Heilsuvernd - 01.09.1959, Side 18

80
HEILSUVERND
einn fjórða hluta miðað við fyrri neyzlu. Jafnframt minnk-
uðu tannskemmdir samkvæmt skoðun á skólabörnum um
25—50%. Eftir stríðslokin færðist mataræðið í sama horf
og áður — og tannskemmdirnar sömuleiðis.
Því miður virðast menn lítið vitkast, þó að staðreyndir
slíkar sem þessar blasi við. Menn heimta sannanir, vís-
indálegar sannanir. Rétt eins og lífið sjálft, reynsla heilla
þjóða, sé ekki meira virði en tilraunir með einstök efni
á fáeinum tilraunadýrum í rannsóknarstofum. Gleymum
því ekki, að nútíma vísindi eru hvað eftir annað að „upp-
götva“ sannindi, sem frumstæðir og menningarsnauðir for-
feður okkar hafa vitað öldum saman. T. d. það, að skyr-
bjúg má lækna og koma í veg fyrir með því að eta spírað
korn eða spíraðar baunir — við spírunina myndast C-
fjörefni — eða með því að borða skarfakál og annað græn-
meti, og ennfremur með því að eta nýrnahettur og augu
veiðidýra. Nútíma vísindarannsóknir í næringarfræði eru
ómetanlegar. En þær eru tvíeggjað sverð að því leyti, að
þær slá marga blindu fyrir þeim lærdómi, sem hægt er
að nema af lífinu sjálfu.
Nú er ekki fyrir það að synja, að vísindalegar sannanir
hafa verið færðar fyrir skaðsemi sykurs, bæði með til-
raunum á dýrum og mönnum. Hefir vísindamönnum ver-
ið kunnugt um sumar þessar tilraunir í fjórðung aldar og
vel það.
Árið 1931 birtist hér í Evrópu skýrsla um rannsóknir,
sem japanski vísindamaðurinn Katase og samverkamenn
hans höfðu gert til að kanna áhrif sykurs á tennur og önn-
ur líffæri dýra.
Þeir gáfu hvolpum ákveðinn skammt af sykri, áður en
þeir fóru að taka fullorðinstennur. Nam daglegur skammt-
ur 3 til 6 grömmum á hvert kílógramm líkamsþunga (svar-
ar til þess, að ársgamalt barn fái 30—60 g af sykri á dag
eða 6—12 sléttfullar teskeiðar).
Fyrstu áhrifin urðu þau, að fullorðinstennurnar komu
síðar upp en ella. Smásjárskoðun á tönnunum sýndi ýms