Morgunblaðið - 15.07.2021, Blaðsíða 44

✝
Ragnheiður
Zóphóníasdótt-
ir var fædd 26.
ágúst 1930 í (Glóru)
Ásbrekku í Gnúp-
verjahreppi. Hún
lést á heimili sínu,
Austurvegi 39 á Sel-
fossi, 29. júní 2021.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin Zóp-
hónías Sveinsson, f.
1891, d. 1960, og
Ingveldur Guðjónsdóttir, f. 1898,
d. 1972, bændur í (Glóru) Ás-
brekku. Hún var fjórða barn
þeirra, eldri eru Steindór, f.
1923, d. 2008, Grétar, f. 1925,
Guðrún Jóna, f. 1927, og yngst
var Unnur, f. 1940 d. 2014.
Ragnheiður giftist 16. júlí
1955 Stefáni Hauki Jóhannssyni,
f. 12.febrúar 1934, d. 22.sept-
ember 2016. Stefán var sonur
hjónanna Jóhanns Ingva Guð-
mundssonar, f. 1905 í Öxney á
Breiðafirði, d. 1992, og Guð-
bjargar Lárusdóttur Stiesen, f.
1908 á Skagaströnd, d. 1974.
Börn Ragnheiðar og Stefáns
eru: 1) Ingibjörg, f. 1954, maki
Guðjón Haukur Stefánsson, f.
1952. Börn þeirra: a) Stefán
Haukur, f. 1985, sambýliskona
Jóhanna Kristín Elfarsdóttir, f.
Hanna Berglind, f. 2010, Mikael
Kári, f. 2012, Daníel, f. og d. 2014,
og Eva Katrín, f. 2015. b) Stefán,
f. 1988, sambýliskona Tinna
Þorradóttir, f. 1995, sonur þeirra
er Birnir, f. 2018. 4) Soffía, f.
1967, maki Reynir Guðjónsson, f.
1967. Synir þeirra: a) Guðjón, f.
1994, sambýliskona Katrín Þórey
Ingadóttir, f. 1994. b)Sævar, f.
1999.
Ragnheiður ólst upp við hefð-
bundin sveitastörf. Skólaganga
hennar var í Ásaskóla og í Hús-
mæðraskólanum á Varmalandi.
Hún hóf störf í Tryggvaskála
haustið 1953 og kynntist þar
manni sínum sem var við nám í
bifvélavirkjun í Iðnskóla Selfoss.
Fljótlega byrjuðu þau að byggja
við Engjaveg nr. 20 og fluttu
þangað haustið 1961. Frá árinu
2005 bjuggu þau í Fífumóa 6. Árið
2018 flutti hún að Austurvegi 39.
Ragnheiður var heimavinnandi
fyrstu búskaparár sín en tók þátt
í timburröðun hjá K.Á. á sumrin
og sláturhússtörfum hjá Höfn á
haustin. Þegar hún fór út á vinnu-
markaðinn starfaði hún um árabil
við ræstingar í Barnaskóla Sel-
foss og í Þvottahúsi K.Á. Á sex-
tugsaldri hóf hún störf við hjúkr-
unarheimilið Ljósheima á Selfossi
og þar starfaði hún til starfsloka
2000. Hjúkrunar- og umönn-
unarstörf voru henni hugleikin og
trúlega hefði hún aflað sér rétt-
inda í dag til þess að starfa á þeim
vettvangi.
Útförin fer fram frá Selfoss-
kirkju í dag, 15. júlí 2021, kl. 13.
1992, barn þeirra
Díana Rán, f. 2017,
sonur Stefáns
Hauks er Magnús
Ingi, f. 2010, barns-
móðir Tinna Björk
Magnúsdóttir, f.
1993. b) Álfheiður,
f. 1988, sambýlis-
maður Stefán Óskar
Orlandi, f. 1984,
synir þeirra: Guðjón
Sabatino, f. 2009, og
Gabríel Enzo, f. 2016. 2) Margrét,
f. 1956, maki Gylfi Guðmunds-
son, f. 1953. Dætur þeirra: a)
Ragnheiður Gló, f. 1980, sam-
býlismaður Ólafur Valdín Hall-
dórsson, f. 1972. Börn þeirra eru:
Diljá Salka, f. 2006, Kári Valdín,
f. 2010, og Hekla Karen, f. 2012.
