Heilsuvernd - 01.06.1953, Blaðsíða 16

HEILSUVERND
Ingimar Vilhjálmsson,
garðyrkjumaður:
Lífræna
ræktunar-
kenningin.
(Niðurlag).
Áhrif áburðarins á gæði matjurtanna. Þegar borinn er
á tilbúinn áburður, iþá er plöntunum gefin auðtekin nær-
ing, sem nærir þær efnislega, en vantar lífskraft. Plönt-
urnar fá því ekki nægan lífsþrótt og verða auðveldlega
fyrir árásum sjúkdóma og skordýra. Þær geta heldur ekki
framleitt iimefni sem el'la, svo að bragð þeirra verður
dauft. Það er líka sérkennilegt fyrir matjurtir, ræktaðar
við tilbúinn áburð, að þær eru ekki eins saðsamar og mat-
jurtir ræktaðar við lífrænan áburð.
Af órotnuðum lífrænum áburði fá plötunurnar bragð af
áburðinum. I hinni lífrænu ræktun er hvorki notaður til-
búinn áburður né órotnaður lífrænn áburður, heldur rotn-
aður lifrænn áburður úr þar til gerðum safnhaug. Árang-
urinn er: hraustari plöntur og bragðbetri, ilmríkari og nær-
ingarmeiri matjurtir.
Mannasaur og þvag ber ekki að nota við matjurtaræktun.
Sama gildir um hverja lífverutegund og manninn, að hún
missir lífsþrótt við að nærast á gróðri upp af eigin úr-
gangsefnum.
Efnabreytingar í lifandi verum. Plönturnar lifa á nokkr-
um frumefnum, svo sem kunnugt er. Við vatnsrsektun