Morgunblaðið - 24.04.2021, Blaðsíða 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 24. APRÍL 2021
Jæja þá skilur
leiðir. Þá er hún
ástkæra amma mín
búin að skilja við
okkur. Við amma
áttum einstakt samband og vor-
um perluvinir, þótt við værum
ekki alltaf sammála. Ég var alla
tíð mikið á Mallandi hjá ömmu
og afa, helst alltaf þegar frí var í
skólanum, var ég mættur í Mal-
land, þar sem ætíð var nóg um
að vera. Það sem við áttum góð-
ar stundir saman í sveitinni og
ýmislegt brallað. Einnig bjó ég
nokkur ár hjá þeim í Jöklat-
úninu og síðan afi féll frá höfum
við amma átt margar góðar
stundir og ótal samtöl. Við gát-
um talað um allt milli himins og
jarðar og alltaf gat hún gefið
góð ráð og stóð með manni. Hún
stappaði í mann stálinu þegar
þess þurfti og kom vitinu fyrir
mann þegar maður fékk geggj-
aðar hugmyndir. Hún sagði allt-
af að maður ætti að vera já-
kvæður og það myndi koma
manni á leiðarenda. Við tókum
reglulega góða umræðu um
stjórnmálin og enduðum yfirleitt
sátt. Mikið sem það er nú skrítið
að geta ekki hringt og spjallað
um daginn og veginn og fengið
fregnir af Skaganum. Eða farið
með börnin mín í heimsókn til
langömmu. Hún tók þeim alltaf
fagnandi og var til í að passa
hvenær sem var. Ég er stoltur
af að vera skírður í höfuðið á
báðum ömmunum mínum og
veit að Árnýju ömmu þótti vænt
Árný Sigurlína
Ragnarsdóttir
✝
Árný Sigurlína
Ragnarsdóttir
fæddist 13. október
1933. Hún lést 5.
apríl 2021.
Útförin fór fram
23. apríl 2021.
um að ég bæri nafn-
ið hennar. Minning-
in lifir um ástkæra
ömmu mína.
Páll Árni.
Mig langar að
minnast hennar Ár-
nýjar fóstru minnar
með nokkrum orð-
um. Sem barn
dvaldi ég um árabil
að stórum hluta á Mallandi hjá
þeim heiðurshjónum Árnýju og
Ásgrími. Þau bjuggu þar miklu
myndarbúi og höfðu mikinn
metnað fyrir hönd sinnar sveit-
ar. Lífsbaráttan hefur eflaust
ekki alltaf verið auðveld á Skag-
anum, og þá sérstaklega fyrstu
árin þeirra á Mallandi, þegar
fátt var um nútímaþægindi.
Árný var verðugur fulltrúi hverf-
andi kynslóðar kvenna, sem
lögðu metnað sinn í heimilið með
því að gera nánast allt sjálfar frá
grunni, fæði og klæði. Hún var
m.a. framúrskarandi saumakona.
Við Maja áttum það til að varpa
fram óljósum hugmyndum um
þau föt sem okkur langaði í og
Árný einfaldlega saumaði þau á
okkur, eins og ekkert væri. Mat-
argerðin, ja maður minn! Það
var kýr á Mallandi og eins og
tíðkaðist í þá daga var það í
verkahring húsmóðurinnar að
mjólka kúna kvölds og morgna
og ég fékk stundum að skilja
mjólkina. Árný bjó svo til allt
það sem hugsast getur úr mjólk-
inni, allt saman frá grunni að
góðum mat. Ég man enn eftir
bragðinu af súrmjólkinni sem
hún bjó til, nokkuð sem ekki er
hægt að finna í fernum nú-
tímans. Hjá Árnýju kynntist ég
öllum þessum gömlu góðu verk-
unaraðferðum á mat, eins og
súrsun og reykingu, í kofanum
við fjárhúsin. Dásamlegur ilm-
urinn fyllir öll minningarvitin.
Og við skulum ekki gleyma
bakstrinum, heimabakað alla
daga, þvílíkur snillingur sem hún
var á því sviði.
En Árný var meira en
fyrirmyndarhúsmóðir. Það sem
hún tók að sér var gert af mikilli
elju og röggsemi. Hún stýrði
m.a. kvenfélaginu um árabil og
tók félagsheimilið Skagasel und-
ir sinn verndarvæng. Hún var
sannarlega vinur vina sinna,
hjartahlý og velmeinandi mann-
eskja. Alla tíð tók hún á móti
mér eins og ég væri prinsessan
af Íslandi, faðmlög, kossar og
hlýjar kveðjur við hvert fótmál.
