Morgunblaðið - 12.03.2021, Page 23

MINNINGAR 23
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. MARS 2021
Þau hjón Kristmann og Hólm-
fríður fluttu í Kópavoginn í des-
ember síðastliðnum og þótti okk-
ur félögunum ekki verra að vera
aftur komnir í sama sveitarfélag
og hlökkuðum til fleiri samveru-
stunda á næstunni, vorum bara
að bíða eftir bólusetningunni svo
við gætum farið að hittast. Þegar
ég hringdi í hann rúmum sólar-
hring áður en hann kvaddi, vor-
um við að plana að mæta á fund í
reglunni okkar í vor eða haust því
reglan okkar var okkur báðum
mikils virði. Kristmann var dug-
legur að fræða bræður um boð-
skap reglunnar og þar eignaðist
hann marga góða vini.
Okkur tókst ekki að eiga sam-
an allar þær góðu stundir sem við
höfðum planað á komandi vor-
dögum en minningarnar um góð-
an dreng á ég og geymi. Ég kveð
vin minn með söknuði og við
Sjöfn sendum Hollu og fjölskyld-
unni okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Óli M. Lúðvíksson.
Fallinn er frá góður vinur
minn Kristmann Kristmannsson
frá Ísafirði. Ég kynntist Krist-
manni fyrst í aðdraganda alþing-
iskosninganna 1999, þegar faðir
minn Guðjón Arnar fór í framboð
fyrir Frjálslynda flokkinn og
Kristmann var þá í bakvarða-
sveitinni ásamt fleira góðu fólki.
Það hafði lengi verið góð vinátta
milli föður míns og Kristmanns,
meðal annars vegna þess að
Kristmann var lengi póstmeistari
á Ísafirði, móðir mín Björg vann
lengi hjá póstinum meðan for-
eldrar mínir bjuggu á Ísafirði.
Móðir mín lét vel af því að vinna
hjá Kristmanni enda alltaf stutt í
kímnina og húmorinn hjá honum.
Það að fylgjast með Kristmanni í
kosningabaráttu og afla atkvæða
var mjög lærdómsríkt fyrir mig
og nýttist mér vel seinna. Að sjá
Kristmann snúa að ég hélt von-
lausu atkvæði til okkar var hrein
unun að sjá og heyra, hæverska
hans og glettni gat nánast snúið
hverjum sem var. Eitt sinn kom
inn á kosningaskrifstofuna hjá
okkur Kristmanni er við sátum
þar tveir að spjalli mjög reiður
maður sem hafði allt á hornum
sér og fór mikinn. Kristmann
reyndi allt til að tala um fyrir
manninum en ekkert gekk og fór
þessi maður með hurðarskelli. Þá
sagði Kristmann í hægðum sín-
um: „Jæja Kristján, þessari sál
verður ekki haggað.“
Í alþingiskosningunum 2003
fékk Frjálslyndi flokkurinn tvo
menn kjörna í Norðvesturkjör-
dæmi og vann ég með Krist-
manni á kosningaskrifstofunni í
þeirri kosningabaráttu. Það kom
fyrir að Kristmann segði við mig:
„Heyrðu vinur, ég þarf aðeins að
skreppa út í bæ.“ Ég spurði
Kristmann einu sinni hvert hann
væri að fara, hann kímdi og sagði:
„Þú sérð það þegar atkvæði
verða talin!“
Ég spurði ekki oftar. Eftir að
ég var kosinn bæjarfulltrúi á Ísa-
firði leitaði ég oft til Kristmanns
með ýmis vandamál og þáði oft
hjá honum góð ráð sem nýttust
vel enda Kristmann maður sem
hægt var að treysta.
Eftir andlát föður míns fór ég
oft í heimsókn til Kristmanns og
Hólmfríðar konu hans og oft var
boðið í mat.
Ég færði þeim hjónum oft
soðningu, sem var oft launað með
gómsætum kleinum. Ég er sann-
færður um að Kristmann og faðir
minn sitja nú og leggja á ráðin í
sumarlandinu og eflaust verður
kjötsúpa á borðum og góð hress-
ing líka. Við bræðurnir höfum oft
rætt um hversu dýrmæt og inni-
leg vinátta Kristmanns og föður
okkar ávallt var.
Þakka þér Kristmann, minn
góði vinur, fyrir góð kynni, þau
gleymast aldrei. Ég færi Hólm-
fríði, börnum, Jens og öllum öðr-
um aðstandendum innilegar sam-
úðarkveðjur.
