Fréttablaðið - 04.09.2021, Page 10

n Gunnar
ÚTGÁFUFÉLAG: Torg ehf. STJÓRNARFORMAÐUR: Helgi Magnússon FORSTJÓRI OG ÚTGEFANDI: Björn Víglundsson RITSTJÓRI: Sigmundur Ernir Rúnarsson ser@frettabladid.is,
FRÉTTASTJÓRAR: Aðalheiður Ámundadóttir adalheidur@frettabladid.is Ari Brynjólfsson arib@frettabladid.is, Garðar Örn Úlfarsson gar@frettabladid.is
Fréttablaðið kemur út í 80.000 eintökum og er dreift ókeypis á heimili á höfuðborgarsvæðinu og Akureyri. Einnig er hægt að fá blaðið í völdum verslun um á landsbyggðinni. Fréttablaðið áskilur sér rétt til að birta allt efni blaðsins í
stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds. ISSN 1670-3871 FRÉTTABLAÐIÐ Kalkofnsvegur 2, 101 Reykjavík Sími: 550 5000, ritstjorn@frettabladid.is HELGARBLAÐ: Björk Eiðsdóttir bjork@frettabladid.is
MENNING: Kolbrún Bergþórsdóttir kolbrunb@frettabladid.is LJÓSMYNDIR: Anton Brink anton@frettabladid.is FRAMLEIÐSLUSTJÓRI: Sæmundur Freyr Árnason sfa@frettabladid.is
Sif
Sigmarsdóttir
n Mín skoðun
Af sjálfu
leiðir að
samkeppn-
in hefur
aldrei verið
meiri á
vinstri hlið
íslenskra
stjórnmála.
Þær eru
úti um allt,
konurnar
sem ganga
nú á vegg.
Sigmundur Ernir
Rúnarsson
ser@frettabladid.is
Mesta fjörið er að finna vinstra megin í pólitíkinni í ár. Þaðan berast skrautlegar yfirlýsingar sem hafa ekki heyrst lengi í íslenskri þjóðmálaumræðu, svo
róttækar sem þær eru í eðli sínu.
Blessunarlega hefur þetta hrist upp í íslensk-
um stjórnmálum. Og þau máttu alveg við því
að senuþjófarnir færu á stjá og kæmu þeim sem
fyrir voru í uppnám.
Síðast gerðist þetta með tilkomu Pírata. Þeir
komu eins og óboðnir gestir inn í samkvæmi
óaðfinnanlega klæddrar stjórnmálastéttar og
hneyksluðu þá sem þar voru fyrir með orðavali
og atgervi, hentu pólitíkinni svo að segja í gólfið
eftir að hún hafði hangið uppi á vegg um árabil,
vandlega römmuð inn með skrautlistum.
Og einmitt núna þegar landsmenn hafa
vanist þessu nýja yfirbragði Alþingis reisa
Sósíalistar fána sinn við hún – og bjóða fram
róttæklinga af öllu tagi, ekki síst roskið fólk,
rétt eins og Flokkur fólksins á nálægum
slóðum stjórnmálanna sem ætlar að bylta
efnahag aldraðra.
Tilsýndar standa svo Vinstri grænir og Sam-
fylkingin og finnst sem að þeim sé vegið úr
villta vinstrinu og láta þennan hamagang fara
svolítið í taugarnar á sér, enda svo til heima-
skítsmát.
Af sjálfu leiðir að samkeppnin hefur aldrei
verið meiri á vinstri hlið íslenskra stjórnmála.
Og vinstrið er að verða meira vinstri þó ekki
væri fyrir annað en að miðjusæknasti vinstri-
flokkurinn, Samfylkingin, hefur flutt lögheim-
ili sitt í sömu götu og Vinstri grænir – og er líka
orðinn svo vinstri grænn að hann hefur ekki
bara ímugust á íhaldinu heldur útilokar það.
Í samanburði við villta vinstrið er værðarlegt
um að litast hægra megin á pólitíska sviðinu.
Þaðan er annars vegar boðið upp á hófsaman
og heimaríkan hægriflokk sem er í rauninni
varfærnislega kratískur í eðli sínu og hins vegar
þjóðernissinnaðan og kristilegan íhaldsflokk
sem líður best í eigin landi. Miðjumegin við
þessa flokka er svo frjálslynda Viðreisn sem
lætur blika á hnífinn gagnvart kerfislægu hags-
munaapparati, en er að öðru leyti með hugann
við útlönd.
Hægrið vantar það sem vinstrið hefur nú um
stundir. Hasar. Í rauninni hefur aldrei verið
starfræktur harðlínuflokkur á þeim enda
íslenskra stjórnmála, flokkur sem vill raunveru-
lega skera ríkisbáknið niður og einkavæða allt
heila gillimojið með tilþrifum. Harða hægrið
er ekki til á Íslandi. Það þrífst ekki á Íslandi. Og
hasarinn er fyrir vikið vinstra megin. n
Villta vinstrið
Þau eru misjöfn innlegg stjórnmálafólksins
í kosningaumræðuna. Bjarni Benediktsson
virtist fara bæði álfu- og aldavillt á stefnu-
mótunarfundi Sjálfstæðisflokksins er hann
boðaði kjósendum „land tækifæranna“.