Ég minnist Árnýjar með mik-
illi hlýju, þakklæti, ást og sökn-
uði.
Kristín (Stína)
frá Þorbjargarstöðum.
Elsku Árný. Við fráfall þitt
opnaðist djúpur dalur minninga
sem allar gefa bros á vör og gott
er að ylja sér við á kveðjustund.
Þið Ásgrímur hafið alltaf átt
stóran part í mér enda ekkert
sem stóð upp úr öll sumur annað
en að komast til ykkar á Mal-
land. Njóta kyrrðarinnar, eiga
skemmtilegt spjall við eldhús-
borðið og rifja upp fyrri ferðir
okkar stórfjölskyldunnar til ykk-
ar og síðast en ekki síst fá að
kíkja í vötnin, gleyma sér algjör-
lega oftar en ekki fram á nótt og
eltast við silung. Er við komum
til baka á bæinn beið okkar hlað-
borð sem þú varst búin að fram-
reiða af mikilli natni og hlýju.
Við vorum duglegar að rifja
upp söguna af okkur er við
„dreptuðum“ köttinn í hænsna-
kofanum, ég ekki eldri en 3-4 ára
en man þó eftir þessu enda gekk
mikið á er minkurinn gerði vart
við sig en hann átti ekki séns í
okkur tvær!
Þau eru ótal ævintýrin sem ég
upplifði hjá ykkur. Mamma og
pabbi hafa einnig alltaf átt hjá
ykkur samastað á sumrin þegar
veiðigleðin togaði í sem og annað
sem ykkar dásamlega land og
vötn hafa upp á að bjóða. Upp úr
standa þó sögurnar er Angantýr
frændi var með í för enda víst
stórkostlegur karakter sem
skildi mikla gleði eftir sig enda
lifa sögurnar af honum enn þann
dag í dag.
Með árunum stækkaði fjöl-
skyldan en sama hversu mörg
við vorum; alltaf meira en nóg
pláss hjá ykkur og allir velkomn-
ir. Magni, Mikael og Anna Lára
öll orðin vel smituð af Mallands-
gleðinni og var aldrei farið af
stað nema allir ættu þess kost að
koma með, sem og mamma og
pabbi. Missir þeirra er mikill
enda hafa þau notið þess að vera
hjá ykkur síðan löngu fyrir minn
tíma. Malland mun alltaf vera á
sínum stað, andi ykkar Ásgríms
sveima þar um og minningarnar
um ykkur heiðurshjón munu
verma um ókomna tíð.
Við stórfjölskyldan sendum
kærar samúðarkveðjur norður.
Og ég veit að þú kyssir Ásgrím
frá okkur öllum.
Petrea Ómarsdóttir og
fjölskylda, Lára og Ómar.
Nú hringir enginn um klukk-
an 10 á kvöldin, en það var fast-
ur símatími hjá okkur Árnýju og
þá var spjallað og oft rifjaðar
upp glaðar og góðar stundir. Við
Árný vorum nágrannar í sveit-
inni í 60 ár og það var ekki langt
á milli okkar hér á Sauðárkróki.
Minningarnar eru margar, stúss
í kringum búskapinn, óteljandi
kaffisopar og spjall í eldhúsinu
hver hjá annarri, oft mikið hlegið
og gert að gamni sínu, ekki má
gleyma kvenfélaginu en við unn-
um oft saman í allskonar fjáröfl-
unum, kaffisölu við réttina og
fleira. Svo voru það þorrablótin,
en við vorum margoft saman í
þorrablótsnefnd, það var mjög
gott að vinna með Árnýju, aldrei
neitt hik, hún vissi alltaf hvað
hún vildi og var alveg ótrúlega
dugleg og rösk fram á gamals
aldur.
