Heilsuvernd - 01.12.1961, Qupperneq 11

IIEILSUVKliNI)
90
yœtl, aö nokkur nái fullorðinsaldri með heilar tennur.
Það þykir nú orðið svo sem allskostar eðlilegt, að
tennurnar fari forgörðum á unga aldri. Tannveikin
þ-ykir nú orðið sjálfsagður fylgifiskur menningarinnar.
Þetta bendir ótvírætt á það, að eitthvað er bogið við
menningu nútimans, eUthvað athugavert og óheppi-
legt við nútíðarlifnaðarháttu vora.
Ég hefi heyrt lækna halda því fram, að tann-
skemmdir orsakist aðeins af sýklum eða gerlum, en
það mun ekki reynast rétt, heldur stafi þær aðallega
af óheppilegri fæðu.
Howe, amerískur lceknir og vtsindamaður, heldur
því fram, að tannskemmdir séu ekki sjúkdórnur út af
fyrir sig, heldur séu þær samfara veiklun í öllum lik-
amanum og orsakist af skorti á kalki, járni og fjör-
efnum í fœðunni, og komi skortur á þessum efnum
þvi til leiðar, að truflun verði á kalkmeltingu líkam-
ans, þannig að tennurnar missi kálk sitt og verði þar af
leiðandi linar og hætlara við skemmdum en ella. Hann
segir, að Eskimóar hafi engar tannskemmdir, og fái
þann kvilla ekki fyrr en þeir semja sig að siðum hinna
svokölluðu menningarþjóða í mataræði Ennfremur
segir hann, að íbúar Helluskaga (Lábrador) hafi áður
haft sterkar tennur, en nú lifi þeir að miklu leyti á
brauði og tei og fái s'iðan mjög að kenna á tannveik-
inni. Háskotar hafa sterkar tennur, en þcgar þeir
fara að semja sig að siðum borgarbúa í mataræði,
skemmast tennur þeirra mjög fljótt.
(Heilsufar og hegðun, fyrirlestur fluttur á
Sauðárkróki 1923. Nýjar leiðir, 2. rit NFLÍ).