Fiskifréttir - 17.12.2004, Blaðsíða 17

FISKIFRETTIR 17. desember 2004
17
VEIÐAR
Framhald af bls. 15
A B Y R G Ð
O R Y G G I
T R A U S T
En það er ein útgerðin, ef útgerð
skal kalla, sem Konráð Eggertsson
er að minnsta kosti ekki hættur
með. Það er æðarræktin í sum-
arparadís hans og fjölskyldunnar
inni í Þernuvík við Djúp. Snemm-
sumars má sjá Hrefnu-Konna rölta
þar í móunum með halarófu af æð-
arungum á eftir sér. Líkt og barna-
börn Konráðs Eggertssonar þekkja
kollurnar í Þernuvík og ungarnir
þeirra hvaða hlýja og nærfærni býr
innra með þessum hvatvísa og
stundum dálítið hávaðasama og
hrjúfa vestfirska sjóara.
„Við tökum alltaf á móti því sem
kemur og vill verpa. Fyrsta kollan
verpti hjá mér inni í Þernuvík
tveggja ára gömul árið 1991 og
verpir enn. Hefur komið og orpið á
hverju ári. Það er alltaf verið að
segja að æðarkollurnar verpi helst
alltaf í sama hreiðrið en við erum
alveg búin að afsanna það. Hugs-
anlega verpa þær tvisvar í sama
hreiðrið en yfirleitt alltaf færa þær
sig, kannski um tuttugu þrjátíu
metra í hvert skipti. En eru alltaf á
sama svæðinu. Sumar færa sig að-
eins lengra. Það er ein sem verpir
kannski alveg uppi við bústað eitt
árið en niðri á nesi árið eftir. Þetta
sjáum við af því að við merkjum
þær allar og fylgjumst með hvar
þær verpa. Elsta kollan okkar er
svo spök að þó að hún heyri að við
séum að koma labbandi, þá lítur
hún ekki við. Við getum gengið að
henni hvenær sem er og tekið hana
upp og gert við hana hvað sem
okkur sýnist. Hún treystir okkur
fullkomlega.“
Það mildast allir með
árunum ...
Það er eins og Konráð Eggerts-
son sé orðinn dálítið mildari með
árunum þótt enn sé hann manna
hvatlegastur í öllu fasi. „Já, maður
er nú orðinn heldur rólegri en áður
var. Þar hjálpast líklega ýmislegt
að. Kannski einhver vottur af skyn-
semi. Þegar ég var skipstjóri á
Hrönninni var bara farið á sjóinn í
hverju sem var og ekki spáð í neitt
annað en að fiska. Svo var kominn
kvóti á alla veiði. Það kom
snemma kvóti á rækjuna í Djúpinu
og eftir það sóttu menn ekki eins
grimmt. Það voru ekki allir sáttir
við þetta í byrjun en ég held að
mönnum hafi líkað það vel þegar
frá leið.“
Og það er líka eins og Konni sé
allur orðinn hógværari í málflutn-
ingi. Skammirnar frá honum í garð
stjómvalda út af hvalveiðibanninu
óma ekki lengur um land allt á
sama hátt og áður, með eða án út-
varps. Konráð hlær þegar á þetta er
minnst og segir. „Það mildast allir
með árunum og setja hlutina
kannski svolítið öðruvísi frá sér.“
Og svo fer hann að tygja sig til
að „vinglast eitthvað" á skíðunum.
Texti: Hlynur Þór Magnússon
Meöan þið sinniö ykkar starfi...
erum við til þjónustu reiðubúin - Þú getur treyst því!
Flskl
FRETTIR
Áskríft Auglýsingar
569 6622 569 6623
Ritstjórn
569 6625