Árný og Ásgrímur voru sann-
kallaðir góðbændur, byggðu upp
jörðina bæði hús og ræktun og
áttu fallegan og afurðasaman bú-
stofn, þau voru samhent og afar
dugleg bæði tvö. Það eru ekki
allir svo heppnir að búa í 60 ár í
nágrenni án stórárekstra og
njóta hjálpsemi ef á þurfti að
halda, en þannig var það ávallt á
milli Mallands og Ketu. Og mikið
saknaði ég þeirra hjóna þegar
fluttu frá Mallandi. Árný mín
missti mikið þegar Ásgrímur féll
frá, síðustu árin bjó hún ein í
húsinu sínu í Jöklatúninu og í
öllu covid-inu hætti hún mikið að
fara út og ég hafði oft á tilfinn-
ingunni að henni hálfleiddist þó
hún kvartaði aldrei. Kæra vin-
kona, ég þakka samveruna í öll
þessi ár, þau voru ánægjuleg.
Elsku Leó, Gísli, Helga og Anna
Mæja, innilegar samúðarkveðjur
til ykkar og fjölskyldna ykkar.
Hrefna frá Ketu.
Það er ekki langt síðan við
Röggi sátum í kaffi hjá henni Ár-
nýju og ekki grunaði mann að
það yrði í hinsta sinn. Hún var
þrælbrött og eldhress og ætlaði
sér að verða hundrað ára að eig-
in sögn. Stundum gera áföllin
ekki boð á undan sér og þannig
fór fyrir Árnýju. Hún hafði svo
sem marga hildina háð, yfirunnið
bæði krabbamein og beinbrot á
efri árum. Mann grunaði ekki að
eitt stykki blóðtappi yrði eitt-
hvað sem hún mundi ekki yf-
irstíga, þessi kjarnakona. Velti
því fyrir mér, hvort hún hafi
hreinlega bara verið orðin södd
lífdaga, og ákveðið að láta gott
heita.
Árný var einstök kona í alla
staði, alltaf í góðu skapi, rögg-
söm, dugleg og einstaklega
hreinskiptin. Með nágrenni við
hana í rúm fimmtíu ár í gegnum
þrjár kynslóðir hefur aldrei bor-
ið skugga á vinarþelið. Afa varð
tíðrætt um dugnaðinn og sann-
færður um að bóndi hennar
mundi drepa hana úr þrældómi.
Pabbi dáðist líka að dugnaðinum
og hvað hún væri alltaf mikil
skvísa alveg sama hvort hún
væri í skítverkum eða á skemmt-
unum. Sjálf hef ég annað viðhorf
til útiverka, enda breyttir tímar.
Ég hef samt dáðst að því hvernig
hægt var að vinna svona mikið
bæði úti og inni og hafa svo alltaf
tíma aflögu ef með þurfti og allt í
toppstandi. Mest hreifst ég samt
að því hvað hún var hrein og
bein, þú vissir hvað henni fannst.
Sagði það við þig sem hún sagði
um þig. Þetta er einstakur kost-
ur sem er mjög fáum gefinn og
vissulega ekki allir sem þola.
Ef eitthvað stóð til innansveit-
ar var Árný alltaf mikill drif-
kraftur og taldi hvorki eftir sér
tíma né peninga. Hún var t.d.
húsvörður í Skagaseli og fékk ég
það verk að hjálpa henni með
bókhaldið, var aðalvandamálið
að sjá til þess að hún borgaði
ekki með sér. Hún greiddi hik-
laust reikninga úr eigin vasa.
Henni fannst svo sjálfsagt að
hugsa um þetta eins og það væri
hennar eigið. Það var var ekki
kastað til þess höndunum frekar
en til annarra verka.
Þótt Árný væri flutt í Krókinn
voru alltaf mikil samskipti. Þau
hjónin báðu okkur að líta eftir
Mallandi. Var það alfarið orðið
Rögga hlutverk eftir að hann
flutti í sveitina og voru þau oft í
daglegum samskiptum eða rúm-
lega það þegar mest var umleik-
is í veiðivötnunum. Eftir að við
fórum að nýta Malland til bú-
skapar var varla rekinn niður
staur án þess að um það væri
rætt. Hún vildi fylgjast með og
taugarnar voru sterkar til Mal-
lands og Skagans.
Við kveðjum því Árnýju með
söknuði og vottum aðstandend-
um samúð. Hafi hún þökk fyrir
allt og allt.
Halldóra Björnsdóttir
(Dóra), Rögnvaldur
Ottósson (Röggi) og Björn
Halldór Rögnvaldsson.
✝
Óskar Sigurðs-
son vélstjóri
fæddist í Þingholti,
Fáskrúðsfirði 4. maí
1931. Hann lést 17.
apríl 2021 á Hjúkr-
unarheimilinu Upp-
sölum á Fáskrúðs-
firði.
