Strandapósturinn - 01.06.1977, Qupperneq 42

Þá var eftir að stafla öllum fiskinum og var það búið klukkan
níu um morguninn.
Við vorum orðnir þreyttir og þurfandi fyrir einhverja hress-
ingu, því við höfðum enga hressingu fengið frá því við fórum frá
Eyjum daginn áður, en þar drukkum við kaffi. Okkur kom
saman um að fara til Vigdísar frá Bæ, sem var búsett á Hólma-
vík, en Vigdís var einhver sú mesta gæðakona sem við þekktum
til. Þrátt fyrir fátækt og mikla ómegð, var hún svo greiðug og
gestrisin, að segja mátti að þar stæði öllum opið hús til gistingar
og góðgjörða. Við fórum heim til hennar og að skammri stund
liðinni sátum við yfir rjúkandi kaffi og kaffibrauði eins og við
gátum í okkur látið. Ekki vildi Vigdís taka neina greiðslu fyrir
veitingarnar. Nú var ekkert að vanbúnaði til heimferðar. Við
þökkuðum Vigdísi veitingarnar (sennilega höfum við fært henni
harðfisksbita þegar leið á haustið, minna hefði það ekki mátt
vera).
Þá var eftir að fá flutning yfir Steingrímsfjörð að Sandnesi og
gekk það fljótt og vel, þess má geta að svoleiðis fyrirgreiðsla var
aldrei seld.
Frá Sandnesi var svo haldið fótgangandi sömu leið til baka og
við fórum í upphafi ferðalagsins, eða norður yfir Bjarnarfjarð-
arháls, niður Bjarnarfjörð, og norður Bala, í Asparvík stoppuð-
um við og þar borðuðum við fyrstu máltíðina frá því að ferðin
hófst. Þegar að Eyjum kom, hélt Ingi áfram alla leið norður að
Kolbeinsvík án þess að hvíla sig.
Það voru þreyttir menn, sem lögðust til hvíldar þetta sumar-
kvöld eftir vökur og erfiði stanslaust á þriðja sólarhring og engu
breytti það um, að vera vakinn klukkan þrjú um nóttina til að
beita og fara á sjóinn, lífsbaráttan var hörð og aldrei mátti slaka
á, enda voru vökur og erfiði svo algeng, að engum fannst til um
svona ferðir. Það er helst nú, þegar maður er orðinn gamall og sér
nýjustu tækni á öllum sviðum, að manni finnst lítt skiljanlegt að
jafnvel unglingar skyldu þola svona vos og þrældóm án þess að
bíða heilsufarslegt tjón af og einmitt þessir unglingar eru oft
meðal þeirra heilsuhraustustu þegar þeir eru komnir á efri ár.
Að lokum skal það tekið fram, að þessi frásögn er eingöngu
40