Strandapósturinn - 01.06.1977, Side 67

maður, greindur og vel hagmæltur. Margar vísur hans og bragir
eru þjóðkunnir. Hann vann alltaf í sláturhúsinu á Borðeyri á
haustin. Þar unnu fleiri hagyrðingar og var þar oft kastað fram
vísum. Eitt sinn tóku þeir sig saman og gerðu brag um alla þá
sem unnu í sláturhúsinu. Þeirra á meðal var Eiríkur Lýðsson frá
Bakkaseli. Hann hafði þann starfa að bera kjötskrokka inn í
kælinn. Eitthvað átti hann líka að skera í þá með sérstökum hníf.
Vísan um Eirík var svona:
Oft á kvöldin Eiríkur
ástarljóðin syngur
og kjóthníf sínum kófsveittur
á kaf í lœrin stingur.
Guðlaugur átti son sem Böðvar heitir. Hann var á þessum
árum rétt við fermingaraldur. Eitt sinn sá Böðvar mann einn
vera að leysa upp tösku sína og taka upp úr henni flösku. En á
þeim árum var bruggað. Þá gerði Böðvar þessa vísu:
Lotinn standa leit ég mann
leysa band frá tösku
Og að vanda hafði hann
hálfa landaflösku.
Guðni Einarsson á Óspaksstöðum, faðir síra Jóns Guðnasonar
og þeirra systkina, var vel hagmæltur. Eftir hann er þetta kvæði
sem mikið var sungið í fyrri tíð.
Það er svo lítiðyndi
að eiga að sitja hjá
í nöprum norðan vindi
og nötra eins og strá.
Þá lceðist þokan leiða
um laut og þýfgan völl
og byrgir háar heiðar
og hrími þakin fjöll.
5
65