Morgunblaðið - 12.03.2021, Side 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. MARS 2021
✝
Arnfríður
Snorradóttir
fæddist 26. febrúar
1925 í Reykjavík.
Hún lést á Hrafn-
istu Laugarási 3.
mars 2021. For-
eldrar Arnfríðar
voru hjónin Snorri
Sturluson, ættaður
frá Sveinseyri í
Dýrafirði, f. 6.6.
1895, d. 13.12.
1925, og Jakobína Soffía Gríms-
dóttir, ættuð úr Svefneyjum á
Breiðafirði, f. 10.9. 1893, d.
10.4. 1965. Fósturfaðir Arn-
fríðar var Methúsalem Methú-
salemsson, óðalsbóndi á Bu-
starfelli, f. 27.4. 1889, d. 1.7.
1969. Hálfsystir Arnfríðar var
Elín Methúsalemsdóttir, f. 10.7.
1933, d. 4.6. 2019. Arnfríður
giftist 6. september 1945 Þóri
Guðmundssyni, f. 9.5. 1919, d.
31.5. 2004. Foreldrar Þóris
voru Lúðvík Guðmundsson frá
Djúpavogi, f. 2.12. 1889, d. 25.4.
1968, og Oddný A. Methúsal-
emsdóttir frá Bustarfelli í
Vopnafirði, f. 28.2. 1891, d.
20.4. 1983. Arnfríður og Þórir
eignuðust fimm börn, þau eru:
1) Methúsalem, f. 17.8. 1946, d.
14.06. 2013, maki Elda Faure-
dætur þeirra eru Andrea og
Embla; 4) Soffía Jakobína, f.
9.12.1953, maki Baldur Dag-
bjartsson, f. 1949. Dætur
þeirra: a) Íris, f. 1976, maki
Ólafur Magnússon, þeirra dæt-
ur eru Emilía Þórný og Anna
Soffía; b) Sonja, f. 1980, maki
Kristján Guðjónsson, börn
þeirra eru Silja Karen og Bald-
ur Óskar. 5) Ragna Björg, f.
10.6. 1957, maki Gylfi G. Krist-
insson, f. 1952. Dætur þeirra: a)
Kamilla, f. 1989 og b) Malín, f.
1991. Arnfríður eða Fríða eins
og hún var kölluð fæddist í
Reykjavík og er þar og á Flat-
eyri til 6 ára aldurs þegar móð-
ir hennar Jakobína ræður sig
sem ráðskonu í Vopnafjörð til
Methúsalems Methúsal-
emssonar á Bustarfelli sem síð-
ar varð eiginmaður hennar og
ólst Arnfríður þar upp. Arn-
fríður stundaði nám við Hús-
mæðraskóla Reykjavíkur vet-
urinn 1943-44 og var það
jafnframt lokaár Þóris í við-
skiptafræði við Háskóla Íslands
en þau voru þá trúlofuð. Eftir
giftingu hófu Fríða og Þórir
búskap í Reykjavík þar sem þau
bjuggu alla sína tíð. Á hverju
sumri meðan börnin voru ung
heimsótti fjölskyldan æskuslóð-
irnar. Arnfríður var húsmóðir
en síðar starfaði hún um árabil
á Hótel Sögu og í mötuneyti
Arnarhvols.
Útför Arnfríðar fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 12. mars
2021, klukkan 15.
lien, f. 1969, sonur
hennar og fóst-
ursonur Methúsal-
ems er Þórir Guð-
mundur; dætur
Methúsalems eru:
a) Fríða, f. 1966,
sonur hennar er
Jesse Þórir; b) Jó-
hanna, f. 1970,
maki Paul Weil,
dóttir þeirra er
Lola Salvör, barn
Jóhönnu er Bobbi. 2) Oddný, f.
23.5. 1948, maki Ragnar Karls-
son, f. 1946. Þeirra börn: a)
Þóra, f. 1968, dóttir hennar er
Kaja Bo; b) Karl, f. 1971, maki
Þóra Einarsdóttir. Sonur Karls
er Ragnar og börn Þóru eru
Einar, Brynjar, Birgitta og
Andri; c) Trausti, f. 1978, maki
Gígja Erlingsdóttir, börn þeirra
eru Birkir Smári, Lilja Björk
og Árný Sara; 3) Snorri, f. 20.5.
