Morgunblaðið - 15.05.2021, Page 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. MAÍ 2021
lagið, en alltaf stutt í brosið og
húmorinn. Pabbi og Óli voru nánir
bræður enda stutt á milli í aldri,
og síðar í búsetu, þar sem þeir
bjuggu báðir með fjölskyldurnar í
Breiðholtinu. Óli og fjölskylda í
Hólahverfinu og við í Seljahverf-
inu. Mér eru minnisstæð gamlárs-
kvöldin með fjölskyldu Óla hér á
árum áður, í gleði og glaum í
Dúfnahólum að fylgjast með flug-
eldunum hátt yfir borginni.
Systkinin úr Glaumbæ hafa
alltaf haldið góðu sambandi og
hittast reglulega með fjölskyld-
urnar í kringum hátíðisdaga og á
ættarmótum. Ófá voru sumrin
sem fjölskyldurnar komu saman
og tóku þátt í heyskap í Skaga-
firðinum, sérstaklega á meðan afi
og amma voru á lífi. Nú hefur ver-
ið höggvið annað skarð í systkina-
hópinn úr Glaumbæ, sem þurfti
að kveðja elsta bróðurinn Stefán
fyrir tæpum þremur áratugum.
Óli var mjög náinn börnunum
sínum og fjölskyldum þeirra, og
einstaklega stoltur af afkomend-
um sínum. Það sást langar leiðir
hversu mikill vinskapur var
þeirra á milli, og þótt oft væri
skotið fast með hárbeittum húm-
or leyndi kærleikurinn og virðing-
in sér aldrei.
Okkar kæri frændi hefur nú
fengið hvíld eftir harða og snarpa
baráttu við mein sem tók sig upp á
síðasta ári. Minningin frá Te-
nerife kennir okkur hversu hverf-
ult og dýrmætt hvert augnablik
er. Einn daginn erum við að skála
saman í gleði og þann næsta að
kveðja mætan mann. Ég er þakk-
lát fyrir öll augnablikin sem við
fengum að deila með Óla í þessu
lífi. Hann var einstaklega
skemmtilegur og góður maður
sem verður sárt saknað. Ég veit
þó í hjarta mínu að amma, afi og
Stefán tóku vel á móti honum hin-
um megin.
Hvíl í friði elsku frændi. Þang-
að til við sjáumst næst þá vona ég
að þú sért, með þínum eigin orð-
um, „sprækur sem lækur“.
Helga Kristín og fjölskylda.
Ólafur Gunnarsson er látinn
eftir stutt en erfið veikindi aðeins
71 árs að aldri.
Óli Gunn eins og hann var oft-
ast kallaður af mínu fólki var ekki
bara faðir tengdadóttur okkar,
tengdafaðir elsta sonar okkar, afi
barnabarnanna okkar og vinur
okkar Óskars, hann var líka sam-
starfsmaður minn nær óslitið frá
2011 en við unnum saman hjá
elsta syni mínum Aðalbirni sem
rekur byggingarfyrirtækið
Kappa ehf. Þótt við Óli værum
ekki með skrifstofu á sama stað á
landinu þá vorum við nánast í
daglegu sambandi enda tæknin til
þess í dag. Aldrei bar skugga á
okkar samband sem var bæði
skemmtilegt og gott enda Óli ná-
kvæmnismaður og ekki var látun-
um fyrir að fara þótt mikið lægi
við. Óli var að hætta að vinna þeg-
ar hann veiktist og ætlaði að fara
að njóta efri áranna, hann var að
sjálfsögðu búinn að koma sínum
verkum að mestu frá enda ekki
hans stíll að skilja við neitt óklár-
að.
Við fjölskyldan eignuðumst
sælureit í Múlakoti árið 2012,
keyptum gamalt hús sem þurfti
að taka í gegn frá A-Ö, ekki stóð á
hjálpinni frá Óla Gunn, boðinn og
búinn flestar helgar og þegar kom
að því að þyrfti að slá blettinn
(sem var nokkuð stór) lét hann
ekki sitt eftir liggja. Þarna eydd-
um við fjölskyldan mörgum helg-
um saman í vinnu, glens og gríni
og barnabörnin okkar Davíð Már
og Thelma Lind fengu að njóta
þess að vera þarna með báða af-
ana sína og auðvitað ömmu líka og
gátu snúið þeim um fingur sér.
