Þróttur 25 ára / Knattspyrnufélagið Þróttur - 01.11.1974, Síða 29

Á fleiri
verölaun
í golfi en
handbolta
Viötal við Erling Sigurðsson.
Erling Sigurðsson eða Ella Sig.
eins og við félagarnir köllum hann
er óþarft að kynna fyrir félags-
mönnum. Hann er einnig vel þekkt-
ur fyrir utan okkar félag, fyrir sina
löngu veru i Þrótti og fyrir þau
óteljandi störf, sem hann hefur innt
af hendi fyrir félagið. Má þar nefna
þjálfun, stjórnarstörf o.m.fl. Okkur
þótti þvi tilhlýðiiegt að ræða við
Ella i þessu afmæiisblaði og dutt-
um þvi inn hjá honum eitt Islenskt
fárviðriskvöld og afieiðingin varð
þetta spjall okkar sem hér fer á
eftir.
— Hvernig stendur á þvi, að þú
kemur frá alræmdu K.R.-heimili I
Þrótt?
— Jú, ég byrjaði i fótbolta hjá
Þrótti og kynntist félögum þar, en
áöur hafði ég verið i Val I hand-
bolta, en strákarnir ýttu við mér og
i handboltann I Þrótt lá leiðin 1963
og var ég þá 21 árs, og aldrei hef ég
séð eftir þeirri ákvörðun minni og
hef ég leikið 194 leiki með
meistaraflokki og einnig nokkra
leiki með 1. fl.
— Nú hafa skipst á skin og skúrir
á þinum langa ferli. Hverjir eru
minnisstæðustu atburðirnir á öllum
þessum tima?
— Af mörgu er að taka, en
nokkur atvik hafa geymst best i
minningunni. 1 sambandi við
keppni er það eflaust leikur i úti-
mótinu 1968 við F.H. en sá leikur
endaði 20-20 og áttum við sigurinn
skilið. Tapið fyrir Gróttu i úrslita-
leiknum I vor er það súrasta, sem
ég hef upplifað með Þrótti og skyldi
engan undra. Að standa á barmi 1.
deildar allt mótið og missa það svo
frá sér alveg I lokin er meira en
menn geta gleymt á einu andar-
taki. Þjálfunin hefur verið mér
mikil ánægja og haldið mér siung-
um. Til marks um þjálfun mina, þá
hef ég þjálfað allflesta þá stráka,
sem ég spila með nú i meistara-
flokki einhvern timan á þeirra ferli
I Þrótti. Einnig hef ég þjálfað I
kvennaflokkum og hefur það ekki
siður verið skemmtilegt. Nú, þær
einu utanferðir sem ég hef farið um
ævina, eru með Þrótti i handbolta,
þ.e. til Færeyja I fyrra og til Dan-
merkur i haust og eru þær báðar
ógleymanlegar, þvi þær tókust
báðar afburðavel og sýndu best hve
andinn hjá Þrótti er skemmtilegur
og hópurinn samstæður. Þetta vil
ég segja að sé höfuðkosturinn við
starfið I Þrótti. Félagsandinn hefur
alltaf verið mjög góður öll þau ár
sem ég hef starfað þar.
— Nú hefur verið talað um að þú
sért töluvert harður i horn að taka
á leikvelli og stundum eilitið grófur
handboltaspilari. Hvað segir þú um
það?
— Ég vil kenna ættinni minni um
þetta. Pabbi sagði mér einu sinni
frá þvi, að I fyrsta leik hans með
K.R. I 5. fl. hafi hann verið rekinn
útaf fyrir að sparka I óæðri endann
á dómaranum og hafi hann ekki
verið beðinn um að spila oftar, svo
þú sérð að ég má vel við una, þvi
alltaf kemst ég inná aftur.
— Elli, helstu áhugamál fyrir
utan handbolta?
Hestamennskan hefur átt hug
minn allan og á ég nokkra góða
hesta sem gaman er að. Golf hef ég
einnig stundað örlitið og merkilegt
nokk, þá á ég fleiri verðlaun i golfi
en handbolta, þvi ég hef aldrei unn-
ið mót með meistaraflokki Þróttar
öll þessi ár.
— Hvað vilt þú segja um þá aðila
sem haldið hafa um stjórnvölinn
hjá Þrótti þessi ár?
— Mér hefur alltaf fundist aðal-
stjórn hafa verið hálf óvirk og
vantaði i hana festu og einurð til að
drlfa félagið áfram, t.d. i bygg-
ingamálum og einnig i tengslum
við þá sem eru i keppni. Hins vegar
hafa valist duglegir menn I stjórnir
deildanna, og er það mikið afrek
hjá þeim mönnum, hvernig þeir
hafa fleytt félaginu yfir erfiðustu
hjallana með svo litla tekjustofna á
bakinu, sem raun ber vitni.
— Og að lokum. Hvað um fram-
tið Þróttar?
— Ég hef tröllatrú á þvi, að
Þróttur eigi eftir að verða stórveldi
á Iþróttasviðinu, þegar fram liða
stundir. Þegar við erum búnir að
yfirvinna þann komplex sem alltaf
hefur háð okkur of mikið þ.e.a.s.
það hefur allt- of mikið vantað á, að
trúin á sigur væri i fyrirrúmi, þá
getum við litið björtum augum á
framtiðina. Efniviðinn höfum við
nógan ef við höldum rétt á spilun-
um, aðstaðan fer hægt og sigandi
batnandi og trúin á framtið félags-
ins vex hröðum skrefum. Félags-
andinn verður betri og betri innan
okkar raða og má likja þessu við
eina stóra fjölskyldu þar sem allir
hafa sinn rétt til athafna og dáða.
Ekki er hægt að ljúka þessu
spjalli við Ella Sig. án þess aðm
minnast örfáum orðum á eiginkonu
hans hana Dæju, sem unnið hefur
mikið starf fyrir félagið og kunnum
við henni bestu þakkir fyrir.