Foreldrar Óskars
voru Sigurður Jóns-
son vélstjóri, f. 8.
janúar 1898, d. 28.
janúar 1969, og Jónína Guðlaug
Þórðardóttir húsfreyja, f. 2. mars
1909, d. 6. september 1984.
Systkini Óskars eru: Sigrún
Elísabet, f. 12. júní 1932, Nanna
hans er Linda Ásbjörnsdóttir og
eiga þau tvö börn og þrjú barna-
börn. Fyrir átti Andrés tvær dæt-
ur með Herdísi Pétursdóttur og
eiga þær sex börn. 3) Jónína Guð-
rún, f. 28. september 1963, mað-
ur hennar er Halldór Unnar
Snjólaugsson og eiga þau þrjú
börn. 4) Elvar, f. 25. nóvember
1966, eiginkona hans er Borg-
hildur Hlíf Stefánsdóttir og eiga
þau einn son.
Útför Óskars fer fram frá Fá-
skrúðsfjarðarkirkju í dag 24.
apríl 2021, klukkan 14.
Útförinni verður streymt frá
facebooksíðu Fáskrúðsfjarð-
arkirkju,
stytt slóð:
https://tinyurl.com/t9d533pn
Streymishlekk má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
Sigurbjörg, f. 8. jan-
úar 1936, d. 9. júní
2016, og Jóhannes
Þór, f. 16. maí 1943.
Eiginkona Ósk-
ars er Sonja Jó-
hanna Andr-
ésdóttir, fædd
Jacobsen, f. 3. októ-
ber 1933, frá
Klakksvík í Fær-
eyjum.
Börn Óskars og
Sonju eru: 1) Sigurður Jörgen, f.
22. janúar 1958. Eiginkona hans
er Guðný Sigríður Ólafsdóttir og
eiga þau þrjá syni. 2) Andrés Ing-
ólfur, f. 28. júlí 1962, eiginkona
Óskar í Þingholti er búinn að
kveðja og okkur frændsystkini
hans langar að þakka honum fyrir
ljúfmennskuna og örlætið sem
hann sýndi okkur alla tíð. Þing-
holt er töfrahús, þar bjuggu Beta
langamma, Jónína amma og Sig-
urður afi, Ingi bróðir afa, Sonja
og Óskar með börnin sín. Á vorin
birtust svo Sigrún og Nanna syst-
ur hans með barnahópana sína til
sumardvalar meðan menn þeirra,
Dúddi og Svenni, veiddu síldina
úti fyrir Austfjörðum. Í Þingholti
var pláss fyrir okkur öll, við kom-
um þangað þess fullviss að hús-
ráðendur væru eins spenntir að fá
okkur og við vorum að koma. Í
dag vitum við ekki hvernig þetta
var hægt, segjum stundum eitt-
hvað eins og bíddu hvar svafst þú,
ég svaf fyrir ofan ömmu en þú?
Höldum helst að það finnist leyni-
herbergi í Þingholti sem opnast
þegar börnum fjölgar í húsinu.
Nú er garðurinn þeirra Óskars
og Sonju við Þingholt fallegur
blómagarður á sumrin og skjól
fugla á vetrum. Þegar við vorum
þar á síldarárunum var hann leik-
svæði okkar krakkanna og
hænsnanna hennar ömmu, þar
var líka fjós fyrir kú heimilisins
og köld geymsla fyrir mat.
Í Þingholti tengdumst við mat
á einhvern annan hátt en í borg-
inni. Þar kom mjólkin úr kúnni og
það var búið til skyr og stundum
strokkað smjör. Frá hænunum
komu eggin og þær átu mataraf-
gangana. Það var stór kartöflu-
og rabarbaragarður uppi í Holti
og bláber og krækiber, sem notuð
voru til að gera saft og sultu, uppi
í fjalli. Kindurnar voru í fjárhúsi í
Holtinu þegar þær voru ekki á
fjalli og áttu allar nafn. Frá þeim
fengum við sunnudagssteikina,
kjötsúpu, slátur og svið án þess að
hugsa mikið um að á borðum
væru þessar vinkonur okkar eða
nánir ættingjar þeirra. Óskar,
sem var vélstjóri í frystihúsinu,
kom með fiskinn með sér, nýjan
úr bátunum eða úr frystigeymsl-
unni sinni. Og það var bakað, eld-
að og borðað allan daginn. Morg-
unmatur, morgunkaffi,
hádegismatur, miðdegiskaffi,
kvöldmatur og kvöldkaffi. Mikill
gestagangur og mikið spjallað,
alltaf hlustað á fréttir og veður á
einu útvarpsrásinni og vinsæl-
ustu þættina sem voru óskalög
sjómanna, óskalög sjúklinga,
kvöldsagan og útvarpsleikrit vik-
unnar.
