Morgunblaðið - 13.05.2021, Blaðsíða 53

DÆGRADVÖL 53
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 13. MAÍ 2021
www.gilbert.is
VELDU
ÍSLENSKT ÚR
MEÐ SÁL
101 ART DECO
„LÆKNIRINN SEGIR AÐ ÞÚ KOMIST HEIM
Á FÖSTUDAGINN EF ÉG LOSA MIG VIÐ
KÖTTINN.“
Ferdinand
Hrólfur hræðilegi
Grettir
Í klípu eftir Mike Baldwin eftir Jim UngerHermann
... að njóta
sögustundarinnar með
mömmu.
ÉG, FYRIR MITT LEYTI,
ER Á MÓTI HAUSTINU!
ÉG SÉ AÐ ÉG ER Í
MINNIHLUTA
HELGA! ERTU EKKI
OF MIKIL EYÐSLUKLÓ
NÚNA?
NEI, ALLS
EKKI!
ÉG KLÓFESTI ÞETTA
ALLT Á ÚTSÖLU!
„ÞÚ VILDIR BARA KOSTNAÐARÁÆTLUN –
EKKI SATT?“
kennari og fv. íþróttafréttamaður og
íþróttastjóri RÚV. Foreldrar Sam-
úels Arnar: Erlingur Guðmundsson,
vörubílstjóri og vegagerðarmaður, f.
17.9. 1939, d. 16.4. 2016, og Sigurvina
Samúelsdóttir, f. 1.8. 1937, fv. kaup-
maður. Þau voru gift í 54 ár.
Börn Ástu og Samúels Arnar eru
1) Hólmfríður Ósk Samúelsdóttir, f.
23.4. 1984, umsjónarkennari á Griða-
stöðum, í landi Gaddstaða. Maki:
Arnar Jónsson tæknifræðingur, f.
1985. Börn þeirra eru Ída María, f
2015 og Bastían, f. 2018; 2) Greta
Mjöll Samúelsdóttir, f. 5.9. 1987, upp-
lýsingafulltrúi á Djúpavogi. Maki:
William Óðinn Lefever, f. 1985, for-
stöðumaður og sósumeistari. Börn
þeirra eru Regína Anna, f. 2015,
Samúel Fróði, f. 2017, og Kolbeinn
Mói, f. 2019.
Systkini Ástu eru Óskar Gunn-
laugsson, f. 10.10. 1962, málarameist-
ari, býr í Mosfellsbæ; Kristrún Her-
mannsdóttir, f. 29.9. 1969, sjúkrahús-
starfsmaður, býr í Ósló, og Þórkatla
Hermannsdóttir, f. 14.12. 1974,
geislafræðingur, býr á Borg í Gríms-
nesi.
Foreldrar Ástu eru Guðbjörg
Greta Bjarnadóttir, f. 28.6. 1940, fv.
starfsmaður Landspítala, búsett í
Kópavogi, og Gunnlaugur Breiðfjörð
Óskarsson, f. 26.9. 1938, málara-
meistari, búsettur í Kópavogi. Þau
giftust 1961, en skildu 1965. Stjúpfað-
ir Ástu var Hermann Gunnarsson, f
15.9. 1934, d. 3.1. 2020.
Ásta B.
Gunnlaugsdóttir
Sigríður Jónsdóttir
húsfreyja í Hafnarfirði, f. í
Tortu í Biskupstungum
Helgi Sigurðsson
sjómaður í Hafnarfirði,
f. í Hafnarfirði
Ragnheiður Helgadóttir
húsfreyja í Hafnarfirði
Óskar Breiðfjörð Jónsson
sjómaður í Reykjavík
Gunnlaugur Breiðfjörð
Óskarsson
málarameistari í Hafnarfirði
og Reykjavík
Lofthildur Kristín Pálsdóttir
b. í Arnarbæli, f. á
Víghólsstöðum á Fellsströnd
Jón Kristófer Lárusson
b. og skipstjóri í Arnarbæli á Fellsströnd, síðar
fisksali í Rvík, f. í Rifgirðingum á Skógarströnd
Teitný Jóhannesdóttir
húsfreyja á Ósi á Blönduósi,
f. í Gröf á Vatnsnesi
Stefán Magnússon
bóndi í Dæli og á Stórhóli í
Víðidal, Hún., f. á Þingeyrum
Ásta Stefánsdóttir
húsfreyja í Reykjavík
Bjarni Maríus Einarsson
leigubílstjóri í Reykjavík
Þórkatla Þorkelsdóttir
b. á Eystri-Geldingalæk,
f. í Nýjabæ í Vogum
Einar Jónsson
bóndi og smiður á Eystri-Geldinga-
læk á Rangárvöllum, f. þar
Úr frændgarði Ástu B. Gunnlaugsdóttur
Guðbjörg Greta Bjarnadóttir
fv. starfsmaður Landspítalans,
búsett í Kópavogi
Ég greip nokkrar bækur meðlimrum og tók eina hér og
aðra þar. Fyrst varð fyrir mér
„Bjargvættur“ í fjórðu Davíðsbók
eftir Davíð Hjálmar Haraldsson:
Björgólfur bóndi á Síki
barg mörgu lambi úr díki
og kapli úr svaði
hann fann konur í baði
en aðeins með öflugum kíki.
Í „140 limrum“ eftir Jónas Árna-
son segir frá „Harmsöng einnar
álku“:
Ó, hvað ég öfunda fálka,
þá skjótfleygu loftanna skálka,
sem ofbeldi beita
til sjávar og sveita.
Ó, hve aumt er að vera álka!
Í „Limrum fyrir land og þjóð“
eftir Braga V. Bergmann er
„Braggablús“: „Það snerist um end-
urbætur á gömlum bragga við
Reykjavíkurflugvöll sem áttu að
kosta klink en enduðu í haug af
seðlum. Endurbætur á salernum
voru mjög kostnaðarsamar, það
kostaði sitt að gera huggulegan bar
í bragganum en mesta athygli
vöktu þó rándýr strá frá Dan-
mörku.
Af þessu öllu má draga þá álykt-
un að ekki er öll vitleysan eins. Og
svo má yrkja limru, jafnvel í orða-
stað borgarstjóra“:
Öll okkar fjárveiting farin!
Hún fór í að innrétta barinn
en einnig fór smá
í að flytja inn strá;
- höfundarréttarvarin!
Í „Til í að vera til“, ljóðabók Þór-
arins Eldjárns, er limran „Val-
þjófur er beturviti“
Hann Valþjófur veit allt og getur
og viskuna færir í letur.
Ég sé hann oft hér,
þá segir hann mér
HIÐ SANNA. (Ég veit þó betur.)
Í „Limrum“ Kristjáns Karlssonar
er þessi:
Ég festi ekki blíðan blund
fyrir bölvaðri rökfestu um stund.
Loks tókst mér að sofna,
fann samhengið rofna
og símastaur pissaði á hund.
Í „Limruleik“ Jónu Guðmunds-
dóttur er dæmi um „Fjölhæfan
mann“:
Að karlmanni leitaði Lóa
og að lokum hitti hún Jóa.
Hann var djarfur og hress
og dugði til þess
að rugga bátnum og róa.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is
Vísnahorn
Limrur eftir ýmsa