Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2002, Qupperneq 96

Múlaþing
Frímann Jónsson). Við húsvitjun 31. des-
ember það ár er Sigurjón þessi tökubarn á
Skjöldólfsstöðum, svo sýnilegt er að þau
Jón og Þórdís, sem voru guðfeðgin hans,
hafa borgið honum frá mjólkurleysi þar á
Hákonarstöðum, þar sem mjög er líklegt er
að Ingibjörg og Bjarni hafi enga kú haft í
fjósi á þessum tíma. Sigurjón, faðir barns-
ins, fór vestur um haf frá Mel vorið 1876,
og tekið hefur hann son sinn með sér, því
varla hefur barnið, á fyrsta ári, farið eitt síns
liðs frá Skjöldólfsstöðum vestur um haf,
svo víst má telja að faðir hans muni hafa
tekið hann með sér, ellegar einhver honum
nákominn. Benedikt Gíslason slær föstu í
Ættum að bamið muni hafa dáið, en ekki er
dauði þess skráður í kirkjubókina. Það er
því trúa mín að hér sé um að ræða son
Ingibjargar, enda enginn annar Sigurjón
fæddur í Hofteigssókn á þessum tíma. Það
er svo hægt að spyrja sjálfan sig að því
hvers vegna Þórdís á Skjöldólfsstöðum tók
drenginn til sín, kannski að faðir hans hafi
verið skyldur því fólki, hvað ég veit ekki
þrátt fyrir eftirgrenslan, en það þarf þó ekki
að hafa verið, því Þórís var talin rausnar-
kona á sinni tíð.
Vorið 1876 flutti Bjarni með fólk sitt
austur yfír Jöklu að Klausturseli, því
Hákonarstaðir höfðu þá verið seldir, og í
fardögum flutti hinn nýi eigandi, Sveinn
Magnússon, með skyldulið sitt á jörðina, frá
Hvammsgerði í Vopnafírði. Hann var gam-
algróinn Jökuldælingur, sonur Magnúsar
Snorrasonar og síðari konu hans Bjargar
Eiríksdóttur frá Merki, en þau bjuggu lengi
í Brattagerði á Jökuldal. Kona Sveins var
Sigurveig Jónsdóttir frá Ásbrandsstöðum.
Bjarni þraukaði með fólki sínu í Klaust-
urseli næsta fardagaár, og sýnist sem erfíðið
í öskunni hafí skilað einhverjum arði, því
vorið 1877 flutti hann með fólk sitt aftur
vestur (norður) yfír ána að Gmnd, hafandi
keypt jörðina að sögn, en kannski var verð-
ið ekki hátt vegna öskunnar. Til sambýlis
við þau Ingibjörgu komu Steinunn Eyjólfs-
dóttir frá Borg í Skriðdal og seinni maður
hennar Jón Jónsson (2942-10493) með son
sinn Pál, þó ekki passi það alveg við Ættir
en Páll var fæddur á Grunnavatni 2. sept-
ember 1869. Stutt var þó í vem Steinunnar
og Jóns á Grund, því vorið eftir fóru þau
burt, þó hvort í sína áttina, hún með Pál son
þeirra að Bót í Hróarstungu, en hann að
Eiðum, og hygg ég að þeirra samveru hafi
þar með verið lokið, en það er önnur saga.
Eftir það kom til sambýlis að Grund
bróðursonur Bjarna, Kristján Sigurðsson,
og kona hans Sigfmna Jakobína Pétursdóttir
(2190-7215).
Svo er að sjá að Bjarni hafí verið at-
orkumaður og ekki verið gjarn á að láta hlut
sinn, jafnvel þó að sumum hafi kannski
sýnst að við ofurefli væri að etja. Hann er
sagður hafa deilt um landspildu við Eiríks-
staðamenn um þessar mundir og haft betur
í þeim viðskiptum.
Ingibjörg Snjólfsdóttir var fylgispök við
Bjarna, þó ekki yrði úr því hjónaband. Vorið
1878, hinn 25. maí áttu þau saman barn sem
þau létu heita nöfnum úr fjölskyldu hans:
Arnbjörg Sigurveig, en hún varð ekki
langlíf, dó fjögurra ára á Grund vorið 1882,
hinn 4. maí.
Líklegt verður að telja að Ingibjörg
hefði búið þann tíma sem eftir var með
Bjama Rustikussyni, en ýmislegt fer öðru-
vísi en ætlað er, og af einhverjum ástæðum,
sem við þekkjum ekki svo gjörla, varð
hastarleg röskun á högum hennar á þessum
tíma þegar Rósa Jósepsdóttir (sjá Múlaþing
23 1996, „Frá Jökuldalsfólki og Eiðaþing-
hármönnum") kom að Grund og settist í
sæti hennar og giftist síðan húsbóndanum,
og má nærri geta um sárindi hennar vegna
þessa. Hún hafði verið við hlið hans er hann
94