Þróttur 25 ára / Knattspyrnufélagið Þróttur - 01.11.1974, Qupperneq 18

Líf knattspyrnu'
ekkjunnar Jórunni
Eftir
Sörensen
Það má með sanni segja, að ég
hafi ekki vitað út i hvað ég var að
ganga, kornung stúlkan, að fara
að bindast knattspyrnumanni. All-
ar Iþröttir hafa ætið verið mér
framandi og þá sér i lagi knatt-
spyrnan, sem mér finnst eitt það
furðulegasta fyrirbæri nútimaþjóð-
félags, sem um getur — 22 fullorðn-
ir karlmenn að elta einn bolta....?
Eina „Iþróttin” sem ég hef
stundað eru gönguferðir með
heimilishundinn, — ég tel mér trú
um aö það sé skylda min að
„viöra” hundinn, en hann aftur á
móti VEIT að hann er að rölta þetta
min vegna, ...en það er önnur saga,
við ætluðum að tala um knatt-
spyrnuekkjur.
Ég er þess fullviss að eiginmaður
minn hefur haft miklar áætlanir á
prjónunum að kynna mér þetta ást-
fólgna hugðar- og ,,fóta”-efni sitt,
þvi daginn eftir brúðkaupið var
haldið út á Völlinn, en eftir þvi sem
árin liðu gafst hann upp á þvi að
vekja hjá mér hinn sanna Iþrótta-
anda heima. Og ég sat heima. Hann
var á æfingum, hann var að keppa,
hanri var að horfa á aðra keppa.
En svo undarlegt sem það virðist
þá blandaðist ég i málið á mjög
merkilegan hátt, — það þurfti
nefnilega að þvo æfinga- og
keppnisbúninga i sifellu. Eins og
martröð liður það fyrir hugskots-
sjónum mínum er nýr æfingagalli
litaði allt hitt fjólublátt og i annað
sinn er rauðu rendurnar á bolnum
voru svo óekta að allt varð bleikt.
Hm ójá, en þetta voru byrjunar-
örðugleikar, ég fékk smám saman
æfinguna, já, ég fékk svo sannar-
lega æfinguna. Ég er samt enn
þeirrar skoðunar að eini nothæfi lit-
urinn á knattspyrnubúninga sé
sambland af grasgrænu og moldar-
brúnu með nokkrum blóðrauðum
slettum.
Blóð, já það er ekki svo sjaldan
sem eiginkona knattspyrnumanns-
ins þarf að binda um sárin og
styðja haltrandi hetjuna um húsið.
Og hún hugsar með illsku til mót-
herjanna I hinu liðinu — „hvurslags
röff gæjar” það séu eiginlega. En
samt má gripa á lofti ýmsar at-
hugasemdir eiginmannsins sem
sýna að hann er kannski ekki alltaf
barnanna bestur og ætið alsaklaus
af öllum fruntaskap. Hver sem
þekkir knattspyrnumann kannast
ekki við eitthvað I likingu við eftir-
farandi: „Bölvað beinið, hann
sparkaði i mig...., en ég gat nú
brugðið honum á eftir, ha, ha...”,
og dómarinn sá það ekki....”
Og svo eru það utanlandsferðirn-
ar. Knattspyrnuekkjan stendur og
horfir á eftir fagnandi eiginmanni
halda af stað til annarra landa, i
eitthvað sem eiga að heita keppnis-
ferðir.
Knattspyrnan er mjög rikur þátt-
ur I þjóðlifinu. Fyrir hana eru
byggðir vellir fyrir margar
milljónir, dagblöðin helga henni og
öðrum Iþróttum oft margar siður á
dag, hljóðvarpið má ekki frétta af
neinu iþróttaefni, þá er þvi varpað
\
18