Kristján Andri
Guðjónsson, Ísafirði.
✝
Tómas Lár-
usson verk-
stjóri fæddist á
Varmá í Mosfells-
sveit 23. sept-
ember 1929. Hann
lést 3. mars 2021.
Foreldrar Tóm-
asar voru skóla-
stjórahjónin á Brú-
arlandi, Kristín
Magnúsdóttir og
Lárus B. Hall-
dórsson. Börn þeirra eru: Mar-
grét, f. 1924, d. 2011; Magnús,
f. 1925, d. 1999; Valborg, f.
1928; Fríða, f. 1931; Gerður, f.
1934; og Ragnar, f. 1935, d.
2007. Sigurður B. Egilsson, f.
1921, d. 1923, var sonur Krist-
ínar.
Eiginkona Tómasar var
Hrafnhildur Ágústsdóttir, f. 19.
janúar 1931, d. 8. október 2019.
Börn þeirra eru: 1) Ágúst, f. 12.
júlí 1956, kennari. Eiginkona
hans er Elísabet Valgerður
Agnes Ágústsdóttir innkaupa-
fulltrúi, f. 1979. Synir: Dagur
og Sindri. Bylgja markaðs-
stjóri, f. 1984, eiginmaður Sæ-
mundur Örn Kjærnested eld-
smiður, f. 1980. Börn: Lilja
Marín, Óðinn Örn og Aníta
Ósk.
Tómas starfaði mestalla ævi
sína á Vinnuheimilinu á
Reykjalundi að starfsendurhæf-
ingu vistmanna. Á yngri árum
var Tómas flestum mönnum
fótfrárri og vann ófáa Íslands-
meistaratitla í hlaupagreinum
og fjölþrautum. Landsmótsmet
í langstökki átti hann í ald-
arfjórðung. Hann keppti einnig
í boltagreinum og var einn af
Dvergunum sjö, sögufrægu
handboltaliði Aftureldingar á
sjötta áratugnum. Tómas hafði
mjög gaman af söng og söng-
ferillinn stóð í rúm 60 ár með
Karlakór Reykjavíkur, Fíl-
harmóníukórnum en lengst
söng hann með karlakórnum
Stefni.
Útför Tómasar verður gerð
frá Guðríðarkirkju í dag, 12.
mars 2021, klukkan 15.
Ingvarsdóttir, f.
23.10. 1956, hönn-
unarsagnfræðingur
og kennari. Synir
þeirra eru Tómas
Hrafn læknir, f.
1991, unnusta
Katrín Birna Vikt-
orsdóttir læknir, f.
1993, dóttir þeirra
er Júlía Rán, og
Magnús Ingvar
hönnuður, f. 1991,
unnusta Paisley Fried hönn-
uður, f. 1993. Sonur Ágústs og
Bergljótar Kristínar Ingvadótt-
ur, f. 1956: Ingvi tölvunarfræð-
ingur, f. 1978, kvæntur Þórhildi
Sif Þórmundsdóttur kennara, f.
1978, synir: Ágúst Örn, Þór
Trausti, Ingvi Sigurður og
Bergþór Hrafn. 2) Katrín, f. 23.
júlí 1958, d. 2015, kennari. Eig-
inmaður Páll Kristjánsson
verslunarmaður, f. 7. apríl
1958. Börn: Fannar inn-
kaupastjóri, f. 1977, eiginkona
Kær tengdafaðir minn, Tómas
Lárusson eða Tommi Lár, hefur
kvatt. Lifandi rödd hans horfin,
góðlátleg stríðnin, sögurnar,
söngurinn, hlýjan, áhuginn og
greiðviknin. Samleið okkar
spannar rúma þrjá áratugi. Allt
frá fyrstu kynnum klingdi eitt-
hvað á milli okkar sem varði alla
tíð. Við þurftum þó ekkert að
vera sammála, það var aukaat-
riði.
Tommi og tengdamamma,
Hadda, bjuggu lengst af í Eik,
Mosfellssveit í dásemdarum-
hverfi mótuðu af þeim. Síðustu
árin dvöldu þau saman á hjúkr-
unarheimili uns Hadda kvaddi
fyrir rúmu ári og þar bjó Tommi
áfram. Samrýndari hjón finnast
vart og árin þeirra voru mörg og
góð. Þegar Hadda greindist með
alzheimer rétt eftir sjötugt tók
lífið breytta stefnu en saman fet-
uðu þau nýjar leiðir. Heimilið
þeirra í Eik stóð öllum opið og
dvöldu barnabörnin þar lengri
eða skemmri tíma. Seint gleymi
ég hversu ræktarsöm þau voru
við föður minn, hann nýorðinn
ekkill þegar ég kom í fjölskyld-
una. Alltaf vilji til að deila svo að
aðrir nytu og áhugi á því sem
nánustu voru að sýsla jafnt í
framkvæmdum, námi sem starfi.
