Fiskifréttir - 17.12.2004, Blaðsíða 15

FISKIFRETTIR 17. desember 2004
15
Fyrsti Halldór Sigurðsson ÍS-14. Halldór Sigurðsson IS-14, annar báturinn með því nafni. Núverandi Halldór Sigurðsson ÍS-14, þriðji og hugsanlega
síðasti báturinn með því nafni.
faldlega ekki upp á þessum stað.
Bæði var vont að fá hráefni og svo
voru ægilegar lægðir í hörpudisk-
inum. Þegar við byrjuðum í hon-
um, þá seldist ekki neitt á annað ár.
En við vorum alltaf að basla þarna
eitthvað því að hrefnuveiðarnar
áttu að hefjast aftur eftir fjögur ár,
sagði þáverandi sjávarútvegsráð-
herra, Halldór Ásgrímsson.
Það var reyndar Halldóri Ás-
grímssyni að þakka að við stofnuð-
um Félag hrefnuveiðimanna. Hann
stakk upp á því til þess að hann
gæti verið í formlegu sambandi við
einhverja ákveðna menn út af þess-
um málum. Við höfum alla tíð ver-
ið í sambandi við ríkisstjórnina
hverju sinni. I félaginu eru sjö að-
ilar sem voru við veiðar þegar
þeim var hætt. Tveir vildu ekki
vera með en hinir hafa allir verið í
félaginu síðan.“
Konráð hefur verið formaður
Félags hrefnuveiðimanna frá upp-
hafi. „Já, þeir eru ekki búnir að
reka mig enn“, segir hann. „Það
hlýtur nú að koma að því.“
Rækjuveiðar 1 Djúpi
úr sögunni?
„Ég hef ekki trú á því, eins og
núna horfir, að ég eigi eftir að
veiða rækju meira. Við Óli byrjuð-
um að veiða rækju strax árið 1970.
Fengum bátinn 1969 og fórum á
snurvoð um haustið. Eftir áramótin
fengum við leyfi á rækjuna. Þá var
rækja inn um allt ísaljarðardjúp og
út um allt og rækjubátarnir hérna
taldir í tugum. En síðan hefur þetta
alltaf smátt og smátt verið að drag-
ast saman. Veiðisvæðið alltaf
minnkað jafnt og þétt.“
Þegar Konráð er spurður hver á-
stæðan fyrir rækjubrestinum sé að
hans mati segir hann að því sé
væntanlega ekki auðsvarað. „Við
skulum byrja á einum ákveðnum
firði í ísaljarðardjúpi, Álftafirði.
Ætli það hafi ekki verið 1959 sem
rækjan þar hverfur. Þar höfðu
rækjubátarnir áður verið að veið-
um á hverjum degi. Það hefur
aldrei fengist rækja í Álftafirði
síðan. Svo hverfur hún líka í Seyð-
isfirði. Kannski að það hafi nú
samt einhvern tímann fengist
rækja þar síðan. Svo fer hún að
minnka í Skötufirði og hverfur
bæði í Mjóafirði og inni í ísafirði.
Síðan hverfur hún inni á Borgar-
eyjarsvæðinu. I utanverðu Djúp-
inu. í Jökulfjörðunum.
Það er svo skrítið að það var
engin rækjuveiði í Jökulfjörðum
hér á árum áður. Ég var með Pétri
Geir Helgasyni haustið 1969,
minnir mig, þegar hann fann rækj-
una í Jökulfjörðunum. Við vorum
að koma innan úr Hrafnfirði og
höfðum ekki fengið eina rækju. Þar
hafði veiðst rækja í gamla daga.
Svo segir Pétur Geir um kvöldið
þegar komið var myrkur: Það er
best að kasta hérna fyrir innan Gat-
hamarinn og prófa eitt hal. Við
fengum eitthvað milli tvö og þrjú
tonn um nóttina og allt í myrkri.
Síðan var rækja veidd þar alveg
þangað til hún hvarf.
Rækju er ekki hægt að geyma í
sjónum ef það er mikill fiskur. Það
virðist vera alveg á hreinu. En ég er
hræddur um að menn hafi veitt of
mikið líka. Það var aldrei fiskur í
Álftafirðinum fyrr en núna. Ekki
heldur inni í ísafirði fyrr en núna.
Aldrei í Mjóafirði. Þar sem ekki
var neinn fiskur, þar held ég að
rækjan hafi verið veidd upp. Ég hef
það á tilfinningunni að þegar
rækjumassinn er kominn niður fyr-
„Þetta er nú bara
grobbmynd“, segir
Konni. „Hún var
tekin eftir að ég var
svo lánsamur að
vinna tvær skíða-
göngur í röð í mín-
um aldursflokki,
Fossavatnsgönguna
og Harðargönguna.“
ir eitthvað ákveðið, þá sé eins og
hann nái sér ekki upp aftur. Menn
segja mér að rækja hafi náð sér upp
aftur á ákveðnum svæðum í Djúp-
inu hér áður. En þá voru allt önnur
veiðarfæri og allt önnur tæki og
tækni en í dag. Núna vegur bara
einn hleri hálft tonn. Þú sérð í tækj-
unum hvert einasta kvikindi sem
fer inn í trollið. Ef þú siglir yfir
einhvern massa af rækju, þá sérðu
það í tækjunum uppi í brú. Þá ferðu
bara rétt fram fyrir, snýrð við og
kastar á kösina. I gamla daga tog-
aði maður langar leiðir og vissi
ekkert hvað kom í trollið. Núna er
svo auðvelt og þægilegt að klára
allt.
En ég held að þetta vinni saman,
veiðarnar og fiskurinn. Ef mikið er
af fiski, þá verður bara að gera upp
við sig hvort það eigi að veiða
rækjuna eða láta fiskinn éta hana.
Og núna er fiskur alls staðar. Sjór-
inn hlýnar og ég er ekki bjartsýnn
varðandi framtíðina í rækjunni."
Æðarfuglinn í Þernuvík
Halldór Sigurðsson IS-14, hinn
þriðji í röðinni og hugsanlega sá
síðasti, liggur bundinn í ísaljarðar-
höfn í vetur. Hrefnu-Konni, eða
jafnvel Rækju-Konni, eða einfald-
lega Konni Eggerts, er heima og
bregður sér á gönguskíði helst á
hverjum degi. Guðmundur Kon-
ráðsson, sem á bátinn með pabba
sínum og hefur verið með honum á
rækjunni, er kominn á togarann
Stefni hjá Hraðfrystihúsinu-Gunn-
vöru. „Já, það er ekki bjartara yfir
þessu en þetta“, segir Konráð. „Við
ætluðum að selja bátinn í haust og
hætta formlega en hættum við það
á síðustu stundu og ákváðum sjá
aðeins til hvað verður úr þessu.“
Framhald á bls. 17

/atfid a//l
is
Box 1517-121 Reykjavík
Sími: 552 9844 • Fax: 562 9840
LÖNDUN EHF.