Morgunblaðið - 15.05.2021, Side 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. MAÍ 2021
✝
Björg Lára
Jónsdóttir
fæddist á Lækj-
arbakka í Ólafsvík
13. mars 1935. Hún
lést 29. apríl 2021 á
Dvalarheimilinu
Jaðri. Foreldrar
hennar voru hjónin
Ingveldur Lárens-
ína Guðný Helga-
dóttir, f. 3.7. 1894 í
Ólafsvík, d. 13.6.
1958, og Jón Thorberg Jóhann-
esson, f. 30.11. 1885 á Ytrafelli í
Dalasýslu, d. 30.8. 1936. Systkini
Bjargar Láru voru Helga Rósa
Ingvarsdóttir, f. 2.6. 1915, d. 3.2.
1996, Jóhannes, f. 31.12. 1918, d.
9.8. 1936, og Hallveig Kristólína
ljósmóðir, f. 9.10. 1921, d. 12.10.
1977.
Björg Lára giftist hinn 28.
september 1958 Kristjáni Helga-
syni, f. 15.9. 1934. Foreldrar
hans voru hjónin Helgi Thorberg
Kristjánsson vélstjóri, f. 20.9.
1904, d. 9.9. 1976, frá Ytra-
Skógarnesi og Petrína Kristín
Jónsdóttir, f. 13.8. 1909, d. 22.3.
2002, ólst upp á Hellnum. Afkom-
endur Bjargar Láru og Kristjáns
eru: 1) Helgi, f. 1958 kvæntur
dætur þeirra a) Hugrún, f. 1983,
sambýlismaður Guðmundur Ró-
bert Guðmundsson, b) Tinna, f.
1988, eiginmaður Sveinn Ingi
Ragnarsson, synir þeirra Torfi
Snær, Hrannar Ingi, Bergur
Breki og Kristján Kári, c) Telma
Aníka, f. 1989, sambýlismaður
Sindri Snær Harðarson, d)
Sandra Ýr, f. 1999, sambýlis-
maður Sindri Frostason.
Björg Lára lauk landsprófi
frá gagnfræðaskóla Austur-
bæjar. 18 ára gömul var hún síð-
asti farkennari Fróðárhrepps.
Hún fór í Húsmæðraskólann Ósk
á Ísafirði. Síðan heimavinnandi
og sinnti uppeldi barna sinna.
Kennari við Barna- og unglinga-
skólann í Ólafsvík í mörg ár, síð-
ast sem stuðningskennari. Starf-
aði einnig í versluninni Hvammi
og í versluninni Þóru í Ólafsvík.
Björg Lára var virk í starfi
Kvenfélags Ólafsvíkur, Lions-
klúbbsins Ránar og í slysavarna-
deildinni Sumargjöf, auk þess
sem hún var dyggur stuðnings-
maður Víkings Ólafsvík og sótti
leiki liðsins víða um land. Þau
hjónin ferðuðust víða um landið
og um heiminn bæði á landi og á
legi.
Útför Bjargar Láru verður
gerð frá Ólafsvíkurkirkju í dag,
15. maí 2021, klukkan 14.
Streymt verður frá útförinni:
https://youtu.be/YK9OOy6ub_8
Streymishlekk má finna á:
https://www.mbl.is/andlat
Oddnýju Björgu
Halldórsdóttur, f.
1956, dóttir þeirra
Helga Björg, f.
2000. Fyrir átti
Oddný Björg Birg-
ittu, f. 1978, eig-
inmaður hennar er
Högni Baldvin Jóns-
son, synir þeirra
Jón Oddur, Baldvin
Þór og Vilberg
Kári. 2) Jóhannes, f.
1959, börn hans a) Andri, f. 1983,
barnsmóðir Sigríður Helgadótt-
ir, b) Olga Kristín, f. 1983, barns-
móðir Lilja Jónína Héðinsdóttir,
hennar börn eru Aþena Lilja og
Baltasar Sölvi, c) Marteinn, f.
1996, barnsmóðir Ruth Snædahl
Gylfadóttir, fyrrv. eiginkona. 3)
Lára, f. 1961, gift Þorsteini
Ólafs, f. 1957, börn þeirra a) Þór
Steinar, f. 1985, sambýliskona
Elva Hrönn Eiríksdóttir, sonur
hennar Róbert Logi, b) Björg
Magnea, f. 1988, sambýlismaður
Liam McIllhatton, c) Kristján
Már, f. 1993, sambýliskona Ást-
rós Óskarsdóttir. Fyrir átti Þor-
steinn dótturina Elínu Birgittu, f.
