Heilsuvernd - 01.09.1952, Qupperneq 26

86
HEILSUVERND
Þegar þetta meðal var hætt að verka, bætti ég við mig
nýjum lyfjum, og áttu þau að ,,lækna“ hinar og þessar trufl-
anir, sem sífellt komu í ljós og sóttu æ harðara á. Einn
læknir gaf mér hreint striknín, 3 mg í hverjum skammti,
og auk þess átti ég að sötra sjóðandi vatn á fastandi maga
að morgninum, síðast að kvöldinu og á milli máltíða. Enn-
fremur átti ég að taka inn saltsýru á eftir hverri máltíð.
í viðbót við þetta át ég kínín til að hressa mig upp og
margskonar pillur og duft, og sölt og stólpípur notaði ég
til þess að örva hreyfingar þarmanna. Eg varð forfallin
lyfjaæta. Árum saman fylgdu mér pilludósir og meðala-
flöskur, hvert sem ég fór.
Þessi slæma meðferð á likama mínurn dró úr mér mátt.
Eg drakk lútsterkt te og kaffi, brennandi heitt. Mig fýsti
að ná kröftum á ný og tók því að neyta aðallega „styrkj-
andi“ fæðu. Eg lifði mest á kjöti, fiski, eggjum, osti,
smjöri, mjólk o. s. frv. Eg sannfærðist brátt um, að mér
varð ekki lengur gott af nýrri og náttúrlegri fæðu, svo
sem hráum ávöxtum og grænmeti. Einn læknirinn bann-
aði mér með öllu að bragða hráa ávexti, hversu mjúkir
sem þeir væru. Eins og gefur að skilja, þá stífluðust nú inn-
ýflin alveg af þessari mjúku, megnu og einhæfu fæðu, sem
skorti fjörefni, næringarsölt og grófefni, og varð af því
megn rotnun. Hörundslitur minn varð gul-grænn. Marg-
ir héldu, að ég væri með gulu. Eg varð óþolandi andfúll og
fékk kýli og bólur hér og þar. Eg varð sjálfum mér byrði.
Læknarnir sendu mig til baðstaða. Eg fór til Karlsbad,
Marienbad, Wiesbaden, Buxton og víðar. Eg gerðist jurta-
æta um hríð og reyndi síðan aðferð Fletchers.* Eg fór í
nudd. Ekkert af þessu færði mér neina heilsuþót, nema ef til
vill um stundarsakir, og mér hrakaði sí og æ. Rotnunar-
og eiturefni mynduðust í líkama mínum og eyðilögðu líffæri
og vefi. Tennurnar, sem áður voru harðar, urðu linar eins
* Hún er fólgin í því <aS tyggja allan safa úr hverjum munn-
bita, kingja vökvanum, en skirpa út úr sér afganginum. (ÞýS.).