Heilsuvernd - 01.06.1953, Blaðsíða 6

Jónas Kristjánsson
Baráttan
við
krabbameinið.
Ég fæ ekki betur séð, en að vestrænar þjóðir hafi lent
í ógöngum, iþar sem þær sitja fastar eins og fluga í köngu-
lóarvef, sem bíður þess, að óvinurinn komi og bíti hana til
bana. Þannig er það t. d. um marga, sem ganga með ugg
og kvíða um það, að sá sjúkdómur, sem menn óttast mest,
krabbameinið, hafi heltekið þá.
Forsjá'lir læknar og leiðandi menn þessa þjóðfélags hafa
fyrir nokkru komið á fót félagsskap til þess að herja á
þennan óvin. Er það vissulega góðra gjalda vert. En gail-
inn er sá, að svo lítur út, sem forystumenn þessa félags viti
ekki, hvar óvinarins er að leita eða hvar skuli hefj-
ast handa til sóknar og varnar. Það er skorað á menn
að leggja fram fé til höfuðs þessum óvini, til þess að byggja
sjúkrahús fyrir krabbameinssjúka menn. En þar er svo
ekki annað gert en að eyða sjúkdómseinkennum, áorðn-
um sjúklegum breytingum. Hinsvegar er ekkert hirt um
það, sem mestu máli skiptir, og eitt má að fullu gagni
koma: það er leit að orsökum sjúkdómsins og útrýming
þeirra. Skurðir og geislalækningar eru oftast aðeins bráða-
birgðahjálp, ef til vill aðeins þrautafull lenging lífs. Þannig