1980, d. 1996. 4) Olga, f. 1963,
gift Torfa Sigurðssyni, f. 1963,
Yfir mömmu ríkti friður og ró
þegar hún æðrulaus kvaddi þetta
líf.
Mamma var á öðru ári þegar
faðir hennar lést, þremur vikur
eftir að Jóhannes bróðir hennar
fórst með Erninum GK. Amma og
afi voru þá stödd í Gröf í Breiðuvík
þegar fréttir bárust um það í út-
varpinu að öll áhöfnin hefði farist.
Fengu þau lánaða hesta og var
maður fenginn til að fylgja afa og
ömmu með mömmu bundna við
sig yfir Egilsskarðið til Ólafsvík-
ur.
Engir styrkir eða bætur voru í
boði á þessum tíma og atvinnu-
ástand erfitt.
Amma varð að vinna mikið og
því annaðist Rósa langamma
mömmu virka daga og nætur en
amma um helgar. Þessi tími var
mömmu minnisstæður en einnig
sá dagur er hún flutti aftur að
Lækjarbakka með brúðuna sína í
fanginu ásamt litlum kistli. Þá var
Helga systir mömmu trúlofuð Oli-
ver Kristjánssyni og ákveðið var
að þau myndu hefja búskap hjá
ömmu og mamma kæmi til þeirra.
Þetta var gæfuspor fyrir móður
mína, þarna eignaðist hún góða
fjölskyldu sem reyndist henni alla
tíð sem bestu foreldrar og systk-
ini.
Mamma var afburðanámsmað-
ur og þráði að læra meira eftir
skólagönguna í Ólafsvík. Rósa
langamma fór suður til Reykja-
víkur með einkunnaspjald
mömmu og útvegaði henni skóla-
vist í Austurbæjarskóla þaðan
sem hún lauk landsprófi. Hún
kom mömmu fyrir hjá Kristjönu
dóttur sinni og fjölskyldu á
Freyjugötu 10a í Reykjavík. Mik-
ill kærleikur myndaðist milli
mömmu og Freyjugötufjölskyld-
unnar. Mamma minntist þess
einnig að á þessum árum hefði
hún rekist á vin sinn Kristján í
Bankastrætinu en seinna áttu þau
eftir að verða hjón.
Aðeins 18 ára gömul var
mamma fengin til að kenna í
Fróðárhreppi og var hún síðasti
farkennari hreppsins.
Veturinn 1955/56 fór mamma í
Húsmæðraskólann Ósk á Ísafirði.
Þar eignaðist hún margar góðar
vinkonur sem héldu góðu sam-
band alla tíð.
Þegar börnin stálpuðust hóf
mamma að kenna við Barna- og
unglingaskólann í Ólafsvík. Þar
eignaðist hún marga vini, bæði
meðal samstarfsfólks og nem-
enda.
Mamma og pabbi ferðuðust
víða. Hún sigldi með pabba á
Hvalvíkinni um heimsins höf og
upplifði meðal annars að festast í
hafís. Þau fóru á heimsþing Lions,
sigldu niður Rín og Mósel auk
fleiri ferða. Minnisstæð er jóla- og
áramótaferð fjölskyldu minnar
með mömmu og pabba í Dómin-
íska lýðveldið.
Félags- og líknarstörf voru
mömmu í blóð borin þar sem hún
var virkur þátttakandi. Þá var
mamma dyggur stuðningsmaður
Víkings Ó. sem heiðraði minningu
hennar á dögunum með því að
leika með sorgarbönd í bikarleik í
knattspyrnu. Það var falleg stund.
Mamma fylgdist náið með af-
komendum sínum í námi, leik og
starfi fram á síðasta dag. Hún
lýsti upp umhverfi sitt með bros-
inu sínu, hlátri, jákvæðni og rétt-
sýni.
Foreldrar mínir bjuggu alla tíð
í Ólafsvík með fólkinu sem þau
unnu svo heitt og vildu hvergi
annars staðar vera.
Síðastliðið ár bjuggu þau á
Dvalarheimilinu Jaðri. Þar leið
þeim vel og fékk mamma þar
umönnun af alúð og ást til hinsta
dags. Hún kvaddi lífið þakklát.
Ég kveð þið elsku mamma með
þínum orðum: „mikið hefur lífið
verið gott“ með þér.
