Morgunblaðið - 31.03.2021, Síða 54

54 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 31. MARS 2021
✝
Gestur Friðrik
Guðmundsson
fæddist í Hafnar-
firði 22.7. 1956.
Hann andaðist
20.03. 2021.
Foreldrar hans
voru Engilráð Ósk-
arsdóttir, f. 26.2.
1931, d. 6.8. 2018,
og Guðmundur Er-
lendsson, f. 18.6.
1928, d. 1.8. 1978.
Systir Gests Friðriks er Anna
Guðmundsdóttir, f. 3.10. 1953.
Gestur kvæntist hinn 1.9.
1995 eftirlifandi eiginkonu sinni
Sylvíu Kristjánsdóttur, f. 23.6.
1964, sem er grafískur hönn-
uður.
Börn Gests af fyrra hjóna-
bandi, stjúpbörn Sylvíu, eru a)
Helga, f. 18.9. 1983, sambýlis-
maður Hjörvar Jónsson, f. 8.11.
1992, sonur hennar er Úlfur Ar-
on Sverrisson, f. 28.9. 2007, b)
Guðmundur Helgi, f. 2.9. 1985,
maki Ásta Bjarndís Bjarnadótt-
ir, f. 22.9. 1985, börn þeirra:
Emilía Líf, f. 13.12. 2007, d.
14.12. 2007, Auður Ýr, f. 12.8.
2009, og Bjarni Thor, f. 11.3.
2014, auk þess á Guðmundur
Helgi dótturina Natalíu Diljá, f.
1982 til 1984 bjó Gestur í Sví-
þjóð ásamt fyrrverandi eigin-
konu sinni Sigríði Hallbjörns-
dóttur og fæddist þar dóttirin
Helga. Tveimur árum eftir að
tvíburarnir Guðmundur Helgi
og Óskar Atli fæddust eða árið
1987 slitu þau Gestur samvistir.
Gestur kynntist síðan lífs-
förunaut sínum og eiginkonu
Sylvíu Kristjánsdóttur árið 1988
og hafa þau haldið heimili sam-
an eftir það.
Bjuggu þau fyrst að Langeyri
í Hafnarfirði, svo lá leiðin til
Danmerkur þar sem þau bjuggu
frá 1990 til 1998. Eftir heim-
komu bjuggu þau fyrst að Bald-
ursgötu í Reykjavík uns þau
fundu sitt varanlega heimili að
Breiðabóli á Eyrarbakka. Gest-
ur stundaði alla tíð vinnu sem
tengdist myndlist á einn eða
annan hátt. Hann vann við gerð
auglýsinga bæði á Íslandi og í
Danmörku. Þá vann hann hjá
sjónvarpsstöðvum bæði í Dan-
mörku og á Íslandi, lengst af hjá
TV-2 en einnig hjá Kanal 2, DR
1 og Stöð 2. Síðustu árin var
Gestur framhaldsskólakennari
hjá Iðnskólanum í Hafnarfirði
og Tækniskólanum. Gestur
veiktist árið 2016, sem varð þess
valdandi að hann varð að hætta
vinnu árið 2017.
Gestur hélt ásamt Sylvíu
ávallt rausnarlegt heimili.
Útför Gests fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 31. mars 2021,
klukkan 15.
14.6. 2004, og stjúp-
dótturina Jasmín
Ósk Sigurðar-
dóttur, f. 26.1.
2004, c) Óskar Atli,
f. 2.9. 1985, sam-
býliskona Adda
Þóra Bjarnadóttir,
f. 20.1. 1984, dætur
þeirra eru Bjarndís
Eva, f. 24.5. 2014,
Margrét Ynja, f.
3.10. 2019, og Stella
Yrja, f. 3.10. 2019, auk þess á
Óskar Atli dæturnar Védísi
Hugrúnu, f. 12.6. 2007, og Álf-
rúnu Ídu, f. 26.9. 2009.