Sjaldan féll þeim verk úr hendi og
ófá eru handtök Tomma fyrir vini
og vandamenn allt frá hjólavið-
gerðum til pípulagna. Þau kunnu
þó að njóta lífsins, mikið fyrir úti-
vist og ferðalög og þekkti Tommi
hverja þúfu og hól. Eftir að ég fór
að venja komur mínar í Eik upp-
götvaði Tommi löngun Ágústs til
að koma mér á hálendið. Tommi
hætti ekki fyrr en við samþykkt-
um að fá gamla bronkóinn hans í
ferð á Fjallabak, ferð sem ég
aldrei gleymi. Sú ferð var ef til
vill kveikjan að fjölmörgum ferð-
um sem við fjölskyldan fórum
saman og nú í seinni tíð við Ágúst.
Tommi starfaði, ásamt Höddu,
mestalla ævina á Reykjalundi og
vann að starfsendurhæfingu vist-
manna. Hann var farsæll í starfi
og vinnustaðurinn honum kær.
Hann hafði einstakt lag á fólki og
stríðnin aldrei langt undan – allt-
af góðlátleg, aldrei meiðandi og
oft notuð okkar á milli. Gjarnan
kom hann sjálfboðinn í aðstoð við
framkvæmdir og sýndi ótrúlega
þolinmæði þegar honum þótti
hugmyndir mínar nær ófram-
kvæmanlegar – tilbúinn að skoða
og pæla og manna kátastur þegar
lukkaðist. Fleira minnisstætt lét
hann sig hafa, t.d. þegar hann
bauð mér aðstoð við innkaup á
Þorláksmessu, en ferð í matvöru-
verslun með þriggja ára tvíbura
daginn fyrir jól var æði langt frá
hans hugmyndum um skipulag.
Tommi var fróður, sagði sögur
og þótti gaman að segja frá, þótt
margar hafi verið sagðar aftur og
aftur, einkum í seinni tíð. Karakt-
er sínum hélt Tommi fram til þess
síðasta þrátt fyrir minnisglöp
sem komu þó undir lokin niður á
frásagnargáfunni. „Vondur er
Tommi þegar hann talar en verri
þegar hann þegir“ er þekktur
frasi úr einni sögunni hans um
skemmtileg samskipti Tomma
við vin sinn á Reykjalundi sem
mislíkaði að honum tækist orð-
laus stríðni. Já, þögnin fór
Tomma ekki vel og rödd hans
hljómar ekki lengur nema í minn-
ingunni en þar er hún ljóslifandi –
Tommi að syngja eða að gantast á
sinn góða hátt og pottþétt að
segja eina söguna enn. Farðu vel
kæri Tommi, minning þín og
Höddu verður vel varðveitt.
Elísabet V. Ingvarsdóttir.
„Hvernig gengur í barátt-
unni?“ var fastur frasi afa
Tomma þegar maður kom í heim-
sókn en afi hafði alltaf áhuga á
öllu sem við gerðum og hvernig
okkur gengi í lífinu. Við eigum
urmul góðra minninga um hann
og ömmu Höddu og þá sérstak-
lega frá Eik, sem er stór hluti af
okkar æsku og æskuminningum
allra barnabarnanna. Eik var
hreint ævintýraland, þar voru
byggð snjóhús, spilaður fótbolti,
farið í feluleik og fylgst með önd-
unum á læknum. Okkar bestu
minningar eru að vera sóttir í
pössun til afa og ömmu og fá
landafræðikennslu í bílnum,
stoppa og kaupa bland í poka,
opna beddann og búa um þegar
komið var í Eik og sækja síðan
pizzu í Pizzabæ. Daginn eftir þeg-
ar við vöknuðum var farið í bíltúr,
gengið um garðinn, kíkt á afa við
rennibekkinn í bílskúrnum, eða
hlustað á hann syngja inni í stofu
á meðan maður borðaði ópal og
horfði á teiknimyndir. Eins kunni
hann ótal sögur sem hann sagði
okkur, sögur af Reykjalundi,
Brúarlandi, af vinum og frænd-
fólki eða af góða dátanum Svejk
(sem afi hafði lesið óteljandi sinn-
um og kunni trúlega utan að) og
þótt maður heyrði þessar sögur í
annað eða þriðja skiptið þá var
maður alltaf til í að heyra meira.