Meira á www.mbl.is/andlat
Þín
Lára.
Elsku mamma er fallin frá. Þú
sem áttir gott og hamingjuríkt líf.
Þú vildir öllum vel og varst góð-
mennskan uppmáluð. Fjölskyldan
skipti þig mestu máli og þú vildir
að við systkinin höguðum okkur
sómasamlega í lífinu og værum
ykkur pabba til sóma. Þú kenndir
okkur heiðarleika og umhyggju
fyrir öðru fólki, hugsa ekki bara
um eigin hag heldur hafa heildar-
hagsmuni að leiðarljósi.
Alla ævi notaðir þú hvorki
áfengi né tóbak. Því var það svolít-
ið skondið að Verslunin Þóra, sem
seldi barnaföt og þú vannst hjá,
skyldi fá vínsöluleyfi í Ólafsvík.
Mér er alltaf minnisstætt þegar
ég, sonur þinn, fór í mína fyrstu
verslunarferð í „Ríkið“ í Ólafsvík
og þú varst að afgreiða. „Hvað get
ég gert fyrir þig Helgi minn?“
spurðir þú, og ég svaraði: „Ég
ætla að fá tvær kippur af bjór.“ Þá
sagðir þú: „Er ekki ein nóg, Helgi
minn.“ „Jú, mamma.“
Þegar ég bjó í Ólafsvík starfaði
ég mjög mikið í kringum Víking
Ólafsvík.
Að halda uppi starfi fótbolta-
liðsins var hugsjón. Þetta var
sjálfboðavinna sem unnin var með
glöðu geði. Það þurfti að merkja
völlinn, þrífa búningsklefana fyrir
og eftir leiki og það þurfti líka að
þvo keppnisbúningana. Ég tók
oftast búningana heim og mamma
þvoði þá. Hún var farin að segja
við mig fyrir leikina að muna eftir
að taka búninga með heim. Síðan
eftir þvott mátti sjá þá hanga á
snúrunum fyrir utan húsið. Þetta
gerði hún í yfir 10 ár. Hún studdi
Víking Ó alla tíð og mætti á alla
leiki sem hún gat, íklædd Víkings-
trefli og Víkingsderhúfu.
Stjórn Víkings Ó tók eftir
þessu og færði henni og pabba
blómvönd fyrir einn leikinn í
Pepsídeildinni fyrir nokkrum ár-
um fyrir góðan stuðning. Félagið
hélt svo áfram að sýna henni virð-
ingu og eftir lát mömmu spilaði
Víkingur Ó með sorgarbönd í bik-
arleik gegn Þrótti R, í leik sem
vannst, til minningar um hana. Ég
kalla þennan leik „leikinn hennar
mömmu“. Við fjölskyldan vorum
og erum hrærð og þakklát félag-
inu sem hún dáði fyrir þennan
heiður og virðingu sem það sýndi
henni. Og ég vil nota tækifærið
hér og þakka félaginu og þeim
sem stóðu að þessu í stjórninni
innilega fyrir þetta.
Það sem einkenndi uppvaxtar-
ár okkar systkinanna var að það
var alltaf mikil gleði og samstaða
innan heimilisins, lífsgleði og
væntumþykja. Allt var gert
skemmtilegt. Mamma vildi að við
börnin hennar nytum frelsis og
heimilið var opið vinum okkar.
Mamma vildi frekar gefa af sér
en þiggja. Sem dæmi var það von-
laust fyrir mig að koma með
hangikjöt eða þess háttar yfir jól-
in, því alltaf þegar maður kvaddi
þá rétti hún manni sama hangi-
lærið og ég kom með og sagði:
„Taktu þetta með þér því það er
örugglega ekkert til í ísskápnum
heima hjá þér þegar þú kemur
suður.“ „Nei, mamma, þetta átt
þú.“ „Láttu ekki svona drengur,
taktu þetta með þér.“ Og maður
tók hangilærið með sér því það
þýddi ekki að malda í móinn því
mamma var búin að ákveða þetta.
Elsku mamma, takk fyrir allt
sem þú gafst mér í lífinu. Þín verð-
ur sárt saknað. Minningarnar eru
margar sem munu aldrei gleym-
ast.
Þinn sonur,
Helgi Kristjánsson.