b) Jóna Harpa, f. 1982, maki Ben-
jamin Villeneuve, f. 1987, börn
þeirra eru Soffia Audrey, f. 2011,
og Elías Damien, f. 2018. c) Guð-
björg Lilja, f. 1987, sambýlis-
maður Halldór Áskell Stef-
ánsson, f. 1987, synir þeirra eru
Elmar Gylfi, f. 2019, og drengur,
f. 2021. 3) Jóhann Ingvi, f. 1964,
maki Elín Kristbjörg Guðbrands-
dóttir, f. 1966. Börn þeirra: a)
Sigrún, f. 1985, maki Ásþór Sæ-
dal Birgisson, f. 1975. Börn
þeirra eru Jóel Birgir, f. 2009,
Mamma er dáin. Þannig hljóm-
aði fyrsta símtal að morgni þriðju-
dagsins 29. júní. Við systkinin
höfðum gengið yfir Fimmvörðu-
háls á mánudeginum og hún
hringdi í okkur um kvöldið til þess
að vita hvernig hefði gengið. Í
hlíðum Þórsmerkur kvöddum við
hana sæl og ánægð og ætluðum að
segja henni ferðasöguna daginn
eftir. En öllu er afmörkuð stund.
Mamma var sveitastúlka í eðli
sínu, fædd og uppalin í Glóru í
Gnúpverjahreppi sem síðar fékk
bæjarheitið Ásbrekka. Hún átti
kærleiksríka foreldra og systkini
og var alla tíð í hjarta sínu Gnúp-
verji. Skólaganga hennar var í
barnaskóla sveitarinnar, í Ása-
skóla, og sóttist henni námið vel.
Hún lærði Gunnarshólma og fleiri
stór kvæði utanað og sálmar voru
henni hugleiknir. Eins og títt var
um börn á þessum tíma var hún
send á nágrannabæi til hjálpar
tímabundið s.s. að Skarði, St.
Mástungu og Hamarsholti og
tengdist þessum fjölskyldum vina-
böndum. Hún dvaldi um skeið á
Sólvallagötu 6 hjá Guðrúnu Mark-
úsdóttur og Magnúsi Björnssyni
og sú fjölskylda var mömmu ávallt
mjög kær. Mamma var einn vetur
í Húsmæðraskólanum á Varma-
landi. Þar eignaðist hún vinkonur
víðs vegar af landinu og heimsótti
þær á ferðalögum sínum. Haustið
1953 dró til tíðinda þegar hún hóf
störf í Tryggvaskála. Þar kynnist
hún pabba og þar með voru örlög
hennar ráðin. Þau reistu sér
tveggja hæða hús við Engjaveg
nr. 20 þar sem við systkinin ól-
umst upp. Mamma var heimavinn-
andi húsmóðir þess tíma. Ef hún
var ekki í eldhúsinu þegar ég kom
heim úr skólanum fór ég að leita
og reyndist hún aldrei langt und-
an. Hún starfaði um árabil við
ræstingar í Barnaskóla Selfoss og
í Þvottahúsi K.Á. En á sextugs-
aldri hóf hún störf við Hjúkrunar-
heimilið Ljósheima á Selfossi og
það var hennar gæfuspor.
Mamma átti gott með að kynnast
fólki, var hlý og skemmtileg og
umönnun aldraðra átti vel við
hana.
Á fimmtugsaldri ákvað hún að
taka bílpróf. Pabbi hafði ökukenn-
araréttindi en ekki nýttust þau í
þetta verkefni. Hún fór í einn öku-
tíma og ákvað strax að skipta um
kennara. Var hún alla tíð þakklát
Hergeiri, vini sínum, fyrir þolin-
mæðina. Hún keypti sér strax
sinn eigin bíl og var hent gaman
að því innan fjölskyldunnar að það
ætti hver gata sinn gír. Hún naut
þess að keyra og var mikið frá
henni tekið þegar hún hætti því
fyrir tveimur árum.
Spilamennska var henni í blóð
borin því mikið var spiluð vist í
uppvextinum. Hún sótti spila-
kvöld og vann yfirleitt til verð-
launa. Í dagdvölinni spilaði hún
fram á síðasta dag og mætti segja
mér að þar sé hennar saknað við
spilaborðið.
En nú er hún farin þangað sem
hún þráði að fara, en ég átti efir að
segja henni svo margt. En þakklát
verð ég almættinu þegar fram líða
stundir fyrir að bóka þetta flug og
veit að pabbi var orðinn óþreyju-
fullur að bíða.
