Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2002, Qupperneq 119

Fellamaður á Fjarðaröldu
þannig er sekur í, virðist
þannig að eiga undir 2. mbr.
í 205. grein í hegningarlög-
unum frá 25. Júní 1869
samanborna við 40. grein í
sömu lögum og þar eð
málsbætur eru virðist hæfi-
legt að ákveða hegninguna
þannig, að hinn ákærði
greiði 20 - tuttugu - króna
sekt, er renni í landssjóðinn,
eða, ef sektin er ekki greidd
í ákveðinn tíma, þá sæti
hann [...] einföldu fangelsi í
6 - sex - daga; svo ber
honum að borga allan af
máli þessu löglega leiðandi
kostnað, en þar eð tals-
maður hans, Cand. phil.
Páll Vigfússon í Hrafns-
gerði hefir ekki heimtað sér
dæmd málsfærslulaun,
verður ekkert ákveðið um
þau í dóminum.
Þá er komið að bótakröfum
Nielsens. Eins og áður er
fram komið krafðist hann
þess að fá greiddan legu-
skostnað 37 kr, fyrir vinnu-
missi 54 kr „ásamt hæfilegri
þóknun fyrir þjáningar þær er
hann hefír tekið út meðan
hann lá fótbrotinn.“ Hann
gerir hinsvegar ekki lengur
kröfu um að fá bætta rifna
treyju. Dómarinn hafnar þess-
um kröfum nema legukostn-
aði. Hann telur ekki upplýst
að húsbóndi Nielsens hafi
dregið af honum kaup meðan
hann lá, „og þegar allir mála-
vextir eru teknir til greina,
Alm. Strafiélov for Island.
§ 40. En ringere Stral' end den lovbestemte bliver
at anvende paa Taaber eller andre Personer, der, om
de end ikke mangle al Bevidsthed, dog paa Grnnd af
særegne Tilstande, som bave Indílydelse paa Villiens
Fribed, ikke kunne autages i Gjerningeus Öjeblik at
liave været i Besiddelse af den Tilregnelighed, der findes
hos voxne o" siælssunde Personer.
§ 41. Ilandliuger, foretagne af Nödværge, ere
straflrie, naar og forsaavidt de liave været uödvendige
for at modstaa eller afværge et jiaabegyndt eller over-
hængende uretmæssigt Angreb paa egen eller Andens
Person, Ære eller Gods. Dog skal det kun til For-
svar for Liv, Heibred eller Velfærd være tilladt at
anvende saadaune Forsvarsmidler, ved hvilke Augribe-
rens Liv udsættes for öjensynlig Fare.
Har Nogen overskredet Grændserne for det til-
ladte Nödværge, bliver det at afgjöre, om Gjerningen
efter Omstrendighederne kan tilregnes ham, eller om
den paa Grund af den ved Skrœk og Bestyrtelse frem-
kaldte Mangel paa Besiudelse ikke kan tilregnes hain
som strafbar. Kan Overskridelsen tilregnes ham, bliver
Lovens ahnindelige Straf for den Angriberen tilföjede
Skade dog ikke ubetinget at anvende, hvorimod en
miudre eíter Overskridelsens Grad lempet Stral kan
idömmes.
§ 205. Tilföjer Nogen en Anden Saar eller Skade
paa Helbred, som dog ikke er af saa stor Bctydenhed
som den nedenfor i § 206 ommeldte, straffes han med
F.rngsel eller under skjærpende Omstændigheder med
Strafarbeide, der i de i §§ 203 og 204 oinhandlede
Tilfælde cndog kan stige indtil 4 Aar. ErVoldshand-
lingen ikke udövet med Overlæg, kan Straffen dog
nnder iövrigt formildende Omstændigheder nedsættes til
Böder, ikke under 10 Hd.
I de her omhandlede Tilfælde kan ifölge den For-
oærmedes Begjæring Tiltale bortfalde, naar ingen be-
tydelig Skade er sket.
Lovsamlingfor IslandXX, bls. 264 og 303.
117