Það eru forréttindi að fá að njóta
góðra stunda með stórfjölskyld-
unni og ég veit að Óli Gunn verður
áfram með okkur í leik og starfi.
Ég vil með þessum fátæklegu orð-
um þakka þér, Óli minn, fyrir alla
hjálpina og allar góðu stundirnar
sem við áttum saman.
Við Óskar vottum börnum,
tengdabörnum, barnabörnum og
öðrum ástvinum okkar dýpstu
samúð.
Blessuð sé minning þín.
Hvíl í friði.
Katrín Björg og Óskar.
Kveðja frá Sólinni
Með söknuði og eftisjá kveðj-
um við kæran vin og veiðfélaga,
hann Óla Gunnars. Hann skilur
eftir sig stórt skarð í hópnum, en
það skarð er líka fullt af góðum
minningum. Það var árið 1993 að
nokkrir starfsmenn af markaðs-
sviði Skeljungs fóru saman í Hít-
ará. Fyrstu árin var alltaf glamp-
andi sól og því ákveðið að nefna
klúbbinn Veiðifélagið Sólina. Óli
kom fljótlega í hópinn og var með
okkur ætíð síðan.
Fyrstu árin gekk Óla ekki vel,
en loks kom svo fyrsti laxinn sem
hann fékk í svokölluðum Tún-
strengjum. Þessi lax var þó engin
gersemi, selbitinn og vantaði stór-
an hluta í annað flakið. Óli var
fljótur að reikna út hvað heila
flakið væri búið að kosta hann.
Okkur setti hljóða við að heyra þá
upphæð. Eftir það gekk betur hjá
Óla og fór svo að hann veiddi
stærsta laxinn sem við höfum
veitt í Hítará, 93 cm hæng sem
hann auðvitað sleppti.
Lengst af voru Óli og Steini
formaður saman á stöng,og
skemmtu sér vel. Þó svo þeir
væru búnir að veiða saman í Hít-
ará um 20 ár gat Óli alltaf komið
með góða tilsögn og ábendingar,
t.d. „stattu aðeins ofar, vertu ekki
úti í ánni, þú fælir fiskinn, stattu á
bakkanum, lengdu í taumnum“
o.s.frv. Þessari tilsögn læddi hann
að manni í rólegheitum og ef ekk-
ert virkaði og enginn lax kom á
land, þá sagði hann gjarnan:
„Hvaða aumingjaskapur er þetta
hjá þér, maður?“ Í slökun á ár-
bakkanum var það oftar en ekki
að hann fór að tala um börnin sín,
tengdabörn og barnabörn, hann
var afskaplega stoltur af þeim öll-
um og naut samvistanna við fjöl-
skylduna.
Óli sagði Alla, þá tilvonandi
tengdasyni sínum, að hann væri í
mjög flottum veiðiklúbbi sem Alli
gæti aldrei komist í, því þar væru
aðeins höfðingjar. Þegar svo losn-
aði stöng í Sólinni vildi Óli að Alla
yrði boðið í hópinn og upp frá því
voru þeir saman á stöng. Það var
gaman að hitta þá félaga í veiðinni
og það var augljóst hver réð ferð-
inni. Á einni vaktinni var Óli kom-
inn með nokkra laxa á land og var
spurður hvort félaginn fengi ekk-
ert að veiða. Þá svaraði Óli:
„Hann veiðir í 15 mínútur og fær
ekkert og ég veiði í 5 mínútur og
fæ alltaf fisk.“
Óli var ekki maður margra
orða. Öll hans orðræða einkennd-
ist af gæðum en ekki magni. Oft
þegar við félagarnir sátum að
borðum eftir góðan veiðidag þar
sem hver talaði upp í annan með
skemmti- og grobbsögum kvaddi
Óli sér hljóðs og læddi inn hnit-
miðuðum gullkornum. Þá sló
þögn á hópinn og menn lögðu við
hlustir. Við slík tækifæri var svip-
urinn á honum nokkuð sem ein-
kenndi hann öðru fremur: Kíminn
til augnanna og breitt bros út í
annað.