Elsku Björg mín, mikið á ég
eftir að sakna þín. Yndislegri
tengdamömmu er ekki hægt að
hugsa sér. Það var heillastjarna
yfir mér þegar ég kynntist honum
Helga mínum því það fylgdi hon-
um stór, hjartahlý og skemmtileg
fjölskylda og þar varst þú í far-
arbroddi, heimsborgari, umburð-
arlynd, glaðlynd, hjartahlý með
mikinn húmor. Þú hafðir lag á því
að láta mér finnast ég vera einstök
og það var einmitt einn af þínum
eiginleikum að gefa fólki þá til-
finningu að hver og einn væri ein-
stakur og skipti máli. Þú gafst líka
fólki í kringum þig frelsi til að vera
það sjálft og barst virðingu fyrir
öllum. Aldrei nokkurn tímann
heyrði ég þig hallmæla nokkrum
manni. Alltaf var stórveisla í Vall-
holtinu, lambakjöt með öllu til-
heyrandi, vöfflur, pönnukökur,
uppháhaldsbrauðið hans Helga og
auðvitað hinar vinsælu kleinur.
Allir elskuðu kleinurnar þínar. Þú
dekraðir við okkur. Það var alltaf
erfitt að kveðja eftir góða helgi í
Ólafsvík og alltaf var maður send-
ur heim með meira en maður kom
með vestur. Takk fyrir allt, elsku
Björg mín. Ég er mjög þakklát
fyrir að hafa fengið að hafa þig í
mínu lífi og mun geyma minn-
inguna um þig í hjarta mínu.
Blessuð sé minning þín.
Oddný Björg Halldórsdóttir.
Elsku fallega og góða amma
mín. Besta kona í heimi. Ég get
varla lýst því í orðum hvað ég á
eftir að sakna þín mikið. Ég er svo
þakklát fyrir að hafa fengið að
alast upp með annan fótinn inni á
heimili ykkar afa. Þú varst ekki
bara amma mín heldur hefur þú
alla tíð verið vinkona mín.
Við áttum alltaf góðar stundir
saman. Við gátum spjallað tímun-
um saman, þú gafst mér góð ráð
út í lífið, kenndir mér meðal ann-
ars að vera jákvæð og tala aldrei
illt um aðra. Við spiluðum ótelj-
andi skraflleiki og þú hafðir ótrú-
lega þolinmæði og nægan tíma
fyrir mig, þú sagðir alltaf já við
mig þegar ég bað þig um að gera
eitthvað með mér. Þú varst þekkt
fyrir góða grjónagrautinn og ef
mig langaði í pönnukökur þá
varstu ekki lengi að bjarga mál-
unum. Mér fannst líka svo gaman
og koma og hjálpa þér að baka
kleinur, fá að skera og snúa og fá
svo volga kleinu með ískaldri
mjólk. Þá fékk ég svuntu og þú
treystir mér fullkomlega fyrir
verkinu, þú hlustaðir alltaf á tón-
list við kleinubaksturinn og við
nutum þess að vera saman.
Eftir að þú fórst í liðskiptaað-
gerð á hnjánum þegar ég var lítil
stelpa nuddaði ég á þér hnén þeg-
ar þú varst orðin þreytt í fótunum
og þú sagðir alltaf við mig að ég
ætti örugglega eftir að verða
hjúkrunarfræðingur þegar ég
yrði stór og þar hafðir þú rétt fyr-
ir þér. Við minntumst þess þegar
við hittumst síðast á sjúkrahúsinu
á Akranesi og þú stakkst fætinum
undan sænginni og ég fékk að
nudda á þér ilina. Væntumþykjan
á milli okkar tveggja var svo mikil,
ég bar mikla virðingu fyrir þér og
vildi allt fyrir þig gera og það var
gagnkvæmt.
Oft kom ég með vinkonur mín-
ar í heimsókn til þín og við fengum
að leika okkur í geymslunni niðri,
þar áttir þú til alls konar fatnað og
eldhúsdót, dýnur og rimla svo við
gátum skipt herberginu upp í
nokkur rými og verið í mömmó og
búðarleik.
Mér fannst svo gott að vera
með þér elsku amma, nærvera þín
var yndisleg, þú varst jákvæðasta
kona sem ég þekki. Ég vildi oft fá
að gista hjá ykkur afa og það var
alltaf í boði. Þegar ég var yngri
fékk ég að heyra söguna þína um
andarungana sem þú samdir sjálf
og svo söngstu Guttavísur fyrir
svefninn.