1949, maki Erla Friðriksdóttir,
f. 1951. Börn þeirra: a) Friðrik
Þór, f. 1970, maki Guðrún Guð-
björnsdóttir Wium, synir þeirra
eru Baldvin Orri og Snorri
Már; b) Lilja Ósk, f. 1977, maki
Erlendur Blöndahl Cassata,
börn þeirra eru Natalía Erla,
Lárus og Ari; c) Björk, f. 1979,
maki Magnús Örn Halldórsson,
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg,
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
(Höf. ók.)
Hvíl í friði, elsku mamma.
Oddný, Snorri, Ína og
Ragna.
„Arnfríður, ægifögur telpa
með ljósgullið hár. Hún kann
alla leiki borgarbarna en vill
hvorki sjá horn eða leggi og
gjörir okkur krakkana oft orð-
lausa með meinfyndnum til-
svörum.“ (Úr bókinni Bóndi er
bústólpi, bls. 162) Þetta er lýs-
ing á tengdamóður minni
Fríðu, þá sex ára að aldri, ný-
komin í Bustarfell í Vopnafirði
með móður sinni.
Lýsingin átti vel við um
Fríðu, því hún var kankvís og
þegar ég leiði hugann að því
hefur hún sennilega verið
meira borgarbarn þrátt fyrir að
hafa alist upp í afskekktri sveit.
Fríða var alltaf vel tilhöfð og
snyrtilega til fara enda mjög
smekkleg og fagurkeri. Heimili
þeirra Þóris bar þess merki og
var einstaklega hlýlegt og fal-
legt. Ég minnist þess að allt frá
því að ég fór að venja komur
mínar á heimili verðandi
tengdaforeldra minna lagði ilm-
inn úr eldhúsinu og skipti ekki
máli hvort Fríða var við mat-
seld eða að baka.
Bragðaðist allt einstaklega
vel sem borið var fram. Mjög
gestkvæmt var á heimilinu og
allir velkomnir og þau hjón
með afbrigðum gestrisin.
Fríða var stolt kona, hún gat
verið beinskeytt en líka hlý og
umhyggjusöm. Hún var sterk
og einstaklega dugleg við
óvænt fráfall Þóris 2004 og
einnig þegar elsta barnið,
Methúsalem, Dúi, féll frá langt
fyrir aldur fram 2013. Kom
styrkur hennar svo berlega í
ljós við þessi áföll. Fríðu var
alla tíð mjög umhugað um hag
barna sinna og fjölskyldna, sér-
staklega barnabarnanna. Fríða
hafði alltaf samband til að
heyra hvernig fólkið hennar
hefði það.
Hún var dugleg að passa
dætur okkar Soffíu þegar fæð-
ingarorlof var ekki eins langt
og í dag og börn ekki komin inn
á leikskóla.
Það var oft sem hún kallaði á
fjölskylduna og hafði bæði kaffi
og mat svo borðið svignaði.
Fríða og Þórir ferðuðust
bæði innanlands og til útlanda.
Þau höfðu mikið yndi af ferða-
lögum sínum, fóru víða og skoð-
uðu. Í seinni tíð fóru þau helst
til Spánar og þá á vorin til að
fá mátulegan yl í sumarbyrjun.
Fríða var alla tíð mjög sjálf-
bjarga og var ekkert mál fyrir
hana að ferðast með strætó um
bæinn eftir að Þórir var fallinn
frá.
Hún flutti inn á Hrafnistu á
91. aldursári og líkaði vel og
fylgdist áfram vel með öllu.
Minni Fríðu var gott bæði á
nöfn og viðburði. Síðustu eitt til
tvö árin hrakaði henni smám
saman og undir lokin var hún
södd lífdaga og sátt við allt og
alla.
Ég þakka samfylgdina sem
spannar hátt í hálfa öld. Bless-
uð sé minning tengdamóður
minnar Arnfríðar Snorradóttur.
Baldur Dagbjartsson.