Mín bíður eitt það besta
banamein á jörð
að leysast upp í læðing
er litar tímans svörð.
(Björgvin Halldórsson)
Góða ferð. Hafðu þökk fyrir allt
og allt.
Ingibjörg Stefánsdóttir.
Elsku amma mín er dáin. Þótt
hún væri rúmlega níræð komu
þessar fréttir eins og þruma úr
heiðskíru lofti og söknuðurinn er
mikill. Það er erfitt að vera svona
fjarri fjölskyldunni á svona tímum
en ég ylja mér við góðu minning-
arnar sem ég á um hana.
Það var svo yndislegt að vera
alin upp í næstu götu við ömmu og
afa og Engjavegurinn var annað
heimili okkar systranna. Þar
máttum við gera næstum hvað
sem er; vaða í skápana og leika
okkur í druslufötunum með fínu
perlurnar, setja stofuna á annan
endann fyrir gömlu dúkkulísurnar
og svona mætti lengi telja. Amma
passaði líka að hafa alltaf eitthvert
nammi í nammiskúffunni fyrir
okkur barnabörnin, en hún vildi
helst alltaf hafa okkur öll hjá sér,
þannig leið henni best.
Ömmu fannst líka afskaplega
gaman að tónlist. Við hlustuðum
oft á plötur í plötuspilaranum og
mér er einna minnisstæðust plat-
an með Sannleiksfestinni sem
barn. Raggi Bjarna var líka uppá-
haldssöngvarinn hennar og þegar
ég fór að stálpast fórum við að
hlusta á hann saman. Hún var
óhrædd við að prófa nýja hluti og
þegar hún var yfir sextugt fór hún
að spila á rafmagnsorgelið hans
afa. Ég fór að læra á það í tónlist-
arskólanum og fór alltaf á Engja-
veginn til að æfa mig. Amma
ákvað að læra á það með mér og
það kom mjög fljótt hjá henni. Ég
var svo stolt af henni.
Það var alveg kostulegt að sitja
í bíl með henni og hlusta á hana
kalla „lúsablesi!“ á eftir hinum bíl-
unum þegar þeir gerðu eitthvað
sem henni mislíkaði. Hún var
einkar stríðin að eðlisfari og með
svo skemmtilega nærveru og
kímnigáfu. Hún var vinmörg enda
komu vinkonur hennar ósjaldan í
heimsókn.
Ragnheiður
Zóphóníasdóttir
Amma var algjör sveitastelpa
og þegar hún kom í heimsókn til
okkar til Montreal nefndi hún
hvað hana langaði að sjá kanad-
íska sveit. Því miður sá hún hana
ekki, en það er oft sem ég hugsa
núna til hennar og langar að sýna
henni frönsku sveitasæluna þar
sem ég bý núna. Hún hefði sko un-
að sér hér þar sem kýrnar eru á
beit í haga og blóm á engjunum.
Elsku amma, hvíldu í friði. Það
er svo sárt að geta ekki talað við
þig og knúsað. Ef ég hefði vitað
þegar ég kvaddi þig fyrir rúmum
tveimur árum að ég væri að knúsa
þig í hinsta sinn hefði ég ekki
sleppt takinu. Ég veit að þú ert
komin á betri stað þar sem afi hef-
ur tekið vel á móti þér. Þið eruð
núna verndarenglarnir okkar.
Með þessum fallega sálmi, sem ég
tengi alltaf við þig, kveð ég þig
elsku amma og vil þakka þér fyrir
allt sem þú varst mér.
Ástarfaðir himinhæða,
heyr þú barna þinna kvak,
enn í dag og alla daga
í þinn náðarfaðm mig tak.
Náð þín sólin er mér eina,
orð þín döggin himni frá,
er mig hressir, elur nærir,
eins og foldarblómin smá.
Einn þú hefur allt í höndum,
öll þér kunn er þörfin mín,
ó, svo veit í alnægð þinni
einnig mér af ljósi þín.
Anda þinn lát æ mér stjórna,
auðsveipan gjör huga minn,
og á þinnar elsku vegum
inn mig leið í himin þinn.
(Steingrímur Thorsteinsson)
Ástarkveðja,
Jóna Harpa Gylfadóttir.
Nú er komið að kveðjustund og
minningarnar hrannast ljóslifandi
upp.