Þú varst líka dásamleg lang-
amma og strákunum mínum þykir
svo vænt um þig, „gullið mitt“
kallaðir þú okkur og þeir minnast
þess. Ég er svo þakklát fyrir að
þeir fengu að kynnast ykkur afa
svo vel þegar við vorum búsett í
Ólafsvík 2013, þá komum við dag-
lega til ykkar og það var alltaf bú-
ið að dekka borð og vel tekið á
móti okkur, brún skúffukaka fyrir
strákana og hjónabandssæla fyrir
okkur Svenna. Þú varst svo þol-
inmóð og elskuleg, það var gott að
koma með börn til þín.
Þú varst dugleg að hringja í
mig og það var alltaf nóg að tala
um og yfirleitt vörðu símtölin í að
minnsta kosti klukkustund. Þú
sagðir mér fréttir frá Ólafsvík og
hlustaðir með miklum áhuga á
sögur um strákana og hafðir gam-
an af.
Það er erfitt að hugsa til fram-
tíðarinnar án þín. Í hjarta mínu
geymi ég minningarnar um þig og
þær munu ylja mér um ókomna
tíð.
Þín
Tinna.
Elsku amma. Við erum þakklát
fyrir þau forréttindi að hafa átt
þig að. Þú gafst okkur svo mikla
ást og hlýju og auðvitað kleinur
líka, enginn mátti vera svangur.
Betri kona hefur ekki gengið á
þessari jörðu.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Þín
Olga Kristín, Aþena Lilja
og Baltasar Sölvi.
Elsku amma Björg. Það er sárt
að þurfa að kveðja þig en ég er
þakklát fyrir þau tuttugu ár sem
við áttum saman. Þegar ég var
barn fannst mér fátt skemmti-
legra en að fá að heimsækja þig og
afa í Ólafsvík. Þú brostir alltaf svo
hlýlega til mín í hvert skipti sem
þú sást mig og sagðir með miklu
stolti að ég væri duglega og seiga
stelpan ykkar afa. Mér þótti og
þykir enn ótrúlega vænt um þessi
orð. Þú varst einstaklega
hjartahlý manneskja sem vildi öll-
um vel og ég er heppin að hafa átt
þig sem ömmu. Takk fyrir að
hugsa alltaf vel um mig og passa
líka sérstaklega upp á að ég fengi
alltaf poka af heimabökuðum
ömmukleinum með mér heim til
Reykjavíkur. Ég vildi óska að við
gætum búið til enn fleiri minning-
ar saman en þær minningar sem
ég á mun ég varðveita eins og gull.
Hvíldu í friði elsku amma mín.
Þú ert að eilífu í hjarta mínu og ég
mun alltaf hugsa fallega til þín.
Helga Björg Helgadóttir.
Elsku amma Björg hefur kvatt
okkur eftir 86 áhrifamikil ár á
jörðu.
Amma var engin venjuleg
kona. Hún hefur verið mín fyrir-
mynd alla ævi, hvernig hún lifði
lífinu jákvæð og brosandi. Það var
alltaf opið hús hjá henni og allir
velkomnir í heimsókn.
Hún kynntist ástinni sinni og
bjó til yndislegt líf með afa Didda í
Ólafsvík. Þau studdu hvort annað
í gegnum súrt og sætt. Aldrei
neinar kvartanir, bara áfram gakk
með lífið. Afi er mikill ræðukarl og
finnst gaman að segja frá og ræða
málefni líðandi stundar. Amma
var góður hlustandi og tók þátt í
umræðum.
Ég á margar góðar minningar
um ömmu. Amma var meistari í
kleinubakstri og ég bað oft um
poka af kleinum til að taka með
heim til Reykjavíkur þegar þær
voru til. Ég geymdi oft pokann í
herberginu mínu til að bræður
mínir borðuðu ekki kleinurnar frá
mér.
Amma var líka hrikalega góð í
skrafli og ávallt rústaði hún okkur
barnabörnunum þegar við spiluð-
um saman. Það mátti svo sem bú-
ast við því hjá fyrrverandi ís-
lenskukennaranum. Amma kom
oft á fótboltaleiki hjá mér og
bræðrum mínum og hún lét sig
helst ekki vanta á leiki með Vík-
ingi Ólafsvík.
Amma var bindindismann-
eskja. Ég man þegar hún sá okkur
barnabörnin í einu jólaboðinu með
öl í glasi. Þá kom hún til okkar og
sagði okkur að við þyrftum ekkert
að drekka bjór ef við vildum það
ekki. Amma Björg reykti nefni-
lega aldrei né smakkaði hún
áfengi. Þannig var amma ekki að
banna eða skamma heldur benda
á það sem hún taldi geta farið bet-
ur.