Gestur átti sín uppvaxtarár í
Hafnarfirði hjá móður sinni,
föður og systur. Gekk hann þar í
Lækjarskólann og lauk burt-
fararprófi frá Flensborgarskól-
anum. Bjuggu þau fyrst á Vita-
stíg og síðar að Drangagötu 1,
Hafnarfirði. Fjölskyldan bjó í
Ástralíu á árunum 1969 til 1972.
Við heimkomu fjölskyldunnar til
Íslands árið 1972 var faðir Gests
greindur með sjúkdóm, sem
leiddi hann til dauða árið 1978.
Hugur Gests beindist snemma
að listsköpun og útskrifaðist
hann úr Myndlista- og handíða-
skóla Íslands árið 1980. Árin
Fyrir margt löngu var okkur
hjónum boðið að Langeyri í Hafn-
arfirði. Það er eftirminnileg stund
og falleg, því þarna var kynntur
fyrir okkur verðandi eiginmaður
Sylvíu dóttur okkar, Gestur Frið-
rik, og hjá honum voru börnin
hans þrjú, Helga, Óskar og Guð-
mundur.
Gestur var ekki aðeins tengda-
sonur, heldur einnig samkennari
um árabil í Iðnskólanum í Hafnar-
firði.
Eitt sinn að vori fékk skemmti-
nefndarformaður skólans þá hug-
mynd að falast eftir fermingar-
myndum af starfsfólkinu er
hengdar yrðu upp á kaffistofunni,
nafnlausar. Gestur sendi öllum
kennurum eftirfarandi tölvupóst,
sem lýsir því hve gott skopskyn
hann hafði og einnig hve penna-
fær hann var:
„Ég var dæmdur til að fermast!
Það gerðist þannig að þegar ég
fluttist til Ástralíu ásamt foreldr-
um mínum og systur árið 1969 var
ég 13 ára gamall og búinn að
ganga til séra Garðars í Hafnar-
fjarðarkirkju í aðeins nokkur
skipti.
Í Ástralíu leið langur tími þar
til fjölskyldan var komin í fast að-
setur í Oak Flats í New South Wa-
les-fylki. Þessi tími varð til þess að
öll kristnifræðsla sem Garðari
hafði tekist að véla inn á mig hvarf
eins og dögg fyrir sólu og þegar
fjölskyldan settist að í Oak Flats
var ég orðinn trúlaus og hef verið
fram á þennan dag.
Í Oak Flats tók ég hins vegar til
við táningalífið, safnaði hári og
æfði reykingar. Það sýndi sig
fljótlega að þeir vinir sem ég hafði
komist í kynni við á staðnum voru
vafasamir vægast sagt. Á rúntin-
um eitt kvöldið vorum við stöðv-
aðir af vörðum laga og færðir til
yfirheyrslu þar sem kom í ljós að
sjálfrennireiðin sem ég var far-
þegi í var stolin. Réttur var settur
skömmu síðar í Wollongong þar
sem misindismennirnir vinir mín-
ir voru dæmdir til Breiðavíkur-
vistar. Fyrir réttinum héldu þess-
ir vinir mínir þó uppi vörnum fyrir
mína hönd, hver af öðrum, og
sannfærðu loks dómarann um að
ég væri í reynd jafn saklaus og ég
leit út fyrir að vera. Dómaranum
leiddist hins vegar sú tilhugsun að
nokkur okkar slyppi úr réttar-
salnum órefsað og dæmdi mig í
kirkju. Mér var sem sagt gert að
sækja messu hvern sunnudag
næsta árið … or else. Þarna sá
móðir mín sér leik á borði og
samdi við lúterska prestinn á
staðnum um að í stað messu
myndi ég sækja fermingarfræðslu
og það varð úr, ég verð að við-
urkenna að þetta þótti mér
snöggtum skárra. Ömmur mínar á
Íslandi glöddust líka þeim tíðind-
um að unglingurinn ætlaði eftir
allt saman að gangast Guði á
hönd, þótt ég hafi grun um að þær
hafi ekki fengið að vita alla mála-
vöxtu. Þannig get ég með nokkr-
um sanni sagt að ég hafi verið
dæmdur til að fermast, en ferm-
ingarmyndir á ég engar af mér en
gæti hugsanlega fengið fingra-
faraskýrslu senda frá Wollongong
police dept.“
Gestur Friðrik bjó á Breiðabóli
á Eyrarbakka ásamt Sillu sinni og
Sölku labradorhundi, mikilli ger-
semi, og nokkrum landnámshæn-
um er að sjálfsögðu báru nöfn
landnámskvenna.