Afi var einstakur karakter sem
við lærðum mikið af og var margt
í hans fari sem við höfum tileink-
að okkur. Hann var sérstalega
skemmtilegur og góðhjartaður
og snillingur í góðlátlegri stríðni.
Hann hafði einstakt lag á að
koma öllum í gott skap í kringum
sig og gerði aldrei upp á milli
manna. Það birti til þegar hann
kom í heimsókn og var alltaf hlát-
ur og gleði í kringum hann, hvort
sem hann var bara með okkur eða
í stórum hópi, þá hafði hann þessi
áhrif á umhverfið. Þannig erum
það ekki bara við sem syrgjum
hann heldur einnig vinir okkar.
Elsku afi Tommi hefur nú kvatt
okkur en minning hans mun lifa
sterkt áfram sem hluti af okkur.
Sögurnar lifa áfram og baráttan
mun gera það líka.
Magnús Ingvar
og Tómas Hrafn.
Það gat verið snúið að stinga
inn orðum þegar Tommi móður-
bróðir komst á flug. Lýsingar á
íþróttaviðburðum hvort heldur
var í frjálsum íþróttum eða bolta-
íþróttum voru gerðar með mikl-
um áherslum og tilþrifum. Ótrú-
legt hve vel hann mundi einstaka
viðburði og gaman að heyra hann
segja sögur frá gamalli tíð.
Hadda var oftar en ekki á hlið-
arlínunni og brosti á sinn hæv-
erska hátt. Móttökurnar heima
hjá þeim í Eik voru alltaf eins og
best var á kosið. Ærsl, fjör og oft
og tíðum hávaði í kringum
Tomma og svo voru það notaleg-
heitin og yfirvegunin hennar
Höddu. Samband mitt við systk-
inin Ágúst og Katrínu var alltaf
einstakt og einkenndist af mikilli
vináttu.
Tommi og Hadda voru ótrú-
lega dugleg við að koma í heim-
sókn þó að um langan veg væri að
fara. Ekki gerðu þau boð á undan
sér þegar þau komu í heimsókn
og var alltaf sérstaklega gaman
þegar þau komu. Alltaf spurðu
þau frétta af börnunum mínum
og þótti mér vænt um það.
Samúðarkveðjur kæru ætt-
ingjar frá mér, Guðríði og börn-
unum okkar.
Í hjarta mínu mun ég alltaf
geyma minningu um einstaka
hlýju og væntumþykju sem mað-
ur fann í návist Höddu og Tomma
frænda.
Steinar Tómasson.
Fyrstu minningarnar um
Tomma frænda eru frá þeim ár-
um þegar hann bjó á Tröllagili.
Þá voru þeir bræður kannski að
fara á íþróttaæfingar uppi á
Tungubökkum með Skúla á
Minna, Herði Ingólfs, Janusi í
Óskoti og slíkum köppum. Svo
heyrði maður líka af íþróttaafrek-
um hans í útvarpinu, kannski í
landskeppni í frjálsum. Og hann
átti reiðhjól með gírum áður en
svoleiðis tæki urðu þekkt í Mý-
vatnssveit. „Má ég prófa hjólið
þitt?“ „Já, ef þú getur opnað lás-
inn.“ Þetta var svona Stuðmanna-
lás, inn-út-inn-inn-út. Það fóru
nokkrir dagar í að reyna að opna
hann en það var spennandi verk-
efni – líka fyrir hann, sem alltaf
hafði gaman af góðlátlegu gríni
og smástríðni.
Svo var það Tommi á Reykja-
lundi sem bjó til legókubbana og
gaf Steinari jólaseríuna sem var
framleidd þar.
Hann þekkti allt og alla á
stofnuninni og það var ekki ónýtt
fyrir starfsmann sem var að
byrja að vinna á staðnum. Og
ekki var verra að hafa Höddu þar
líka og geta kannski komið við í
kaffi í Eik á leiðinni úr vinnu. Síð-
an var það hjálpsami Tommi sem
kom ásamt Ágústi syni sínum til
að hjálpa okkur í byggingafram-
kvæmdum á sínum tíma.
Leiðir lágu líka saman í kór-
um, fyrst í Fílharmóníu en seinna
og lengst í Karlakórnum Stefni.