Ég held að besta minningin
mín sé ekki einhver einn dagur
eða atvik heldur allar minningarn-
ar samanlagðar. Oft munum við
ekki eftir öllum einstökum minn-
ingabrotum heldur frekar hvernig
okkur leið á hverjum tíma og
amma Björg lét mér alltaf líða
eins og ég væri svo elskuð. Tíð
ummæli frá henni voru: „Gullið
hennar ömmu sinnar“, „jiiiiiiiiii en
hvað það er gaman að sjá þig“ og
„hvað eru börnin að gera?“ (sagt í
hvert einasta skipti sem hún opn-
aði jólagjöf frá afkomendum sem
við hlógum oft að).
Amma Björg skilur svo sann-
arlega eftir sig afkomendur sem
nutu þeirra forréttinda að fá að
njóta þess að eiga hana að.
Takk fyrir að sýna mér hvernig
á að elska og lifa.
Ég mun alltaf elska þig.
Þín nafna,
Björg Magnea Ólafs.
Sumar manneskjur bæta alla
þá sem auðnast sú gæfa að kynn-
ast þeim og þannig manneskja var
Björg Lára Jónsdóttir.
Á sjöunda ári í lífi mínu hagaði
ófyrirséð atburðarás því svo til, að
ég var lent án fyrirvara og án for-
eldra minna vestur í Ólafsvík, í
skammdegi á miðjum skólavetri
eftir óvænt ferðalag um alllangan
veg. Enginn 6 ára bekkur var í
boði þar vestra og var því ákveðið
að setja mig í bekk með frænkum
mínum, sem voru bæði árinu eldri
og höfðinu hærri.
Hafi ég kviðið fyrsta skóladeg-
inum vék sá kvíði fljótt þegar ég
hitti fallega nýja kennarinn minn,
hana Björgu. Brosandi eins og sól-
in sjálf breiddi hún út faðminn og
bauð mig velkomna í bekkinn sinn
og tók mig þar með undir sinn
verndarvæng frá fyrstu stundu.
Svo spurði hún mig hvort ég
kynni að stafa. Stafa? Hvað var nú
það? Nei við lærðum ekki svoleiðis
í Afríku, þaðan sem ég kom. Við
tengdum bara saman hljóð og
sungum svo orðin saman öll í kór.
„Það er allt í lagi,“ sagði hún þá,
„þú kennir okkur hinum hvernig
þú syngur stafina í kór á útlensku
og svo lærum við saman hvernig á
að stafa og lesa á íslensku. Ég er
alveg viss um að það mun ganga
vel.“ Var ég orðin fluglæs á ís-
lensku fyrr en varði.
Örlögin höguðu því svo til að
rúmum áratug síðar varð svo lán-
söm að fá hana Björgu fyrir
tengdamömmu mína um 12 ára
skeið. Upp úr stendur sá tími er
við bjuggum saman tvær í heila
vertíð á heimili þeirra hjóna í Brú-
arholtinu. Mennirnir báðir á sjó á
fjarlægum slóðum.
Þann vetur áttum við Björg
óteljandi innihaldsríkar samveru-
og gæðastundir. Allar samræður
við hana voru gefandi og innilegar
og var oft hlegið dátt, því skop-
skynið var aldrei langt undan hjá
Björgu, sem var mikill húmoristi á
sinn einstaka hátt.
Í okkar góðu sambúð fóru fram
ýmsar matargerðartilraunir, auk
þess sem bakaðar voru kökur fyr-
ir kökubasara og styrktarsam-
komur. Björg var snillingur í
bakstri. Slegist var um kaniltert-
urnar hennar sem voru jafnan
mikill fengur fyrir basarinn.
„Kemur hún Björg með kanil-
terturnar,“ sögðu konur og menn
og svo var allt saman uppselt á
augabragði.
Mér eru líka einkar minnis-
stæðar þjóðlífs- og mannlýsingar
hennar af uppvaxtar- og æskuár-
unum og daglegu lífi eins og það
var á fyrri tíð. Þá hún var þátttak-
andi í uppbyggingu Ólafsvíkur úr
fátæku þorpi í myndarbæ.
Einnig voru áhugaverðar frá-
Björg Lára
Jónsdóttir