Sigmundur Davíð daðraði einnig við forna
frægð, sína eigin, og klæddi í nýjan búning
gömul loforð um ókeypis peninga handa
öllum, konum og köllum. Mitt í skýjaborg
kosningabaráttunnar vakti hins vegar einn
frambjóðandi athygli á veruleikanum.
Lilja Alfreðsdóttir, varaformaður Fram-
sóknarflokksins, kunni blaðamanninum
vafalaust litlar þakkir sem spurði hana
í vikunni út í leyfi hennar frá störfum af
heilsufarsástæðum nýverið. Engu að síður
svaraði hún af hreinskilni. „Ég var undir
talsverðu álagi,“ sagði Lilja um veikindin.
„Ég ákvað að það væri skynsamlegt að taka
mér hvíld.“ Í einni svipan svipti Lilja hulunni
af einu stærsta samfélagsmeini samtímans,
málefni sem þó er ekki minnst á einu orði í
þeim loforðaflaumi sem stefnuyfirlýsingar
stjórnmálaflokkanna eru.
Áhrif kóvid á vinnustaði
Frá árinu 1939 hefur verslanakeðjan Marks &
Spencer verið ein vinsælasta verslun breskra
karlmanna í leit að nýjum jakkafötum.
Skrifstofufólk, sem margt vann heiman frá
sér í kórónaveirufaraldrinum, hefur hins
vegar tekið ástfóstri við joggingbuxur. For-
svarsmenn M&S telja breytingu á klæðnaði
karlmannsins varanlega. Verslunin tilkynnti
nýverið að jakkaföt fengjust nú aðeins í 110
af 254 verslunum M&S en áhersla yrði lögð á
stakar buxur og kósí peysur.
Þægilegri karlmannsklæðnaður er ekki
eina breytingin sem kóvid olli og notið hefur
vinsælda.
Ný skýrsla frá Englandsbanka, Seðlabanka
Bretlands, sýnir að einn hópur naut góðs
umfram aðra af aukinni fjarvinnu í heimsfar-
aldrinum: Konur með börn. Brottfall kvenna
af vinnumarkaði vegna umönnunarskyldna
snarminnkaði. „Líklegt verður að teljast að
ástæðan sé sveigjanleiki fjarvinnu,“ segir í
skýrslunni.
En þótt karlmönnum leyfist nú að mæta á
skrifstofuna með stroff í strengnum virðist
sú vinnustaðabreyting sem er konum til
hægðarauka ekki ætla að hljóta sömu náð
fyrir augum stjórnenda. Fjármálaráðherra
Bretlands berst nú fyrir því að fólk fari aftur
inn á skrifstofurnar upp á gamla mátann frá
níu til fimm. Fyrirtækið Google hótar því að
skerða laun þeirra sem vinna heima.
En hvers vegna er sveigjanleiki konum sér-
staklega mikilvægur?
Ofan á hefðbundna vinnu sjá konur að
mestu um ólaunaða vinnu, heimilisstörf og
umönnun barna. Í íslenskri rann sókn sem
gerð var fyrir faraldurinn sögðust tæp 39%
kvenna en aðeins 4% karla sjá að mestu leyti
um heimilisstörfin. Samkvæmt rannsókn UN
Women vörðu konur fyrir faraldurinn sex
fleiri klukkustundum við barnaumönnun
á viku en karlmenn. Munurinn er nú tæpar
átta klukkustundir á viku. Samkvæmt
árlegri vísitölu kvenna á vinnumarkaði sem
PricewaterhouseCoopers stendur að hefur
Covid-19 valdið „kvennakreppu“. Vegna
aukinnar ólaunaðrar vinnu inni á heimilum
hefur atvinnuþátttaka kvenna minnkað og
er því spáð að í lok árs 2021 verði hún sú sama
og árið 2017.
Aðspurð játaði Lilja Alfreðsdóttir að segja
mætti að hún hefði gengið á vegg. Lilja er ekki
ein. Þær eru úti um allt, konurnar sem ganga
nú á vegg. En hvar eru kosningaloforðin
handa aðframkomnum konum? Hvar eru
hugmyndirnar að kvenvænu samfélagi? Hvar
er sveigjanleikinn sem myndi létta undir með
þeim?
Í síðustu viku samþykkti skóla- og frí-
stundaráð Reykjavíkurborgar að skerða enn
frekar sveigjanleika í lífi kvenna. Til stendur
að opnunartími leikskóla borgarinnar verði
styttur varanlega og munu skólarnir loka
16.30 í stað 17.00 eins og áður var.
Sveigjanleiki er sjálfsagður þegar kemur að
vömb karla en ekki lífi kvenna. n
Vömb karla, líf kvenna
SKOÐUN FRÉTTABLAÐIÐ 4. september 2021 LAUGARDAGUR