug-
ardal sem hann sótti nær daglega
í yfir 50 ár. Eftir miðjan aldur
voru þau síðan dugleg að fara í frí
til Spánar og Kanaríeyja þar sem
þau dvöldu oft vikum saman með
góðum vinum. Ógleymanlegar eru
allar þær samverustundir sem við
fjölskyldan áttum með pabba og
mömmu í fríum okkar hér heima
og erlendis.
Í dag eru afkomendur pabba og
mömmu 37. Þau eru öll á lífi nema
Bryndís systir mín sem andaðist
48 ára gömul árið 2004 og Bjarni
Þór sonur minn sem lést árið
2018, aðeins 26 ára gamall.
Síðustu 4-6 árin bjó pabbi á
Hjúkrunarheimilinu Hrafnistu í
Boðaþingi í Kópavogi þar sem
hann naut bestu umönnunar. Þar
var hann ánægður og sáttur við
Guð og menn og kvartaði aldrei.
Ég vil þakka öllu starfsfólki í
Boðaþingi fyrir mikla hlýju í hans
garð síðustu árin.
Elsku pabbi, takk fyrir lífið.
Hvíl þú í friði.
Þinn sonur,
Pálmi Kristinsson.
Það er með djúpri virðingu og
söknuði sem ég kveð elskulegan
tengdaföður minn hinstu kveðju.
Hann lést 14. febrúar sl. á Hrafn-
istu í Boðaþingi, umvafinn sínum
nánustu; börnunum sínum fjórum
og tengdabörnum. Hann var á 95.
aldursári. Fallegri og ástríkari
kveðjustund er vart hægt að hugsa
sér, að lokinni langri og farsælli
ævi. Það vottaði fyrir brosi á vörum
gamla mannsins rétt fyrir andlátið.
Meira að segja sólin baðaði út
geislum sínum á annars þungbún-
um degi. Var þetta kannski boð frá
æðri máttarvöldum? Skyldi lífs-
förunautur hans til 70 ára, hún
Svava tengdamamma, hafa beðið
hans með útbreiddan faðminn?
Eða var himnafaðirinn að bjóða
hann velkominn yfir? Eitt er þó
víst að hann fór sáttur í sína hinstu
för.
Kristinn var glæsilegur maður,
ljúfur, hjartahlýr og réttsýnn.
Kristinn Ágúst
Guðjónsson
Hann tók öllu með jafnaðargeði og
brosið hans blíða mun lifa í minn-
ingunni. Þó fór hann ekki áfalla-
laust í gegnum lífið frekar en flest
okkar. Hann fékk sinn skerf af
sorg, missti dóttur sína árið 2004 úr
illvígum sjúkdómi og eiginkonu
sína og barnabarn með stuttu milli-
bili árið 2018. Auk þess horfði hann
á eftir öllum systkinum sínum yfir
móðuna miklu. En þannig er lífið,
kynslóðir koma og kynslóðir fara.
Við sem eftir lifum verðum að
varðveita minningarnar. Gleði-
stundirnar voru líka margar og eft-
irminnilegar. Ég geymi í hjarta
mér góðar minningar af þeim hjón-
um Kristni og Svövu. Sólríkir dag-
ar við Þingvallavatn, ættarmót á
Ströndum, utanlandsferðir, jóla-
veislur í Langagerði, kökuveislur á
17. júní, meira að segja harðfisk-
mulningur Kristins við eldhúsborð-
ið í Langó er mér minnisstæður.
Hann hafði mikið dálæti á harðfiski
og alltaf var passað upp á að það
væri til harðfiskur í ísskápnum
hans í Boðaþingi.
Samband okkar Kristins ein-
kenndist alla tíð af mikilli væntum-
þykju og virðingu. Í hartnær 30 ár
hefur hann verið mér yndislegur
tengdafaðir. Megi minning þessa
ljúfa manns lifa um ókomna tíð.
Salome Tynes.
Kristinn Ágúst Guðjónsson
tengdafaðir minn lést 14. febrúar
sl., 94 ára að aldri, jafngamall Kol-
finnu móður sinni þegar hún dó.