Uppi í Holti var heyjað, þar var
slegið með orfi og ljá og við
krakkarnir fengum litlar hrífur til
að hjálpa til við að snúa. Svo trítl-
uðum við niður í Þingholt, náðum
í kaffibrúsa sem komið hafði verið
fyrir í ullarsokk og nestisbox full
af kleinum og pönnukökum með
sykri. Hvíldum okkur síðan lengi,
borðuðum nestið og horfðum á
Óskar binda bagga og bera þá
upp í hlöðu.
Síldin hvarf og við systrabörn
Óskars með henni, urðum fullorð-
in fyrir sunnan og komum mörg
hver ekki í Þingholt árum saman.
Þegar við birtumst svo, á ættar-
móti, Frönskum dögum eða
hringferð um landið, var margt
öðruvísi en áður, engar hænur,
kindur, né kú eða steinhús, en það
mikilvægasta hafði ekki breyst;
gestrisni og ljúflyndi Óskars og
Sonju.
Óskar var gæfumaður að eign-
ast Sonju fyrir konu. Sonju sem
kom frá Færeyjum, sem prjónaði
fallegustu peysurnar, bar fram
ljúfustu veitingarnar, fylgdist
spennt með öllum stórmótum í
fótbolta og handbolta og tók hans
fólki sem það væri hennar. Þau
bjuggu í Þingholti þar til í fyrra
að þau fluttu á hjúkrunarheimilið
Uppsali, þar sem þau voru ánægð
saman.
Sonju og börnum þeirra Ósk-
ars, Sigurði Jörgen, Andresi, Jón-
ínu og Elvari, og þeirra fjölskyld-
um, vottum við samúð okkar.
Sigrún, Rannveig,
Sigurður, Inga Jóna,
Þorbergur og Elísabet.
Óskar Sigurðsson
Minningarkort á
hjartaheill.is
eða í síma 552 5744
Sálm. 17.5-6
biblian.is
Skref mín eru örugg
á vegum þínum,
mér skrikar ekki
fótur. Ég hrópa til
þín því að þú svarar
mér, Guð,...
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐRÚN MAGNÚSDÓTTIR
frá Flögu,
Meistaravöllum 15, Reykjavík,
lést á Hjúkrunarheimilinu Grund
föstudaginn 26. mars.
Útförin fór fram frá Grafarvogskirkju fimmtudaginn 15. apríl, að
viðstaddri allra nánustu fjölskyldu.
Innilegar þakkir fær starfsfólk Múlabæjar og Grundar.
Þeim sem vilja minnast hennar er bent á líknarstofnanir.
Vigdís Magnea Bjarnadóttir Sigurður Alfonsson
Ágúst Bjarnason Erla Þorsteinsdóttir
Kristín Bjarnadóttir Peter Ernst Petersen
Árni Bjarnason
Hjördís Björg Bjarnadóttir Jukka Antero Rautsola
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur faðir minn, tengdafaðir, afi og
langafi,
SIGURGEIR INGIMARSSON,
Hjúkrunar- og dvalarheimilinu Höfða
Akranesi,
lést á Hjúkrunar- og dvalarheimilinu Höfða
föstudaginn 16. apríl. Útförin fer fram frá
Akraneskirkju þriðjudaginn 27. apríl klukkan 13.
Vegna aðstæðna í þjóðfélaginu óska aðstandendur eftir að þeir
sem vilja koma hafi samband í síma 899-8423 eða
ernao76@icloud.com. Streymt verður frá útförinni á vef
Akraneskirkju, www.akraneskirkja.is
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Hjúkrunar- og
dvalarheimilið Höfða Akranesi.
Ásbjörn Sigurgeirsson Kristín Siemsen
Gústav Magnús Ásbjörnsson Guðný Indriðadóttir
Dóra Erna Ásbjörnsdóttir
Birna Kristín Ásbjörnsdóttir
Erna Óðinsdóttir Helgi Kjartansson
Ása Óðinsdóttir
Geir Isak Aasengen Óðinsson
langafabörn