Amma Fríða var glugginn
okkar inn í gamla tíma, sam-
félagið hér áður. Fædd árið
1925, sem krakki, táningur og
síðar ung kona upp úr 1950, þá
hafði hún frá ýmsu að segja um
hvernig lífið var á fyrri hluta
og um miðja síðustu öld. Hún
þuldi ekki staðreyndir úr sögu-
bókum heldur rifjaði einfald-
lega upp ýmsar stundir úr sínu
lífi sem juku skilning okkar á
aðstæðum hér áður fyrr. Hún
gæddi þannig umhverfi og
sögubækur lífi þegar við vorum
krakkar, langt umfram það sem
skólabækurnar gerðu.
var gaman að koma með
henni og afa að Bustarfelli í
Vopnafirði sem krakkar, skoða
gamla torfbæinn og heyra
hvernig sumur og vetur liðu í
sveitinni, fyrst án rafmagns og
hitaveitu og síðar hvaða áhrif
tækniframfarir höfðu á daglegt
líf og störf. Okkur þótti þetta
merkilegt, en ekki síst
skemmtilegt því amma minntist
alltaf gleðistunda, og við ósk-
uðum þess að hafa verið uppi á
þessum tíma, þegar riðið var
berbakt, kveðið að í baðstof-
unni og spunnið úr ullinni,
heyjað og mjólkað.
Amma var einstaklega glað-
lynd og laðaðist að því jákvæða,
gjarnan gríni og glensi. Það var
stutt í hláturinn og gleðina á
öllum stundum lífsins og það
var hennar aðdráttarafl. Hún
hafði þannig jákvæð áhrif á alla
sem kynntust henni, var vin-
mörg og vinsæl. Þau afi voru
bæði félagslynd, ræktuðu vin-
áttuna og fjölskyldusambönd
svo eftir var tekið. Létt og
skemmtileg eru orð sem koma
upp í hugann þegar við hugsum
til ömmu og þannig var hún al-
veg fram á það síðasta.
Heimili ömmu og afa, og síð-
ar ömmu, var alltaf sérstaklega
heimilislegt og notalegt. Amma
hafði auga fyrir fallegum hlut-
um og náði þessu jafnvægi sem
einkennir heimili þar sem gott
er að vera. Árin sem við bjugg-
um sem krakkar í Svíþjóð kom-
um við heim í tvígang yfir há-
tíðarnar og dvöldum þá hjá
ömmu og afa á Grenimel. Þar
áttum við ljúfar stundir, ferðir í
Vesturbæjarlaugina og
skemmtilegt spjall og skraf svo
ekki sé minnst á jólaboð með
frænkum og frændum og
veisluborðið með kræsingum.
Amma átti alltaf eitthvað
gott að borða, dró fram tertu,
steikti fisk, gerði heimsins
besta hrísgrjónagraut sem
barnabarnabörnin héldu líka
upp á hin seinni ár. Amma var
nýjungagjörn og flink í eldhús-
inu, og prófaði gjarnan nýjar
uppskriftir og hráefni, græn-
metismat og krydd.
Eitt sinn urðum við þó fyrir
vonbrigðum með matinn henn-
ar, þegar við fengum okkur
væna sneið af því sem við töld-
um vera dýrindis súkku-
laðitertu, sem reyndist svo því
miður vera gráfíkjuterta.
Sumarfrí í Húsafelli með
ömmu og afa og frændsystk-
inum rifjast einnig upp. Þá lék-
um við okkur í kjarrinu, fórum
í sund með afa og komum
svöng inn í bústað að gæða
okkur á mat sem amma reiddi
fram. Minnisstæð er rúg-
brauðsrandalínan og grjóna-
grauturinn, enda vorum við
krakkar þá og amma vissi hvað
okkur þótti gott. Það var gant-
ast, sungin kvæði og leikrit sett
upp í garðinum. Þetta voru sæl-
ir sumardagar sem við eigum í
minningabanka æskunnar og
við erum innilega þakklátar
fyrir.
Á þessari kveðjustund minn-
umst við elsku ömmu Fríðu
með hlýju og þökkum fyrir allt.
Blessuð sé minning hennar.
Íris og Sonja Baldursdætur.