Hann lést í faðmi fjölskyldunnar á
fallegum degi er sólargeislar brut-
ust út og náðu til hans. Hann átti
langt og farsælt líf.
Ung að árum kynntist ég elsta
syni hans. Kristinn tók mér vel allt
frá okkar fyrstu kynnum. Hann
var mikill fjölskyldumaður og leið
best í hópi afkomenda sinna og
tengdabarna og vildi helst fá að
vera með okkur um hverja helgi.
Hann var með stóran og hlýjan
faðm og tóku þau Svava alltaf vel á
móti okkur heima og í sumarbú-
staðnum.
Kristinn var lærður klæðskeri
og vann við þá iðn alla tíð, mikill
fagmaður. Hann var glæsilegur og
snyrtimenni mikið, var annt um út-
lit sitt og barnanna og umhverfi
sitt. Þoldi illa druslugang, að klæð-
ast gallabuxum á betri dögum eða
aka um á óhreinum bíl fannst hon-
um alls ekki við hæfi.
Það má segja að ég hafi kynnst
Ómari óbeint í gegnum Kristin.
Hann hafði saumað blazer-jakkaföt
á soninn og vini hans. Það var nýj-
ung í tískuheiminum á þeim tíma
og má með sanni segja að einn bla-
zer-gæinn hafi fangað hug minn
allan.
Ferðin í Veiðivötn með tilvon-
andi tengdapabba að heimsækja
kærastann er ógleymanleg minn-
ing. Ómar vann þar við byggingu á
ferðafélagsskála sumarlangt. Frést
hafði af geimförum þar á ferð,
Armstrong og félögum að æfa sig
fyrir fyrstu tunglferðina. Á leiðinni
ræddum við Kristinn um heima og
geima og komst ég að því hvað
hann var fróður um margt, bók-
elskur, las ekki hvað síst ævisögur
og alls konar fróðleik um andleg
efni. Í þessari ferð kynntist ég hon-
um vel.
Hann var alla tíð mjög heilsu-
hraustur og varð varla misdægurt
þangað til hann fótbrotnaði illa í lok
síðasta árs. Hann vildi fara sem
fyrst heim í Boðaþing af spítalan-
um. Þar leið honum vel og á starfs-
fólk spóadeildar Hrafnistu þakkir
skyldar fyrir góða umönnun.
Kristinn flíkaði ekki tilfinning-
um sínum þegar áföll dundu yfir.
Bar sorg sína í hljóði. Hann missti
bæði dóttur og sonarson í blóma
lífsins. Hann missti Svövu sína fyr-
ir þremur árum. Þau voru búin að
vera gift í yfir 70 ár, voru samhent
alla tíð og alltaf gott að koma til
þeirra. Hann var húsbóndinn og
hún bústýran.
Honum leið vel við að sýsla í
garðinum, bæði heima í Langa-
gerði þar sem hann ræktaði meðal
annars jarðarber og rabarbara
sem börnin mín voru sólgin í og í
unaðsreitnum sínum í Svínahlíðinni
við Þingvallavatn. Þar byggðu þau
Svava sér sumarbústað sem þau
áttu í yfir 30 ár. Þar naut hann sín í
náttúrunni og kyrrðinni við trjá-
rækt. Hann elskaði sólina og sagði
að það væri alltaf gott veður í
Svínahlíðinni. Börnin mín elskuðu
að koma þangað til ömmu og afa,
áttu þar bú og sín tré.
Það er komið að leiðarlokum og
hugurinn fyllist lotningu og falleg-
um minningum við fráfall tengda-
föður míns þar sem gagnkvæm
virðing og ást ríkti alla tíð. Með
honum er genginn síðasti ættlegg-
ur kynslóðar hans og okkar kyn-
slóð tekin við. Blessuð sé minning
hans.
Kristín Geirsdóttir.
Kynni mín af Kristni Guðjóns-
syni hófut fyrir meira en 25 árum
þegar ég byrjaði í sambúð með
yngsta barni hans, Svandísi. Mér
leist strax mjög vel á hann. Hann
var jákvæður, hjálpsamur og sá
það góða í öllum. Ég tók fljótlega
eftir því að hann var mjög snyrti-
legur, enda var hann klæðskera-
meistari. Alltaf var hann í fínum
fötum og ávallt var passað upp á að
bíllinn væri stífbónaður.
