Strandapósturinn - 01.06.1977, Blaðsíða 22

að nytja. Að sjálfsögðu var öllum hlunnindum skipt eftir eign-
arhluta hvers og eins.
Venjulega lét afi fara út í eyjar að slá þegar langt var komið að
slá túnið.
Mikinn undirbúning þurfti áður en sláttur hófst og því margs
að gæta, laga orf og hrífur, leggja á ljái, því hver maður þurfti að
hafa vel til skipta, jarðvegurinn var sumsstaðar sendinn og
grýttur bitið í ljáunum fór því fljótt og jafnvel komu skörð í þá,
það gekk því seint að slá því grasið var mikið, sumsstaðar
kargaþýfi og þurfti því bæði lagni og aðgæslu við sláttinn.
Stúlkur unnu að rakstrinum, var alltaf byrjað á að saxa föng
áður en hægt var að raka, föngin báru þær í fangahnappa sem
kallaðir voru og stundum langt að bera til að fá gott fangastæði,
því sumsstaðar var blautt og óslétt.
Ekki man ég glöggt hvað þessi heyskapur stóð lengi, máske svo
sem eina viku.
Eitt með öðru, sem hugsa þurfti um var matur, kaffi og vatn,
það var oftast hlutverk húsmóðurinnar með aðstoð stúlkna
sinna, þar þurfti margs að gæta því engu mátti gleyma. Kaffið
var venjulega í þá daga hitað í hlóðum og varð því að hafa með
sér eldivið, sem var mór og spítur. Maturinn var oftast æðaregg,
selkjöt (súrsað), hertur steinbítur og brauð, oftast var haft kaffi á
eftir mat, stundum skyr eða hræringur ef hlýtt var í veðri.
Allir af býlunum settust undir sama hólbarð til að borða, var
þá oft glatt á hjalla og margt spjallað og nutu menn matar og
hvíldar í næði væri gott veður, en oft var kalt ef norðankaldi var,
þá risu ungu mennirnir upp og flugust á og tóku gömlu mennina
í tuskið með sér, varð oft af þessu mikill hlátur og skemmtan.
Oftast var tekinn klukkutími til matar, þá var staðið upp og
vinna hófst að nýju.
Oftast var byrjað að vinna kl. 9 að morgni, en komið heim að
kvöldi kl. 10, þá voru allir þreyttir og hvíldinni fegnir.
Þegar búið var að slá og raka eyjarnar var farið að búa sig
undir töðuflutninginn í land. Flutti hver bóndi á sínum bát og
voru þeir stærstu hafðir til þess. Ekki var hægt að flytja töðuna í
land nema í góðu veðri, helst logni.
20