Höfðingi og mikill mannvinur
er fallinn frá.
Við tengdaforeldrarnir söknum
hans sárt, blessuð sé minning
hans.
Bryndís og Kristján.
Eins og gerst hafi í gær. Það
var gamlárskvöld, síminn hringdi
hjá tengdaforeldrum mínum, á
línunni var afar kurteis maður
sem kvaðst heita Gestur og spurði
mig hvort Sylvía væri við. Fljót-
lega hittum við Gest á æskuslóð-
um hans í Hafnarfirði, heilluð-
umst af þessum unga manni og
keyptum af honum listaverk. Árin
liðu, lífleg og skemmtileg, Silla og
Gestur, með börnin Helgu,
Gumma og Óskar sem eru á svip-
uðum aldri og Baldur og Bryndís,
börn okkar Helga. Gestur var
drengur góður, mikill listamaður,
í víðum skilningi þess orðs, snill-
ingur í starfi sínu á Stöð 2, frum-
kvöðull sem var beðinn að fara ut-
an og vinna fyrir Kanal 2 í
Kaupmannahöfn og síðan vann
hann hjá TV 2 í Óðinsvéum.
Gestur og Silla voru úti í átta
ár. Við Helgi heimsóttum þau með
börnin, glatt var á hjalla. Við fögn-
uðum saman þegar Danir unnu
EM, lékum okkur í Tívolí, fórum á
ströndina, leigðum okkur „hytte“
og höfðum bát til umráða. Við ók-
um níu manna bíl um Danaveldi,
leituðum að Himmelbjerget, en
reyndumst þá vera stödd uppi á
hæsta fjalli Danmerkur, þá var
hlegið dátt. Það sem einkenndi
fjölskyldutengsl og vináttu okkar
var kærleikur til barnanna, allir
fengu notið sín, á heimavelli, í frí-
um úti eða hér heima í Sumarlandi
tengdaforeldra okkar Gests á
Þingvöllum, þar sem silungsveið-
ar voru hluti af lífinu og Gestur
galdraði fram veislur. Barnabörn
okkar allra voru Gesti mjög kær,
hann var einnig dásamlegur afi og
virkilega hreykinn af hópnum sín-
um. Ég sé Gest fyrir mér, beinan í
baki, glettinn til augnanna með
kringlóttu gleraugun að segja
skemmtilegar sögur með leikívafi
og gítarinn ekki langt undan. Það
er mikill harmur í fjölskyldunni að
Gestur og Helgi minn eru ekki
lengur meðal okkar. Nóttina sem
Gestur kvaddi og gos Ísólfs hófst
dreymdi mig Helga í líflegum fé-
lagsskap og tel ég að hann hafi
tekið vel á móti Gesti mági sínum.
Elsku Sillu, Helgu, Gumma,
Óskari, tengdabörnum, barna-
börnum, Önnu systur Gests og
fjölskyldu, Bryndísi og Kristjáni
tengdaforeldrum okkar Gests og
ástvinum öllum sendi ég hug-
heilar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minningin um Gest
Friðrik Guðmundsson.
Hafðu þökk fyrir allt.
Selma Ósk Kristiansen.
Í dag kveðjum við okkar yndis-
lega mág og svila Gest Friðrik
Guðmundsson. Það eru svo mikil
forréttindi að fá að fara í gegnum
lífið með manni eins og Gesti.