Kristinn var mjög barngóður.
Barnabörnin hændust mjög að
honum og hann var alltaf tilbúinn
að fara með þeim út að leika. Krist-
inn og eiginkona hans Svava
byggðu sér hús í Langagerði á
sjötta áratug síðustu aldar. Þar var
alltaf gott að koma því Kristinn
hafði sérstaklega góða nærveru og
öllum leið vel í návist hans.
Segja má að þau hjónin hafi átt
tvö heimili. Kristinn byggði sum-
arbústað á Þingvöllum í kringum
1970 og voru þau hjónin þar allar
helgar á sumrin. Þar undi hann sér
við garðyrkju frá morgni til kvölds.
Þarna var gaman að koma enda
bústaðurinn á besta stað við Þing-
vallavatn.
Kristinn var mikill sóldýrkandi.
Þau hjónin fóru í fjölmargar ferðir
til sólarlanda og voru þau oft hin
síðari ár á Kanaríeyjum. Það var
því við hæfi að rétt áður en hann
kvaddi þennan heim lét sólin sjá sig
í nokkrar mínútur eftir langvar-
andi rigningu.
Kristinn var alla tíð mjög heilsu-
hraustur og í góðu formi. Hann
sýndi m.a. fimleika á lýðveldishá-
tíðinni á Þingvöllum 1944 og hin
síðari ár fóru þau hjónin alla
morgna í Laugardalslaugina. Þar
leið honum vel því þar hitti hann
marga af sínum samferðamönnum.
Nú er komið að kveðjustund.
Takk fyrir allt og allt elsku tengda-
pabbi og allt sem þú gerðir fyrir
okkur fjölskylduna, minningarnar
um þig munu hlýja mér og fjöl-
skyldu minni um aldur og ævi.
Sveinn.
Í dag kveðjum við elsku afa okk-
ar, Kristin Ágúst Guðjónsson. Við
barnabörnin kölluðum hann alltaf
afa í Langó, því að afi og amma
bjuggu í Langagerði í yfir 50 ár, og
þannig festist þetta viðurnefni við
þau, „amma og afi í Langó“. Við
bjuggum líka í næsta nágrenni við
þau í mörg ár og því stutt að fara úr
Logalandinu yfir í Langó.
Þegar við vorum yngri áttum við
sumarbústað við Þingvallavatn þar
sem afi og amma voru oft með okk-
ur á sumrin. Afa þótti fátt betra en
að baða sig í sumarsólinni og var
fyrstur allra til þess að henda sér í
stuttbuxur og út á pall. Við eigum
margar góðar minningar um afa
sem við munum varðveita um
ókomin ár.
Elsku afi. Góða ferð í sumar-
landið, þar sem vel verður tekið á
móti þér. Takk fyrir allt sem þú
hefur gefið okkur.
Ágúst Ottó og Birna Lind.
Það voru alltaf jafn hlýjar og fal-
legar móttökur í hvert skipti sem
við komum í heimsókn til elsku
yndislega afa. „Elskan mín“ voru
orð sem hann sagði við okkur í nán-
ast hverri einustu setningu þegar
við vorum í heimsókn hjá honum.
Hann lét þessi orð hljóma af svo
mikilli einlægni, sem gerði það að
verkum að okkur leið vel og við
fundum fyrir því hve innilega hann
meinti allt það sem hann sagði við
okkur. Afi var alltaf brosandi og
glaður, sem smitaði að sjálfsögðu
út frá sér.
Afi var ótrúlega góður í sam-
skiptum og hann hafði alltaf mik-
inn áhuga á því sem fólkið í
kringum hann var að gera, en
okkur fannst það hafa verið hans
allra besti kostur. Alveg fram á
síðasta dag var hann stoltur af
því sem við vorum að afreka í líf-
inu, sama hvort það voru afrek í
fótbolta, námi eða fyrstu íbúðar-
kaupin. Á sínum fyrri árum var
afi klæðskeri, hann var góður í
því starfi og var alltaf snyrtilega
klæddur. Tískan hefur svo sann-
arlega breyst með árunum og í
hvert sinn sem við komum í
heimsókn til hans í rifnum galla-
buxum skildi hann ekkert í því
hvers vegna mamma væri ekki
búin að gera við buxurnar og
spurði hvort við hefðum nokkuð
dottið á leiðinni. Hann skildi ekki
tilganginn með því að hafa göt á
gallabuxum og áttaði sig ekki á
því að þær hefðu verið keyptar
þannig. Við minnumst þess þegar
afi og amma voru að passa okkur
í eitt skiptið og afi vildi hlusta á
hádegisfréttirnar í útvarpinu.