Arnfríður
Snorradóttir
✝
Örn Johnson
fæddist í
Reykjavík 28. sept-
ember 1943. Hann
varð bráðkvaddur
á heimili sínu þann
21. febrúar 2021.
Foreldrar Arnar
voru Örn Johnson,
flugmaður og for-
stjóri Flugfélags Ís-
lands, f. 1915, d.
1984, og Margrét
Þorbjörg, fædd Thors 1921, d.
2001. Örn var elstur fimm
systkina, þeirra 1) Helgu, f.
1944, eiginmaður Othar Örn
Petersen, 2) Sofíu Guðrúnar, f.
1947, eiginmaður Jón Ólafsson,
3) Ólafs Hauks, f. 1951, eig-
inkona Borghildur Pétursdóttir
og 4) Margrétar Þorbjargar, f.
1953.
Örn kvæntist tvisvar. Fyrri
eiginkona hans var Ásthildur
Birna Kærnested, f. 6. júlí 1945,
d. 21. maí 2007. Synir þeirra
eru 1) Örn, f. 31. maí 1967, sam-
býliskona Jóhanna Laufdal Að-
alsteinsdóttir, en hann á dótt-
urina Maríu, f. 31. júlí 1999,
með fyrri sambýliskonu sinni,
Ólafíu Hrönn Jónsdóttur, 2)
Björn Hrannar, f. 2. febrúar
sem sölumaður í matvörudeild.
Síðan til Heimilistækja hf. sem
sölumaður á ýmiss konar raf-
tækjum og búnaði. Hann stofn-
aði síðan fyrirtækið Skorra ehf.
vorið 1978. Skorri selur raf-
geyma og varð fyrsta fyrir-
tækið hér á landi sem seldi sól-
arrafhlöður sem skjótt náðu
vinsældum á rafmagnslausum
svæðum. Fyrirtækið óx og dafn-
aði og seldi Örn það árið 2006.
Örn ólst upp á Flókagötu,
Miklubraut og Fjölnisvegi. Eftir
giftingu bjó hann bæði í Reykja-
vík og á Seltjarnarnesi. Hann
flutti árið 2004 í Mosfellsbæ og
undi hag sínum vel þar.
Áhugamál Arnar voru margs
konar. Hann var með einkaflug-
mannsréttindi í 35 ár og átti
hlut í nokkrum flugvélum, fyrst
og fremst af Jodel-gerð. Hann
gekk í Frímúrararegluna árið
1974 og starfaði þar ávallt síð-
an. Hann var gjaldkeri Sjálf-
stæðisfélags Mosfellinga í 12 ár
og kynntist því mörgum þar í
bæ. Hann var líka mjög virkur í
Lionsklúbbi Seltjarnarness frá
árinu 1993. Síðustu árin hefur
Örn sótt mörg námskeið í forn-
sögum okkar og ferðast víða
með félögum með sama áhuga-
mál.
Útför Arnar verður gerð frá
Háteigskirkju í dag, 12. mars
2021, klukkan 15.
1976, sambýlis-
maður Pétur Sig-
urjónsson, 3) Frið-
rik, f. 23.
september 1979, en
hann var áður í
sambúð með Ingu
Valdísi Heim-
isdóttur og eiga
þau soninn Heimi
Örn, f. 5. október
1999, sem á soninn
Ólíver Leó, f. 15.
nóvember 2017, og 4) Haukur, f.
18. júní 1982, eiginmaður Lars
Wallström. Seinni eiginkona
Arnar var Elísabet Ottósdóttir,
f. 23. nóvember 1945, en þau
skildu. Saman eignuðust þau þá
5) Óttar Örn, f. 1. júní 1985,
sambýliskona Tereza Kociánová
en hann á dótturina Elínu, f. 23.
nóvember 2014, með fyrri sam-
býliskonu sinni, Önu Mariu Vaz-
quez Mille, og 6) Ásgeir Thor, f.
10. desember 1988, sambýlis-
kona Dagný Vala Einarsdóttir
og saman eiga þau soninn Hug-
in Kára, f. 1. mars 2020.
Örn lauk stúdentsprófi frá
MR vorið 1964. Þaðan lá leiðin í
lögfræði við HÍ. Hann lauk ekki
námi. Eftir tvo vetur þar lá leið-
in til Ó. Johnson og Kaaber hf.