Hann var skemmtilegur og mikill
sögumaður, hann gat endalaust
glatt okkur með fyndnum og ótrú-
legum sögum frá Ástralíu þar sem
hann bjó um tíma, á unglingsárun-
um, með fjölskyldu sinni eða með
sögum af uppátækjum úr Mynd-
lista- og handíðaskólanum þaðan
sem hann lauk prófi. Gestur
mundi ótrúlegustu hluti eins og
þegar hann rifjaði upp með Erlu
dóttur okkar atvik frá því hún var
pínulítil og rétt nýbyrjuð að tala.
Silla og Gestur komu við heima
hjá okkur og stóðu í anddyrinu og
ætluðu ekkert að stoppa, þá kem-
ur Erla hlaupandi og kallar til
Gests „Toddu upp í tofu tjáninn
þinn“ (komdu upp í stofu kjáninn
þinn), hún ætlaði sko ekki að
missa af stund með Gesti sínum
sem var orðinn einn af hennar
uppáhaldsvinum. Hann var svo
barngóður og örlátur á tímann
sinn og þess fengu börnin okkar
að njóta ekki síður en yndislegu
barnabörn hans og Sillu. Núna í
lok febrúar var Erla að keppa í
samkvæmisdansi og var keppn-
inni streymt á netinu. Gestur gaf
sér tíma til að klippa saman
myndband af Erlu og Bubba,
herranum hennar, úr streyminu
og setja inn á fjölskyldusíðuna
okkar undir yfirskriftinni „Erla
flýgur um dansgólfið“. Kristján
okkar hefur verið að teikna frá því
hann var lítill strákur og hefur
Gestur hvatt hann áfram á þeirri
braut í gegnum árin. Eftir að
Kristján varð eldri hefur Gestur
verið að benda okkur á teikniforrit
fyrir hann að æfa sig á og núna
ekki alls fyrir löngu létu Silla og
Gestur okkur fá póstkort með
listaverkum Gests og vildi Gestur
að Kristján tæki kortin og héldi
áfram að teikna inn á þau og tæki
þannig verkin lengra og gerði þau
að sínum eigin.
Gestur var frábær listmálari og
ekki síður teiknari, það lék allt í
höndunum á honum. Hann var
einhver besti kokkur sem við höf-
um kynnst, allir réttir urðu aðeins
betri hjá honum en öðrum. Meira
að segja venjulegt pylsupartí fékk
eitthvað extra bragð ef Gestur sá
um eldamennskuna. Þegar farið
var í bústað fjölskyldunnar á
Þingvöllum var alltaf fyrsta
spurning hjá börnunum: Sér
Gestur ekki örugglega um mat-
inn? Á Þingvöllum höfum við átt
ótalmargar yndislegar stundir
með fjölskyldunni og oftar en ekki
hafa barnabörn Gests og Sillu ver-
ið með í för. Hann var frábær afi
og naut þess í botn að hafa barna-
börnin sín hjá sér og þau nutu
þess að vera með ömmu og afa.
Minningarnar eru margar sem
koma upp í hugann en það eru
þessir hversdagslegu hlutir sem
standa upp úr, notalegt kaffispjall
við eldhúsborðið hvort sem það
var í Danmörku, á Baldursgöt-
unni, á Þingvöllum eða Eyrar-
bakka þar sem Silla og Gestur
bjuggu ásamt Sölku, labrador-
hundinum þeirra, og landnáms-
hænum.
Við sendum elsku Sillu, Helgu,
Óskari, Guðmundi, Önnu Guð-
munds og fjölskyldum okkar hlýj-
asta faðmlag á erfiðum tímum.
Minning um yndislegan mann
lifir.
Hildur Kristjánsdóttir,
Ólafur Þór Erlendsson.
Ég kveð nú minn ljúfa frænda
Gest með söknuði. Ef þessu væri
öðruvísi farið og Gestur væri að
skrifa minningargrein um mig
hefði hann örugglega gert það
með minni væmni og mun meiri
kímni. En nú er það ég sem sit
með pennann, og ef Gestur frændi
er þarna úti í alheiminum og getur
lesið þetta, þá bið ég hann að
fyrirgefa tilfinningasemina.
