Skólablaðið - 15.11.1977, Side 26

henri joel
helgimynd
H. Joel fæddist
i Algeirsborg
árið 19^4 og
lést í París 1968.
Hann er einn af
upphafsraönnum
symbolitikurlnnar.
v.
Enn bróðir enn
selðir förumanninn
angan seltu og sjávarþangs
(KÓNGUR VILL SIGLA)
ægisdætur tárfella
í fjöruborðinu...
i.
Og í skógunura hvíslar regnið: -
Ó lind, rennum saman
undir háræfruðu skógarþaki...-
Akkilles hnígur uppgefinn
á fallinn trjástofn...
Villidýr, vegfarandi!
Æ nei*. gráir stafir á svörtu bókfelli.
I fölgrænni birtu
hylur svartar klærnar vængjum sínum
Engill! SverðberiJ
Nú er allt hljótt
allt hljótt...
iii.
Og glæsikonur vitja bœnda sinna
við seftjamir. Þýtur í laufi...
Berst mér raddkliður skóganna.
Eg tárast, syng, hlæ,
ég tala hálfu hljóði.
Svefninn -
- fer hann ei leiðar sinnar
líkur dansara?
Létt, létt sem fjöður
á lygnum sævi: - svo
dansar svefninn á mér.
Það húmar að og ég þagna.
Þagna...
ii.
Hér sit ég þá umleikinn ykkur,
og siturspil minnar sálar,
dulinn strengleikur hjartans
bíður í fölu tunglsljósi
samt snákum, samt stórfygli.
Hvað þá!? Er mér borin á brýn
syndin? Varð ekki veröldin
fullskapa í örskotsleiftri?
Og heyrist þá ekki utan ein rödd
í fjarska...
iv.
En að hafa talað tungum
og séð sýnir
Faldar rauðu ákallar guð sinn
trúðleikarinn loptálfurinn
I dölum kveikna týrur
(Ó ösku mina bar ég til dalanna)
Fuðrar upp af háfjallatindum
(Ö eld minn bar ég til fjallanna)
Herkóngurinn heldur heim
Svefninn er rofinn
Verður aftur sofið?
vi.
bláfjola sprettur hljóð millum rennusteina
Það rignir mjúklega á borginaj -
- ímyndan ellegar ofskynjan -
sindrandi gullið vegljósið flöktir...
vii.
Og konan, Hún,
sem vön var að ganga
í garðinum,
og hirðin hennar
fölbleikir svipir
munu týnd í hálfrökkrinu.
En hver er skaðinn?
Mun Hann ekki vitrast
hinum feiga, óttalaus
og óttalegur - og hlæja...
Allar þessar línur
komu blóði þínu á kreik!
Nægir Þér það?!
G.J.B endursagði