Ragga tók mér alltaf fagnandi
og opnaði stóra hlýja faðminn sinn
fyrir mér. Hún naut sín vel meðal
fólks og fannst gaman að hafa
marga í kringum sig og var þá létt
í lund og gantaðist. Hún sýndi mér
alla tíð mikla hlýju og athygli og
sem barn þótti mér það sérstak-
lega notalegt. Hún hefur alla tíð
átt sérstakan stað í hjarta mér og
hélt líka þétt í höndina á mér í síð-
asta skiptið sem ég hitti hana.
Alltaf svo hlý og vinaleg við mig.
Ragga var stóra systir hennar
mömmu. Hún var stór hluti af
minni barnæsku og hafði mikil
áhrif á æsku mína. Hún tók við
þar sem mömmu sleppti. Ef
mamma var ekki heima þegar ég
kom heim fór ég til Röggu. Þá
bankaði ég á vaskahúshurðina og
gekk inn. Það var trappa niður í
þvottahúsið sem mér fannst brött
og önnur upp í eldhúsið sem var
jafnbrött. Ég settist við eldhús-
borðið og fékk mjólk og köku eða
kex. Svo var mamma komin heim.
Þær bjuggu stutt hvor frá ann-
arri á Engjaveginum og hjálpuð-
ust að. Ég man eftir alls konar
vor- og hauststörfum sem þær
fluttu með sér úr sveitinni eins og
sláturgerð og krækiberjatínslu og
saftgerð. Í þá daga var hjálpast að
við alla skapaða hluti. Allar hátíðir
voru sameiginlegar, t.d. afmælis-
og jólaboð. Á jólum dugði ekkert
minna en að hittast bæði á jóla-
dagskvöld hjá Röggu og Stebba
og síðan hjá mömmu og pabba á
annan í jólum og alltaf var spilað
púkk og þá var gaman og Ragga í
essinu sínu. Hún hafði alla tíð
mjög gaman af að spila og gæddi
spilamennskuna gleði með
skemmtilegheitum sínum og kát-
ínu. Fjölskyldurnar tvær hittust
líka alltaf á aðventunni og skáru
saman út laufabrauð ásamt Öddu
og Gumma og þeirra börnum.
Þetta voru gleðidagar og þeirra er
minnst á hverju ári.
Fjölskyldurnar áttu líka saman
góða daga á sumrin í Ásbrekku,
enda vorum við Ingibjörg dóttir
Röggu og Siggi, sonur Gunnu
systur þeirra, saman þar hvert
sumar í mörg ár. Þar dvöldum við
hjá ömmu okkar Ingveldi og
Steina, bróður þeirra systra. Fjöl-
skyldan sameinaðist í Ásbrekku
við ýmis störf s.s. við heyskap og
réttarstörf. Í sveitinni kynntumst
við krakkarnir því lífi sem þær
systur höfðu alist upp við og þeim
gildum sem þar voru í heiðri höfð.
Sameiginleg arfleifð sem ekki
hafði breyst í áratugi. Tónlist og
söngur voru hluti af lífinu í Ás-
brekku og sameinaði fólkið.
Enn spilum við púkk á jólum
með okkar afkomendum og höld-
um í heiðri allt það sem við lærð-
um. Virðing fyrir náttúrunni,
skepnum og hvernig lifa má af
landinu ásamt gleðinni sem tónlist
og söngur gefa er veganesti okkar
í lífinu.
Takk Ragga mín fyrir að hafa
verið hluti af mínu uppeldi og
barnæsku. Þú bættir hlýju og
kæti við allar samverustundir.
Frá því þú kvaddir þessa jarðvist
sé ég ykkur mæðgur, þig, ömmu,
mömmu, og Steina fyrir mér í
blómabrekkunni. Sú blómabrekka
er brekkan fyrir neðan Ásbrek-
kubæinn, sólgul af sóleyjum.
Börnum Röggu, þeim Ingi-
björgu, Margréti, Jóhanni og
Soffíu, tengdabörnum og fjöl-
skyldunni allri sendi ég innilegar
samúðarkveðjur. Guð blessi minn-
inguna um Röggu.
Heiðrún Hákonardóttir.
Nú er hún Ragga mín elskuleg
fallin frá. Því var ég ekki viðbúin,
því tveimur kvöldum áður hafði ég
heimsótt hana og var hún þá eins
og hún átti að sér að vera. Spil-
uðum við eins og svo oft áður og
skemmtum okkur vel. Geymi ég
minningar um hana í hjarta mínu
og kveð hana með þakklæti fyrir
öll góðu árin okkar saman.