Við vissum lítið um útvarp, enda
ekki af sömu kynslóð og hann og
þurftum því að hringja í mömmu
og spyrja um útvarpið vegna
þess að afa fannst það ómissandi.
Allir sem þekktu afa geta verið
sammála því að yndislegri mann
var varla hægt að finna og hans
verður sárt saknað. Afi var svo
ótrúlega blíður og góður maður
og hann skilur eftir sig margar
frábærar minningar sem ylja
manni um hjartarætur.
Elsku afi, takk fyrir allt sem
þú gerðir fyrir okkur, við verðum
þér ævinlega þakklátar fyrir það.
Þín barnabörn,
Sólveig Huld og Silja Karen.
Elsku afi okkar, nú þegar þú
hefur kvatt okkur vakna upp
margar góðar minningar.
Að koma í Langó eins og heim-
ili ykkar ömmu var alltaf kallað
var gott. Þú varst alltaf svo hlýr
og barnelskur, þótt þú hefðir haft
skoðanir á mörgu, sérstaklega
klæðaburði og hári.
Langó var í minningunni stórt
hús, eflaust vegna þess að þar
var iðulega fullt af fólki. Við
börnin máttum ekki hafa hátt á
meðan fréttir voru í gangi en þá
fundum við aðra staði eins og
skúrinn sem var skemmtilegur,
fallega garðinn ykkar eða háa-
loftið með öllum felustöðunum.
Þið amma áttuð mörg börn og
enn fleiri barnabörn. Langó var
staður þar sem fólk hittist, sér-
staklega á sunnudögum.
Við börnin fengum að njóta
hlýju frá þér og þú sýndir okkur
mikinn áhuga, ekki breyttist það
þegar langafabörnin komu, þú og
amma voruð alltaf mætt fljótt
eftir að börnin fæddust og eftir
að þú fluttir í Boðaþing gladdist
þú mikið þegar börn komu með í
heimsókn.
Minningar um bústaðinn á
Þingvöllum eru margar, til dæm-
is af þér í fótbolta með okkur
krökkunum og að kenna okkur að
standa á höndum. Þú alveg elsk-
aðir að vera úti í náttúrunni,
hugsa um kartöflugarðinn með
börn að væflast í kringum þig.
Grenitrén sem voru vökvuð með
lífrænum vökva með aðstoð
drengja í fjölskyldunni uxu vel í
fallega landinu þínu.
Þegar árin færðust yfir sýndir
þú enn þessa miklu hlýju sem þú
bjóst yfir, varst svo góður við
ömmu og gladdist yfir heimsókn-
um sem þið fenguð.
Elsku afi, nú ertu kominn til
ömmu, þið eruð væntanlega að
leiðast á fallegri strönd í hita og
sól eins og þið elskuðuð.
Hvíl í friði
Kristinn Harðarson,
Anna Harðardóttir og
Arnar Harðarson.
Ástkær eiginkona, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
RAGNHILDUR GUÐLAUG PÁLSDÓTTIR,
lést á Hrafnistu, Sléttuvegi, miðvikudaginn
10. febrúar. Útförin fór fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð. Sérstakar þakkir fær
starfsfólk Brúarfoss á Hrafnistu, Sléttuvegi, fyrir hlýhug og góða
umönnun.
Rafn Hermannsson
Hlíf Harpa Róbertsdóttir Stefán Rúnar Garðarsson
Arna Vala Róbertsdóttir Elías Már Hallgrímsson
Páll Róbertsson Auður Sólmundsdóttir
Heiðdís Ellen Róbertsdóttir
ömmubörn og langömmubörn