Það er til mynd af þeim kór frá
1946 og þar er Tommi í miðjum
hópi, kannski nýorðinn 17 ára.
Hann söng með kórnum fram yfir
áttrætt sem leiðandi maður í
fyrsta tenór, samviskusamur, ná-
kvæmur og lagviss, með bjarta
tenórrödd. Kórinn þakkaði hon-
um langt og farsælt starf með því
að gera hann að heiðursfélaga.
Að leiðarlokum viljum við
þakka fyrir þetta allt og margt
fleira. Börnin okkar minnast líka
þessa ljúfa og káta frænda með
þakklæti og hlýju.
Höskuldur og Sigríður
(Sigga).
Fallinn er frá vinur minn og
söngfélagi Tómas Lárusson. Ég á
margar skemmtilegar minningar
frá þeim tíma enda stóðum við
saman í 30 ár í Karlakórnum
Stefni. Tómas var bjartur tenór
og hjálpaði mér oft með smá
hnippi þegar ég fór ekki alveg
rétt að.
Ég er honum þakklátur fyrir
þá hjálp og einnig hvað hann var
jákvæður og hjálpsamur. Ég held
að Tómas sé með bestu tenórum
sem Stefnir hefur átt.
Ég votta aðstandendum og
vinum Tómasar samúð og vona að
minningin um góðan dreng verði
þeim huggun harmi gegn.
Vinakveðja
Theódór Óskarsson.
Tómas Lárusson
Systir mín, mágkona og föðursystir,
KRISTÍN VILBORG HARALDSDÓTTIR
geislafræðingur,
Hjallabraut 33, Hafnarfirði,
lést á heimili sínu 1. mars.
Útför hennar hefur farið fram í kyrrþey að
ósk hinnar látnu.
Þökkum auðsýndan hlýhug og samúð.
Eyjólfur Þ. Haraldsson Guðbjörg Edda Eggertsdóttir
Eggert Eyjólfsson Hólmfríður Morgan
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÁSTBJÖRG STEFANÍA
GUNNARSDÓTTIR
íþróttakennari,
Brúnavegi 9, Reykjavík,
sem lést 3. mars, verður jarðsungin frá Bústaðakirkju
mánudaginn 15. mars klukkan 13.
Aðstandendur og vinir eru velkomnir meðan húsrúm leyfir
(hámark 200 manns). Athöfninni verður streymt á slóðinni
www.promynd.is/astbjorg
Virkan hlekk er hægt að nálgast á mbl.is/andlat
Margrét Jóhannsdóttir Hálfdán Helgason
Ingi Gunnar Jóhannsson Kristín G. Hákonardóttir
Sigurður Sveinn Jónsson Svanhvít Helga Rúnarsdóttir
Ástbjörg Rut Jónsdóttir Jóhanna Sveina Hálfdánard.
Helgi Elí Hálfdánarson Snædís Anna Þórhallsdóttir
Valdís Brynja Hálfdánard. Rúnar Þór Númason
Eyrún Ingadóttir Telma Kristín Bjarnadóttir
Tryggvi Ingólfsson Björg Rún Óskardóttir
Ísabella Ronja, Yngvi Steinn, Valgerður Rakel,
Þorvaldur Helgi, Vanda María og Óskar
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
ÞÓRÐUR MAGNÚSSON
verktaki, Vestmannaeyjum,
Þórður á Skansinum,
lést á Heilbrigðisstofun Suðurlands
Vestmannaeyjum þriðjudaginn 9. mars.
Útförin fer fram frá Landakirkju fimmtudaginn
18. mars klukkan 13.
Vegna fjöldatakmarkana verður streymt frá útförinni á vef
Landakirkju, www.landakirkja.is.
Hrönn Vilborg Hannesdóttir
Hanna Margrét Þórðardóttir Óskar Valtýsson
Ósk Þórðardóttir Kristinn Leifsson
Guðbjörg Þórðardóttir Páll Elísson
Elín Þórðardóttir
afabörn og langafabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
MARGRÉT JÓNA FINNBOGADÓTTIR,
Barðastöðum 11, Reykjavík,
lést á Landspítalanum 28. mars.
Útför hennar fer fram frá Áskirkju
þriðjudaginn 16. mars klukkan 13.
Guðbjörg Runólfsdóttir
Magnús Rúnar Runólfsson
Margrét Runólfsdóttir
Sigurður Heimir Runólfsson Gerður Helga Ásgeirsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn