Dagrenning - 01.02.1940, Síða 15

DAGRENNING
477
Stúlka kom fram á pallinn
og söng. Þessi sérfræðingur
sagði, er hun hafði sungið
fyrsta lagið, að þarna væri
stúlka, sem hefði fegri söng-
rödd en nokkur sem hann
hefði áður heyrt syngja. Get-
urðu nú nokkuð skilið, hvað
ég er að fara ?
—Nei, sagði Mr. Steele.
—Þú minnist á dóttir mína.
Mr. Lyte var hér þegar þú
komst inn, og sagði hann að
húnhefði óviðjafnanleg söng-
hljóð. En hvað hefir það að
gera við þig?
—Aðeins það, Mr. Steele,
að gjaldið, sem ég krefst er
dóttir þín.
—Einmitt það?
—Já, gef mér dóttur þína
fyrir eiginkonu og varir mín-
ar skulu lokaðar að eilífu. En
ef þú gerir það ekki þá - -,
Og hann dróg fingurinn
yfir háls sér og leit glottandi
framan í Steele, sem átti að
skilja, hvað það kostaði, ef
hann fengi ekki dótturina.
Steele féll afturábak upp
að stólbakinu, og var ekki
gott að sjá hvort heldur hann
var lífs eðaliðinn.
Iv'. KAPITULI.
“Eg er einungis verkamaður.”
•S0Í-
Það varð algerð þögn
nokkrar mínútur, þarna í litla
húsinu. John Steele sat og
draup höfði, en Langford
horfði á hann sigri hrósandi.
Svo leit Steele upp og var að
sjá, sem hann hefði elst um
mörg ár þessa litlu stund.
—Það virðist, sem þú
hafir mig algerlega á valdi
þínu. Það verður því líklega
ekki hjá því komist, að þú
fáir vilja þinn.— Þetta mælti
hann svo lágt, að naumast
heyrðist. En Steve Langford
heyrði hvað hann sagði og
hallaði sér aftur á bak í stóln-
urn og var að sjá mjög ánægð-
ur.
—Eg vissi, að þú mundir
sjá hvað þér er fyrir beztu
Mr. Steele. Ég vissi, að þú
yrðir að láta undan orðum
inínum fyr eða síðar, og
hyggilega var það hugsað af
þér, að gera það strax. Þú
getur ekki sagt, að ég hafi
verið kröfu harður við þig,
sagði Langford,
(framli )