Strandapósturinn - 01.06.1977, Síða 66

og sáu allir eftir honum þegar hann fluttist til Reykjavíkur og
gerðist skrifari og síðar fulltrúi í stjórnarráði fslands.
Guðmundur Þórðarson frá Grænumýrartungu bjó síðari
hluta ævi sinnar á Borðeyri. Hann byggði yfir sig hús þar og
hafði það svo rúmgott að hann gat greitt fyrir ferðamönnum
með veitingar og jafnvel gistingu.
Guðmundur var allgóður smiður og vann töluvert að smíðum
bæði heima hjá sér og annars staðar. Ég kom oft til Guðmundar
og konu hans Ragnheiðar. Það var alltaf létt yfir þeim. Guð-
mundur var hagmæltur og kastaði oft fram vísu. I þeim flestum
var góðlátleg kímni. Eitt sinn sem oftar voru bændurnir á Kollsá
staddir á Borðeyri og höfðu komið sjóleiðis. Þegar þeir fóru varð
Brandur Tómasson fyrstur út í bátinn og fór að setja upp segl því
byr var góður. Hann hafði klætt sig í gulan sjóstakk. Þá kvað
Guðmundur:
Ört frá landiýtir sér
uppi er band og dula
Kollsár Brandur kominn er
í kápufjandann gula.
Pétur Sigfússon tók við framkvæmdastjórastarfi við Kaupfé-
lag Hrútfirðinga við brottför Kristmundar. Hann var Þingey-
ingur að ætt og hafði lengi starfað hjá Kaupfélagi Þingeyinga á
Húsavík. Pétur var að mörgu leyti góður verslunarstjóri og bar
hag félagsins mjög fyrir brjósti. Undir hans stjórn hélt félagið
áfram að bæta hag sinn. Pétur var nokkuð umdeildur maður. En
flestir er honum kynntust munu hafa metið störf hans að verð-
leikum. Pétur var greindur maður og glaðvær, skemmtilegur í
viðræðum og kunni frá mörgu að segja. Hann var mikill
íþróttamaður á yngri árum, sérstaklega varð hann þekktur sem
glímumaður.
Bók hans „Enginn ræður sínum næturstað“, er vel skrifuð og
eftir lestur hennar mun öllum ljóst hvaða mann Pétur hafði að
geyma.
Guðlaugur Jónsson, Lyngholti við Borðeyri var hæglátur
64