Nú er hann fallinn frá, okkar
kæri frændi og vinur, það gerðist
nokkuð snöggt svo sorgarhöggið
varð mikið. Við komum til með að
sakna hans en eigum margar
góðar minningar sem ylja okkur.
Samneyti fjölskyldna okkar var
mikið gegnum árin eða frá því að
kynni okkar hófust sem ungir
menn í Junior Chamber Reykja-
vik. Þar unnum við mikið saman
bæði í stjórn og að sérstökum
verkefnum. Leiðir okkar lágu
líka saman í stjórn Eigendafélags
Lágafellslands til margra ára.
Í Félagi íslenskra stórkaup-
manna, útbreiðslunefnd, unnum
við einnig saman í nokkur ár.
Vinna okkar fólst í að kynna ís-
lenskum stjórnmálamönnum
stöðu innflutningsverslunar og
ná fram breytingum á viðskipta-
háttum gagnvart erlendum birgj-
um. Þeirri vinnu lauk með laga-
breytingum um erlenda
greiðslufresti og gjaldeyrismál.
Fyrir utan þau fjölmörgu fé-
lagastörf sem við unnum saman
að í gegnum tíðina þá hefur vin-
átta okkar alltaf verið mikil. Við
hittumst reglulega annan
fimmtudag hvers mánaðar til að
snæða hádegismat, ræða og leysa
öll heimsins mál. Við félagarnir
vorum níu í byrjun en nú hafa
þrír fallið frá á skömmum tíma,
þeirra allra er saknað af okkur
sem eftir eru.
Samskipti okkar á félagslega
sviðinu voru alltaf mikil en þau
voru síst minni á fjölskyldusvið-
inu. Farið var í margar ævintýra-
ferðir í Hvamm í Skorradal. Afi
hans hafði byggt þar hús af mikl-
um rausnarskap og áttu fjöl-
skyldur okkar þar góðar og
skemmtilegar samverustundir.
Svo gleymast seint allar aðventu-
ferðinar okkar til London. Þær
voru ekki ófáar þar sem innkaup
voru afgreidd og svo var skemmt
sér.
Örn hafði mikla unun af sí-
gildri tónlist, átti alltaf góðar
Philips-græjur til að njóta tón-
listarinnar. Við áttum margar
kvöldstundir við að hlusta á
klassíkina og þá helst með allt í
botni!!
Örn var vel greindur og
fylginn sér, hafði sterkar skoðan-
ir á mönnum og málefnum. Áhugi
Arnar á flugi var mikill enda faðir
hans og nafni forstjóri Flugfélags
Íslands. Örn hafði einkaflug-
mannspróf og átti flugvél sem
hann naut í botn til að fljúga um
landið og lenda á ótrúlegustu
stöðum, jafnvel á vatni (eða næst-
um því).
Elsku frændi, við kveðjum þig
með broti úr kvæði sem þú hélst
mikið upp á eða Níundu sinfóníu
Beethovens, lokaþætti Óðnum til
gleðinnar í þýðingu Matthíasar
Jochumssonar á kvæði Frieder-
ichs Schillers.
Fagra gleði, guða logi,
Gimlis dóttir, heill sé þér!
Í þinn hásal hrifnir eldi,
heilög gyðja, komum vér.
Þínir blíðu töfrar tengja
tískan meðan sundur slær;
allir bræður aftur verða
yndis-vængjum þínum nær.
Kæru bræður, Örn, Björn,
Friðrik, Haukur, Ásgeir, Óttar
og fjölskyldur, við vottum ykkur
okkar dýpstu samúð. Blessuð sé
minning Arnar Johnson.
Inga, Sigríður, Hildur og
Guðmundur Hallgrímsson.
Kynni mín af Erni hófust fyrir
rúmum 60 árum þegar ég fór að
gera hosur mínar grænar fyrir
Helgu systur hans, en ár var á
milli þeirra. Sá andi sem sveif yfir
vötnum á heimili foreldra Arnar
og þeirra systkina einkenndist af
virðingu fyrir mönnum og mál-
efnum án tillits til virðingarstöðu
í þjóðfélaginu. Glaðværð ríkti í
fjölskyldunni og mikið um að
vera í fimm barna hópnum.
