Dagrenning - 01.02.1940, Blaðsíða 20

■^■25^27 >25? vS^ Sí^ ?S? v^-3? vS? ÍS^ íti ^S- 'sa." ^s,- '-5í>-
Bændur í Framnes bygð árið 1933.
Eftir B. J, Hornfjörð.
■°^)GCD(^o
»• FRAMíIAIyD:
Held ég Andrés hugaðann,
hefir reynslan s^nt að hann,
ekkert smeykur yrði p>á
Eskimóa er hann sá.
Ekkert borða utan Sel
óskup líkar peim hann vel.
Indjánanna er pað trú
að p>eir séu 1(Vittigú”.
Guðjón p>reskir, pað er satt,
p>á upp setur stórann hatt.
Gleraugum ei gleymir hann,
getur rykið blindað mann.
Öllu vel er útbúinn,
athugandi mælirinn,
pví hann ætíð er á vakt,
ef hann skyldi mæia skakkt.
Surt og Stjána sjá má J>á,
sumardegi björtum á-
Báðir reykja, p>ess mun p>örf
pegar flugan gjörist djörf;
vinna p>eir sem víkingar,
víst ei hreinir tils^ndar.
„Gott peim væri að gjöra bað’’,
Guðjón langi sagði pað-
Opt við 1(freight” á ísnum var.
óragur við sprungurnar,
Magnús, — yfir skildi á skeið
skundaði pá sína leið.
Þar, sem dugnað parf að fá,
p>ýtur Magnús til að ijá
átök sín og sannan [>rótt;
sést pá verki rniða fijótt.
Þórður, reynsla mín p>að ber
þar er maður, sem að er
hugsandi um héraðsmál
og hatar loforð sem er tál.
Alt hann vill sé öllum hreint,
en sá dagur kemur seint.
Opt hann dreymir oddvitann
og hann sé að fást við hann.
Harðangurs er húsbóndinn
hámentaður, sauðurinn.
Svartaskóla kúnstir kann,—
kvað pó lesa Saltarann.
Enginn manninn erta má.
eru miklar líkur pá
einlivern gera að óskapnað;
efalaust liann reyndi pað,
Guðmundur er greiða sál,
gefur lítt um heimsins prjál.
Félagsskap er öllum í,
—ef p>ú vilt ei trúa p>ví,
kvennfélagsins konur pá
kunna rétt að skyra frá.