Sem barn var hann mér sem sá
stóri bróðir sem ég e.t.v. þurfti, en
átti ekki, þar sem ég var elst í mín-
um systkinahópi. Stella móður-
systir mín og móðir Gests bjó með
fjölskyldu sinni við hliðina á
ömmu Önnu og Guðbirni afa á
Langeyri. Í æsku var ég mjög oft í
heimsókn á þessum slóðum við
Herjólfsgötu í Hafnarfirði og vals-
aði á milli húsanna tveggja og
naut samvista við Gest og hans
fjölskyldu til jafns við ömmu og
afa. Þetta var mjög gott og tryggt
fyrir mig barnið.
Ég fann snemma hlýjuna frá
Gesti í minn garð sem litlu
frænku, aldrei væminn við mig og
ég fékk stundum meðferð sem
hæfir yngra systkini, eins og að
vera óspart strítt, en ég vissi að
það var tákn um væntumþykju
hans. Þessu tímabili æskunnar,
þar sem ég naut þess að hafa þau
Gest, Önnu systur hans og for-
eldra í nánasta umhverfi, lauk
þegar þau fluttu hinum megin á
jarðarkringluna. Ég gleymi ekki
söknuðinum að missa þau sem
voru mér svo kær alla leið til Ástr-
alíu. En svo birtust þau aftur
nokkrum árum seinna í Hafnar-
firðinum og var mikil gleði að end-
urheimta þau. Gestur var nú orð-
inn unglingur og hafði breyst
mikið í útliti, en það var eins og
það skipti engu máli, hann hélt
áfram að vera sami hlýi frændinn.
Ég gæti skrifað lengi um ótal
góðar minningar um samveru
með Gesti hérlendis og erlendis.
T.d. um frábæra heimsókn til
Stokkhólms fyrir margt löngu þar
sem hann bjó um skeið með fyrri
konu sinni Siggu og dótturinni
Helgu. Langeyri, hús afa okkar og
ömmu, batt okkur böndum, sem
og hin frændsystkinin, börn allra
systranna fjögurra á Langeyri, og
þar hittumst við og nutum sam-
vista, stundum mörg saman. Aft-
ur sáumst við Gestur mikið þegar
ég og mín fjölskylda áttum heima í
Kaupmannahöfn í lok síðustu ald-
ar. Þá var gott að eiga þá miklu
höfðingja Gest frænda og Sillu
konu hans að, en þau voru annáluð
fyrir gestrisni. Ekki var verra að
Gestur var mikill matgæðingur og
snillingur í eldhúsinu. Gaman var
sitja við eldhúsborðið að skegg-
ræða um heima og geima við
þennan skemmtilega og listræna
mann.
Ég hef séð minna til Gests og
Sillu eftir að ég flutti aftur til Dan-
merkur, en ég hef verið svo hepp-
in, í Íslandsheimsóknum mínum,
að komast nokkrum sinnum til
þeirra í Breiðaból á Eyrarbakka
og heilsa upp á þau og hænurnar
og sjá húsið breytast smám saman
með endurnýjun. En ég sá einnig
sjúkdóminn byrja að draga úr
þrótti Gests og var það sárt. Þó
var mikilvægast að muna eftir
góðu stundunum með honum yfir
kaffi, kræsingum og djúpum sam-
ræðum í bland við húmorinn sem
var Gesti svo tamur.
Ég votta ykkur innilega samúð
elsku Silla, Helga, Óskar, Guð-
mundur, Anna og fjölskyldur.
Gestur Friðrik
Guðmundsson
Sími 5 @utfarir.is · www.utfarir.is· 67 9110 · utfarir
Rúnar Geirmundsson
Sigurður Rúnarsson
Þorbergur Þórðarsson
Elís Rúnarsson
Stofnað 1990
Traust fjölskyldufyrirtæki í áratugi