Heilsuvernd - 01.09.1959, Side 20

82
HEILSUVERND
Kínverja en aðeins 1—11% 'hinna frumstæðu og menning-
arsnauðu Malaja.
Samt bera þeir ekki brigður á, að með réttri tannhirð-
ingu sé hægt að vinna nokkuð gegn tannátunni, en til
þess þarf að bursta tennur eftir hverja máltíð, einkum
ef etin eru sætindi eða fínn mjölmatur á milli máltíða.
Sykurleðja vill setjast á milli tannanna, gerlar í munnin-
um breyta honum í sýrur, og bæði gerlarnir og sýrumar
stuðla að því að stækka holur og sprungur, sem komnar
eru í glerunginn og tannbeinið. En meginorsök tann-
skemmdanna og tannslíðurbólgunnar telja þeir einhæfa
fæðu, sem veldur því, að blóðið flytur tönnunum ekki full-
nægjandi næringu, þannig að þær skemmast innan frá og
standa síðan berskjaldaðar gegn árásum sýkla í munni.
Hinir japönsku vísindamenn létu ekki við það sitja að
rannsaka áhrif sykurs á tennur. Þeim var ljóst, að þau
mundu ná til fleiri líffæra. Enda fundu þeir við frekari
tilraunir, að hjá ungviðum í örum vexti urðu sjúklegar
breytingar m. a. í beinum, og það af enn minna sykur-
magni en þurfti til að valda tannskemmdum. Við þessar
tilraunir notuðu þeir einnig kanínur. Af V4 g sykurs á kg
líkamsþunga fundust engar sjúklegar breytingar. En ef
gefið var V2 g á kg, fundust vefjabreytingar í beinum frá
7. degi, frá 5. degi, ef gefið var 1 g á kg og frá 3. degi, ef
gefið var 1.5 g á hvert kg líkamsþunga. Þessar breytingar
byrjuðu í merg og í kastlínum, og að lokum kom fram
beingisnun (osteoporosis), sem dregur mjög úr styrkleika
beinanna. Vísindamönnum kom það mjög á óvart, hve
skamman tíma þurfti til að framleiða þessar breytingar.
Og hjá hundum þurfti til þessa sykurmagn, sem nam 0,8 g
á hvert kg líkamsþunga, en hjá kanínum aðeins 0,5 kg.
Sé gert ráð fyrir, að börn þurfi 1 g af sykri á hvert kg
líkamsþunga til þess að svipaðar vefjabreytingar verði,
svarar það til þess, að 5—6 ára barn, sem vegur 20 kg,
borði 20 g af sykri á dag, en það eru ekki nema 4 slétt-
fullar teskeiðar af strausykri.