Vinskapur okkar Röggu hófst
þegar við byrjuðum að búa á Sel-
fossi. Við vorum nágrannar fyrstu
árin, en við Doddi bjuggum á
Eyravegi 5 og þau Stebbi á
Kirkjuveginum. Elstu börnin okk-
ar voru jafnaldrar, Ingibjörg og
Þórður, fædd 1954, en Margrét og
Sigurvin tveimur árum seinna. Í
þá daga var nánast regla að ung-
börn væru látin sofa úti. Talaði
Ragga oft um hversu mikið hún
hafi öfundað mig af því hversu
vær Þórður minn hafi verið og sof-
ið vel, en Ingibjörg alltaf að vakna.
Þegar þau komust á legg urðu þau
bestu leikfélagar og lék Þórður
sér þá meira með dúkkur en bíla.
Í þá daga tíðkaðist ekki að hús-
mæður ynnu úti. Hins vegar var
Stebbi frá vinnu um nokkurra
mánaða skeið vegna veikinda og
vann Ragga þá í Ölfusá hjá okkur
Dodda. Skömmu eftir að Stebbi
hafði náð aftur heilsu fórum við í
eftirminnilega helgarferð austur í
Skaftafellssýslu. Tengdaforeldrar
okkar pössuðu börnin á meðan.
Fengum við Ragga okkur „rokk-
buxur“ og strigaskó í tilefni ferð-
arinnar. Gistum við í tjöldum báð-
ar næturnar, þá fyrri fyrir utan
Vík og þá seinni á Kirkjubæjar-
klaustri. Til eru myndir sem tekn-
ar voru í ferðinni og er greinilegt
að við skemmtum okkur mjög vel,
enda ekki oft sem við komumst að
heiman í þá daga.
Síðan liðu árin. Ragga og
Stebbi fluttu í einbýlishús við
Engjaveginn, börnin uxu úr grasi,
en vinátta okkar Röggu hélst
óslitin. Fyrir tveimur árum urðum
við aftur nágrannar. Þá flutti ég í
íbúð í fjölbýlishúsi við Austurveg-
inn í næsta hús við Röggu, sem
hafði búið þar í rúmt ár. Hittumst
við eftir það nánast daglega og
nutum samveru hvor við aðra.
Að lokum vil ég þakka Röggu
minni fyrir ómetanlega vináttu og
votta fjölskyldu hennar mína
dýpstu samúð.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér
og það er svo margt að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lifir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Friðsemd Eiríksdóttir.
44 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 15. JÚLÍ 2021
Vesturhlíð 2 | Fossvogi | s. 551 1266 | utfor@utfor.is | utfor.is
VIÐ ÞJÓNUM ALLAN SÓLARHRINGINN
Útfararþjónusta í yfir 70 ár
Við tökum vel á móti ástvinum
í hlýlegu og fallegu umhverfi
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
VIGDÍS STEFÁNSDÓTTIR,
lést á Skjóli mánudaginn 5. júlí.
Jarðarförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólkinu á hjúkrunarheimilinu
Skjóli fyrir hlýhug og góða umönnun.
Kristín Eiríksdóttir Ingemar Jaresten
Sigrún Eiríksdóttir Þorsteinn Þórhallsson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður, faðir, tengdafaðir
og afi,
SIGURÐUR KRISTJÁNSSON
vélstjóri,
Kópavogstúni 9,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð
í Kópavogi þriðjudaginn 13. júlí.
Útför verður auglýst síðar.
Laufey Aðalsteinsdóttir
Aðalsteinn Sigurðsson Sigrún Agnes Rúnarsdóttir
Andri Dagur, Úlfur Ingi og Helga Karen
Yndislega móðir okkar, tengdamóðir,
amma og langamma,
SIGRÚN GUÐJÓNSDÓTTIR,
Greniteig 9, Keflavík,
sem lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
mánudaginn 5. júlí, verður jarðsungin frá
Keflavíkurkirkju mánudaginn 19. júlí klukkan 13.
Guðjón Sigurðsson Steinunn Njálsdóttir
Bjarni Ásgrímur Sigurðsson Hansborg Þorkelsdóttir
Sigurður Sigurðsson Árný Þorsteinsdóttir
Sveinbjörg Sigurðardóttir Guðsveinn Ólafur Gestsson
barnabörn og barnabarnabörn