Örn fór í sveit á unga aldri eins
og tíðkaðist á þeim tíma. Hann
fór til sjós á sumrin þegar fram
liðu stundir. Eftir stúdentspróf
hóf Örn nám í lagadeild og gekk
vel. En áhugi hans var á öðru
sviði. Hann hafði alltaf sýnt færni
í viðskiptum. Ekki leið á löngu
þar til Örn stofnaði eigið fyrir-
tæki, Skorra. Sýndi hann mikla
þrautseigju við reksturinn. Mér
er minnisstætt þegar hann fékk
mig með sér til New York til þess
að aðstoða sig á bátasýningu þar
sem Skorri sýndi Tudor-raf-
geyma. Það munaði ekkert um
minna en að leggja New York
undir sig. Allt sem Örn gerði í
þessum efnum var gert af fullum
krafti.
Enda þótt Örn hafi ekki haft
atvinnu af flugi fór það ekki á
milli mála að áhugi hans var í
fluginu. Hann tók flugmannspróf
og stundaði flug sér til mikillar
ánægju um langt skeið. Hann
vildi hag Icelandair sem mestan
og var fastagestur á hvers konar
viðburðum sem tengdust fluginu.
Það atvikaðist þannig að við
áttum börn á svipuðum aldri og
var mikil og sterk vinátta á milli
fjölskyldnanna. Áttum við marg-
ar ánægjulegar stundir saman og
var stöðugur samgangur og sam-
vera á þessum sokkabandsárum í
búskapnum. Ég kom oft við í
Skorra snemma morguns á leið í
vinnu. Voru þá oft lögð á ráðin
um ýmis mál – misjafnlega mik-
ilvæg!
Örn var vinur vina sinna og lét
sitt ekki eftir liggja ef á bjátaði
hjá einhverjum. Hann sagði
skoðun sína umbúðalaust og var
fastur fyrir. Hann var sjálfstæð-
ismaður alla tíð og gaf ekkert eft-
ir í þeim efnum. Hann var mjög
ættrækinn. Örn var mikill félags-
málamaður og var þátttakandi í
ýmsum félögum sér til ánægju og
ekki er að efa að aðrir nutu elju
hans í þeim efnum.
Ljóst er að það er söknuður og
eftirsjá á mörgum bænum við
fráfall Arnar mágs míns.
Blessuð sé minning Arnar.
Othar Örn Petersen.
Hópur Junior Chamber-félaga
hefur hist mánaðarlega í allmörg
ár í hádegismat til að spjalla og
minnast gamalla daga. Þar var
fremstur í flokki Örn Johnson,
sem er í dag kvaddur með sökn-
uði. Hann var foringi hópsins,
boðaði og skipulagði.
Þó að nær 50 ár séu liðin frá
kynnum okkar er vináttan enn til
staðar og um nóg að tala, bæði
gamalt og ekki síður dægurmál-
in. Gildi vináttunnar er jafnvel
enn meira eftir því sem árunum
fjölgar. Sumir okkar sáu Örn
fyrst þegar hann var formaður
ferðanefndar á Evrópuþing í
Turku í Finnlandi. Hann stóð upp
á hverjum félagsfundi og hvatti
menn til farar á þingið. Hann var
öruggur í framkomu, skýr í fram-
setningu og hreif menn með sér.
Einkenni, sem fylgdu honum alla
tíð.
Örn tók þátt í sjónvarpsverk-
efni, sem JC-hreyfingin samdi og
útfærði með og fyrir Ríkissjón-
varpið. Þátturinn var um hvernig
ætti að halda húsfélagafund. Örn
og nokkrir JC-félagar fóru í ferð
til Hong Kong árið 1983 og var
þessi ferð fróðleg og skemmtileg
og innlegg í skilning manna á
hinni stóru veröld, sem var svo
fjarlæg á þessum tímum, þegar
flestir létu sé nægja ferð til Kö-
ben eða London.
Örn sagði um sjálfan sig að
hann væri þrasgjarnasti maður á
Íslandi. Hann þoldi ekki órétt.
Örn Johnson