Óli var allt tíð yfirvegaður og
tapaði aldrei kúlinu hvað sem á
gekk. Hann varð auðvitað pirrað-
ur og reiður eins og gengur, en
aldrei hávaði; frekar svona eins og
„mjúk harka“ og greinilegt þegar
alvaran var á ferðinni. Þá var eins
gott að athuga málið. Hann var
gegnheill bæði í orðum og gerð-
um, þannig verður hans minnst.
Við sendum börnum hans,
Heiðu og Davíð, og fjölskyldum
þeirra, innilegar samúðarkveðjur
og kveðjum Óla fullvissir um að
Sólarlandið tekur vel á móti hon-
um. F. h. Veiðifélagsins Sólar,
Þorsteinn
Pétursson formaður.
Með örfáum orðum langar okk-
ur að minnast félaga okkar Ólafs
Gunnarssonar, eða Óla Gunn eins
og hann var kallaður, frá þeim
tíma sem við störfuðum saman
hjá Skeljungi.
Það var sorglegt augnablik
þegar við fréttum að okkar góði
félagi væri látinn eftir stutt en
erfið veikindi. Óli Gunn var frá-
bær vinur og samstarfsfélagi og
var einn af þeim sem alltaf var
hægt að leita til með alla hluti. Við
sem þekktum Óla og unnum með
honum að margvíslegum verkefn-
um vissum að hann var mikill fag-
maður, var nákvæmur og greið-
vikinn og að við gátum alltaf reitt
okkur á hann. Það sem einkenndi
Óla þó einna helst var hans góða
nærvera sem var ávallt full af góð-
mennsku, gleði og húmor.
Við minnumst hans með mikilli
hlýju og minningarnar streyma
fram af fjölmörgum ógleymanleg-
um samverustundum. Á sjöttu
hæðinni á skrifstofu Skeljungs á
Suðurlandsbraut 4 var venjan að
drekka saman fyrsta kaffibollann
á morgnana og spjalla, en það var
alltaf fastur upptaktur fyrir
vinnudaginn sem beið handan við
hornið. Þeir sem ekki höfðu lært
að drekka kaffi byrjuðu þarna
enda ekki hægt að missa af öllum
hlátrasköllunum og góðu sögun-
um sem voru sagðar í morguns-
árið. Óli sagði margar góðar sög-
ur enda átti hann fjölmörg
áhugamál og var mikill náttúru-
unnandi. Við munum eftir sögum
úr Skagafirði, um flugið, frá
jeppaferðunum og úr veiðinni sem
hann stundaði alla tíð.
Við þökkum fyrir allt það góða
sem Óli Gunn gaf okkur og minn-
umst hans með hlýhug og af virð-
ingu.
Ástvinum öllum sendum við
hugheilar samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning hans. Hvíl í
friði, kæri vinur og félagi.
Reynir, Guðfinna, Friðrik,
Anna Katrín og Gissur.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Héðan skal halda
heimili sitt kveður
heimilisprýðin í hinsta sinn.
Síðasta sinni
sárt er að skilja,
en heimvon góð í himininn.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(Vald. Briem)
Elsku Óli. Takk fyrir allt það
góða sem við áttum saman, sofðu
vært kæri vinur.
Ingibjörg Bryndís
Árnadóttir.
Allur arður af þjónustunni rennur til reksturs kirkjugarðanna
Tökum á móti ástvinum í hlýlegu
og fallegu umhverfi
Vesturhlíð 2 | Fossvogi | s. 551 1266 | utfor@utfor.is | utfor.is
Öll aðstaða í samræmi við tilefnið. Hlýlegt og fallegt
húsnæði og nýir glæsilegir bílar.
Sjá nánari upplýsingar á utfor.is
Útfararþjónusta
Við veitum alla þjónustu tengda andláti ástvina
– Þjónusta um allt land og erlendis
– Þjónusta í heimahúsi og á stofnunum
í yfir 70 ár
Guðný Hildur
Kristinsdóttir
Framkvæmdastjóri
Ellert Ingason
Sálmaskrár,
útfararþjónusta
Emilía Jónsdóttir
Félagsráðgjöf,
útfararþjónusta
Guðmundur
Baldvinsson
Útfararþjónusta
Lára Árnadóttir
Útfararþjónusta
Sigurður Bjarni
Jónsson
Útfararþjónusta
Magnús Sævar
Magnússon
Útfararþjónusta
Jón G. Bjarnason
Útfararþjónusta
Helga
Guðmundsdóttir
Útfararþjónusta